Νοέμβριος 1973 (19.11.2009) - 3η σελίδα PDF Print E-mail
Article Index
Νοέμβριος 1973 (19.11.2009)
2η σελίδα
3η σελίδα
All Pages

Σήμερα

Τριάνταέξι χρόνια αργότερα, το Πολυτεχνείο, στέκει ακλόνητο για όσους το έζησαν, το πίστεψαν, το πόνεσαν.

Υπάρχουν και άλλοι που το έζησαν, το πόνεσαν, το πίστεψαν αλλά το εξαργύρωσαν. Ανθρώπινο, κατανοητό. Ξεκινάς με οράματα, και καταλήγεις στον καναπέ αλλάζοντας κανάλια, ή στο κοινοβούλιο αλλάζοντας νομοσχέδια ή στην καρέκλα του υπουργού αλλάζοντας προμηθευτές. Κι αυτό ανθρώπινο.

Υπάρχουν κι’ άλλοι που το πολέμησαν με λύσσα, που το λοιδόρησαν. Eπίσης κατανοητό.

Τριάνταέξι χρόνια αργότερα, το Πολυτεχνείο αποτελεί (δυστυχώς ακόμα) την τελευταία ευκαιρία μιας κοινωνίας να ξεφύγει από τους εφιάλτες του παρελθόντος μιας και ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός της δεκαετίας του ’80 ήταν ένα παραμύθι που κατέρρευσε εύκολα, που κρύφτηκε σε κούτες pampers, που γκρεμίστηκε στα σκαλοπάτια ενός αεροσκάφους της Ολυμπιακής από ένα νεύμα ενός γηραιού ηγέτη που ήξερε πολύ καλά μόνο πώς να κουρσέψει τη ψήφο σου.

Ότι είχε μείνει όρθιο ισοπεδώθηκε τα επόμενα χρόνια από την λαίλαπα της κατανάλωσης, την Ευρωπαϊκή ιδέα, τα σκάνδαλα και τον δυτικό πολιτισμό που άλωσε οτιδήποτε Ελληνικό είχε απομείνει.

Τριάνταέξι χρόνια αργότερα, το Πολυτεχνείο, στέκει ακλόνητο για όσους το έζησαν, το πίστεψαν, το πόνεσαν, σαν ένας φάρος που όσοι τυχεροί τον βλέπουν θα έχουν την ατυχία ποτέ να μην τον φτάσουν.