Περίεργη συνθήκη ο μηχανοκίνητος αθλητισμός (27.11.2012) Print

Περίεργη συνθήκη ο αποκαλούμενος και ως μηχανοκίνητος αθλητισμός. Χάζευα τα πλάνα, διάστικτα από τις σταγόνες βροχής που είχαν σταμπάρει τον τηλεοπτικό φακό. Πρόσεχα το χαρούμενο πρόσωπο του Γερμανού παγκόσμιου πρωταθλητή. Πρόσωπο σχεδόν παιδικό.

Καμία σχέση με το πρόσωπο εκείνου, που πέτυχε για πρώτη φορά το κατόρθωμα των τριών συνεχόμενων τίτλων. Του Juan ManuelEl ChuecoFangio. Όταν ο μαέστρος έπαιρνε τον τρίτο συνεχόμενο τίτλο, τέταρτο στην καριέρα του, ήταν 45 χρονών, είκοσι χρόνια μεγαλύτερος από τον φετινό εστεμμένο.

Ελάχιστη σχέση επίσης και με τον δεύτερο, τη χρονική τάξη, που κατάφερε κάτι ανάλογο. Ο Γερμανός ρέκορντμαν ήταν σχεδόν 32 όταν το 2000 κέρδιζε τον τρίτο του τίτλο, τον πρώτο με την Scuderia. Θα ακολουθούσαν άλλοι 4 οι οποίοι τον κατέτασσαν στην κορφή των διακρίσεων όλων των εποχών ανάμεσα στους πιλότους της F1

Παρατηρούσα τις αγκαλιές που αντάλλαξαν Schumi & Vettel στο χώρο που ζυγίζονταν οι οδηγοί. Ο πρεσβύτερος είχε απονείμει στον νεότερο κάποιο έπαθλο όταν παιδί ακόμα, ξεκινούσε την καριέρα του. Τότε που ο Vettel θα είχε τον Schumacher, πόστερ στο παιδικό του δωμάτιο.

Τα χρόνια πέρασαν, o Schumi εγκατέλειψε το χώρο, επέστρεψε χωρίς να καταφέρει να ανέβει στο επίπεδο που ήταν κάποτε και μπορούμε να ισχυριστούμε ότι το αγωνιστικό του άστρο, έδυσε όχι με τον καλύτερο τρόπο.

Την ώρα λοιπόν που έκλεινε ο κύκλος της δεύτερης καριέρας του, έλαμπε το ταλέντο του, κατά 18 έτη νεότερου, συντοπίτη του. Έχω την εντύπωση, για να μην γράψω την βεβαιότητα, ότι το χαμόγελο του πρεσβύτερου ήταν πικρό. Αποχαιρετούσε αμετάκλητα πια ένα χώρο, την ίδια χρονική στιγμή που κάποιος άλλο βίωνε μια δόξα που είχαν νιώσει μόλις δυο άτομα στα προηγούμενα 63 θεσμοθετημένα χρόνια.

Στο τηλεοπτικό κάδρο και το άδειο βλέμμα του Fernando. Απογοητευμένος, ο πιο διαλεκτός, ίσως, πιλότος των τελευταίων ετών της F1, παρέμενε στους δύο τίτλους του, παρά την τιτάνια προσπάθειά του να τους κάνει τρεις. Ενδεχομένως, να τον παρηγορήσει το γεγονός, ότι κανείς δεν μπορούσε με το εξοπλισμό που είχε να επιτύχει καλύτερο αποτέλεσμα. Ούτε καν το ίδιο.

Περίεργο πράγμα ο μηχανοκίνητος αθλητισμός.

Γιατί οι τίτλοι της Red Bull να είναι μικρότερης αξίας;

Γιατί άραγε να είναι πιο σημαντική η τροχιά της Ferrari στο χώρο, με κυρίαρχη προίκα την συνεχή της ύπαρξη στο grid από συστάσεως του θεσμού;

Γιατί το Cavallino Rampante, είτε χάνοντας είτε κερδίζοντας, θα συνεχίσει να έχει μεγαλύτερη αξία από οτιδήποτε φιλοξενείται μέσα σε τενεκεδένιο κουτί ;