«Μόνο ένα έθνος σε βαθιά πνευματική και ψυχολογική διαταραχή θα μπορούσε να τιμήσει έναν άνθρωπο με τόσο αίμα στα χέρια του όσο ο Henry Kissinger» είχε δηλώσει ο Frederick Robert Branfman, συγγραφέας βιβλίων για τον πόλεμο της Ινδοκίνας, με μεταπτυχιακό πολιτικών επιστημών από το Harvard.

Δίπλα σε αυτές τις θέσεις ο Βρετανός συγγραφέας Christopher Hitchens ο οποίος, το 2001, έγραψε το βιβλίο «The Trial of Henry Kissinger», στη γλώσσα μας Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΧΕΝΡΙ ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ (βιβλιοπωλείον της ΕΣΤΙΑΣ). Στις σελίδες του, υποδυόμενος τον εισαγγελέα διατυπώνει τις κατηγορίες προς τον πρώην Υπ.Εξ. των Η.Π.Α., για έξι εγκλήματα. Τα εξής:

Με υπότιτλο «Μια ξεχασμένη υπόθεση», ο Σ.Λ. επανέρχεται στην μαζικότερη αντιστασιακή δράση κατά τη διάρκεια επταετίας, επανατοποθετείται, φωτίζει την υπόθεση τόσο με τις προσωπικές του εμπειρίες όσο και με εμπεριστατωμένες απόψεις για ότι συνέβη, αλλά και ότι δεν έτυχε αναγνωρίσεως εκείνο το τριήμερο.

Επανατοποθετείται, διότι το 1977 είχε εκδοθεί δίτομο έργο του, που ήταν χρονικά το πρώτο που κυκλοφόρησε σαν πολιτική κατάθεση για το φοιτητικό κίνημα κατά της δικτατορίας και ειδικότερα για την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Στα 20 του χρόνια, τον Νοέμβριο του ’73, ο συγγραφέας, φοιτητής τότε στη Φυσικομαθηματική σχολή του Καποδιστριακού, είχε ενεργό, ρόλο, καθότι μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής στην εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Το περιεχόμενο της έκδοσης στο σύνολό δεν είναι εύκολο να γίνει θελκτικό για όσους δεν έζησαν τα γεγονότα ή δεν έχουν την επιθυμία να σκύψουν με επιμέλεια στο παρελθόν. Τούτο σε τίποτα δεν σημαίνει ότι δεν είμαι σημαντική αν όχι απαραίτητη κατάθεση, και τούτο διότι μας προσφέρει μια αναλυτική περιγραφή των συνθηκών που διαμόρφωσαν το φοιτητικό κίνημα, με αντίστοιχη επιχειρηματολογία αποφεύγοντας, όπως ο ίδιος σημειώνει, την ξύλινη γλώσσα.

Έτσι, καταθέτει λεπτομερείς περιγραφές, σκιαγραφεί τις δράσεις και τους πρωταγωνιστές της καταλήγοντας στα συμπεράσματά του. Κυριότερα των οποίων είναι τα εξής: