Με την επέτειο του Alors, c' est la guerre (λοιπόν έχουμε πόλεμο), που απάντησε ο Ιωάννης Μεταξάς στον Ιταλό πρέσβη Emanuele Grazzi, συχνά σηματοδοτείται, επί της ουσίας, το τέλος της θερινής περιόδου.

Τα λιτά εξοχικά -όσο λιγότερο λιτό, τόσο απομακρύνεται από την έννοια του εξοχικού-  μαζεύονται, οτιδήποτε θαλασσινό αποθηκεύεται και οι εραστές του καλοκαιριού οπλίζονται με υπομονή ώστε να αντιμετωπίσουν τους επόμενους έξι μήνες.

Το φετινό θέρος, εδώ στην Ελλάδα, δεν ήταν από τα ευχάριστα. Ξεκίνησε με έναν πόλεμο στην ευρύτερη γειτονιά μας, που σιγόβραζε από το ’14, αλλά κλιμακώθηκε επικίνδυνα από τον Φεβρουάριο του ΄22, ενώ ολοκληρώθηκε με μια ακόμα σφοδρή σύγκρουση, με θύματα κυρίως άμαχους στο, εδώ και δεκαετίες, μονίμως αναμμένο φιτίλι της Μέσης Ανατολής.

Πάνω στο δράμα εκατομμυρίων ανθρώπων, όπου οι προβλέψεις για τις εξελίξεις δεν είναι ευοίωνες ένα από τα ισχυρά, εν δυνάμει ersatz της προβολής της κυβερνητικής δράσης site, ανάρτησε άνευ αιδούς: «Αύξηση στις αφίξεις κρουαζιερόπλοιων στην Ελλάδα αναμένεται το 2023 λόγω ακυρώσεων που έφερε ο πόλεμος στο Ισραήλ».

Στα καθ’ ημάς κάθε άλλο παρά ήρεμο ήταν, καθώς οι δασικές πυρκαγιές μαύρισαν σχεδόν 1,5 εκατομμύρια στρέμματα, με περισσότερο πληγείσες περιοχές την Μάνδρα (117.087 στρέμματα), την Ρόδο (177.735 στρέμματα) και με μια ακόμα πανευρωπαϊκή αρνητική πρωτιά στην ευρύτερη περιοχή της Αλεξανδρούπολης (800.000 στρέμματα). Εκεί σημειώθηκε η μεγαλύτερη πυρκαγιά στο πλαίσιο της Ε.Ε. από το 2000, που ξεκίνησε η καταγραφή δεδομένων από το Ευρωπαϊκό Σύστημα Πληροφοριών.

Για τους κατοίκους του θεσσαλικού κάμπου η οδύνη της καταστροφής ήρθε με τις πλημμύρες από τις κακοκαιρίες Daniel & Elias που εξαφάνισαν περιουσίες, έπνιξαν κοπάδια και δημιούργησαν σοβαρά θέματα υγιεινής. Μήπως αντί για αδιάφορα ονόματα με λατινικούς χαρακτήρες να ονοματοθετούσαμε τις κακοκαιρίες και τις εξ’ αυτών συμφορές με ονόματα πολιτικά υπεύθυνων που αποδεδειγμένα επέδειξαν αδιαφορία;

Αν δεν υπήρχαν τούτες οι «μεγάλες αναποδιές», που χρονικά ακολούθησαν τα «απρόσμενα κέρδη», ίσως να είχε δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στο φερόμενο ως ωτομοτρίς της εθνικής οικονομίας. Τον Τουρισμό, τον μαζικοποιημένο το βιομηχανοποιημένο, που με περισσή Τέχνη εμφανίζεται ως σωτήριο χρυσοφόρο άγγιγμα, την ώρα που ισοπεδώνει κάθε μοναδικό συστατικό της -πρώην- εικόνας και ύπαρξής του. Ας μην λησμονηθεί δε, ότι σε αυτόν τον τόπο η τραγική πιθανότης της συγκρούσεως των ωτομοτρίς δεν είναι αμελητέα.

Μικρή, πικρή απόδειξη η πρόταση που γράφτηκε στα αγγλικά σε κολόνα έξω από τράπεζα στο κέντρο της Αθήνας και σε ελεύθερη μετάφραση έλεγε: «Τουρίστες καταστρέφετε αυτό για το οποίο ήρθατε»

Οι εθνικές, οι αυτοδιοικητικές εκλογές, καθώς η εκλογή του νέου προέδρου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, συμβάντα όλα με άρωμα καλοκαιριού αλλά κάθε άλλο παρά καλοκαιρίας, συνδύασαν την ένταση με την αδιαφορία, τις υποσχέσεις με τις συναλλαγές, αλλά πρωτίστως απομακρύνθηκαν  τρία ακόμα σκούρα μίλια, από τα όποια όνειρα της μεταπολίτευσης.

Διότι, απέναντι από τα άρματα του πραξικοπήματος, βρέθηκε έστω ένας Παναγούλης, ένας Μουστακλής. Στα κολαστήρια της Μπουμπουλίνας και του Ε.Α.Τ της Ε.Σ.Α. όρθωσαν ανάστημα πολλές γνωστές και άγνωστες, άκαμπτες ψυχές. Αλλά στο ξεκατίνιασμα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, στη φτήνια των μπητς-μπαρς και στο ευρύτερο ξεκωλιαριλίκι της σήμερον που εγγυάται με τρόπο μαζικό την αδιαφορία αν όχι την εχθρότητα σε κάθε τι που επί επταετίας ήταν φλογερό όνειρο, ο πλούτος και το βάθος της όποιας ορθοφωνίας ακούγεται ολοένα πιο απόμακρα.

Δίκην παρηγοριάς για την υπόδικη αισιοδοξία, ιδού, ολίγαι λέξεις θεριναί και ολιγότεραι θεριναί εικόναι.

Ελληνικό καλοκαίρι σημαίνει κατ’ εξοχήν θάλασσα. Την οποία κοινωνούν

ιχθείς,

χελώνες,

φώκιες,

αλιείς,

αλλά και ξεψάρωτοι γλάροι.

Οι δασικές πυρκαγιές αποτελούν μια πάγια απειλή τις τελευταίες δεκαετίες κατά τη διάρκεια του θέρους.

Τα εναέρια μέσα έχουν συχνά τον πρώτο λόγο προσφέροντας ασυνήθιστες εικόνες.

Για τους ταξιδευτές με δίκυκλο η διαπόρθμευση μεταξύ Ρίου & Αντιρίου, δέον να πραγματοποιείται με φέρυ.

Προσφέρει λίγες στιγμές δροσιάς και ανάπαυσης καθώς και τη θέα της γέφυρας «Χαρίλαος Τρικούπης», δημιούργημα του 21ου αιώνα.

Σαφώς το θέρος είναι πιο εύκολη εποχή για τα μη οικόσιτα ζώα.

Τα ελεύθερα ενίοτε και τεμπέλικα, ημίαιμα κυνάρια, ταιριάζουν άριστα στο νεοελληνικό πλαίσιο, το οποίο κάτω από την πολυτελή του φενάκη, εμφανίζει και το άλλο του πρόσωπο.

Ή ακόμα βρίσκουν θαλπωρή και δροσιά σε προθαλάμους καταστημάτων αδιαφορώντας για τις αξίες τους.

Αλλά να και οι ντίβες γαλές, που ξεδιάντροπα εγκαθίστανται κυριολεκτικώς πρώτο τραπέζι πίστα,

όταν δεν δέχονται, φιλάρεσκα, τις θωπείες ζωόφιλων.

Την ώρα που η σύντομη ζωή των εντόμων, βρίθει χυμών και χρωμάτων

Πριν από μισό αιώνα, οι κυρίες που περνούν μπροστά από αυτό το αναδυόμενο εκ του παρελθόντος κτίριο επιστρέφοντας από ώνια, ενδεχομένως να είχαν εκεί στο ίδιο σημείο, συνάντηση με έντονα ρομαντικό περιεχόμενο. Αυτό που θα τραγούδαγε ο Πάνος Γαβαλάς: «Στο σταυροδρόμι σε βρήκα και με βρήκες, κι είχαμε νιώσει της αγάπης τον παλμό»

Με το Τ από τον νέον της επιγραφής νεκρό, ορθώνεται τυποποιημένο, ως γηγενής παρακμιακή έκδοση του The Grant Hotel Budapest χωρίς ασφαλώς την απαράμιλλη αξία της ιστορίας του Wes Anderson. Συνοδεύεται από την κακότεχνη, επιζήμια επιχειρηματικότητα της επταετίας, προφανώς αρχή πολλών δεινών του Τουρισμού.

Μένοντας στον Wes Anderson και στην τελευταία, μέχρι στιγμής, δημιουργία του, Asteroid city, η παρουσία έστω ενός τετάρτου φεγγαριού μαλάκωσε την μυρωδιά των καμένων από την ευρύτερη περιοχή της Μάνδρας, όπου ο θερινός δημοτικός κινηματογράφος της πόλης την πρόβαλε. Αποπλάνησε λιγότερο από το French Dispatch, αλλά είχε, όπως το συνηθίζει ο δημιουργός του, τη γνωστή πρωτοτυπία και μερικές λαμπρές εμπνεύσεις.

Η ασυμβατότητα του τέλους των Μνημονίων που τόσο πόνεσαν, σε συνδυασμό με την αύξηση του Δημοσίου χρέους, που ξεπέρασε ήδη τα 404 δις €, απεικονίζεται και στα θερινά πωλητήρια που σημαδεύουν ως στοιχείο της εποχής την επικράτεια.

Είναι είτε ελεύθεροι χώροι χρωματισμένοι από τις τελευταίες ανοιξιάτικες παπαρούνες, είτε μικροεπιχειρήσεις, είτε κατοικίες των οποίων οι ιδιοκτήτες τις βγάζουν στην αγορά με στόχο μια πρόσκαιρη, έστω, οικονομική ανάσα.

Ιδού και μια ακόμα χρησιμότητα των διαφημιστικών πανώ, κάποιων καταναλωτικών αγαθών.

Κάπως έτσι, η κυβερνητική πανήγυρις περί των αξιολογήσεων δείχνει να σκοντάφτει στην καθημερινότητα.

Υφίσταται το ερώτημα, αν αυτό που απουσιάζει σε όποιον αποθέτει απορρίμματα οπουδήποτε, είτε σε έναν υπερκορεσμένο κάδο, είναι η έλλειψη στοιχειώδους νοημοσύνης, ή ελάχιστου ήθους.

Μπορεί και τα δυο.

Τα αποτελέσματα πάντως είναι σαφή.

Η ηρεμία μιας καλοκαιρινής ανατολής με άπνοια και η γαλήνη που εξασφαλίζει η απουσία κάθε ηχορύπανσης, είναι στοιχεία αναντικατάστατα.

Αν και ποτέ δεν έλειψαν από αυτές τις θάλασσες οι αέρηδες που τα πανιά φουσκώνουν.

Ιδού η απλότητα, η λιτότητα, το ανεπιτήδευτο, η αρμονία που τόσο βάναυσα επιχειρείται να απομακρυνθεί, υπέρ του kitsch, ή της πολυτέλειας, που συχνά συναντιούνται.

Οκτώβριος, μικρό καλοκαιράκι, αλλά η φύση, όσο και αν έχει διαταραχτεί, κάνει τον κύκλο της. Η έλευση των κυκλάμινων μαρτυρά προεόρτια φθινοπώρου.

Και κάπως έτσι ολοκληρώνονται, νύκτωρ, τούτες οι αράδες, παραμονές της 28^ης υπό τους ήχους των τυμπάνων της πρόβας του παρακείμενου συστήματος δασοπροσκόπων για την επικείμενη παρέλαση. Σε λίγες ώρες, τα ξημερώματα, οι υγρασίες των τελευταίων θερμών νυχτών του Οκτώβρη θα σμίξουν με τις επίσης τελευταίες συνομιλίες των κοτσυφιών, προοικονομώντας έναν άδηλο και όχι κομίζοντα πολλά ευχάριστα, χειμώνα.

Για όσους επιθυμούν, ένεκα η μέρα, να διαβάσουν κάτι σχετικό με την επέτειο, βρίθουν οι αναφορές.