|
Κοντά στο 45λεπτο, και ενώ ο θεατής έχει ήδη εισπράξει μια γερή δόση σαγήνης από τον μονόλογο και την εκθαμβωτική επί σκηνής παρουσία του, ακούγεται, έτσι, μέσα στο ρέον κείμενο, σαν κομμάτι του αναπόσπαστο, η φράση: «κορίτσια, βγάλτε καμιά ρακούλα».
Ταυτόχρονα, αλλάζει ο φωτισμός και βγαίνουν τα κορίτσια, με έναν παλιό αλουμινένιο δίσκο του καφενείου από αυτούς με τις τρείς αντηρίδες και τη λαβή από πάνω, μοιράζουν τις ρακές, γρήγορα αποχωρούν, να κράτησε όλο αυτό 2-3 λεπτά, έτσι σαν ένα πολύ σύντομο διάλειμμα και ο καλλιτέχνης επιστρέφει στην ερμηνεία του.
|
|
Read more...
|
|
Ας δούμε το θέμα, της προηγούμενης ανάρτησης, λίγο πιο οικουμενικά προκειμένου να παρατηρήσουμε τις ρίζες του. Να σταθούμε, λοιπόν, σε λίγα στοιχεία που τις δυο τελευταίες δεκαετίας άλλαξαν, την εικόνα, ανατρέποντας πάσα ισχύουσα τάξη, αταξία, νοοτροπία.
Λίγο μετά τα μέσα της δεκαετίας του ’90 απελευθερώνεται η τραπεζική πίστη. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει η δυνατότητα στον καθένα να έχει πρόσβαση σε δανικό χρήμα. Μοιραία, δημιουργείται μια καλπάζουσα κατανάλωση. Σε ένα παραγωγικό τοπίο, όπου ένα πελώριο ποσοστό αγαθών είναι εισαγόμενο. Τα αγαθά της αποταμίευσης είχαν γίνει πια, ένας ξεχασμένος τίτλος έκθεσης του Δημοτικού.
|
|
Read more...
|
|
|
Ήρθε μικρή, φουριόζα και απρόσκλητη με όλη την αφέλεια της νηπιακής της ηλικίας. Σχεδόν επέβαλε την παρουσία της, χοροπηδώντας, δαγκώνοντας, γαβγίζοντας, έξω από κάθε κανόνα. Ως εκ τούτου, αποφασίστηκε η φιλοξενία της. Προσωρινώς.
Καθώς όμως είχαν παρέλθει μήνες είκοσι από την απώλεια του προηγούμενου, πήρε τη σειρά της, ως το επόμενο οικόσιτο της φαμίλιας. Γένους θηλυκού, ...γνήσιο ημίαιμο, τρίχωμα μακρύ, σε απόχρωση κουρκουμπινί, συντμήθηκε η λέξη, και Μπίνι εβαπτίσθη. Οφαλμοί μελιοί, μα ακόμα πιο γλυκείς, έκφραση βαθιά.
|
|
Read more...
|
|
Σε μια ιδανική μορφή το κράτος δεν θα ήταν ο προστάτης των αδυνάμων, διότι δεν θα υπήρχαν αδύναμοι. Στις μέρες που ζούμε, το κράτος μας επίσης δεν είναι προστάτης των αδυνάμων. Αλλά υπάρχουν αδύναμοι. Για την ακρίβεια το ίδιο το κράτος παράγει αδύναμους. Άνεργους, άστεγους, άτολμους, άρρωστους και τόσους άλλους με άλφα στερητικό.
Ακόμα και αν αποφύγουμε τα ρητά εκείνου του παππούλη που αναστάτωσε την πλάση, αυτού του παλιοΓερμανού με την επιβλητική γενειάδα που τον ζούσε ο εργοστασιάρχης Ένγκελς, εκείνων δηλαδή, που πάντρεψαν την διαλεκτική με τον υλισμό και έκαναν ανω - κάτω τον πλανήτη, στο ίδιο συμπέρασμα θα φτάσουμε.
«Το Κράτος είναι η εκτελεστική επιτροπή της άρχουσας τάξης». Τι είπε ο στόμας του; Και καλά αυτός, ήτο παλιοκομούνι. Ο Λίο Τολστόι όμως, ο γίγαντας της λογοτεχνίας, αυτός ο βαθύς ανιχνευτής ψυχών και μέγας γενειοφόρος, τι το ήθελε αυτό; Το: «Κυβέρνηση είναι μια παρέα ανθρώπων που παρενοχλούν τους υπόλοιπους».
|
|
Read more...
|
|
