Foneconomics & ποινές (21.09.2009) Print

Η ανακοίνωση των ποινών από την έκτακτη συνεδρίαση του Παγκόσμιου Συμβουλίου Μηχανοκίνητου Αθλητισμού της FIA που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι δεν έκρυψε τις προθέσεις της.

Η κυρίαρχη επιδίωξη της F.I.A. ήταν να προστατεύσει την υστεροφημία του αθλήματος ή καλύτερα της επιχείρησης. Σε ένα χώρο όπου δισεκατομμύρια ευρώ τζιράρονται σε ετήσια βάση, χώρια τα ποσά που παίζονται στο στοίχημα, το τελευταίο πράγμα που ήθελε η αρχή του σπορ είναι υποψίες για το πόσο καθαρό είναι το παιχνίδι.

Προφανώς αυτό που σήμερα ορίζεται ως F1 έχει ελάχιστη σχέση με το παρελθόν. Τα πολύπλοκα συμβόλαια, οι συρραφές υποχρεώσεων, τα επιχειρηματικά πλάνα, τα υπερβολικά ποσά που διακινούνται, τα δαπανηρά τηλεοπτικά δικαιώματα και η προώθηση τους έχει δημιουργήσει έναν οικονομικό κολοσσό με τεράστια δυναμική και αντίστοιχη αδράνεια.

Οι ποινές λοιπόν είχαν αυτόν τον στόχο. Την προάσπιση των (οικονομικών) συμφερόντων του θεσμού.

Από αυτή την άποψη, το συμβούλιο έπραξε το σωστό. Τελείωσε τον Flavio, παρέδωσε καθαρό τον Fernando, «καθάρισε» τον Νelshino και γονάτισε τον Pat, κρατώντας εντός θεσμού έναν μεγάλο κατασκευαστή, τη Renault.

O πρόεδρος της Γαλλικής εταιρείας, Carlos Ghosn, ευφυώς σκεπτόμενος μάλλον έσωσε την αγωνιστική παρουσία της ομάδας αποπέμποντας τον Ιταλό πριν την εκδίκαση της υπόθεσης και αποδεχόμενος τις κατηγορίες.

Από μια πρώτη εξέταση, δείχνει να έχει αποδοθεί δικαιοσύνη. Ο Ιταλός πήγε σπίτι του για πάντα, ο Fernando συνεχίζει με το όνειρο της Scuderia πιο κοντά από ποτέ, ο μικρός Βραζιλιάνος ίσως να έχει μια δεύτερη ευκαιρία και κατά πως φαίνεται η καταγγελία του «crashgate» απαιτούσε πιο γερό στομάχι από την αποδοχή και την εκτέλεσή του.

Τέλος σε κάθε περίπτωση οι Piquet είναι σαφώς πιο συμπαθείς από τον Flavio.

Ο πρεσβύτερος είναι ένας τρις πρωταθλητής κόσμου, ψημένος τις άγριες εποχές των μονοθεσίων και ο νεότερος είναι γεμάτος από δίψα για διάκριση που πιθανότατα βρέθηκε στη λάθος ομάδα, λάθος στιγμή. Το αν έχει τη δύναμη να τα καταφέρει είναι μια άλλη συζήτηση.

Από την μία πλευρά έχουμε έναν πάμπλουτο μεσήλικα συνιδιοκτήτη ποδοσφαιρικής ομάδας (Q.P.R.), ιδιοκτήτη εστιατόριου και τουριστικών  resorts, μέτοχο φαρμακευτικής εταιρείας,  πρώην διευθυντή αγωνιστικής ομάδας (Renault), μάνατζερ οδηγών (ανάμεσά τους και ο Piquet jr!), υπεύθυνο για στήσιμο αγώνα στον κορυφαίο θεσμό του μηχανοκίνητου αθλητισμού (όπως τουλάχιστον έδειξε ο δια βίου του αποκλεισμός από κάθε πόστο του παγκόσμιου motorsport) και δεν είναι τόσο μακρινές οι εποχές που η Naomi Campbell τον είχε κατηγορήσει για βιαιοπραγία.

Από την άλλη έχουμε έναν 24χρονο που τουλάχιστον είχε το θάρρος να καταγγείλει τα γεγονότα και σε όσους υποστηρίζουν ότι το έκανε μετά την απόλυση του από την ομάδα, να υπενθυμίσουμε ότι είχε μιλήσει στον πατέρα του ευθύς μετά τα γεγονότα και εκείνος στον διευθυντή των αγώνων της Formula 1 για τη FIA, Charlie Whiting.

Σε ένα περίπλοκο κόσμο δεν είναι εύκολο, ούτε απλό να φτάσεις σε συμπαγή συμπεράσματα.