Βιβλίο

Αρκετά γνωστή η διαμάχη για το ποιος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου.

Tούτη η ενότητα, αφιερώνεται σε όσους πιστεύουν ότι οι σελίδες των βιβλίων, μπορούν να διεκδικήσουν αυτή τη διάκριση.




Αλέξανδρος Κιτροέφ: «Ελλάς, Ευρώπη, Παναθηναϊκός» (11 Ιανουαρίου 2011) PDF Print E-mail

Όταν ένας ακαδημαϊκός ασχοληθεί με την ιστορία ενός αθλητικού σωματείου συμβαίνουν δύο πράγματα. Το έργο του αντανακλά την πληρότητα και την ποιότητα της επιστημονικής του κατάρτισης, ενώ γρήγορα γίνονται εμφανή τα κίνητρά του.

Έτσι έγινε και στην περίπτωση του Alexander Kitroeff, καθηγητή ιστορίας στο Haverford College, στην Φιλαδέλφεια των Η.Π.Α.

Ίσως να μην το μαρτυρά το ονοματεπώνυμό του αλλά ο Αλέξανδρος, είναι Έλληνας, γεννήθηκε, μεγάλωσε και τελείωσε εγκύκλιες σπουδές στην Ελλάδα. Εγγονός,  εμβληματικής φιγούρας του Παναθηναϊκού του Γεώργιου Γιαννουλάτου, ποτίστηκε με την ιδέα του συλλόγου και σε μεστή ηλικία κατέγραψε την ιστορία του.

Read more...
 
Robert Puyal: Behind the wheel (24.12.2010) PDF Print E-mail

Ο Γάλλος δημοσιογράφος Robert Puyal επιμελήθηκε την έκδοση του βιβλίου «Behind the Wheel. The Great Automobile Aficionados».

Πρόκειται περί ενός καλαίσθητου λευκώματος 240 σελίδων χωρισμένου σε πέντε χρονικές ενότητες. Μέσα σε αυτές αναφέρεται στο βίο και στις σχέσεις 54 προσώπων με την αυτοκινητική ιδέα.

Read more...
 
Patrick Leigh Fermor: Ρούμελη (& «Ματαρόα») (26.10.2010) PDF Print E-mail

- «Μα καλά! Δεν ξέρεις τον Patrick Lee Fermor

Με κεραυνόπληξε η μήτηρ την ώρα που με περιέργεια ξεφύλλιζα το έργο του «Ρούμελη» (RoumeliTravels in northern Greece, Κέδρος) και με αφέλεια ερώτησα:

-      - «Ποιος είναι αυτός ρε Μάνα»;

Πλήρης ήταν η άγνοιά μου για τον συγγραφέα, περιηγητή, ερευνητή  και έτσι κάπως άκομψα, έφθασε η ώρα να τον γνωρίσω.

Read more...
 
Έλλη Παππά: Μαρτυρίες μιας διαδρομής (11.10.2010) PDF Print E-mail

Τον εκτιμώ, σέβομαι την πορεία του, αναγνωρίζω ότι το παρελθόν του είναι εξαιρετικά δεσμευτικό για τις απόψεις του αλλά μερικές φορές η ακαμψία του, σε κάνει να στερεύεις από λογικά επιχειρήματα.
Ο λόγος για φίλο, στον οποίο απηύθυνα τηλεφωνικά το ερώτημα: «διάβασες της Παππά;». Η ερώτηση ήταν επίτηδες «κακοποιημένη» (χωρίς τίτλο βιβλίου κλπ.) καθότι ο φίλος εργάζεται σε βιβλιοπωλείο, από αυτόν προμηθεύομαι βιβλία, ως εκ τούτου η συνεννόηση γίνεται κωδικοποιημένα.
«Καμιά πενηνταριά σελίδες» αποκρίθηκε.
«Λοιπόν;» επιμένω
«Ε, τίποτα ιδιαίτερο. Κουτσομπολιά»
Έμεινα εμβρόντητος. Επιχείρησα μάλιστα δεύτερη προσέγγιση εκ του σύνεγγυς πια, εκείνος όμως παρέμεινε ακλόνητα στη θέση του και όταν η συζήτηση άρχισε να αποκτά αναφορές στα γεγονότα και θεωρητικές επεκτάσεις, χάθηκε …

Τελικά, στο Δεκέμβρη, στη Βάρκιζα, στον Εμφύλιο, ακόμα και στα «Μεταπριλιανά» δεν επικράτησαν οι εθνικές δυνάμεις. Ήταν το Κ.Κ.Ε. που ηττήθηκε, συμπαρασύροντας μαζί του όλες τις αριστερές δυνάμεις. Αιτία η πολιτική αδυναμία διαχείρισης ενός αφάνταστα μαζικού και αυθόρμητου λαϊκού υλικού.
Ακόμα και στις μέρες μας η αδυναμία του να κοιτάξει στο παρελθόν το χαρακτηρίζει, καθώς τα πυρά που δέχεται δεν είναι φτηνή προπαγάνδα της αντίπαλης «κυρίαρχης τάξης» αλλά ανθρώπων που πρόσφεραν κάτι παραπάνω από τη ζωή τους. Το βίο τους. Βέβαια και αυτοί ενίοτε χαρακτηρίσθηκαν ως «Πράχτορες», «Χαφιέδες», «Αντεπαναστάτες», «Οπορτουνιστές» κ.ά.

Read more...
 
Νίκος Μαραντζίδης: Δημοκρατικός Στρατός της Ελλάδας.(30.08.2010) PDF Print E-mail

Η περίοδος του εμφυλίου πολέμου δικαίως απασχολεί. Δεν ήταν μόνον το μέγεθος της καταστροφής, ο πελώριος πόνος που γέννησε, ήταν και το γεγονός ότι μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’70 αποτελούσε ένα είδος ταμπού ακόμα και σε καθαρά επιστημονικό πλαίσιο μελέτης. Οι εθνικές δυνάμεις, κυρίαρχες στο πολιτικό παιχνίδι, όχι μόνον δεν άφησαν περιθώρια έρευνας αλλά καλλιέργησαν κλίμα διωγμών, αξιοποιώντας άριστα τις όποιες λανθασμένες ενέργειες των πολιτικών τους αντιπάλων.

Τα χρόνια που μεσολάβησαν από την λήξη του πολέμου, (για τους νικητές δεν ήταν καν πόλεμος, πόσο μάλλον εμφύλιος, «αντισυμμοριακός αγών» ήταν) έως τα μέσα της δεκαετίας του ’60, είχαν αλλάξει αρκετά πράγματα. Είχε κλείσει το Μακρονήσι, και άλλοι τόποι «διαπαιδαγωγήσεως» τα έκτακτα στρατοδικεία δεν παρέδιδαν ομαδόν πολίτες στα εκτελεστικά αποσπάσματα, η έλευση του Κέντρου στην εξουσία έδινε ελπίδες σε ευρύτερες μάζες, παρά την αντικομουνιστική ρητορική και πρακτική του επικεφαλής του, αλλά το ταμπού της εντρύφησης, έρευνας στα χρόνια του διχασμού παρέμενε.

Η επιβολή της Απριλιανής δικτατορίας περιέπλεξε τα πράγματα έτι περαιτέρω, και η έρευνα καθυστέρησε. Στα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια εκείνο που είχε διάδοση ήταν οι προσωπικές καταγραφές, οι περιπέτειες όσων έζησαν, ενώ για την επιστημονική καταγραφή έπρεπε να περιμένουμε λίγο ακόμα.

Πριν από 10 χρόνια κυκλοφόρησε η «Ιστορία του Ελληνικού εμφυλίου πολέμου» του Γιώργου Μαργαρίτη, πανεπιστημιακού δάσκαλου που από το 1985 διδάσκει ιστορία στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστήμιου της Κρήτης. Είναι μια δίτομη, εξαιρετικά αναλυτική αφήγηση των γεγονότων με υπερπληθώρα στοιχείων, εγγράφων, ντοκουμέντων και βέβαια, αντιλήψεων, απόψεων.

Read more...
 
Βασ. Βαμβακάς Παν. Παναγιωτόπουλος: Η Ελλάδα τη δεκαετία του ΄80. (22.07.2010) PDF Print E-mail

Δεν είναι ακριβώς βιβλίο, με την έννοια ότι δεν διαβάζεται όπως ένα βιβλίο. Επισήμως φέρει τον υπότιτλο «Κοινωνικό, πολιτικό και πολιτισμικό λεξικό» ο οποίος είναι ένας ακριβής ορισμός και προχωρώντας περισσότερο θα λέγαμε ότι αποτελεί την εγκυκλοπαίδεια , την καταγραφή όλων όσων συνέβησαν στον τόπο μας την ιδιαίτερη και πολύπαθη δεκαετία του ’80. Κάτω από αυτό το πρίσμα βέβαια, όλες οι δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα είχαν κάτι το ιδιαίτερο, κάτι για το οποίο αξίζει να γίνει αναφορά για αυτές.

Αλλά:

Read more...
 
Δυο εκδόσεις για τον «Μαραμπού» (04.06.2010) PDF Print E-mail

Τον Ιανουάριο (11) του 2010, συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τη γέννηση του Νίκου Καββαδία. Ήταν αναμενόμενο ότι θα υπήρχε μια κινητικότητα για τον ξεχωριστό αυτό δημιουργό και το έργο του.

Στην ερώτηση γιατί ξεχωριστός η απάντηση έρχεται μέσα από το διαφορετικό της ζωής του.

Γεννήθηκε στην Ματζουρία, τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στην Κεφαλονιά, την εφηβική του ηλικία τη βίωσε στον Πειραιά και στα 20του μετά την απώλεια του πατέρα του ξεκινά ως ναυτόπαις τα ταξίδια. Το 1933, εκδίδει το «Μαραμπού», το ΄40 τον βρίσκει στην Αλβανία ενώ στην Κατοχή θα συμπορευτεί με το Ε.Α.Μ.

Η επόμενη μεγάλη, χρονικά, επαφή του με τη Θάλασσα, η αποχή από τα συνηθισμένα, (γάμος οικογένεια, καριέρα) και η αυτοκτονία του αδελφού του ήταν τα στοιχεία που προδιέγραψαν τη διαφορετικότητα και τη σημαντικότητα του ανθρώπου, του ποιητή, του ναυτικού.

Όπως πολλοί, αν όχι οι περισσότεροι, πρωτοπόροι δημιουργοί έτσι και ο Καββαδίας έπρεπε να αποχωρήσει από τον μάταιο κόσμο για να αναγνωρισθεί ευρύτερα, να «ανακαλυφθεί» μαζικότερα, να συγκινήσει περισσότερους. Αυτό ίσως διότι η εποχή του δεν ήταν έτοιμη να τον αποδεχτεί και προφανώς διότι ο ίδιος δεν το επεδίωξε αν και πιθανόν, ενδόμυχα, να το επιθυμούσε.

Οι λεπτομέρειες τη ζωής του, το βάθος του έργου του άρχισε σιγά- σιγά από την επομένη του θανάτου του να γίνεται γνωστό, να μελοποιείται, να αναδύεται, να εκτιμάται.

Έτσι η αντισυμβατική, αυτή φιγούρα, ο «Κόλιας», ο «Μαραμπού», ο «Μαυρής», ο «Παπουίνης», ο «κουρλός Μαρκόνης» πήρε τη θέση του στην Ελληνική κουλτούρα, κάτι ιδιαίτερα ενδιαφέρον καθώς το έργο του δεν είναι εκτεταμένο. Είναι όμως τόσο βαθύ, τόσο συναισθηματικό, τόσο αποκαλυπτικό και τελικά τόσο ανθρώπινο όσο και η συγκίνηση που γεννά.

Read more...
 
David Owen: Ασθενείς ηγέτες στην εξουσία (12.06.2010) PDF Print E-mail

Ο λόρδος David Owen γεννήθηκε το 1938, σπούδασε Ιατρική, κάτι που ήταν σαν παράδοση στην οικογένειά του, ξεκίνησε την ιατρική του καριέρα από το νοσοκομείο Saint Thomas, ειδικεύτηκε στην νευρολογία, ενώ οι κοινωνικές του ανησυχίες δεν άργησαν να τον εμπλέξουν και στην πολιτική σκηνή.

Δεν εγκατέλειψε την ιατρική, δεν αντιμετώπισε την πολιτική ως επάγγελμα, μολοντούτο πριν κλείσει τα 40 του χρόνια βρέθηκε επικεφαλής της βρετανικής εξωτερικής πολιτικής επί πρωθυπουργίας James Callaghan.

Με τι διττή του ιδιότητα, του νευρολόγου ιατρού και του πολιτικού, του δόθηκε η ευκαιρία να προσεγγίσει θέματα, προβλήματα, ανθρώπους με τρόπους ξεχωριστούς.

Προφανώς ανήσυχο πνεύμα, εργατικός και δημιουργικός, φλερτάρει και με τη συγγραφική ιδιότητα, καθώς έχει εκδώσει την «Βαλκανική Οδύσσεια», το αυτοβιογραφικό «Επτά Εποχές», μια ποιητική ανθολογία καθώς και το «Σύνδρομο της Ύβρεως».

Το 2008 κυκλοφόρησε το: «In Sickness and in Power. ΙΙlnes in heads of government during the last 100 years» το οποίο ένα χρόνο αργότερα εκδόθηκε και στην Ελλάδα με τίτλο: «Ασθενείς ηγέτες στην εξουσία. Πόσο οι αρρώστιες επηρέασαν τους πολιτικούς τα τελευταία 100 χρόνια.»

Είναι μια εξαιρετική προσπάθεια όχι μόνον διότι είναι καλογραμμένο, αλλά διότι παραθέτει μεγάλο πλήθος στοιχείων, αντίστοιχα βαθιές αναλύσεις, σοβαρή προσέγγιση, μετριοπαθές ύφος.

Να μην λησμονούμε, ότι ως υπουργός εξωτερικών κάποιες από τις πολιτικές προσωπικότητες στις οποίες αναφέρεται, τις συνάντησε, τις συναναστράφηκε Δεν ήταν όμως τόσο επιφανειακή η προσέγγιση του. Ο συγγραφέας καταδύθηκε σε αρχεία, μίλησε, έψαξε, ενδιαφέρθηκε, κόπιασε.

Παράλληλα με το κείμενο, παρέχονται συμπληρωματικές πληροφορίες με τρόπο κατανοητό για τις ασθένειες που περιγράφονται ώστε να αντιληφθεί ο αναγνώστης τη σοβαρότητα των περιπτώσεων.

Το βιβλίο είναι μια σειρά από αποκαλύψεις, συχνά φρικώδης αν αναλογιστεί κανείς

Read more...
 
Ηλίας Καφάογλου: Σημειώσεις στο ημίχρονο (22.05.2010) PDF Print E-mail

Με τίτλο «Σημειώσεις στο ημίχρονο» και υπότιτλο «κείμενα για την κουλτούρα του ποδοσφαίρου» ο Ηλίας Καφάογλου επανέρχεται στο συγγραφικό προσκήνιο και επιχειρεί μια κατάδυση στο χώρο του ποδοσφαίρου. Για μια ακόμα φορά η προσπάθειά του καταδεικνύει το εύρος της εργασίας του. Έχει δουλέψει. Έχει συλλέξει πληροφορίες, έχει μαζέψει στοιχεία, έχει κοπιάσει.

Πέραν τούτου όμως έχει και άποψη. Την παραθέτει. Κομψά και διακριτικά ως συνήθως, όπως του ταιριάζει, και ας μου επιτραπεί στο βαθμό που τον γνωρίζω, όπως ζει. Χωρισμένο σε 9 κεφάλαια το βιβλίο (αλήθεια γιατί δεν σκέφτηκε να είναι 11; Με προφανή τον συνειρμό), προχωρά με τρόπο διαφορετικό από τον συνήθη σε μια κοινωνική και ιστορική αποτίμηση του ποδοσφαίρου.

Read more...
 
Ευάγγελος Λεμπέσης: Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών… (03.05.2010) PDF Print E-mail

Ο Ευάγγελος Λεμπέσης δημοσίευσε το ανωτέρω πόνημα σε ακραία δύσκολες εποχές. Το Φθινόπωρο του 1941. Γεννημένος το 1906, ήταν 35 ετών όταν ήρθε στο φως της δημοσιότητας η πραγματεία του περι βλακών στην Εφημερίδα των Eλλήνων Νομικών και είχε διδάξει κοινωνιολογία, ανάμεσα σε πολλές άλλες δραστηριότητες, στο Πάντειο. Σπουδασμένος στην Ευρώπη, καλλιεργημένος, ευαίσθητος και ανήσυχος,

«παρέμεινε φυλακισμένος σ’ ένα δικό του κόσμο μακριά από την πραγματικότητα που δεν ήταν άλλο από ιδεολογικές συναλλαγές, πολιτιστική αθλιότητα, αδιέξοδα και μπαλώματα στην εξωτερική πολιτική, στην οικονομία, στην εκπαίδευση, στη δημόσια διοίκηση…Ήταν υπερβολικά ευρωπαίος και υπερβολικά ευφυής και καλλιεργημένος για να αντέξει μια ένταξη. Το πραξικόπημα των συνταγματαρχών πρέπει να τον κεραύνωσε.»

όπως σημείωσε στο εισαγωγικό του σημείωμα ο Θωμάς Γκόρπας

Το μεγαλειώδες με αυτή τη μελέτη είναι, πως εξήντα χρόνια μετά μοιάζει τόσο επίκαιρη, εύστοχη και σημερινή, γεγονός που την καθιστά όχι μόνον προφητική αλλά και διαχρονική.

Read more...
 
<< Start < Prev 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 Next > End >>

Page 20 of 22