El Angel & Arctic - (Tετάρτη 10 Απριλίου 2019) Print

Δυο διαφορετικά είδη κινηματογράφου, με διαφορετικές προσεγγίσεις που φθάνουν στο ίδιο, περίπου, αποτέλεσμα. Βραζιλιάνος μουσικός, σκηνοθετεί έναν παγωμένο αγώνα επιβίωσης, ενώ  Αργεντίνος σκηνοθέτης μας θυμίζει μια αληθινή, αιματηρή ιστορία της πατρίδας του.

Ωστόσο, στο φινάλε ο θεατής, εισπράττει τη ίδια αίσθηση, του καλού, σύγχρονου κινηματογράφου.

Στο νότιο ημισφαίριο, ο Αργεντινός Luis Ortega, ξαναφέρνει στην επικαιρότητα μια σειρά από γεγονότα που την διετία ’71 – ’72 είχαν σοκάρει την κοινωνία της πατρίδας του. Ο 19χρόνος, τότε,  Carlos Eduardo Robledo Puch, ήταν ένα ντροπαλό παιδί μιας έντιμης οικογένειας της εργατικής τάξης. Σήμερα είναι ο μακροβιότερος φυλακισμένος, στην Αργεντινή, καθώς βρίσκεται έγκλειστος περισσότερο από 47 χρόνια.

Σε εκείνη τη διετία ο Carlos είχε διαπράξει 11 ανθρωποκτονίες, 17 ληστείες καθώς και άλλα αδικήματα του ποινικού κώδικα. Η ποινή ήταν ισόβια κάθειρξη. Τούτη η ιστορία ξετυλίγεται και είναι ανερμήνευτο, πως ένα παιδί μπορεί να γλιστρήσει με τόση ευκολία σε τόσο κολάσιμες πράξεις. Η εμφάνισή του είναι ένα θέμα. Μετά το υποκοριστικό Carlito, αναφέρθηκε ως «άγγελος του θανάτου» ή «μαύρος άγγελος». Το πρώτο, βεβαίως είναι καταχωρημένο σε μια πολύ σκοτεινή φυσιογνωμία του ανθρώπινου αντί-πολιτισμού. Στον  Γερμανό Josef Mengele, γιατρό και λοχαγό των SS, στο γνωστό στρατόπεδο εξόντωσης Auschwitz - Birkenau.

Ο υπαρκτός Carlos "Εl Angel" Puch

 

Ο Carlito είχε πρόσωπο όμορφο, πυρόξανθους βοστρύχους, παρουσιαστικό ανάμεσα σε μια αθώα εφηβεία και μια εκκολαπτόμενη  θηλυπρέπεια, μια ηρεμία σπάνια και έναν ακραίο αμοραλισμό. Ξεγελούσε με την εμφάνισή του, ήταν αδύνατον να φανταστείς το τι ήταν ικανός να πράξει με μια ακατανόητη απάθεια.

O κινηματογραφικός Carlito, στα εγκόσμια Lorenzo Ferro.

 

Μην λησμονούμε ότι όλα τούτα συμβαίνουν σε μια χώρα και σε μια περίοδο όπου επικρατεί μεγάλος κοινωνικός και πολιτικός αναβρασμός, πραξικοπήματα, βία, βομβιστικές ενέργειες, ενώ η διαφθορά και ο χρηματισμός είναι μέσα στην καθημερινότητα.

Η επιτυχία της ταινίας, έχει να κάνει πως παρά το ζοφερό θέμα, παρά το ασφυκτικό περιβάλλον, καταφέρνει να περάσει ακέραια το ζητούμενο, χωρίς παρεκκλίσεις ή αθώα βλέμματα, χωρίς να συνθλίψει τον θεατή. Στο ίδιο επιτυχημένο κλίμα, τα σκηνικά εποχής, τα οχήματα, τα ρούχα, τα ντεκόρ.

 

Στα 30 του χρόνια ο εγκατεστημένος στο L.A., Βραζιλιάνος  Jônatas de Moura "Joe" Penna, αναδυόμενος γρήγορα και δυναμικά, μέσα από τις πηγές του  YouTube channel, γυρίζει το Arctic. Είναι μια παραγωγή με έναν, μόνον κατ’ ουσίαν ρόλο, που παίρνει ο Δανός Mads Mikkelsen και γυρίζεται στην Ισλανδία.

Απλή, πολύ απλή στη σύλληψη ιδέα, εύκολη τεχνικά, καθώς έχεις να διευθύνεις, να ασχοληθείς με ένα πρόσωπο, δύσκολη όμως πρακτικά λόγο καιρικών συνθηκών και εξίσου δύσκολο να κρατήσεις το ενδιαφέρον σε μια δουλειά που δεν υπάρχουν διάλογοι, ενώ το σκηνικό είναι ένα μονότονο και απελπιστικά λευκό πέπλο.

Έτσι, το βάρος μοιραία πέφτει στην αγωνία, που γεννιέται  από την πλοκή. Ένας και μόνος, επιζήσας από αεροπορικό ατύχημα σε πολύ απομονωμένο σημείο, προσπαθεί να επιβιώσει μέχρι να έρθει η, από αέρος, διάσωσή του. Πολυμήχανος, ευφυής και ανυποχώρητος, έχει οργανώσει την καθημερινότητά του έτσι ώστε να πολλαπλασιάζει τις πιθανότητες επιβίωσης.

Μέχρι που έρχεται το ελικόπτερο της διάσωσης αλλά οι άσχημες καιρικές συνθήκες το ρίχνουν και έχει πλέον να φροντίσει και την πιλότο, η οποία είναι βαριά τραυματισμένη. Καθώς αντιλαμβάνεται ότι δεν υπάρχει περιθώριο να περιμένει και άλλο εκεί, οργανώνει την πορεία τους προς ένα εποχιακό σταθμό, την μόνη πια ελπίδα επιβίωσής τους. Είναι μια οδύσσεια στην οποία καλείται να επιστρατεύσει κάθε ίχνος δύναμης, οξυδέρκειας, επιμονής. Είναι μια σιωπηλή μάχη ανάμεσα στην αδυσώπητη φύση και την ανυποχώρητη ανθρώπινη θέληση.