Είναι λογικό να ασχολούμαστε τέτοια εποχή με την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Για εκείνους που βρέθηκαν μέσα στο γεγονός είναι επιπροσθέτως μοιραίο και ανθρώπινο. Για αρκετούς από αυτούς, τούτη η μνήμη δεν τους συνοδεύει μοναχά εκείνη την μέρα αλλά πιθανότατα κάθε μέρα. Για την ακρίβεια έχει διαμoρφώσει τις ζωές και το μέλλον τους.

Ο καθένας μπορεί να διατηρεί όποια εντύπωση θέλει, αλλά η ακριβής εικόνα είναι μια. Ο χρόνος κυλά ευεργετικά είτε επουλώνοντας τραύματα, είτε δημιουργώντας προϋποθέσεις μιας ακριβέστερης καταγραφής.

Αν συνειδητοποιήσουμε ότι, από την εξέγερση του Πολυτεχνείου έχουν παρέλθει 13 χρόνια περισσότερα από όσα, από την λήξη του εμφυλίου έως το Πολυτεχνείο, τότε αντιλαμβανόμαστε, σε σύγκριση με το τι συμβαίνει σήμερα, το ειδικό βάρος της ιστορίας αυτού του τόπου.