Πέρα από τα αγωνιστικά αυτοκίνητα που έτυχε να οδηγήσω, αναρωτιιόμουν ποια ήταν εκείνα που γέννησαν τις μεγαλύτερες συγκινήσεις, την τρέχουσα δεκαετία. Κι όταν χρησιμοποιούμε τη λέξη συγκίνηση, εννοούμε την οικουμενική έννοια του όρου. Όχι μόνον την αίσθηση της χαράς, αλλά την επιθυμία να το ξαναοδηγήσεις, τον τρόπο που σε κάνει καλύτερο χειριστή, την άνεση που σε φτάνει σε κάποιο οδηγικό επίπεδο, ακόμα και το συναίσθημα του σεβασμού ή του φόβου που σου δημιουργεί.

Οδηγώντας κατά μέσο όρο περισσότερα από δέκα αυτοκίνητα κάθε μήνα οι πιθανότητες, στην μνημονιακή Ελλάδα, να χειριστείς κάτι ακραίο είναι περιορισμένες. Μολοντούτο το ακραίο δεν είναι ο στόχος. Το να πείς ότι χάρηκες μια Μ5 σε πίστα στη Γερμανία είναι αρκετά αναμενόμενο, αλλά και πολύ ουτοπικό, τουλάχιστον για την συντριπτική πλειοψηφία των οδηγών. Το ζητούμενο είναι να καταλήξεις σε ένα προσιτό όχημα. Προσιτό με την έννοια ότι για κάποιον που επιδιώκει να χαίρεται την οδήγηση, να μην αποτελεί όνειρο απατηλό η απόκτησή του αλλά να κινείται στη σφαίρα της λογικής, όσο και αν η λογική δοκιμάζεται εντόνως στην πατρίδα μας την τρέχουσα δεκαετία.

Τέλος πάντων για να μην χαθούμε σε ορισμούς, του τι είναι εφικτό, ή τι είναι λογικό ας το θέσουμε σαν ένα αυτοκίνητο που θα μπορεί να χρησιμοποιείται καθημερινώς, δεν θα στοιχίζει πάνω από 35 χιλιάδες ευρώ, θα είναι αρκετά δυνατό, γρήγορο και ακόμα περισσότερο θα είναι ευχάριστο, ενώ θα μπορεί να εξυπηρετεί, οριακά έστω, κάποιες μίνιμουμ οικογενειακές ανάγκες.

Κι έτσι όπως έθεσα τα δεδομένα, έφθασα μάλλον εύκολα σε ένα αυτοκίνητο. Στα εξής δύο:

GT86 και BRZ, τοποθετώντας τα, κατά χρονική σειρά γνωριμίας. Μιλάμε για το ίδιο αυτοκίνητο μόνον που στην μια περίπτωση είναι κόκκινο και γράφει Toyota, ενώ στην άλλη είναι μπλέ και γράφει Subaru.

Υπερασπιζόμενος την επιλογή μου σκέφτομαι την πρώτη ερώτηση αμφισβήτησης:

- «Σοβαρά τώρα πιστεύεις, ότι θα μπορεί να εξυπηρετήσει, κάποιες μίνιμουμ οικογενειακές ανάγκες, έστω και οριακά;»

Έως ένα παιδί γιατί όχι; Από εβδομάδων έως 6 χρονών χωράει πίσω και πορτ μπε-μπέ και παιδικό μπάκετ και για να υπάρχει τέτοιας ηλικίας παιδί, οι γονιοί θα είναι αντίστοιχα νέοι δεν θα έχουν πρόβλημα να βάλουν, να δέσουν το παιδί χωρίς πίσω πόρτα. Αν τα πεθερικά είναι καλοί και εύκολοι άνθρωποι δεν θα έχουν πρόβλημα να περάσουν για λίγα χιλιόμετρα στις κλειστοφοβικές πίσω θέσεις. Αν είναι γκρινιάρηδες και μουρμούρηδες ακόμα καλύτερα που δεν θα επιβιβάζονται.

- «Δηλαδή τα 35 χιλιάρικα είναι λογικό και εφικτό ποσό;»

Προφανώς όχι. Είναι λίγοι εκείνοι που μπορούν να τα διαθέσουν για αυτό το σκοπό και γίνονται επικίνδυνα λίγοι στην Ελλάδα του σήμερα. Είναι όμως το λιγότερο δυνατό ποσό προκειμένου να αποκτήσεις ένα συγκινησιακό, σύγχρονο όχημα.

- «Και είναι αυτό καθημερινό αυτοκίνητο;»

Γιατί όχι; Χαμηλά είναι ήσυχο, αργό και πειθήνιο ταιριάζει σε οποιοδήποτε. Στο ταξίδι με 120 μ.ω.τ. δεν θα κάψει πάνω από 7λτ/100 χλμ. Κι αν δεν θέλεις να το ταλαιπωρείς καθημερινώς, έχεις και ένα οικονομικό δίκυκλο, να πηγαίνεις στη δουλειά σου. Απίθανο να μην ανεβαίνεις σε δίκυκλο, αν μπορείς να σπρώχνεις στα όρια ένα BRZ, το οποίο θα κρατάς δια αργίας, εορτάς, νυκτέρια και λοιπές χαρές.

Είναι φιλικά δυνατό, σβέλτο και ευχάριστο. Άνετα λαμβάνει την υψηλότερη θέση της βαθμολογίας στο θέμα ευχαρίστησης. Μετά από μερικές μέρες που διαβιώσαμε, ύστερα από μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα, μπορώ να το καταθέσω επώνυμα και υπεύθυνα:

Δεν βρίσκω άλλο με τέτοια προσόντα σε αυτή την τιμή, εκτός φυσικά από το ετεροθαλές κόκκινο αδέλφι του που είχαμε πρωτογνωρίσει την άνοιξη του 2012.