Χωρίς να υπάρχει δυνατότητα πρόβλεψης όχι για τον επόμενο μήνα, αλλά για την επόμενη μέρα, η Ελλάδα, από τον Μάιο του 2010, βρίσκεται σε μια πρωτοφανή περιδίνηση. Μέσα από αλλεπάλληλα κύματα πανικού έρχονταν αντίστοιχα κύματα ανακούφισης. “Καταστραφήκαμε” και “σωθήκαμε” αρκετές φορές, λύσεις όμως δεν βρέθηκαν.

Των πολεμικών αναμετρήσεων εξαιρουμένων, ο τόπος βιώνει την πιο βαριά, την πιο δυσάρεστη εμπειρία των τελευταίων δεκαετιών, σε μια πραγματικότητα που οι προσβολές οι οποίες δέχεται και η επαιτεία στην οποία αναγκάζεται να προσφύγει είναι ένα, σχεδόν, καθημερινό φαινόμενο. Ο τόπος και οι πολίτες του έχουν στοχοποιηθεί ως οι υπαίτιοι των δεινών του πλανήτη. Τα τελεσίγραφα, η επιθετικότητα, οι εκβιασμοί καλύπτουν ένα μεγάλο μέρος της συμπεριφοράς των Ευρωπαίων εταίρων, του Δ.Ν.Τ, αλλά και των «αγορών» στην οικονομική και πολιτική αυτή σκακιέρα όπου τα σενάρια είναι ασαφή αν όχι χαώδη.