|
...σύντομη αφήγηση μιάς συναλλαγής,
Ακούμπησα, όσο μπορούσα πιο αθόρυβα, πάνω στο γυάλινο τραπέζι μια αρμαθιά κλειδιά. Άλλα βγαλμένα από τη δεκαετία του ’80, άλλα από την τρέχουσα. Δίπλα τους δυο μικρά ορθογώνια κομμάτια από χαρτί με σφραγίδες γράμματα και ψηφία. Λίγο νωρίτερα είχα βάλει, αν μέτρησα καλά, 67 υπογραφές. Διαγώνια απέναντι μου, ένας τύπος βγαλμένος από το πενάκι του Rene Goscinny, και των περιπετειών του Λούκυ Λουκ, στην μορφή που ο Γάλλος δημιουργός απεικόνιζε τον νεκροθάφτη. Στεγνός, λεπτός, ολίγον καμπούρης.
Μόνο που στην Αθήνα του ’19, είχε ένα πολύ επιτηδευμένο στυλ μιας μοντέρνας, κάπως, εξεζητημένης αστικής κομψότητας. Άκαμπτο σκαρπίνι με γκρενά απόχρωση, το οποίο κατέληγε σε γωνία οξεία στην πλώρη, πανταλόνι καρώ ουρανί, που τέλειωνε πριν τον αστράγαλο με θεαματικό ρεβέρ, υποκάμισο πιο ανοιχτό θαλασσί, στολισμένο με καρέ τουρκουάζ μανικετόκουμπα. Αδιάφορα όλα τούτα, αν η συμπεριφορά του, τους τελευταίους τρεις μήνες δεν ήταν αχώνευτη. Σχεδόν εχθρική.
Όχι, δυστυχώς, από κάποιο σύμπλεγμα κοινωνικής, ταξικής, ή επαγγελματικής ανωτερότητας, διότι αυτά είναι καλοδεχούμενα καθώς εμπίπτουν στη χωρία του γραφικού, αλλά γιατί ήταν ένας φοβισμένος, κλειστός χαρακτήρας, αποτραβηγμένος πολύ μακριά από κάθε ανθρώπινη συμπεριφορά. Κέρδιζε τα του βίου του, ως συμβολαιογράφος.
|
|
Read more...
|
|
|
Το πανελλήνιο ρεκόρ των 5.000 μέτρων το κατέχει ο Παναγιώτης Παπούλιας, από τον μακρινό Ιούνιο του ’95. Επίδοση που πέτυχε στο Τούρκου της Φινλανδίας, καλύπτοντας την απόσταση σε 13΄:28΄΄:59.
Την ίδια εποχή, τον Ιούνιο του ’95, το παγκόσμιο ρεκόρ ήταν σχεδόν μισό λεπτό πιο κάτω.
Το κατείχε ο Κενυάτης Moses Kiptanui με 12΄:55΄΄:30. Εννέα χρόνια αργότερα ο Αιθίοπας Kenenisa Bekele, το κατέβασε στα 12:37.35 επίδοση που παραμένει ακατάρριπτη έως σήμερα.
Τα σκεφτόμουν όλα τούτα, καθώς μετέφερα μια από τις πέντε, ατελείωτες, έμψυχες αγάπες της ζωής μου, με αούτο-κίνητο, Παρασκευή βραδάκι στας 18:00, καλύπτοντας την ίδια απόσταση των πέντε περίπου χιλιομέτρων από την εργασία του εις φυσικοθεραπευτήριο νοσοκομείου.
Ρήξη χιαστών, δεύτερη φορά στο ίδιο γόνατο, μηνίσκοι συν κάτι άλλες αμαρτίες, ένα 6ωρο χειρουργείο και γαμώ τις προ και μετεγχειρητικές ταλαιπώριες, που για να πέσει η αυλαία της αποκατάστασης και αποθεραπείας, οι επισκέψεις στα φυσιό γίνεται δεύτερη φύση.
Έως λοιπόν να μπορέσει να ξαναχειριστεί αουτο-κίνητο, χρειάζεται οδηγό και μπάτλερ. Και ποιος καλύτερος και πιο κατάλληλος από την ταπεινότητά μου;
|
|
Read more...
|
|
Ο γεννημένος στη μεσογειακή Γαλλία από Κορσικανό πατέρα και Γενοβέζα μητέρα Paul Valéry μας έχει πει πως: «Τα βιβλία έχουν τους ίδιους εχθρούς με τον άνθρωπο: τη φωτιά, την υγρασία, την ανοησία, το χρόνο και το ίδιο τους το περιεχόμενο».
Ισχυρή, αν όχι ακλόνητη άποψη. Πάνω της προέκυψε και το «μαυρόασπρα καρέ & άλλες ιστορίες», που έρχεται σαν τέταρτη έκδοση και πέμπτος τόμος με δεύτερο τμήμα των τίτλων, αυτό το «& άλλες ιστορίες».
Δεκαοκτώ χρόνια μετά την πρώτη έκδοση, ο κύκλος της εξερεύνησης των τριών πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών του ελληνικού μότορσπορ δείχνει να κλείνει με άλλες 372 σελίδες, όπου αναφέρονται 829 ονοματεπώνυμα, εκθέτονται 1163 εικόνες και δομείται με, περίπου, 111.000 λέξεις.
Το παρελθόν δεν είναι απαραίτητο ότι εγγυάται για το μέλλον, αλλά καθώς ο κόσμος αλλάζει με ολοένα επιταχυνόμενο τρόπο, κάποιες μνήμες είναι αναντικατάστατες όχι μόνο διότι είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους να κατανοήσουμε το τώρα, αλλά διότι δεν μπορούμε να τις ξαναζήσουμε. Τις περιβάλλει, τις χαρακτηρίζει μια μοναδικότητα.
Προσμένοντας καλύτερες, πιο ήρεμες μέρες, ώστε να βρεθούμε από κοντά οι λίγοι, σχετικά, ομοϊδεάτες για κάτι σαν παρουσίαση, ιδού η πρώτη, μικρή, ιδέα για το τι περιλαμβάνει, τι υπόσχεται και με τι ασχολείται το «μαυρόασπρα καρέ & άλλες ιστορίες».
Είναι, το εξώφυλλο και το εισαγωγικό σημείωμα .
|
|
Read more...
|
|
|
Η έννοια της γειτονίας έχει πολλαπλώς απασχολήσει την ανθρώπινη σκέψη και πρακτική από την αρχαιότητα: «Οξύτερον οι γείτονες βλέπουσι των αλωπεκέων», έως τις μέρες μας: «Να αγαπάς τον γείτονα όπως τον εαυτό σου. Αλλά μην γκρεμίσεις τον φράχτη».
Ο καλός γείτονας είναι κάτι ανάμεσα σε ευτυχία και σε ευλογία, πράγμα εκ των πραγμάτων δυσεύρετο και ο κακός κυμαίνεται ανάμεσα στην τρέλα και τον εκνευρισμό, πράγμα εξαιρετικά δυσάρεστο. Ανάμεσα σε τούτα τα άκρα, υπάρχει μια μεγάλη γκρίζα ζώνη, όπου το πνεύμα του: «μακριά και αγαπημένοι», αναμειγνύεται άλλοτε με δόσεις συγκατάβασης, άλλοτε με καλοσύνη ή υστεροβουλία, κάποτε με ζήλεια ή θαυμασμό, και ανάλογα τη δοσολογία, βγάζει και την τελική μορφή της σχέσης.
|
|
Read more...
|
|
Παραμονές Χριστουγέννων ήρθε κοντά μας. Του 2008. Με διαδικασίες που είχαν λίγη λογική και πολύ συμπόνια. Τον είχε περιμαζέψει η Marie Christine ανάμεσα από τους τροχούς των τροχοφόρων, της πολύβουης Λεωφόρου. Ήταν μια περίεργη εποχή, με πολύ μούδιασμα και μεγάλες απορίες μετά από ότι εις συμβεί εις Αθήνας ανήμερα του Αη Νικόλα. Τέλος πάντων, απεφασίσθει η υιοθεσία και προστέθηκε μηνών τεσσάρων, δίπλα στην Πρεσβυτέρα, που μάλλον τον καλοδέχτηκε.
Ρίκο εκ του πιτσιρίκο βαπτίστηκε, όνομα δισύλλαβο, άμεσο, κατανοητό. Ημίαιμος, καραμπινάτη περίπτωση μουργέλας με εμφανή τάση, τι τάση, προσήλωση σε δυο πράγματα. Ξάπλες και μάσα. Πιτσιρής, ήτονε μάλλον φοβισμένος απέναντι στα άλλα ζωντανά, μα μόλις απέκτησε βάρος και όγκο, πούλαγε και τσαμπουκά. Επιτομή της ρήσης «σαν τον σκύλο με τη γάτα», διατήρησε μίσος θανάσιμο έως τέλους με σύμπασες τις γαλές του ντουνιά. Ανατρίχιαζε όλη η ραχοκοκαλιά του και έφευγε σπινάροντας και αλαλάζοντας με ανέκκλητη ορμή. Ασυγχώρητος, μα η φύση μιλούσε μέσα του με ένα ένστικτο φονικό. Τη συναντούμε και εις τους δίποδους τούτη η συμπεριφορά με διάφορες προφάσεις και λαμπερά περιτυλίγματα, άνευ όμως των δικαιολογητικών των τετράποδων και ασύγκριτα πιο επικίνδυνη.
|
|
Read more...
|
|
|
|
|
<< Start < Prev 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Next > End >>
|
|
Page 6 of 399 |
