Αφιέρωμα Δ.Ρ.Α. (11/12): Καθώς κυλά ο χρόνος – (Τρίτη 4 Ιουνίου 2019) PDF Print E-mail

Αμείλικτος, πανδαμάτωρ ακούμε για αυτόν και επιστημονικώς: «η ακαθόριστη κίνηση της ύπαρξης και των γεγονότων στο παρελθόν, το παρόν, και το μέλλον, θεωρούμενη ως σύνολο». Με μια λέξη ο χρόνος.

Τα θυμόμαστε όλα τούτα, κοιτώντας με νοσταλγία, μια εικόνα πενήντα έξι ετών. Ένα τρυφερό στιγμιότυπο ενός Σουηδού και μιας Βρεττανής σε ένα νεφελώδες πρωινό του Μαίου του 1963, στην Ελληνική πρωτεύουσα. (φωτό Φ.Φ./Γ.Κ.)

Ο Erik «on the roof» Carlsson, χαϊδεύει την μύτη της Pat Moss, που λίγες εβδομάδες αργότερα, στις 9 Ιουλίου, θα παντρεύονταν στο Λονδίνο. Οι δυο τους, συνέθεσαν στην εποχή τους ένα ιδιαίτερα πετυχημένο ζευγάρι, αλλά όχι μαζί. Ο καθένας είχε τη δική του ξεχωριστή καριέρα, ως επαγγελματίας οδηγός αγώνων με αυτοκίνητα διαφόρων κατασκευαστών. Η παρουσία τους στην Ελλάδα ήταν έντονη, αφού ο Erik είχε κερδίσει το ’61 το Δ.Ρ.Α. και η Pat είχε έξοχα πλασαρίσματα μέσα στη δεκάδα.


Σαράντα χρόνια μετά από αυτή την εικόνα του Μαίου του ’63, έρχονται πάλι στην Ελλάδα, προσκεκλημένοι στο χρυσό Ιωβηλαίο του Δ.Ρ.Α. Είναι Μάιος του 2003, ο Σουηδός είναι 74 ετών, η Βρετανίδα 69. Η επέλαση του χρόνου στα πρόσωπά τους, είναι εμφανής. Η Pat, αδελφή του sir Stirling Moss θα εγκαταλείψει πρώτη τα εγκόσμια υποκύπτοντας στον καρκίνο, το 2008, υποστηριζόμενη έως τέλους από τον Erik και την θυγατέρα τους Susan. O Erik θα φτάσει στα 86 πριν αφήσει τον μάταιο κόσμο μας, τον Μάιο του 2015.(φωτό Τ.Α.)

 

Μια  ακόμα μεγαλύτερη διάσταση χρόνου που αποκαλύπτει την δεσποινίδα Pat Moss των 24 χρόνων (φωτό αριστερά Φ.Φ./Γ.Κ.), που έχει έρθει στην Ελλάδα το 1958 για το ΣΤ’ Δ.Ρ.Α. με Austin Healy. Μετά από 45 χρόνια (φωτό δεξιά Τ.Α.), η κυρία Pat Moss Carlsson στην Αθήνα του 2003.

 

Μάιος του 1973. Έχουν ήδη παρέλθει οκτώ χρόνια από την πρώτη επίσκεψη ενός άλλου Σουηδού στη χώρα μας. Ο Bjorn Waldegaard λίγους μήνες πριν τα τριάντα του χρόνια, ποζάρει χαμογελαστός με φόντο τις εγκαταστάσεις της Ελφίνκο στην λεωφόρο Συγγρού, κατά τη διάρκεια του τεχνικού ελέγχου του 21ου Δ.Ρ.Α.

Θα χρειαστεί να κάνει  υπομονή, συνολικά  12 χρόνια προκειμένου να κερδίσει εμφατικά το 24ο Δ.Ρ.Α. θα επαναλάβει πειστικά δυο χρόνια αργότερα και στο τέλος του ’79 θα είναι εκείνος που θα στεφτεί παγκόσμιος πρωταθλητής. Ο πρώτος στην ιστορία του θεσμού. (φωτό αριστερά Φ.Φ./Γ.Κ.)

Τριάντα χρόνια μετά το στιγμιότυπο του τ.ε. του 21ου, το 2003, στα 60 του χρόνια, θα μας ξανάρθει τιμώμενο πρόσωπο και αυτός, στο χρυσό Ιωβηλαίο του αγώνα.  Ο χρόνος της ζωής του θα σταματήσει νωρίς, αλλά έμφορτος συγκινήσεων. Λίγο μετά τα 70 του, τον Αύγουστο του 2014. (φωτό δεξιά Τ.Α.)

 

Ένας ακόμα Σουηδός. O Ove Andresson. Με το παρανόμι «Paven» (στα Ελληνικά: Πάπας), έκανε μια αξιοσημείωτη καριέρα ως οδηγός και μια σημαντικότερη ως ομαδάρχης. Στην Ελλάδα πρωτοήρθε το ’64, με Saab. To ’71 θα κερδίσει με Α110 στο 19ο Δ.Ρ.Α. και είχε κάθε λόγο να είναι χαμογελαστός στο Τατόι, από όπου και η εικόνα (αριστερά - φωτό Φ.Φ./Γ.Κ.).

Θα παραμείνει για δεκαετίες κοντά στον τόπο μας και στο Δ.Ρ.Α.,  ως ομαδάρχης, συλλέγοντας επιτυχίες και διακρίσεις. Τον Φεβρουάριο του 2004 οργανώθηκε για αυτόν μια αποχαιρετιστήρια τελετή στην πατρίδα του. Εκεί οδήγησε πάνω σε πάγο μια Corolla WRC (δεξιά). Τις δύο εικόνες χωρίζουν 31 χρόνια. Έχασε τη ζωή του σε τροχαίο δυστύχημα, τον Ιούνιο του 2008, κατά τη διάρκεια αγώνα κλασσικών αυτοκινήτων στην Νότια Αφρική, λίγο μετά τα 70 του και αυτός, αλλά πλήρης εμπειριών.

 

Στο τερματισμό του 23ου Δ.Ρ.Α. τον Μάιο του 1976, ένα μικτό πλήρωμα, ο Shekhar και η Yvonne Mehta, τερματίζουν στην 3η θέση. Η συνοδηγός κάθεται στον ουρανό του 160 J (φωτό αριστερά Φ.Φ./Γ.Κ.). Δυο χρόνια αργότερα, το ’78, η Yvonne θα γινόταν και σύζυγος του Shekhar. Την ίδια χρονιά θα τερματίσουν πάλι τρίτοι στο 25ο Δ.Ρ.Α.

Τα χρόνια περνούν, τα κινητά τηλέφωνα έρχονται. Δεξιά, η Yvonne το 2003. (φωτό Ν.Σ.Ζ.)

 

Από τον ίδιο αγώνα, το 23ο Δ.Ρ.Α., από την ίδια εικόνα, ο Shekhar στα 31 του χρόνια, στέκεται πάνω στην ράμπα και κοιτά χαμογελώντας την συνοδηγό του. O Κενυάτης οδηγός, με Ινδική καταγωγή που γεννήθηκε στην Ουγκάντα, παιδί πλούσιας επιχειρηματικής οικογένειας είχε ήδη κερδίσει τότε, μια φορά το Σαφάρι και στο μέλλον θα το κέρδιζε άλλες τέσσερις, σύνολο πέντε, που τον καθιστά ρέκορντμαν νικών στο συγκεκριμένο αγώνα.  Ένα τρομακτικό ατύχημα στο ράλυ Φαραώ το ’86 θα σταματούσε την καριέρα του. (φωτό αριστερά Φ.Φ./Γ.Κ.)

Μετά την ανάρρωση του θα γίνει πρόεδρος της επιτροπής ράλυ της F.I.A., και ως αξιωματούχος πλέον, θα βρίσκεται μέσα στο σπορ. Στην δεξιά εικόνα σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα μετά την πρώτη διάκρισή του στο Δ.Ρ.Α., τον βλέπουμε στην εκκίνηση του 47ου Δ.Ρ.Α, τον Μάιο του 2000. Στο φόντο ξεχωρίζουν ήδη τα χρώματα και τα σήματα μεγάλων χορηγών που τόσο άλλαξαν τον θεσμό. (φωτό δεξιά Τ.Α.)

 

Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Τερματισμός 21ου Δ.Ρ.Α. Μάιος 1973. Ο Αλέξανδρος Δαρδούφας και ο Μωρίς Γκορμεζάνο, με την, ας την χαρακτηρίσουμε, επίσημη στολή, που αργότερα θα γινόταν και αντικείμενο κριτικής. Τα περίφημα blazer. Στη θέση της καρδιάς, το ελπόσημο με το στέμμα στην κορφή. Όρθιοι περιμένουν τις αφίξεις των έντεκα μόλις αυτοκινήτων που επέζησαν των 2.809 χιλιομέτρων εκείνου του αγώνα, με πρώτη και καλύτερη την Α 110 των J.L. Therier – C. Delferrier. (φωτό αριστερά Φ.Φ./Γ.Κ.)

Μετά από 34 χρόνια, τον Μάιο του 2007, οι δύο άνδρες φωτογραφίζονται στην εκκίνηση του 53ου Δ.Ρ.Α. Η ηλικία δεν τους επιτρέπει μακρά ορθοστασία. Είναι όμως παρόντες, ο Μωρίς λίγο πριν τα 80, ο ιστορικός πρόεδρος μεγαλύτερος.  Σε ότι αφορά τον αγώνα, έχει συρρικνωθεί στο μισό. Εχει 1500 χλμ. μήκος και λιγότερες από τις μισές ειδικές με το πιο εξωτικό του σημείο την Θήβα. (φωτό δεξιά Τ.Α.)

Κι όπως είπε ο Ηράκλειτος: «ο χρόνος είναι ένα παιδί που παίζει πεσσούς. Το βασίλειο, ανήκει στο παιδί αυτό...»

...σε 48 ώρες η τελευταία ενότητα, με τίτλο: Από τον Αλέξανδρο στον Αλέξη