Εικόνες, ειδήσεις, διαπιστώσεις σε μια πρωτεύουσα άδεια, κατά τη διάρκεια του 2^ου μ.Μ. (μετά Μνημονίου) θέρους.

Σάββατο 13.

Αργά το βράδυ. Η πόλις είναι άδεια, αλλά το κέντρο σφύζει από ζωή. Στην οδό Αθηνάς, στην πλατεία Μοναστηρακίου, στο τέλος της Ερμού, στο Θησείο, τοπικός πληθυσμός και αλλοδαποί τουρίστες δημιουργούν σχεδόν το αδιαχώρητο. Όλων αυτών δεσπόζει στην κορφή, η Ακρόπολις των Αθηνών. Κατάφωτη. Λαμπρή. Έλκει το βλέμμα περισσότερο κι από τον ολόγιομο δίσκο του φεγγαριού που στέκει μετέωρο στον ουράνιο θόλο. Στην Διονυσίου Αρεοπαγήτου, επίσης αδιαχώρητο. Χιλιάδες κόσμου, περιπατεί, συνομιλεί, ακούει μια συναυλία σε εξέλιξη. Το πάρκιν στο Διόνυσο υπερπλήρες, δίκυκλα σε κάθε γωνιά κλειδωμένα. Το μουσείο της Ακρόπολης ανοικτό, κατάφωτο και αυτό, φάρος ιστορικός με τα μοναδικά εκθέματά του μέσα στο μεσονύκτιο. Ενθαρρυντικό, δίχως άλλο, το γεγονός, πως ένα αρχαίο μνημείο σε μια ιστορική πόλη, κάτω από μια πανσέληνο μπορεί να συνενώσει, να μονιάσει, να χωρέσει τα ετερόκλητα στοιχεία τόσων κοινωνιών, καθώς άνθρωποι κάθε ηλικίας, φύλου, εθνικότητας, ιδιότητας μοιράζονται μια βραδιά ειρηνικά

Τις ίδιες ώρες όμως, το ίδιο βράδυ, αποδείχτηκε μοιραίο για έναν νεαρό, οδηγό ιδιωτικής εταιρείας φύλαξης. Άγνωστοι, έκλεψαν το αυτοκίνητό του, και αφού αφαίρεσαν με την απειλή όπλου 150 € από υπάλληλο της Αττικής Οδού στο Ρουπάκι, δολοφόνησαν τον νεαρό, εγκαταλείποντας τη σoρό του, σε παράπλευρο δρόμο της γέφυρας Ασπροπύργου, στο ύψος του ΙΚΑ.