Χαρισματική, άρτια, νόστιμη, χορταστική, απαισιόδοξα αισιόδοξη, διδακτική, με διαλόγους κεντήματα, τε και οικονομική. Πόσες κινηματογραφικές παραγωγές μπορούν να συγκεντρώσουν όλα τούτα τα χαρακτηριστικά; Επιπλέον δε, άνευ βίας, ερωτικών σκηνών, χωρίς εντυπωσιακή δράση και λοιπά φτηνά σινε-ευρήματα.
Η «American fiction» πληροί όλα τα παραπάνω και έχει το σπάνιο χάρισμα, να σε κρατήσει κοντά της, από το πρώτο έως το τελευταίο της πλάνο με μια απαλή αφηγηματική επιβολή. Πρόκειται για 117 λεπτά γνήσιας, λεπτής, κινηματογραφικής τέχνης.
|
Read more...
|
Αυτό το τόσο συναισθηματικό, βαθύ, ανθρώπινο μεδούλι του Χριστιανισμού που κορυφώνεται με τα Άγια Πάθη, το θυμούνται κάθε άνοιξη οι απανταχού πιστοί του Χριστιανικού δόγματος με την ευκαιρία της Μεγάλης εβδομάδας.
Το θυμούνται, ενίοτε, λησμονώντας ή καταπατώντας τις βασικές αρχές της πίστης. Η οποία πίστη, ειλικρινά τώρα, καθώς δεν κατάφερε στο σύνολό της να μετεξελιχθεί μαζί με την κοινωνία, έχει αγκυλωθεί ανάμεσα στην αυστηρότητα και τα θαύματα, με δόσεις άρρωστου φανατισμού, όρα αφορισμούς, Ιερά Εξέταση, και τόσους άγνωστους που βάδιζαν στο ίδιο πύρινο μονοπάτι του Τζιορντάνο Μπρούνο.
|
Read more...
|
|
Όταν ξεκινούσε, τον Δεκέμβριο του 2008, ζούσαμε σε ένα διαφορετικό κόσμο με πλήρη αδυναμία να μαντέψουμε τις επερχόμενες εξελίξεις, τις επικείμενες αλλαγές. Περισσότερα από 15 χρόνια από τότε, με όσα έχουν μεσολαβήσει, πάρα πολλά από αυτά αδιανόητα και πρωτόγνωρα, παραμένουμε στο ίδιο, περίπου, σημείο. Στην πλήρη αδυναμία να μαντέψουμε τα μελλούμενα, τα οποία μόνο στην συνείδηση των αιθεροβαμόνων ενέχουν στοιχεία αισιοδοξίας.
Σε τούτο το χρονικό διάστημα, εδώ σε αυτόν τον ιστότοπο, αναρτήθηκαν 2002 κομμάτια, όλα πρωτότυπα πλαισιωμένα από πολλαπλάσιες εικόνες. Πλην ενός μονοψήφιου αριθμού, άπαντα είναι συντεταγμένα από ένα άτομο. Το αναφέρω όχι ως κατόρθωμα, αλλά ως μια απόπειρα εκτίμησης του χρόνου που δαπανήθηκε και ως εκ τούτου περιγράφουν τη σχέση του μοναδικού γραφιά - διαχειριστή με το δημιούργημά του.
|
Read more...
|
Δεν θυμάμαι να είχα ξαναδεί διαγωνισμό Γιουροβίζιον. Δεν θυμόμουν κανέναν νικητή, μα ούτε και τις ελληνικές διακρίσεις. Θυμόμουν όμως μια ημεδαπή γκρίνια που σερνόταν αέναη ειδικά τα τελευταία χρόνια, ειδικότερα από τότε που το χρυσόμαλλο τέρας του ιντερνέ μας ένωσε - αλληλούια- και ημπορούμε να αλληλοβριζόμεθα με άνεση μεγάλη και περισσή τοξικότητα πίσω από την σκυφτή ανωνυμία του πληκτρολογίου.
Με τον ντόρο όμως που έγινε με την ελληνική συμμετοχή, είπα να ακολουθήσω το ντορό μέχρι το Malmö της ειρηνικής Σουηδίας. Δυο ωρίτσες Σαββατόβραδου χαμένες το πολύ πολύ και από Κυριακή πάλι προς τη δόξα τραβώ, σκέφτηκα. Με τόσες χιλιάδες ώρες χαμένες σε πάσης φύσεως τάξεις, σκοπιές, συσκέψεις, μποτιλιαρίσματα και λοιπάς, μη καλλιτεχνικάς δραστηριοτήτας, άλλες δυο ωρίτσες δεν είναι παρά δυό σταγόναι εν τω ωκεανώ των χαμένων ευκαιριών(ε) τε και ονείρων(ε).
|
Read more...
|
|