Ένα χρόνο μετά, με την ίδια αφορμή, δηλαδή ένα επαγγελματικό ντινέ παραμονές των εορτών, βρισκόμαστε πάλι, με μια μεγάλη και ετερόκλητη παρέα. Ακόμα μια ευκαιρεία, να μετρήσουμε, εαυτούς και υπολοίπους, εκεί δίπλα στο Hilton.  Μέσα στο εστιατόριο, δίπλα στο κρύσταλλο, με φόντο τη θωριά τού ξενοδοχείου που πρόσφατα επωλήθη αντί του ποσού των 142 εκατομμυρίων ευρώ, από την Ελληνική alpha bank σε μια εταιρεία με έδρα την Ολλανδία.

Καθαρό μεσημέρι με καταγάλανο ουρανό, ήταν αδύνατο να μην θυμηθώ ότι είχε πει ένα δυνάστης φιλόλογος στα Γυμνασιακά χρόνια. Το μόνο αξιοπρόσεκτο απ' όσα τραυματικά μου είχε προσφέρει, μαζί με εκείνο περί του χαρακτήρα της αυτοκράτειρας: «Τι ήτο βρε η Αγριππίνα; Μια πόρνη ήτο!»

Έστω ότι είσαι ένα οκτάχρονο αγόρι. ΄Η κορίτσι. Παραμονές Χριστουγέννων του '43. Τα τρία τελευταία τρία χρόνια, μεγάλωσες δίπλα στις φλόγες του πολέμου και μέσα στο καμίνι της υποταγής και της εξαθλίωσης, της Κατοχής. Όλο και κάποιον από το κύκλο της ζωής σου θα έχεις ήδη χάσει, ενώ ένα μεγαλύτερο ξαδέρφι σου θα 'χε βγει στο κλαρί, αμούστακο ακόμα. Ο πατέρας σου και η μάνα σου μαρτυρούν κάθε μέρα, να τα φέρουν βόλτα, να σε ταίσουν, να επιζήσουν.

Ξημερώνει, λοιπόν, η Δευτέρα 13 του Δεκέμβρη του '43. Τμήμα της 117ης Μεραρχίας Καταδρομών της Βέρμαχτ, με επικεφαλής τον ταγματάρχη Εμπερσμπέργκερ φτάνει στο χωρίο σου. Στα Καλάβρυτα. Σε κλειδώνει μαζί με τις μανάδες, τις γυναίκες και όλα τα παιδιά κάτω των 14 ετών στο σχολείο. Συγκεντρώνει όλο τον υπόλοιπο πληθυσμό, λίγο έξω από το χωριό.
Με μια ανείπωτης βαρβαρότητας σφαγή, εκτελεί πέντε εκατοντάδες άμαχους, άοπλους, ανυπεράσπιστους χωρικούς.

Στο διάβα του, ο στρατός Κατοχής εκτελεί άλλους 143 άνδρες, στα χωριά Ρωγοί, Κερπινή,  Άνω και Κάτω Ζαχλωρού. Πυρπολεί χίλιες περίπου κατοικίες, αφού πρώτα τις λεηλατεί. Κατάσχει περισσότερα από 2.000 πρόβατα και άλλα μεγαλύτερα ζώα και περίπου 260.000.000 δραχμές, καταδικάζοντας τους ζωντανούς σε αργό θάνατο, από ασητεία. Την επομένη πυρπολεί και το μοναστήρι της Αγίας Λαύρας, ηχηρό σύμβολο της εθνεγερσίας του '21, άλλο θέμα αν υπάρχουν και έτερες ερμηνείες περί αυτού. 
Και εσύ οκτάχρονο, αγόρι, ή κορίτσι, έτυχε να επιζήσεις. Και είσαι σήμερα 82 χρονών. Τι να σκέφτεσαι;

Μέσα σε έξι μέρες, η τύχη το 'φερε, να διαβώ το κατώφλι τριών μουσείων. Μόνον η μια από αυτές τις επισκέψεις ήταν προγραμματισμένη. Η πρώτη, που έγινε Κυριακή μεσημέρι στα ημεδαπά. Οι δύο επόμενες, στο Innsbruck την επόμενη Πέμπτη, και στα ορεινά του Αυστριακού Τιρόλο την Παρασκευή,, ήταν απρογραμμάτιστες και τυχαίες.

^{Αρχαιολογικό μουσείο Τεγέας. Αρκαδία.}

Με ολότελα διαφορετικές θεματικές και ακολούθως διαφορετικά μέσα παρουσίασης. Είχε το ενδιαφέρον της, αυτή η διαφορετικότητα. Ελπίζω να την ακολουθήσω αντικειμενικά.

Μπανγκόκ, Ταϊλάνδη. Στο Παγκόσμιο Συνέδριο Τηλεπικοινωνιών πρωταγωνίστησαν, τα συνδεδεμένα και αυτόνομα αυτοκίνητα, η τεχνολογία των οποίων θέτει φιλόδοξους στόχους για το άμεσο μέλλον, όπως: Η αποφυγή εμποδίων που υπάρχουν στο δρόμο, η υψηλή ασφάλεια οδήγησης και πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο που προκύπτουν από το νέο 5G σήμα, που η αυτοκινητοβιομηχανία αναγνωρίζει ότι της είναι ιδιαίτερη χρήσιμη.

Θα συνδέετε με τους πεζούς, με τους ποδηλάτες, με το σπίτι, με το κινητό τηλέφωνο και με το κέντρο δεδομένων. Θα παρέχει περισσότερες πληροφορίες για την κίνηση, για τον καιρό. Η σύνδεση δεν αφορά μόνο αυτοκίνητο με αυτοκίνητο, αλλά αυτοκίνητο με ένα σωρό άλλα πράγματα.

Αυστραλία. Νέα Ουαλία. Τηλεκατευθυνόμενο ελικόπτερο που έχει κάνει την εμφάνισή του πάνω από τις ακτές θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση εκτάκτων καταστάσεων. Στους επόμενους έξι μήνες, το τηλεκατευθυνόμενο ελικόπτερο με το όνομα «ο μικρός διασώστης» θα περιπολεί την ακτογραμμή και θα στέλνει προειδοποιητικά σήματα στα σωστικά εναέρια μέσα. Ένας πιλότος και ένας χειριστής κάμερας θα ελέγχουν από εδάφους, το βάρους 25 κιλών τηλεχειριζόμενο ιπτάμενο όχημα. Η κάμερα του, έχει τη δυνατότητα να εντοπίζει καρχαρίες και όταν χρειαστεί να προσφέρει βοήθεια μέχρι την άφιξη των διασωστών, ρίχνοντας από αέρος, σωσίβια μέσα.

Η 25η Νοεμβρίου του 1940 ήταν μέρα Δευτέρα. Κάτω από χαμηλές θερμοκρασίες, ο Ελληνικός στρατός είχε διασπάσει τις Ιταλικές γραμμές και είχε καταλάβει την Κορυτσά. Μια αναποφασιστικότητα του επιτελείου, έδωσε χρόνο στις Ιταλικές μεραρχίες, κάπως να ανασυγκροτηθούν και να μην καταρρεύσουν. Μολοντούτο, μέχρι τις παραμονές των Χριστουγέννων, «αι ημέτεραι δυνάμεις»  είχαν καταλάβει όλη την βόρεια Ήπειρο, ενώ ο Γενάρης θα τις έβρισκε στο στρατηγικό πέρασμα της Κλεισούρας.

Μόλις τριαντατρία χρόνια αργότερα, η 25η Νοεμβρίου του 1973 ήταν μέρα Τρίτη. Ο ταξίαρχος Δημήτρης Ιωαννίδης, ανατρέπει τον Γιώργο Παπαδόπουλο, ανατρέποντας ταυτόχρονα και την εικόνα που είχε ο πρωτοπραξικοπηματίας του '67 για το πρόσωπό του: «Ο Μίμης είναι Αρσακειάδα» είχε αποφανθεί. Μια περίοδος ισχυρών αναταράξεων άρχιζε που θα ολοκληρωνόταν με την Κυπριακή τραγωδία, την Μεταπολίτευση την καταδίκη του Ιωαννίδη σε θάνατο, την Καραμανλική παρέμβαση, που άλλαξε την ποινή σε ισόβια και πολλά άλλα.

Είχαμε μείνει στο Mεξικό. Κάτι που λησμόνησα να αναφέρω, είναι η περιπέτεια του Πετράν. Εκεί στο Μεξικό. Ομορφόπαιδο και τυπάς ο Πέτρος πέρασε τον Ατλαντικό για μια μισότριβη Αμερικανίδα. Το ’80 όλα αυτά, και εξαφανίστηκε 22 χρονώ παιδί για κάποιες εβδομάδες, όταν τον κατέβασε ο έρωτας ακόμα πιο νότια, στο Μεχίκο.

Και αγωνία εμείς εδώ στην αιωνία Ελλάδα, και τηλέφωνα στην μητέρα του Κώστα που εργαζόταν στην Αμερικάνικη πρεσβεία, αν μπορούσε να μας βοηθήσει, και στεναχώρια, τι έγινε, τι συνέβη. Και ανησυχία και το μυαλό πήγαινε στα χειρότερα, όσην ώρα τον ξεζούμιζε εκείνη η δραστήρια, εξ' όσων αντιληφθήκαμε εκ των υστέρων, αλλοδαπή. Ωραίος ο Πετράν, αλλά ούτε ένα τηλέφωνο. Τέλος πάντων κάποτε έδωσε σημεία επαφής, κάποτε επέστρεψε και η ζωή συνεχίστηκε ομαλά.

Ολότελα δικός μου άνθρωπος, με τον οποίον σπάνια δεν συνεννοούμαστε. Σχεδόν συνομήλικος. Το σχεδόν, χωράει στο ότι άλλες φορές προηγείται της εποχής του, αλλά το συνηθέστερο έπεται αυτής. Όχι  επειδή είναι βραδύνους. Μάλλον το αντίθετο.

Αλλά συχνά αρέσκεται να μην αποδέχεται το παρόν, να μην προσμένει στο μέλλον, να αναζητά τις λύσεις στο παρελθόν, να ψάχνει εκεί για ερμηνείες και γενικώς στο να βολεύεται να το ψαχουλεύει να το γνωρίζει και να το αναλύει.

Έτσι ήταν η δεύτερη φορά που μου εξηγούσε, την αντιπάθειά του για τον Νοέμβριο. Κατ' αρχάς τα φαινόμενα, τα καιρικά. Παιδί του καλοκαιριού, μα όχι απαραίτητα της καλοκαιρίας, πέρναγε ανέκαθεν δύσκολα στο χρονικό διάστημα από την μία παρέλαση της 28ης, έως την άλλη 25ης. Αυτό το πεντάμηνο του ερχόταν βαρύ.

Παιδικό κατάλοιπο, απ' ότι έχω καταλάβει, αυτή η χειμωνοαπέχθεια. Το σχολείο είχε παίξει κάποιο σοβαρό ρόλο σε αυτό τη στάση. Στην καλύτερη των περιπτώσεων εκείνα τα 12 χρόνια του ήταν αδιάφορα. Στην χειρότερη (και από ένα σημείο και μετά η συνηθέστερη περίπτωση), ήταν εφιάλτης.

Σε ένα ενδιαφέρον, από πλευράς τοποθέτησης ντοκυμαντέρ, σχετικά με το έργο που άφησε πίσω του ο Lyndon Baines Johnson,  ο 36ος πρόεδρος των Η.Π.Α., αποκαλούμενος και ως Ελ Μπι Τζέι, αναφέρεται ότι μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, πέρασε, μια σειρά από σημαντικές μεταρρυθμίσεις που δεν κατάφερε ο J.F.K.

O μονοκόμματος Τεξανός, o συντηρητικός Johnson, πέτυχε εκεί που σκόνταψε  ο ελιτίστας, o διακεκριμένος, ο προερχόμενος από ισχυρή οικογένεια, ο νυμφευμένος με την φινετσάτη Jacqueline Bouvier, J.F.K.

Στο τέλος του σεναρίου του ντοκυμαντέρ, ευδοκιμεί, συμπερασματικά, ο ισχυρισμός ότι αν ο  Ελ Μπι Τζέι δεν είχε προχωρήσει στο έργο που είχε εμπνευστεί ο J.F.K., o Obama δεν θα είχε εκλεγεί, καθώς οι συνθήκες δεν θα είχαν ωριμάσει.

Διότι ο Johnson, ο Νότιος, ήταν εκείνος που πέρασε τον νόμο περί πολιτικών δικαιωμάτων, κόντρα στις σφοδρές αντιδράσεις των συμπατριωτών του. Το ότι ενεπλάκη στον αιματηρό, φαύλο κύκλο του πολέμου της Ινδοκίνας είναι άλλο κεφάλαιο. Εξ άλλου, (αν εξαιρεθεί ο Ford, ο οποίος δεν είχε εκλεγεί) ποιος Αμερικάνος πρόεδρος δεν ενεπλάκη σε πόλεμο από τον F.D.Roosvelt και έπειτα;

Σε μια προβολή στο σήμερα, ο απερχόμενος Obama, αν και πολύ το πάλεψε, δεν κατάφερε, όπως είχε υποσχεθεί, να κλείσει το Γκουαντάναμο, δεν μπόρεσε να φέρει Ειρήνη στην Μέση Ανατολή, προχώρησε κατά το ήμισυ στην τολμηρή εξαγγελία του, στο να μην υπάρχει ανασφάλιστος Αμερικανός,

Μαρόκο. Τρεις φορές μεγαλύτερο σε πληθυσμό και έκταση από την Ελλάδα, μέλος του Μαγκρέμπ, χώρα Αραβική και Μουσουλμανική. Στους διεθνείς χάρτες υφίσταται ως κράτος πέντε αιώνες, μα από το 1912 έως το 1956 υπήρξε προτεκτοράτο της Γαλλίας και σε λίγες μέρες, στις 18 Νοεμβρίου, θα εορτάσει 56 χρόνια ανεξαρτησίας.

Στις αρχές τρέχοντος μηνός πάντως, δυο θέματα έτρεχαν στη ειδησεογραφία που το αφορούσε. Το ένα λαμπρό τω όντι. Στην Ouarzazate, πόλη γνωστή στους σινεφίλ, καθώς εκεί γυρίστηκαν σημαντικές κινηματογραφικές επιτυχίες, άνοιξαν οι πύλες του ενεργειακού μέλλοντος. Εκεί εδράζεται το εργοστάσιο παραγωγής ηλιακής ενέργειας με κάτοπτρα, Νοor, το μεγαλύτερο στον κόσμο. Ένα έργο που θα παράσχει στη χώρα, καθαρή, βιώσιμη ενέργεια.