Λέγοντας ιστορίες

Λένε πως η ιστορία είναι ένα παραμύθι που όλοι πιστεύουν. Λένε επίσης ό,τι το παραμύθι είναι μια ιστορία που κανείς δεν πιστεύει. Αν τα πράγματα είναι έτσι, οι ιστορίες μπορεί να λειτουργήσουν και σαν κοινόχρηστο νόμισμα της ανθρωπότητας. Από κοντά και ο Shakespeare, καθώς με την Miranda, την ηρωίδα του από το Tempest, δηλώνει ότι: «Η ιστορία σας, κύριε, θεραπεύει τη κουφαμάρα.»

Είναι η δύναμη της αφήγησης που, αιχμαλωτίζει αλλά ταυτόχρονα λυτρώνει, που δείχνει το δρόμο αλλά συνάμα εγκλωβίζει σε αδιέξοδα, που διδάσκει αλλά την ίδια στιγμή αποδεικνύει πως όσα και αν μάθεις, θα είναι πάντα λίγα. Όπως και να έχει το θέμα, δεν υπάρχουν πολλά άλλα που να γοητεύουν τόσο, όσο  

Read more...
 
The apprentice – (Παρασκευή 1η Νοεμβρίου 2024) PDF Print E-mail

Άριστο δείγμα σύγχρονου κινηματογράφου που, στο φινάλε σε αναγκάζει να λυπηθείς αυτούς που έχουν όλα τα χαρακτηριστικά και όλα τα εφόδια για να κάνουν τη ζωή μια χαώδη κόλαση. Ακούγεται κάπως Χριστιανικό αλλά δεν είναι.


Χωρίς να είναι εύκολο να εξακριβωθεί η ακριβής αποτύπωση των γεγονότων, η ταινία αποτελεί ένα βιογραφικό δράμα με ιστορικές προεκτάσεις αποκαλύπτοντας πολλά από τα θεμέλια πάνω στα οποία δομήθηκαν οι Η.Π.Α.

Read more...
 
ανασκόπηση & πραγματικότητα - (Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2024) PDF Print E-mail

Επ΄ ευκαιρία της Εθνικής εορτής της 28ης Οκτωβρίου, ο αιρετός Έλλην πρωθυπουργός, κατέχων το αξίωμα επί 63 συναπτούς μήνες, απειλών το ρεκόρ του εκσυγχρονιστού συναδέλφου του, σημείωσε μεταξύ άλλων στην καθιερωμένη εβδομαδιαία ανασκόπηση του:

«Ογδόντα τέσσερα χρόνια μετά, η χώρα μας αποτελεί πυλώνα σταθερότητας σε μία παρατεταμένα ταραγμένη γειτονιά, ένας αξιόπιστος παράγοντας ειρήνης, με ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις που εγγυώνται την αποτρεπτική μας ισχύ. Προϋπόθεση για αυτόν τον πατριωτισμό της ευθύνης, τον υγιή πατριωτισμό, είναι μια δυναμική και βιώσιμη ανάπτυξη της οικονομίας. Μια οικονομία που μπορεί να εξασφαλίσει μια ευημερούσα, ασφαλέστερη και δικαιότερη Ελλάδα, ικανή να αντιμετωπίζει κάθε δυσκολία και να βγαίνει από κάθε κρίση πιο δυνατή. Μια χώρα που διδάσκεται από το παρελθόν, μεριμνά για το παρόν και κοιτάζει άφοβα το μέλλον»

Το κείμενο αναπαρήγαγε ιστότοπος παραμονή της εθνικής επετείου. Στον ίδιο ιστότοπο, που φλερτάρει εντόνως και ανεπιφυλάκτως  ανάμεσα σε έναν λαμπρό νεοπλουτισμό και ένα φτηνό λαϊκισμό, αλλά πάνω από όλα  λειτουργεί περίπου ως κυβερνητικό δελτίο τύπου, εντοπίζονται τις τρεις τελευταίες μέρες οι εξής τίτλοι:

Read more...
 
…περί της 28ης - (Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2024) PDF Print E-mail

Ηχούν, ακόμα, στην μνήμη μου οι λιτές αφηγήσεις της γιαγιάς για τις συνθήκες της Κατοχής και ιδιαίτερα για το θανατερό μαρτύριο της πείνας. Η κουβέντα ερχόταν στο προσκήνιο τις σπάνιες φορές που δεν είχα όρεξη. Εκεί, γύρω στα επτά, στα οκτώ με τις πρώτες παραστάσεις από τις σχολικές αίθουσες, τους εορτασμούς της 28ης Οκτωβρίου, τις γαλανόλευκες που πάλλονταν, τους ανάπηρους του πολέμου να παρελαύνουν μαζί με τα ένοπλες δυνάμεις και γενικότερα με την γνωριμία εκείνου του παρελθόντος μέσα από βαριές σελίδες της ιστορίας.


Για όσους γεννηθέντες μετά το ήμισυ της δεκαετίας του ’50, εκείνα τα πρώτα διδάγματα ήταν μια πολύ μακρινή ιστορία. Συγγένευε περισσότερο με το ΄21 παρά με τη δεκαετία μας. Έτσι, τουλάχιστον, σχηματιζόταν στην παιδική συνείδηση. Και ασφαλώς δεν ήταν έτσι. Σιγά - σιγά όμως άρχισε να δομείται ένα είδος εθνικής συνείδησης, αλλά και η επιθυμία αντίστασης, της μη υποταγής, που δεν είναι πάντα το ίδιο πράγμα για να ήμαστε ξεκάθαροι.

Read more...
 
Ambrose Bierce: Περιστατικό στη γέφυρα του Αουλ Κρικ – (Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2024) PDF Print E-mail

Ο Αμερικανός συγγραφέας Ambrose Bierce (1842 – 1914), ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που έζησαν και επέζησαν μέσα από φονικές μάχες και μεγάλα δράματα. Πολλές από αυτές τις εμπειρίες τις κατάγραψε και με το ύφος του συνέβαλε στη δημιουργία ενός ενδιαφέροντος, ιδιότυπου λογοτεχνικού είδους. Εκείνου όπου το πραγματικό αναμιγνύεται με το υπερφυσικό. Απαιτούνται όμως ιδιαίτερες δεξιότητες ώστε να αποτέλεσμα να φτάσει στις αριστουργηματικές διαστάσεις της «γέφυρας» και να μην ολισθήσει σε οτιδήποτε λιγότερο. Η ιστορία του "An Occurrence at Owl Creek Bridge" έχει περιγραφεί ως «μια από τις πιο διάσημες και συχνά ανθολογημένες ιστορίες στην αμερικανική λογοτεχνία».

Ο πλούτος των εμπειριών του ήταν το όχημά και η χρήση του γραπτού λόγου, το καύσιμο για το μακρύ λογοτεχνικό του ταξίδι. Έχοντας γνωρίσει από κοντά τον αχό του πολέμου, την  ανεξέλεγκτη βία της ένοπλης συμπλοκής, έχοντας πολεμήσει σε δεκάδες μάχες ως υπολοχαγός με τις δυνάμεις της Συνομοσπονδίας στον Αμερικανικό εμφύλιο, βιώνοντας την απώλεια δυο παιδιών του από αλλότριες αιτίες, και πηγαίνοντας ενάντια σε πολλά καθεστηκυία θεμέλια της κοινωνίας δημιούργησε ένα κόσμο ειλικρινή και αιχμηρό.

Το σύντομο αυτό πόνημα, αναπτύσσεται σε τρία κεφάλαια και αποτελεί ένα αντιπολεμικό μανιφέστο, αλλά ταυτόχρονα επιχειρεί και μια υπόκλιση στον ένοπλο και υπό όρκο πολίτη.

Read more...
 
περί κυνών & μαϊμούδων – (Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2024) PDF Print E-mail

Αν και συχνά έχω επιχειρήσει να απομακρυνθώ από τούτη τη συνήθεια, μονίμως υποκύπτω. Αναφέρομαι στην προμήθεια Κυριακάτικων εφημερίδων. Ποτέ δε, μια μόνον. Μια της συμπολιτεύσεως και μια της αντιπολιτεύσεως. Την παρελθούσα Κυριακή, χθες δηλαδή, επροτίμησα ως επιλογή από την πλευρά της συμπολιτεύσεως την αποκαλούμενη και ως «ο Φάρος του αστικού Τύπου». Υπήρξαν και συνεχίζουν να υπάρχουν αρκετοί λόγοι τούτης της προτίμησης. Η σοβαρότητα που εκπέμπει, το πλήθος των ενημερωμένων συντακτών, αλλά και τα 500τόσα βράδια που πέρασα έμμισθος στις αίθουσες σύνταξης της, τη δεκαετία του ’70, στο 57 της Σωκράτους.


Περιέργως άρχισα την ανάγνωση από τις πορτοκαλιές σελίδες, που ποτέ δεν συμπάθησα σε κανένα έντυπο του κόσμου. Από εποχής Μνημονίων υπάρχουν και χειρότερες. Οι γαλάζιες. Εκεί λοιπόν, στις πορτοκαλιές, ένα πολύ αιχμηρό κομμάτι, στη βάση της πρώτης σελίδς, με τίτλο «Το κράτος λάφυρο» όπου με μια σειρά εύστοχων παρατηρήσεων και δυναμικού λόγου ο αρθρογράφος αποδομεί εν τάχει την κυβέρνηση και το έργο της. Ακολουθούσε η είδηση για εκείνη την απίθανη σύλληψη εγκεφάλου τινός, περί φορολογίας των φιλοδωρημάτων, αλλά και άρθρο με τίτλο: «Η εφορία ροκανίζει τις αυξήσεις μισθών», ενώ λίγο πιο κάτω: «Λιγότερα φρούτα και λαχανικά και περισσότερο delivery». Κοίταξα στην κορφή της σελίδας. Δεν έλεγε «ΑΥΓΗ».

Read more...
 
Οι παίκται - (Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2024) PDF Print E-mail

Τέτοια εποχή ήταν πριν από μισό αιώνα, και λίγο περισσότερο. Αρχή σχολικού έτους, σε νέο περιβάλλον, με άλλους διδάσκοντες και συμμαθητές. Εις από αυτούς, συνονόματος μάλιστα, διέφερε από τους άλλους. Ντύσιμο που παρέπεμπε σε πενηντάρη και όχι σε μαθητή, σκούρα μακριά παλτουδιά, διοπτροφόρος με μαύρο χοντρό σκελετό, χωρίς κανένα διαθέσιμο χιουμοριστικό κεφάλαιο στην καθημερινότητά του, δίχως οποιαδήποτε ζωντανή απόχρωση στο πρόσωπο και τέλος με φανερή αντιπάθεια σε κάθε αθλητική δραστηριότητα, εκτός, …εκτός από θεατής και παίκτης στις ιπποδρομίες.

Στις φαρδιές τσέπες της παλτουδιάς φώλιαζε κάποιο μικρού σχήματος έντυπο με τα προγνωστικά των ιπποδρομιών που τότε διεξάγονταν στο περίφημο φαληρικό δέλτα. "Τζακ Ποτ", "Γκανιάν", "Κούρσες", κάτι από αυτά ο τίτλος του εντύπου. Η άλλη αγαπημένη του αθλητική του δραστηριότητα ήταν  το Σαββατόβραδο αυτοσχεδιάζοντας πάνω στην πράσινη τσόχα. Δεν άργησαν να συγκροτηθούν καρεδάκια με άλλους μαθητές όπου παίζονταν στην πόκα όχι ασήμαντα ποσά, μέσα σε πυκνούς καπνούς των άφιλτρων Hellas Special που στέκονταν ανάμεσα στα κίτρινα ακροδάκτυλα έτερου συμμαθητή και άλλων προσώπων που επικοινωνούσαν με λίγες, κοφτές, συγκεκριμένες  λέξεις επί ώρες.

Read more...
 
διαύγεια– (Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2024) PDF Print E-mail

Για διάφορους κλιματικούς παράγοντες, ένας εκτός των οποίων πρέπει να ήταν και ο βορειοδυτικός άνεμος, η τελευταία μέρα του Σεπτεμβρίου στην Αττική είχε μια λαμπρή διαύγεια. Από κάποιο υψόμετρο αντίκριζες στον ορίζοντα την μορφολογία του εδάφους σε βάθος πέραν των εβδομήντα χιλιομέτρων. Κάπως έτσι, από τις νότιες πλαγιές του Πεντελικού το πρωί υπήρχε οπτική επαφή μέχρι την Αργολική γη κάτω από ένα καθαρό, φωτεινό ουρανό. Μετά την μεσημβρία κάτι θα άλλαζε. Ένα πυκνό στρώμα νέφους διέσχιζε την Κορινθία, τον Σαρωνικό περνούσε νότια του Υμηττού και ποιος ξέρει σε τι απόσταση έσβηνε, χανόταν.


Αργά το απόγευμα, καθώς ο ήλιος όδευε προς τη δύση το φαινόμενο αποκτούσε μια άλλη διάσταση. Η ατμόσφαιρα στα ψηλά στρώματα παρέμενε διαυγής προσφέροντας έναν καθαρό, γαλανό ουρανό, αλλά χαμηλότερα τα πυκνά νέφη εμπόδιζαν το φως να φτάσει στην Αττική γη, δίνοντας αλλόκοτες σκούρες πορτοκαλιές αποχρώσεις. Ήταν το αποτέλεσμα της φωτιάς που ξεκίνησε από τα Ροζενά Κορινθίας και έκαιγε περισσότερο από 30 ώρες.

Read more...
 
Χρήστος Αγγελομάτης: Χρονικόν Μεγάλης Τραγωδίας – (Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2024) PDF Print E-mail

Κατέφθασε από φίλο, μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ως πληροφορία για βιβλιοπωλείο που το είχε προσφορά και συνέχιζε με την εντολή: «να αναγνωσθεί απαραιτήτως», όπερ και εγένετο αν και με μικρά καθυστέρηση. Και ήταν έτσι ακριβώς. Νομίζοντας ότι κάτι κατείχα από τα γεγονότα εκείνης της περιόδου, έπειτα από την μελέτη στο δίτομο πόνημα του Giles Milton, αλλά και στο «νούμερο» του Ηλία Βενέζη, ξεκίνησα την ανάγνωση.

Να σημειωθεί ότι η πρώτη έκδοση χρονολογείται το 1963, είχαν ήδη περάσει 41 χρόνια από τα γεγονότα, συνεπώς η κρίση του συγγραφέα ήταν κάπως απόμακρη από τη σκιά της καταστροφής και κοιτούσε το θέμα με περισσότερη ψυχραιμία. Επίσης ήταν τουλάχιστον 60 ετών, τουλάχιστον διότι δεν είναι σαφές πότε ακριβώς γεννήθηκε, άρα και η ηλικία του συνηγορούσε προς μια ωριμότητα. Αναφέρονται όλα τούτα καθώς αποτελούν θετικά πρόσημα στην αντικειμενικότητα της αφήγησης,

Εξ ίσου σημαντικά θετικό στοιχείο, είναι η παράθεση πολλών επισήμων εγγράφων, καθώς και καταθέσεων προσώπων που βρέθηκαν στην δύνη των γεγονότων, έχοντας κάποιο ρόλο. Αυτό που συνάγεται με πολύ βαρύ συναισθηματικό  φορτίο από την τόσο πλούσια σε στοιχεία και καλοδουλεμένη αφήγηση είναι ότι το ελληνικό στοιχείο εγκαταλείφθηκε στην τύχη του. Η έκφραση προδόθηκε ίσως να μην είναι και τόσο ακραία ή άστοχη.

Και όταν γίνεται λόγος για τύχη, ήταν εκ των προτέρων γνωστό ότι θα ήταν η χειρότερη δυνατή. Η απόβαση της πρώτης μεραρχίας του Ελληνικού στρατού στην Σμύρνη στις 2 Μαΐου του 1919, έγινε δεκτή με τόσο ενθουσιασμό ώστε τίποτα δεν προμήνυε ότι σε 40 μήνες οι ελληνικές δυνάμεις θα υποχωρούσαν, με κάποιες από αυτές να εγκαταλείπουν στους δρόμους της πόλης οπλισμό, ρουχισμό, πολεμοφόδια στην προσπάθεια να σωθούν, μετά από την επέλαση προς την Άγκυρα και την κατάρρευση του μετώπου.

Read more...
 
Γύρισε… - (Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2024) PDF Print E-mail

Το άκουσα προχθές στο τρίτο. Aπό την πρώτη λέξη με κράτησε. Επίκαιρο άλλωστε, ένεκα η εποχή, αλλά και οι καιροί.

Από το «λυόμενο» της Κικής Δημουλά.

Ακούμπησα πάνω στα οκτώ στιχάκια που, έτσι αυθαίρετα, τα βρήκα εξόχως εύστοχα όσο και γλυκόπικρα.

Read more...
 
Σεπτέμβριος ’55, μια μαρτυρία – (Σαββάτο 21 Σεπτεμβρίου 2024) PDF Print E-mail

 

Στα μέσα της δεκαετίας του ’50 η ζωή των παιδιών των εύπορων ελληνικών οικογενειών της Πόλης ήταν σχεδόν παραδεισένια. Ειδικά τα καλοκαίρια που περνούσαν στην Πρίγκηπο.


Η εμπειρία του, όπως την είχε αφηγηθεί μισό αιώνα αργότερα ο Περικλής, λίγο πριν τα εννιά του χρόνια τον Σεπτέμβρη του 1955, μας προσφέρει μια ακόμα μαρτυρία.

Read more...
 
Προπομποί – (Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2024) PDF Print E-mail

H υπόθεση Ντομινίκ Πελικό, μας φέρνει μπροστά έναν άνευ προηγουμένου αμοραλισμό, επίσης κάνει πολλούς ανθρώπους να σκεφτούν ότι η επαναφορά της γκιλοτίνας θα ήταν, ίσως, αποτρεπτική για τους μελλοντικούς Πελικό, και κυρίως μας ισχυροποιεί την εντύπωση για την ολοένα επιταχυνόμενη κατάβαση στο κλιμακοστάσιο της ηθικής.


Θα υπάρξουν όμως και διάχυτα στοιχεία ότι η ανθρωπότητα, πάντα έκρυβε στα σωθικά της σκοτεινές περιπτώσεις που μπορούσαν να φτάσουν εκεί που δεν ακουμπά ούτε και η πιο νοσηρή φαντασία. Από το φύλο της εφημερίδας «ΕΜΠΡΟΣ» της δεκάτης πέμπτης Ιουλίου του 1967, φτάνει η είδηση για έναν προπομπό του Ντ. Πελικό. Ενδιαφέρον έχει και ο τρόπος κάλυψης της είδησης που αποπνέει το κλίμα της εποχής. Στο τέλος της κάλυψης των συμβάντων, το μικρό κενό της στήλης καλύφθηκε με ρεκλάμα αφροδισιολόγου. Ατυχές.

Read more...
 
Θέρος τέλος 2. – (Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2024) PDF Print E-mail

 

Με την σκέψη στα βήματα όλων όσοι περάσουν σήμερα τις εξώθυρες των εκπαιδευτηρίων, αλλά και όσων ταλαιπωρούνται στα ακίνητα σιδερένια ποτάμια των δρόμων των μεγάλων πόλεων, ιδού το δεύτερο και τελευταίο σημείωμα για το (επερχόμενο) τέλος του φετινού καλοκαιριού.


Διότι πέρα από τα παραδοσιακά ειδυλλιακά ενσταντανέ, όπου τα κωνοφόρα συναντούν τη θάλασσα, πέρα από την πλημμύρα των αναρτήσεων στα μέσα κοινωνικής διαδικτύωσης περί του πόσο όμορφα κύλησαν οι θερινοί μήνες εκείνων που επιμένουν να εκτίθενται και ασφαλώς πέρα από τα πανηγύρια για τον καλπασμό του Τουρισμού στον τόπο μας, υφίστανται και άλλα.

Read more...
 
More Articles...