Βιβλίο

Αρκετά γνωστή η διαμάχη για το ποιος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου.

Tούτη η ενότητα, αφιερώνεται σε όσους πιστεύουν ότι οι σελίδες των βιβλίων, μπορούν να διεκδικήσουν αυτή τη διάκριση.




Friedrich Dürrenmatt : Η βλάβη - Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2014 PDF Print E-mail

Γεννημένος τον μεσοπόλεμο (’21), ο Γερμανόφωνος Ελβετός θεατρικός συγγραφέας και πεζογράφος Friedrich Dürrenmatt, αναδείχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους εκπρόσωπους της ανανέωσης του γερμανικού θεάτρου.

Yπήρχε από τα μέσα της δεκαετίας του ’70,  στη βιβλιοθήκη μου ένα βιβλίο του, ευγενική χειρονομία συμμαθητή τινός. Τίτλος; Η βλάβη.

Το είχα διαβάσει πριν τα είκοσί μου χρόνια και θυμάμαι ότι μου είχε αρέσει. Σχεδόν σαράντα χρόνια αργότερα το ξαναδιάβασα συγκεντρώνοντας και μερικές πληροφορίες για τον δημιουργό του, ο οποίος εγκατέλειψε τα εγκόσμια το ’90, λίγο πριν τα 70ά του γενέθλια.

Έτσι, όπως μας πληροφορούν τα βιογραφικά, που διατρέχουν το διαδίκτυο, το πρώτο του έργο το δημιούργησε μόλις στα 24 του χρόνια, ενώ η πλοκή του, συχνά έχει κοινά στοιχεία με την αφήγηση του Β. Brecht, όπου η δραματική τροπή, συνδυάζεται ενίοτε με το κωμικό.

Σε αυτό το μοτίβο κινείται και η «Βλάβη». Ξεκινά ήρεμα, σε ένα φιλήσυχο χωρίο όπου ένας εμπορικός αντιπρόσωπος αναγκάζεται να διανυκτερεύσει, λόγω βλάβης του αυτοκινήτου του.  Κι εξελίσσεται, ανάμεσα σε ευρηματικούς προσδιορισμούς:

«...τεραστίων διαστάσεων, σα συναρμολογημένος από λιπαρούς όγκους» (σ. 19),

«Μοίρες πέρασαν από τα χέρια μου, γκρεμούς είδαν τα μάτια μου, μπορείτε να με πιστέψετε» (σ.23)

«...ο δρόμος από την ενοχή στη βεβαιότητα είναι, βέβαια, δύσκολος.» (σ.24)

«Όμως ποιός ησυχάζει στο κλαδί, όπου έχει τελικά αναρριχηθεί, όταν από πάνω του, προς την κορφή, ποιητικά εκφρασμένο, βρίσκονται κι άλλα κλαδιά με ακόμα ωραιότερα φρούτα;» (σ. 63)


«οι μοίρες παίζονται όλες κατά τον ίδιο τρόπο»
(σ. 66)

«...είναι μόνο λίγο διεφθαρμένος, όπως αυτό συμβαίνει με πολλούς μέτριους ανθρώπους, όπως πρέπει να συμβαίνει, αλλά ακριβώς γι' αυτό πάλι δεν είναι ικανός για μεγάλη, καθαρή, υπερήφανη ενοχή» (σ.77)

Read more...
 
Γιάννης Σκαρίμπας: Το '21 και η αλήθεια (τόμος Α & Β) - Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014 PDF Print E-mail

Δεν είναι εύκολο να διαβάσεις Ιστορία από τον Γιάννη Σκαρίμπα. Υποθέτω ότι για τον ίδιο ήταν δυσκολότερο στο να την συγγράψει.

Αν μάλιστα την τοποθετήσουμε στο χρονικό όριο που δημιουργήθηκε τότε γίνεται ακόμα πιο απόμακρη, πιο ρηξικέλευθη, πιο σκληρή και πολύ φοβούμαι πιο ακριβής.

Ο μπάρμπα – Γιάννης, επιχειρεί μια βαθιά τομή στον τρόπο που μας ερμηνεύει, που μας μεταφέρει τα γεγονότα. Είναι σαφές ότι για να φθάσει σε όποιο συμπέρασμα, έχει κοπιάσει.

Έχει ασχοληθεί σοβαρά έχει εντρυφήσει στο έργο πλήθος ιστορικών, τις απόψεις των οποίων συχνά, πυκνά επικαλείται προκειμένου να βρει ερείσματα στην ανάπτυξη της δικής του ερμηνείας.

Επιστημόνων και ερευνητών, όπως ο Γερμανός Karl Mendelssohn Bartholdy, τον οποίον αναφέρει ως Κάρολο Μένδελσων Βαρθόλδη, ή ο (επίσης Γερμανός) Emil Ludwig, αλλά και οι «δικοί μας» Κ. Παπαρρηγόπουλος,  Διον. Κόκκινος, Τασ. Βουρνάς, Γιαν. Κορδάτος και αρκετών άλλων όχι τόσο γνωστών στον ερασιτέχνη αναγνώστη.

Επίσης εμφανίζει δεκάδες παραπομπές από συγγράμματα που αποτελούν και αυτά στηρίγματα στις τοποθετήσεις του.

Ακολουθούν λίγα δείγματα γραφής και απόψεων. Την αφήγηση του ξεκινά πολύ νωρίτερα:

«Η Βυζαντινή αυτοκρατορία δεν είχε τίποτα το περισσότερο ελληνικό από όσο ο Ρωμαϊκός πολιτισμός.»

Στέκεται θαυμαστικός απέναντι στο '21 και κάνει ευθύς εκ πρώτης στιγμής τους διαχωρισμούς του:

«...ο Πίναξ Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ωχριά μπρος στην κραυγή του ΄21. Η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του Ουάσιγκτων είναι μια ειδυλλιακή νωπογραφία προς τον Διάκο. Η δε φωταψία του Μεσολογγίου -αυτή- έκαμε να κλείσει (για να μην τυφλωθεί) τα μάτια η Ιστορία»

Read more...
 
Στέφανος Στεφάνου: Ένας από τους πολλούς της ελληνικής Αριστεράς – Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014 PDF Print E-mail

Γεννημένος το 1926 στο Σουφλί, ο Στέφανος Στεφάνου πέρασε, μοιραία, από την παιδική ηλικία στην εφηβεία και ακολούθως στην νεότητα, την ζοφερή περίοδο που προέκυψε η Μεταξική δικτατορία, ο πόλεμος, η Κατοχή και φυσικά ο Εμφύλιος.

Κάνοντας τις επιλογές του ή οδηγούμενος σε αυτές, βίωσε τη δημιουργία, την επικράτηση και τη διατήρηση του εμφυλιακού κλίματος. Πέρασε τα περισσότερα χρόνια της νιότης του σε κρατητήρια, φυλακές και απόμακρα σημεία εκτοπισμού. Παρέμεινε πιστός στις πολιτικές του πεποιθήσεις παρά το κόστος που κατέβαλε και τελικά επιβίωσε.

Πλησιάζοντας τα 90 κατέγραψε με τη βοήθεια της Χριστίνας Αλεξοπούλου, (η οποία γεννήθηκε κάτι περισσότερο από μισό αιώνα αργότερα), το χρονολόγιο της πολυεπίπεδης και ταραχώδους ζωής του.

Το κάνει με μετριοφροσύνη, με ηρεμία αλλά αποφασιστικά και με αναφορά εκπληκτικών λεπτομερειών. Σε όλους όσοι δεν έζησαν εκείνα τα χρόνια, αλλά θέλουν να ακούσουν, να μάθουν, να καταλάβουν τι έχει συμβεί, το πόνημα του αποτελεί ένα σημαντικότατο βοήθημα.

Μέσα από την εξιστόρηση των προσωπικών βιωμάτων μας μεταφέρει το κλίμα όλης εκείνης της περιόδου, από  το '41 έως το '71, μας βοηθά να κατανοήσουμε τις συνθήκες και να αντιληφθούμε το πόσο δύσκολο ήταν τελικά να αποφευχθεί ότι συνέβη

Παρά το γεγονός ότι υπηρέτησε με πίστη και συνέπεια την ιδεολογία του, κάνει την καθαρή κριτική του και μας μεταφέρει άριστα τόσο το κλίμα στις οργανώσεις του κόμματος όσο και τους μηχανισμούς ελέγχου.

Read more...
 
Misha Glenny: McMafia – Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014 PDF Print E-mail

Με τίτλο McMafia, υπότιτλο Crime Without Frontiers, εκδόθηκε για πρώτη φορά στα Αγγλικά το 2008, ενώ την ίδια χρονιά μεταφράστηκε και εκδόθηκε στα Ελληνικά με τον ίδιο τίτλο και υπότιτλο πιστή μετάφραση: Έγκλημα χωρίς σύνορα.

Ο συγγραφέας είναι Ρωσικής καταγωγής, Βρετανικής παιδείας πολυταξαδεμένος και πολυγραφότατος.

Τον διακρίνει ένα αθεράπευτο ερευνητικό πάθος και ασφαλώς μια γενναιότητα καθώς τα περισσότερα από όσα ασχολείται τα ανακαλύπτει στους τόπους, όπου εξελίσσονται, οι οποίοι δεν είναι και οι πιο ασφαλείς του κόσμου.

Αξίζει συνεπώς κατ' αρχήν το σεβασμό μας καθώς έχει επισκεφθεί, μερικές από τις πιο απάνθρωπες, πιο επικίνδυνες γωνιές του πλανήτη.

Αντικείμενό του; Ο χάρτης της παγκόσμιας εγκληματικότητας.

Παρατήρηση πρώτη: Το πόνημα του Glenny είναι πλήρες. Με πληθώρα συνεντεύξεων, με επαγωγικά συμπεράσματα, με χάρτες, με ευρετήριο, με φωτογραφίες. Έχει στοιχειοθετήσει, έχει δέσει άριστα την αφήγησή του.

Παρατήρηση δεύτερη: Το βιβλίο του Glenny είναι ένας κόλαφος για την πολιτισμένη ανθρωπότητα. Για όσους μάλιστα βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο είναι και απέραντα καταθλιπτικό.

Αναλυτικότερα:

Read more...
 
Πέτρος Τατσόπουλος: Η καλοσύνη των ξένων – Παρασκευή 8 Αυγούστου 2014 PDF Print E-mail

Για να είμαι απολύτως ειλικρινής τον Πέτρο Τατσόπουλο, δεν τον γνώριζα. Η πρώτη εικόνα για αυτόν, ήρθε μέσα από τα έγκατα  του τέρατος του διαδικτύου, από εκείνη τη δήλωση του, περί μισής Αθήνας. Αναμενόμενο ήταν ό,τι το φτηνό, το πολωτικό κλίμα που κυριαρχεί, θα έσπευδε να την εκμεταλλευτεί.

Συνέχιζα να μην τον γνωρίζω και αναρωτιόμουν αν ήταν άλλη μια περίπτωση ενός ρηχού φαφλατά ή ένα ακόμα θύμα του Μινώταυρου της δημοσιογραφίας της κλειδαρότρυπας.

Έως ότου η μητέρα μου, βασικός χορηγός βιβλίων, μου άφησε το, από το 2006 και, θεωρούμενο από τις καλύτερες του δουλειές του: “Η καλοσύνη των ξένων”.

Αν δεν είχε συμβεί εκείνος ο θόρυβος με τη συγκεκριμένη δήλωση, ομολογώ ότι θα είχα μικρότερη πρεμούρα για την “καλοσύνη”. Ένας σημαντικός λόγος που το διάβασα άμεσα, παραμερίζοντας μάλιστα μια άλλη ανάγνωση, ήταν η επιθυμία μου, να φθάσω σε ένα συμπέρασμα, για την ταυτότητα του συγγραφέα.

Όχι δηλαδή τώρα που το διάβασα, δήθεν κατέχω τα του χαρακτήρα του, αλλά τέλος πάντων έχω μια εικόνα, κυρίως διότι, η αφήγηση του Τατσόπουλου στο συγκεκριμένο πόνημα έχει να κάνει την ίδια του τη ζωή.

Ασυνήθιστη κατάσταση παιδιού, ο συγγραφέας. Ανήκε στις περιπτώσεις των υιοθετημένων παιδιών και έφτασε σε αυτό το συμπέρασμα, με ακόμα πιο ασυνήθιστο τρόπο. Ερευνώντας το θέμα μόνος, στα τελειώματα της εφηβείας του.

Έκτοτε, έπρεπε επίσης μόνος να διαχειριστεί το εύρημά του, που όπως εύλογα αντιλαμβανόμαστε όλοι μας, έδωσε ένα ισχυρό πλήγμα στις ισορροπίες του. Όσοι βιάστηκαν να υποθέσουν ότι είναι μια δακρύβρεκτη ιστορία που ξεκινά τη δεκαετία του ΄60 και τελειώνει λίγο μετά τη μεταπολίτευση, κάνουν λάθος.

Ο Τατσόπουλος με λόγο κατανοητό, σχεδόν λαϊκό, χωρίς όμως να παραλείπει να δίνει διαπιστευτήρια των ταξιδιών της γνώσης του, συχνά με εύμορφα λεκτικά σχήματα, ακολουθεί ένα δρομολόγιο διάστικτο από χιούμορ, αυτοσαρκασμό, ενίοτε και κυνισμό, χωρίς να ξεχνάει και τα δράματα που ενυπάρχουν σε κάθε βίο.

Read more...
 
Γιάννης Σκαρίμπας: σπαζοκεφαλιές στον ουρανό - Κυριακή 27 Ιουλίου 2014 PDF Print E-mail

Έχοντας εκδοθεί πριν 30 ακριβώς χρόνια από τον ΚΑΚΤΟ, του πρόσφατα απωλεσθέντα Οδυσσέα Χατζόπουλου, οι «σπαζοκεφαλιές στον ουρανό» αποτελούν άλλο ένα δείγμα καθαρού Σκαρίμπα.

Αποτελείται από 25 «αντιδιηγήματα». Τον Ιανουάριο εκείνης της χρονιάς ('84), ο μπάρμπα Γιάννης εγκατέλειψε τον μάταιο κόσμο μας, έτσι πέντε χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία τους, οι σπαζοκεφαλιές ξανακυκλοφόρησαν εν της απουσία του.

Ο συγγραφέας καταδύεται στα πιο δύσκολα και περίπλοκα προβλήματα που ταλανίζουν τις ανθρώπινες περιέργειες και αγωνίες.

Το κάνει με την ιδιότυπα ζωντανή του γλώσσα και παραμένει, εκκεντρικός, αιρετικός, παράδοξος και ως εκ τούτου ξεχωριστός, γοητευτικός αλλά και μοναχικός.

 

Ιδού λίγα δείγματα:

 

Από το: Η «Α-ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΙΣ ΠΡΑΓΜΑΣΙ

«Η τύφλα, η αμάθεια, η δεισιδαιμονία, και ο κοπαδισμός μαστίζουν ανελέητα τη θρησκευόμενη ανθρωπότητα. Η Θεουσάνικη «α-θεολογία» για τα Συμφέροντα, μώραναν το Θείον άλαςτων μυαλών, την κρίση, την λογική του ανθρώπου.»

Από το: ΟΙ ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΟΙ

«Νομίζουμε γενικά, εκτός βέβαια των ειδικών (παρά το από τον Οσκαρ Ουάιλντ ειπωθέν ότι ειδικότης = συμπεπυκνωμένη άγνοια επί του ορισμένου θέματος – όλες σχεδόν τις αστρονομικές ανακαλύψεις έκαμαν ερασιτέχνες!)

Από το: ΟΡΚΟΣ ΣΤΙΣ ΧΑΡΙΤΕΣ

- Μα τι είναι η ομορφιά; με διακόπτει ο κυρ Τράντος

- «Η ερώτησις του τυφλού!» κατά τον Αριστοτέλη του λέω.

Read more...
 
Γιάννης Κορδάτος: Οι επεμβάσεις των Άγγλων στην Ελλάδα – Σαββάτο 14 Ιουνίου 2014 PDF Print E-mail

Η πορεία του συγγραφέα είναι γνωστή. Πολυγραφότατος με ξεκάθαρη πολιτική τοποθέτηση που δίχως άλλο, επηρέασε, όρισε τη γραφή του. Τούτο δεν αποτελεί κατηγορία αλλά προσδιορισμό. Εξ άλλου, η Ιστορική επιστήμη συχνά επιδέχεται διάφορες ερμηνείες σε ότι αφορά την αφήγηση των πεπραγμένων, γεγονός απότοκο της είτε της ιδεολογίας του συγγραφέα, είτε της προσωπικής του πορείας, είτε και των δύο.

Αποδεχόμενοι συνεπώς όλα τα παραπάνω, η ανάγνωση γίνεται ευκολότερη. Ο Κορδάτος γράφει απλά, όχι απλοϊκά. Τούτο δεν σημαίνει ότι είναι αντιεπιστημονικός. Στόχος του είναι να γίνεται κατανοητός από τις λαϊκές μάζες. Επιθυμία του είναι να μπορέσει να φθάσει στο φτωχότερο πνευματικά Έλληνα, που γνωρίζει όμως ανάγνωση και να του περάσει τα μηνύματα, να φωτίσει το παρελθόν με τον τρόπο που εκείνος κρίνει σωστό. Το καταφέρνει.
Οι επεμβάσεις των Άγγλων στην Ελλάδα, εκδίδονται για πρώτη φορά το 1946. Πιθανότατα δεν είναι τυχαία η χρονική στιγμή. Είναι η εποχή που ξεσπάει ο Εμφύλιος. Οι πολίτες που συντάσσονται με το αριστερό κίνημα πρέπει να έχουν γνώση και κίνητρο.

Η αφήγηση ξεκινά από τον 16ο αιώνα με την εξάπλωση του Αγγλικού εμπορίου στην Ανατολική Μεσόγειο. Μας ενημερώνει μάλιστα ότι τον μισθό του άγγλου πρεσβευτή στην Πόλη τον κατέβαλε από το ταμείο της η Company of Mercants of the Levant, μια κοινοπραξία Άγγλων εμπόρων. 
Μας μιλά για τις συνθήκες του Κάρλοβιτς και του Κιουτσούκ Καϊναρτζή και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο αγγλικός φιλοτουρκισμός ήταν καμουφλαρισμένος ιμπεριαλισμός.

Κάνει λόγο για τις βίαιες Αγγλικές παραβάσεις στα Επτάνησα και το καταχθόνιο πούλημα της Πάργας. Ακολούθως αναλύει τη στάση της Αγγλίας στον αγώνα του '21, την περιφρόνηση με την οποία ο αγγλικός παράγοντας αντιμετώπιζε τα Ελληνικά θέματα: Μια από τις πολλαπλές ενδείξεις που καταθέτει είναι και η δήλωση του λόδου Londonderry, ο οποίος φέρεται ειπών πως:

Read more...
 
Μένης Κουμανταρέας: Βιοτεχνία υαλικών - Δευτέρα 2 Ιουνίου 2014 PDF Print E-mail

Ο συγγραφέας θεωρείται εξέχουσα μορφή της αποκαλούμενης και δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς της ελληνικής πεζογραφίας. Δεν μπορώ να πω ότι έχω το απαιτούμενο βάθος ώστε να αξιολογήσω συνολικά το έργο του, καθότι το « Βιοτεχνία υαλικών» είναι μόλις το πέμπτο βιβλίο του που διαβάζω μετά από: «Το κουρείο», «Ο ωραίος λοχαγός », «Η φανέλα με το εννιά», «Η μυρωδιά τους με κάνει να κλαίω». Περιέργως είναι και το αρχαιότερο από τα πέντε. Ως ελάχιστη προσπάθεια πιο οικουμενικής προσέγγισης, θαρρώ ότι κάποια στιγμή συντόμως, οφείλω να επανέλθω με «Τα μηχανάκια» ως  πρώτη του εκδοτική προσπάθεια (1962) και βέβαια με το «Θάνατος στο Βαλπαραΐζο» που κυκλοφόρησε μισό αιώνα και ένα έτος αργότερα (2013).

Στη «βιοτεχνία υαλικών» τώρα. Γραμμένο μέσα στην περίοδο της δικτατορίας, ο Μένης χρησιμοποιεί τον «Αθηνοκεντρικό» σκελετό του, για να αφηγηθεί την ιστορία ενός ζευγαριού. Περιπλανιέται σε γωνιές της πόλης, αφηγούμενος το χρονικό, πλάθοντας τους χαρακτήρες του. Πρωταγωνίστρια τόσο ανάμεσα στο ζευγάρι, όσο και σε όλο το διήγημα είναι μια γυναίκα. Η Μπέμπα. Είναι σχεδόν το δικό της χρονολόγιο.

Μέσα από αλλεπάλληλες αναδρομές στο παρελθόν ο συγγραφέας, μας τη γνωρίζει μας φωτίζει το χαρακτήρα της. Ασφαλώς αναδεικνύει και τμήματα ιστορίας του τόπου. Υπάρχουν διάστικτα στοιχεία, τα οποία όσοι τα έχουν ζήσει τα  θυμούνται, όσοι τα έμαθαν διαβάζοντας ή ακούγοντας τα αναγνωρίζουν και για όσους είναι άγνωστη γη, αποτελεί μια  ευκαιρία, ώστε να αποκτήσουν μια πρώτη γνωριμία.

Το διήγημα δεν περιορίζεται αποκλειστικά στο στενό πλαίσιο του λεκανοπεδίου, αλλά ενίοτε εκτείνεται, περιηγείται την ελληνική επαρχία, μας δίνει μια εικόνα του τόπου πριν από 40 χρόνια.

Read more...
 
«Ησθάνθη τοσαύτην εμπιστοσύνην και ασφάλειαν» - Πέμπτη 29 Μαίου 2014 PDF Print E-mail

Με τον Ηλία Καφάογλου, μάλλον διαφωνώ σε περισσότερα απ' όσα συμφωνώ. Μολοντούτο, οφείλω να αναγνωρίσω ότι διακονεί με ιδιαίτερη επιμέλεια, εργατικότητα και βαθύ σέβας τα ελληνικά γράμματα.

Ως εκ τούτου, ασμένως αναρτώ κείμενο του, για μια λοξή ανάγνωση στη Γυφτοπούλα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη  ή:  «τι, εντέλει, υπερασπίστηκε ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος»

(αναγνώσθηκε για πρώτη φορά σε εκδήλωση την Τρίτη 28 Μαΐου 2013 στο  βιβλιοπωλείο «Το Βιβλίο»  στα Χανιά, επ’ ευκαιρία της επετείου για την άλωση της Κωνσταντινούπολης.)

«Ότε ανέτειλεν η ημέρα, η παραμονή της κθ’ Mαΐου, ουδεμία ακτίς ηλίου κατέβη να φωτίση την Aϊμάν εις το ειδωλολατρικόν εκείνο άσυλον, όπου άκουσα είχε καταφύγει. Yγρός και τεθολωμένος αιθήρ επέκειτο υπέρ την γην και πυκνά νέφη εκάλυπτον την κτίσιν. Πικρά κατήφεια εδέσποζε της φύσεως. Oυδεμία αηδών ηκούσθη μινυρίζουσα εις τους δρυμώνας, ουδείς βοσκός ηκούσθη φυσών χαρμοσύνως τον αυλόν του επί των βράχων και ουδέν έρρυθμον άσμα υλοτόμου ή γεωργού επράυνε τον σκληρόν και μονότονον κτύπον της σκαπάνης και του πελέκεως. Aπειράριθμος αγέλη μαύρων κοράκων εφάνη την πρωίαν υπεριπταμένη, αυτών αντήχησαν οι κρωγμοί απαύστως και αφού επ’ ολίγον εσκίασαν τας υψηλάς και απορρώγας του Tαϋγέτου κορυφάς, έγιναν κατά μικρόν άφαντοι, διευθυνθέντες προς τα βορειοανατολικά. Oυδέν άλλο πτηνόν εφάνη ιπτάμενον ή ηκούσθη κελαδούν. Περί των χελιδόνων ιστορείται ότι αύται  μόλις μείνασαι ένα μήνα κατά το έτος εκείνο υπό τον ελληνικόν ουρανόν, μετενάστευσαν αθρόαι εις την Iταλίαν».

Έτσι αρχίζει το τελευταίο κεφάλαιο του μυθιστορήματος  Γυφτοπούλα  του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, το οποίον τιτλοφορείται «O τελευταίος φθόγγος». Θυμίζουμε ότι η Γυφτοπούλα δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα Ακρόπολις, που διηύθυνε ο Βλάσης Γαβριηλίδης από τις 21 Απριλίου μέχρι τις 11 Οκτωβρίου 1884, είναι το πρώτο έργο του που ο Σκιαθίτης υπέγραψε με το όνομά του ολόκληρο, το μεγαλύτερο σε έκταση έργο του , και άρχισε να το γράφει το 1883, σε μια εποχή ο πνευματικός περίγυρος κάπως διευρύνεται, το πανεπιστήμιο παραμένει μεν κεντρικός πόλος, αλλά παρατηρείται κινητικότητα στους πνευματικούς κύκλους.

Tο μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη,  το οποίο θα συζητήσουμε εδώ,

Read more...
 
Τζίμης Πανούσης: Μagic Baf Ο τυφώνας Τζέφρυ - Πέμπτη 15 Μαίου 2014 PDF Print E-mail

Δεν ανήκω στη χωρία των ανθρώπων που έχουν παρακολουθήσει στενά την καλλιτεχνική πορεία του Πανούση. Δεν τον έχω ακούσει ποτέ ζωντανά και το πρώτο του βιβλίο (Πούστευε και μη ερεύνα), το διάβασα μόλις πριν τέσσερα χρόνια. Μου έκανε όμως καλή συντροφιά σε ένα καλοκαιρινό ατμοπλοϊκό ταξίδι.  

Έτσι φέτος που έπεσε στα χέρια μου η τελευταία εκδοτική του δουλειά: «Μagic Baf Ο τυφώνας Τζέφρυ», δεν είχα κανένα ενδοιασμό ότι θα περνούσα, διαβάζοντάς το, πάλι καλά. Όπερ και εγένετο.

Ο συγγραφέας δεν ανήκει σε καμιά γκρίζα περιοχή και δύσκολα περνά απαρατήρητος. Από τα πρώτα χρόνια της καλλιτεχνικής του πορείας φρόντισε να έρχεται σε σύγκρουση με ότι θεωρούσε εκείνος κατεστημένο, στραβό και ανάποδο. Μπορούμε να πούμε ότι η τροχιά του ούτε εύκολη ήταν, ούτε ανεμπόδιστη. Για τις μουσικές του ικανότητες, αν και κάθε άλλο παρά ειδήμων είμαι, εκφράζω την άποψη ότι η φωνή του κάνει πράγματα που λίγοι τραγουδιστές μπορούν, ενώ με το στίχο του και γραπτά του, βάδιζε συχνά και με μεγάλη ευκολία πάνω σε συγκρούσεις που θα άντεχαν ακόμα λιγότεροι.
Αυτά αντιλαμβάνομαι από την εξωτερική εικόνα και καλό θα είναι, να είναι έτσι και για αυτά που δεν ξέρουμε, που δεν βλέπουμε, δηλαδή, η καλλιτεχνική, σατυρική φιγούρα του να είναι καθ’ όλα γνήσια.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι ένας ευφυής και ταλαντούχος καλλιτέχνης. Παρατηρητικός, με άνεση στο λόγο, ενημερωμένος, συχνά υπερβολικός, ενίοτε και προκλητικός. Δεν υπάρχει αμφιβολία επίσης ότι ενοχλεί εκείνες τις ιδέες που δεν έχουν συνηθίσει να ενοχλούνται.

Εδώ τίθεται και το θέμα των ορίων της σάτιρας και προφανώς αυτοί που σατιρίζονται, υπερασπίζονται τον περιορισμό της, αντίθετα οι ακροατές που συχνά βρίσκονται στο απυρόβλητο υπερθεματίζουν.

Στο ίδιο μοτίβο λοιπόν κινείται και το τελευταίο του βιβλίο.

Read more...
 
More Articles...
<< Start < Prev 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 Next > End >>

Page 15 of 22