Λίγα λόγια για το Monte - (Σαββάτο 21 Ιανουαρίου 2017) Print

Ένας μόνον Ευρωπαϊκός αγώνας ράλυ, είναι ιστορικότερος του «Ακρόπολις», Το Rallye  Monte Carlo. Φέτος διοργανώνεται για  85η φορά, ενώ οι ρίζες του, η πρώτη διοργάνωση, χάνεται στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, το 1911.

Από την κάλυψη του περιοδικού «Βολάν» για το 26ο Monte (1956).

Ακόμα και το Monte όμως, έχει κάποια στοιχεία Ελληνικότητας. Μια μικρή αναφορά θα μας θυμίσει κάποια από αυτά. Η Αθήνα υπήρξε προπολεμικώς μια από τις πόλεις που εκκινούσε ο αγώνας των Μονεγάσκων. Φυσικό ήταν, να ωθήσει τους Έλληνες ράλυμεν να συμμετάσχουν και αυτοί στην μεγάλη περιπέτεια.

 

Γενάρης 1958. Δώδεκα αυτοκίνητα ξεκίνησαν από την Αθήνα και μεταξύ τους τέσσερα ελληνικά πληρώματα. Οι Τάκης Περατικός – Γιώργος Τερμετζής με το # 1 στις πόρτες της Giuletta τους. Οι Κ. Λυκούρης – Δημ. Νομικός με το # 4 στο Opel τους. Με το 10 στο MG τους, οι Γιάνης Κανάρογλου – Παύλος Γιαννικώστας και με το 12, στο άλλο MG, οι Κ. Μίκας – Γιάννης Χρονίδης.



Η εικόνα είναι, από το γκαράζ του Κορακιανίτη στην διασταύρωση των οδών Πτολεμαίων και Βασιλέως Γεωργίου στο Παγκράτι. Εκεί έγινε ο τεχνικός έλεγχος των αυτοκινήτων. Δεξιά στο πλάνο διακρίνεται η μούρη ενός MG, πιθανόν κάποιο από τα δυο «Ελληνικά». Το κτίριο υπάρχει ακόμα και ο σταθμός καυσίμων παραμένει με την ίδια εταιρεία πετρελαιοειδών.
Τον αγώνα, εκείνη τη χρονιά, που από τότε απαιτούσε περισσότερο τύχη και εμπειρία και λιγότερο ισχυρό αυτοκίνητο, κέρδισε το Renault Dauphine των  G. Monraisse - J. Feret με το # 65.

 

Στον ίδιο χώρα, επτά χρόνια αργότερα, τον Γενάρη του 1965, όπου πάλι τελείται ο τεχνικός έλεγχος διακρίνεται με το # 273, ο Rauno Aaltonen, που θα σκοράριζε την τελευταία νίκη της Β.M.C., τo '67, στο δεξιοτίμονο Cooper S. Αριστερό κάθισμα ο Tony Ambrose που διακρίνεται πίσω από τον Φινλανδό και δίπλα του το χιλιάρι Cooper του Geoffry  Mabbs που συμμετείχε με συνοδηγό τον John Davenport.



Το δύσκολο κομμάτι για όσους εκκινούσαν από την Αθήνα, ήταν η διάσχιση της Γιουγκοσλαβίας, ένα μεγάλο τμήμα της οποίας γινόταν, συνηθέστατα με χιόνια, πάγους και χαμηλές θερμοκρασίες.  Κανένα από τα δύο αυτά πληρώματα δεν τερμάτισε, εκείνο, το 34ο rallye Monte Carlo το οποίο κέρδισε με υπερεπίδοση ο Timo Makinen με το # 52 στο Cooper S του και συνοδηγό τον Paul Easter.

 

Στην ράμπα έξω από το Παναθηναϊκό στάδιο, Γενάρης του ’71. Μια απόμακρη μορφή, ένας ουσιαστικά θεαματικός οδηγός που δικαιότατα του αποδόθηκε το παρανόμι «Σπούτνικ». O Σουηδός πρωταθλητής Ευρώπης του ‘69, Harry Källström με συνοδηγό στην 1,6 HF τον συμπατριώτη του, Gunnar Häggbom.



Στο ρεπορτάζ της εποχής, αναφέρεται ότι σε σχετική ερώτηση απάντησε χιουμοριστικά, ότι θεωρεί τον εαυτό του γρηγορότερο από τον B. Waldegaard, διότι ο τόπος καταγωγής του είναι πιο βορεινός από του συμπατριώτη του.  Σε εκείνο το 40ο Monte Carlo δεν κατάφερε να τερματίσει, καθώς ο κινητήρας του Ιταλικού κουπέ τον πρόδωσε. Πέντε χρόνια αργότερα, το ’76, με το άθραυστο 160 J, σκοράρισε την μοναδική του νίκη στο Π.Π.Ρ., εδώ στον τόπο μας, στο 23ο Δ.Ρ.Α. κάνοντας κατά το κοινώς λεγόμενον «παππάδες» στις λάσπες του Μακεδονικού κομματιού. Ήταν, μέχρι τότε, ο έκτος Σουηδός που νικούσε στον τόπο μας και ο μόνος, μέχρι σήμερα, νικητής του Δ.Ρ.Α. με Datsun.



Γενάρης του ’99
. Πριγκιπάτο. Ο Τάσος φορτωμένος, ως πατέρας, με όλο το άγχος του κόσμου στους ώμους του και ο Τζέι Αρ Ιαβέρης στα πηδάλια του κίτρινου Seicento. Δεξί κάθισμα ο Κωστής Στεφανής. Με το 58 στις πόρτες το Ελληνικό πλήρωμα έκαμε μια λαμπρή εμφάνιση στην πρώτη επαφή του οδηγού με τον αγώνα. Τερμάτισε στην 26η θέση της γενικής και ανέβηκε στο βάθρο της ιδιαίτερα ανταγωνιστικής κλάσης Α5, αφήνοντας πίσω μια πλειάδα ισχυρότερων αυτοκινήτων.

Την προηγούμενη χρονιά με όμοιο όχημα, μια φωτιά είχε εμποδίσει τον λαμπερό Λαμιώτη ράλυμαν Πάνο Χατζητσοπάνη, με δεξί κάθισμα πάλι τον Κ. Στεφανή, να αντικρίσουν την καρώ σημαία στο Πριγκιπάτο.
Ακόμα μια χρονιά νωρίτερα, το ’97 οι Κώστας Αργυρίου - Τάσος Πετρίιζης πάλι με FIAT τερμάτισαν μεν, εκτός χρόνου δε, πληρώνοντας την απειρία τους από σφάλματα στην επιλογή των ελαστικών, αλλά όπου τα πράγματα ταίριαξαν έδειξαν την ταχύτητά τους.

Για περισσότερο Monte Carlo του παρελθόντος,
εδώ: Εξήντα χρόνια πριν
και εδώ: Ο Jean Τrevoux στους στύλους του Ολυμπίου Διός