Ποδοσφαιρικός πολιτισμός και γκετοποίηση.(20.02.2011). Print

Προσωπική άποψη για το αν το γκόλ του Κατσουράνη, κακώς ακυρώθηκε και αν το γκολ του Τζεμπούρ κακώς κατοχυρώθηκε, δεν έχω διότι δεν είδα τον αγώνα εκτός από τα πρώτα 10 λεπτά.

Ίσως όμως, η αλλοίωση αποτελέσματος που ισχυρίζεται η Π.Α.Ε Παναθηναϊκός, να είναι το μικρότερο πρόβλημα που έπληξε το Ελληνικό ποδόσφαιρο το Σαββάτο το βράδυ.

Δεν είναι απλώς απαράδεκτο για το ελληνικό ποδόσφαιρο να προπηλακίζονται οι παίκτες της φιλοξενούμενης ομάδας, από οπαδούς, παράγοντες και παίκτες, είναι προσβολή για τον πολιτισμό της χώρας. Μπορεί η εξέδρα να βράζει, να έχει μεταβληθεί σε κόλαση αλλά η ακεραιότητα της αποστολής της φιλοξενούμενης ομάδας είναι εκ των ουκ άνευ.

Από εκεί ξεκινούν τα πάντα. Ποδόσφαιρο είναι. Όχι πόλεμος. Το ότι γίνεται πόλεμος είναι ακόμα μια ένδειξη των σοβαρών νόσων που πλήττουν την Ελληνική κοινωνία.

Επίσης δεν είμαι σε θέση να ξέρω, πόσο ήθελε να φύγει από την Ελλάδα ο D. Cisse και «πάτησε» πάνω στα γεγονότα, για να ανακοινώσει την αναχώρησή του στο τέλος της σεζόν, αλλά ποιος μπορεί να τον αδικήσει; Επαγγελματίας είναι, με αθλητικές περγαμηνές που κανένας έλληνας δεν κατέχει (κατάκτηση Champions League), πρώτος σκόρερ, ενώ μπροστά του έχει 2 -3 χρόνια καλής ακόμα καριέρας. Ποιος ο λόγος να μείνει εδώ και να «πλακώνεται» με «φιλάθλους» που του την «πέφτουν» μέσα στον αγωνιστικό χώρο; Δεν είναι μόνο ντροπή μας, είναι εξωφρενικό.

Η κατάσταση δείχνει να φτάνει στο απροχώρητο. Οι άνεμοι που έχουν τόσα χρόνια σπείρει οι ισχυροί του συστήματος, ειδικά από το ’80 και εντεύθεν, έχουν μεταβληθεί σε θύελλες και το ποδόσφαιρο αυτοκαταστρέφεται.

Αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα σοκ, είναι μόνον θέμα χρόνου, η ολοκληρωτική μεταλλαγή του σε γκέτο διαφθοράς, περιθωρίου, αδικαιολόγητης βίας, ακραίας παρακμής και αηδίας.

To ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί εδώ, είναι ποιοί και γιατί βολεύονται από αυτή τη γκετοποίηση...