Τέσσερις αιώνες νωρίτερα ο George Berkeley, Ιρλανδός, διανοητής και πιστός το είχε εκφράσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο λέγοντας πως:

«Είναι η ιαχή των πάντων μα το παιχνίδι των λίγων.» Ο λόγος για την Αλήθεια, αυτή την μονάκριβη, δυσεύρετη, και πολλαπλώς διεκδικούμενη ως μοναδική ερωμένη, Θεά.

Ο άνθρωπος την αναζήτησε παντού. Αρχής γενομένης από τον κάπως αλαζονικό αυτοπροσδιορισμό ως homo sapiens. Στη συνέχεια από τις τραγωδίες των αρχαίων κλασσικών. Έπειτα από τα εκατομμύρια των ψυχών που χάθηκαν διεκδικώντας χίμαιρες και ένα ταπεινό τμήμα της. Αλλά και από τους σκοτεινούς αιώνες που πέρασαν θαμμένοι στη σιωπή της δεισιδαιμονίας.

Στη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου, οι Γερμανοί στρατιώτες που πολεμούσαν στις μάταιες μάχες των χαρακωμάτων συχνά βρισκόντουσαν υπό την επήρεια ουσιών ώστε να μπορούσαν να ξεπερνούν το φόβο, την πείνα, το κρύο. Κυριαρχεί η άποψη ότι ήταν μια παραλλαγή του γνωστού πια MDMA ή μεθυλενιοδιοξυμεθαμφεταμίνη ή ακόμα πιο γνωστού ως Ε, ως Χ, ως ΧΤC ή ακόμα πιο καθημερινά «έκσταση».

Το MDMA λέγεται ότι συνετέθη για πρώτη φορά το 1898 στα γερμανικά εργαστήρια Μerck. Εκείνους τους στρατιώτες τους αποκαλούσαν και Menschenmatetial, δηλαδή «ανθρωποϋλικό».

Ο όρος αναφέρθηκε για πρώτη φορά από τον φαρμακοποιό συγγραφέα Heinrich Theodor Fontanes το 1854, αλλά χρησιμοποιήθηκε τόσο από τον Karl Marx στο «Das Kapital» όσο και από τον Adolf Hitler στο «Mein Kampf». Επίσης τον χρησιμοποίησε και ο Franz Kafka στο αφήγημά του «Beim Bau der Chinesischen Mauer».