Κόσμος & ιδέες

Ο κόσμος που ζούμε ως φύση, ως πλανήτης, αλλά πάνω απ’ όλα ως κοινωνία, είναι το αντικείμενο αυτής της ενότητας.

Οι τάσεις και η ερμηνεία τους, τα γεγονότα και οι πρωταγωνιστές τους αποτελούν τον πυρήνα των ενδιαφερόντων μας.



…εδωπέρα είναι χαρτιά – Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2015 PDF Print E-mail

Με έναν νεότερο, συνάδελφο θα τον χαρακτήριζα, έχουμε αρκετή οικειότητα ώστε να συζητάμε, να ανταλλάσσουμε απόψεις και να διαφωνούμε για διάφορα θέματα. Εξίσου συχνά ακολουθούμε, ηθελημένα, έναν δρόμο υπερβολής, έτσι, για να πειράζουμε ο ένας τον άλλον και η κουβέντα αποκτά, ενίοτε, μια ένταση, ίσως λίγο τεχνητή, ίσως όχι .


Προχθές λοιπόν, διαβάζοντας τις Μετεκλογικές πιέσεις μπήκε στον κόπο να μου στείλει ένα SMS, καταφανώς προβοκατόρικο, ασφαλώς ευθυγραμμισμένο στο παραπάνω πνεύμα. Έγραψε: «Πάλι εκβιασμούς εταίρων ανακάλυψες; Τα λεφτά τους θέλουν οι άνθρωποι, τα λεφτά τους που τα φάγατε σε διορισμούς ρουσφέτια.»

Νιώθοντας ότι μου δίνει μια καλή ευκαιρία, μέρες που'ναι, να εκφράσω προσωπικές απόψεις, και καθώς δεν είμαι καθόλου καλός στο σπορ του texting, του απαντώ από εδώ:

Read more...
 
Μετεκλογικές πιέσεις - Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2015 PDF Print E-mail

Από την μια υπάρχει, δημοκρατικά εκλεγμένη, κυβέρνηση, η οποία μάλιστα λογίζεται και ως η πρώτη της αριστεράς στην Ελλάδα. Το έργο της βαρύ. Έχει να αντιμετωπίσει την ειρωνεία, την επιθετικότητα, τους εκβιασμούς των εταίρων, των πιστωτών, αλλά και την αντιπολίτευση σε ένα εσωτερικό μέτωπο που έχει προ πολλού απολέσει την έννοια της ισορροπημένης,ι δίκαιης και κυρίως γόνιμης πολιτικής αντιπαράθεσης.

Αν προσθέσουμε και το γεγονός ότι σχεδόν όλα τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου δεν έχουν ασκήσει κυβερνητική εξουσία, αντιλαμβανόμαστε ότι η προσπάθεια του νέου σχήματος είναι ακραία δύσκολη.

Από την άλλη, υπάρχει το εκλογικό σώμα που έκαμε τις επιλογές του, επίσης σε ένα βαθιά πολωτικό και φοβικό κλίμα. Άνθρωποι κουρασμένοι από πέντε χρόνια ύφεσης, ανεργίας, αγωνίας και απειλών. Πολίτες εξουθενωμένοι από ένα πρόγραμμα που δεν ανταποκρίνεται, που δεν έδειξε ποτέ να αποτελεί το σωστό φάρμακο για τη συγκεκριμένη ασθένεια και επί πλέον, είναι σφόδρα κατηγορούμενοι ως τεμπέληδες και ανεπρόκοποι. Ως οι παρίες της Ευρώπης.

Read more...
 
Η πρώτη Δευτέρα μετά τις εκλογές - Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015 PDF Print E-mail

Μετά τις βροχές της Κυριακής η Δευτέρα ξημέρωσε με ηλιοφάνεια. Ο ηγέτης του Συ.Ριζ.Α. βγαίνοντας από το διαμέρισμά του, στην Κυψέλη, αντιμετώπισε με χαμόγελο τους ρεπόρτερ των Μ.Μ.Ε. κάνοντας χαρμόσυνες, σύντομες δηλώσεις.

Ακολούθησε η συνάντησή του με τον επικεφαλής των Ανεξάρτητων Ελλήνων και η ορκωμοσία του. Εδώ για πρώτη φορά βρεθήκαμε μπροστά στο γεγονός του πολιτικού όρκου. Χωρίς λαιμοδέτη και δίχως ευαγγέλιο ο Αλέξης Τσίπρας ορκίσθηκε πρωθυπουργός. Ήταν ο 14ος της Μεταπολίτευσης, ο πρώτος που γεννήθηκε μετά την Μεταπολίτευση, Ο προκάτοχός του ήταν προφανώς ο 13ος.

Προσπαθώντας να αποκρούσει τις επιθέσεις των πολιτικών αντιπάλων, για την συνεργασία του με τους τόσο ιδεολογικά απόμακρους, Ανεξάρτητους 'Ελληνες κάνει την συμβολική του κίνηση και ανεβαίνει στην Καισαριανή. Στο σκοπευτήριο. Αφήνει λίγα κόκκινα άνθη εκεί που, πριν 71 χρόνια, ο Γερμανός κατακτητής άσκησε την βαρβαρότητά του.


Διττός συμβολισμός αναμφίβολα και προφανώς μήνυμα στην προτεσταντική Γερμανία που από το προηγούμενο βράδυ, άρχισε να διατυπώνει τις, μάλλον απαράδεκτες, παρεμβατικές ανησυχίες της.

Αντιφατικές κατ’ αρχήν και οι δηλώσεις των προσώπων που θα επηρρεάσουν λίγο ή πολύ τα ελληνικά θέματα. Η Λανγκάρντ μας πληροφόρησε ότι δεν τίθεται θέμα διαγραφής του χρέους, ενώ ο Γάλλος πρωθυπουργός κάλεσε τον Ελληνα συνάδελφο του να επισκεφτεί το Παρίσι το ταχύτερο, ώστε να συζητήσουν, προτείνοντας παράλληλα χείρα βοηθείας.

Read more...
 
Περί Εκλογών: Τι Μπορώ (ή δεν μπορώ) να καταλάβω: - Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2013 PDF Print E-mail

Μπορώ, κατ’ αρχήν, να καταλάβω το δίλημμα  χιλιάδων πολιτών για την επικείμενη  εκλογική αναμέτρηση. Την αγωνία τους για το τι να ψηφίσουν. Το πιο καθαρό τμήμα του εκλογικού σώματος διακατέχεται από τούτη την συνθήκη.

Ορίζοντας την προαναφερθείσα «καθαρότητα», θα βρεθούμε μπροστά σε πολίτες που δεν είχαν ποτέ συναλλαγή με τους κομματικούς μηχανισμούς. Δεν έδωσαν την ψήφο τους για να εισπράξουν κάτι άλλο, δεν ψήφισαν στη βάση μιας συναλλαγής. Ασκούσαν το εκλογικό τους δικαίωμα, με γνώμονα την πολιτική ιδεολογία τους. Ενίοτε και ενάντια στο προσωπικό τους συμφέρον.
Αλλά αυτή είναι η ουσία της ιδεολογίας. Ότι το εμείς και το μέλλον είναι ισχυρότερα, σημαντικότερα από το Εγώ και το τώρα.

Είναι άνθρωποι με άποψη. Μπορεί να μην συμφωνούμε με αυτή, αλλά οφείλουμε να ήμαστε υπόχρεοι για την ανυστερόβουλη παρουσία τους.
Θα βρεθούμε μπροστά σε πολίτες με γνώσεις, με βιώματα, με παρελθόν, αλλά όχι με δεσμεύσεις. Πολύ δύσκολο για αυτούς να αποφασίσουν.

Read more...
 
...oι Έλληνες φορολογούμενοι - Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014 PDF Print E-mail

«Όσοι πιστεύουν ότι θα επιβάλλουν τον νόμο της ζούγκλας στα Πανεπιστήμια, ας το μάθουν μια για πάντα και να το βάλουν καλά στο μυαλό τους: άλλο χώρος μάθησης και άλλο χώρος καταλήψεων. Η νομιμότητα θα επιβληθεί επειδή το θέλει ο ελληνικός λαός, αυτό απαιτούν οι Έλληνες φορολογούμενοι».

Αυτό δήλωσε, ανάμεσα σε άλλα η κυβερνητική εκπρόσωπος, για τις συμπλοκές ανάμεσα σε φοιτητές και ΜΑΤ έξω από το κτίριο της Νομικής στις 13 τρέχοντος.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το πόστο του κυβερνητικού εκπροσώπου είναι από τα πιο άχαρα, πιο βεβαρημένα επαγγέλματα. Είτε πιστεύεις αυτά που πρέπει να πεις, είτε όχι.

Σχολιάζω την παραπάνω δήλωση της εκπροσώπου όχι για να συμφωνήσω ή να διαφωνήσω με το περιεχόμενο της, ούτε να αφήσω αιχμές για το στιβαρό και αποφασιστικό ή δήθεν αποφασιστικό ύφος της δήλωσης. Σε αυτή τη θέση αυτά πρέπει να λες, έτσι πρέπει να τα λες. Δεν νοείται διαφορετικά. Ο ρόλος είναι αυστηρός και προκαθορισμένος. Το αν ταιριάζει, το ύφος, η φάτσα, το σουλούπι του κάθε εκπροσώπου με το ρόλο είναι άλλο θέμα.

Το κάνω θέμα όμως για τις δύο τελευταίες λέξεις της:«Έλληνες φορολογούμενοι»

Read more...
 
Πολιτική & Εκλογές – Πέμπτη 1η Ιανουαρίου 2015 PDF Print E-mail

Στην πρώτη περίοδο της μεταπολίτευσης, εκεί λίγο πριν τα είκοσί μου χρόνια, θεωρούσα ότι ζούσα σε μια πολύ τυχερή συγκυρία. Η γενιά μου δεν είχε γνωρίσει Πόλεμο, Κατοχή, Εμφύλιο και είχε αποφύγει όλο το διχαστικό, αρρωστημένα καταθλιπτικό, μετεμφυλιακό, κλίμα. Πείνα, φτώχια, τρόμο, μιζέρια, εκτελέσεις. Όλα τούτα εμείς δεν τα προλάβαμε.

Επίσης, λόγω της παιδικής ηλικίας δεν ζήσαμε συνειδητά τις εκλογές Βίας & Νοθείας, τον Ανένδοτο, το αποκαλούμενο και ως Βασιλικό πραξικόπημα και ασφαλώς την επιβολή της Δικτατορίας. Ήταν οι συνταγματάρχες, που μας πέρασαν στην εφηβεία, και ήταν ο  Νοέμβριος που δόμησε το πρώτο σοκ πολιτικού χαρακτήρα, το οποίο, μοιραία, αποτέλεσε το πρώτο υλικό για  την κατασκευή πρωτόλειων, έστω, πολιτικών σκέψεων.


Έτσι λοιπόν από το καλοκαίρι του '74 και μετά, οι εκλογές έδιναν πάλι, ύστερα από δέκα χρόνια, το δικαίωμα στον πολίτη να ακούσει, να σκεφθεί και να αποφασίσει ποιος και πως θα τον κυβερνήσει. Ήταν η στιγμή που η Πολιτική αποκτούσε πάλι ουσία και δίκαιες διαστάσεις. Για μας άνοιγαν οι πύλες της πολιτικής αντίληψης.

Σαράντα χρόνια αργότερα, αυτή η θεώρηση έχει ανατραπεί. Η ρήση του Niccolo Machiavelli ότι οι Πολιτικοί δεν έχουν κοινό τόπο με την Ηθική κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος ανάμεσα σε πολλούς πολίτες, μετατρέποντάς τους σε όντα απολιτίκ. Απαίδευτοι και τηλεορασόπληκτοι, δεν ενοχλεί τόσο ότι δεν είναι ενεργοί πολίτες. Κάτι τέτοιο είναι και δικαιώμα τους. Ενοχλεί ότι δεν έχουν κοινωνική συνείδηση. Κι αυτό δεν είναι δικαίωμα τους.

Read more...
 
Περί εορτών & Χριστουγέννων – Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014 PDF Print E-mail

Το μήνυμα των εορτών και δη των Χριστουγέννων, δείχνει να διαφέρει κατά πολύ από περίπτωση σε περίπτωση.

Θα ξεκινήσω από τα όνειρα του πολιτικού κρατούμενου. «Σαν να βρέθηκα Χριστούγεννα στην κοινωνία χαρτζιλικωμένος» είχε γράψει ο Χρόνης Μίσσιος από τα σκοτεινά κελιά της απομόνωσης, εκφράζοντας την πιο ευχάριστη εκδοχή της ζωής. Η οποία περιελάμβανε ελευθερία (...στην κοινωνία), μια εφήμερη, μικρή έστω, οικονομική δυνατότητα (...χαρτζιλικωμένος),  και το εορταστικό της υποθέσεως (...Χριστούγεννα) που έρχεται να ολοκληρώσει την ευτυχία.

Στον αντίποδα, αυτού του ορισμού, ας τοποθετήσουμε την αλόγιστη σπατάλη, την δύναμη της κραιπάλης όπου και όπως συμβαίνει, με κυρίαρχο χαρακτηριστικό την πλαστική διάθεση και μια ιδιότυπη, ρηχή χαρά, φαινόμενο κενό, γνώρισμα  κοινό μιας κοινωνίας που έχει ολότελα αποπροσανατολισθεί.

Ανάμεσα στα δυο άκρα, σε αυτό της απόγνωσης και σε εκείνο του χαμένου προσανατολισμού, μεσολαβεί ένα πεδίο όπου χωρούν πολλά.

Read more...
 
Για τα καφενεία & άλλα – Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014 PDF Print E-mail

Αφορμή για τούτο το κείμενο στάθηκε η ευγενική χειρονομία φίλου τινός, ο οποίος, ένεκα αι Αγίαι ημέραι, μου έστειλε το δίγλωσσο λεύκωμα του Γιώργου Πίττα: «Τα καφενεία της Ελλάδας», το οποίον, μετά από μια πρόχειρη διαγώνια ανάγνωση (έπεται προσεκτικότερη), θα χαρακτήριζα ως μια ζωντανή, πλήρη και πονεμένη δουλειά.

Βέβαια δεν είμαι αρμόδιος να ομιλήσω για καφενεία, καθότι δεν κατάφερα να συνάψω σχέση μετά του καφέ. Ως εκ τούτου, ποτέ, δεν εννόησα το σφοδρόν του έρωτος εκατομμυρίων ανθρώπων με το εν λόγω αφέψημα.
Το διαβόητο: «Ακόμα δεν ήπια καφέ» ή το παρεμφερές: «κάτσε να πιω μια γουλιά να ανοίξει το μάτι μου», ουδέποτε το αντελήφθην. 
Παιδιώθεν είχα συνδέσει τα καφενεία, με καπνίλα, βαριές μυρωδιές και ατελείωτο χάσιμο χρόνου. Ήταν, υποθέτω, η οικογενειακή σπορά, που με ώθησε σε αυτή την άποψη.

Μικρότερος, δεν είχα ούτε τα εχέγγυα ώστε να καταλάβω την ευρύτερη κοινωνιολογική σημειολογία των καφενείων και όταν κάποτε το ένιωσα, ήταν η εποχή που σταδιακά έχαναν τη δυναμική τους και παρέδιδαν το χώρο στα café. Ένα, ακόμα, χάδι της Δύσης. Κάποια στιγμή (παρ)ερμήνευσα τούτη την εξέλιξη και ως άλλη μια ομολογία ήττας των λαϊκών στρωμάτων.

Κάποια άλλη στιγμή, τότε που η επιστήμη ανακάλυψε το πλαστικό, μυριάδες συμπολίτες μας άρχισαν κυκλοφορούν με κύπελλα καφέ στους χώρους εργασίας, στα αυτοκίνητα, στα γραφεία και στα μαστορεία, παντού. Προφανώς, αδύναμοι να απαλλαγούν από την καφεξάρτηση.
Οι πλέον απολίτιστοι μάλιστα, δεν κατάφερναν, ούτε να αφήνουν τα άδεια κύπελλα  στους καλάθους των αχρήστων και τα πετούσαν οπουδήποτε.

Tέλος, αυτό που επίσης δεν μπορώ να καταλάβω είναι η σύγχρονη εκδοχή διαφόρων συνδυασμών καφέδων που για να παραγγείλεις πρέπει να προφέρεις 4 – 5 λέξεις, το σύνολο των οποίων μου είναι άγνωστο.

Για να είμαι ειλικρινής, δεν είμαι απολύτως ντεκαφεϊνέ. Η μυρουδιά του μάλιστα ανέκαθεν μου άρεσε. Στα τελευταία σαράντα κάτι χρόνια, κατέβαλα κάποιες προσπάθειες να πυκνώσω τις γραμμές των πιστών του καφέ, πλην όμως απέτυχα.

Μολοντούτο διατηρώ κάποιες ιδιαιτέρως καφευχάριστες αναμνήσεις.
Μια ντουζίνα από τις οποίες, ακολούθως, περιγράφω, με χρονολογική σειρά.

Read more...
 
Μέχρι που... - Σαββάτο 6 Δεκεμβρίου 2014 PDF Print E-mail

Οι ατελείωτες ώρες πτήσεων που απαιτήθηκαν ώστε να πάω και να έρθω στην Δυτική ακτή των Η.Π.Α. μέσω Φρανκφούρτης και Νότιας Καρολίνας, δεν είχαν πολλούς τρόπους να νικηθούν. Ύπνος ελάχιστος, διάβασμα αρκετό.

Αφού ευχαριστήθηκα τον «εποχούμενο Ελύτη» του Ηλία Καφάογλου, κατασπάραζα το πόνημα του Luke Harding για τον Eduard Snowden, τον πλέον καταζητούμενο άνθρωπο του κόσμου. H υπόθεση ξέσπασε το καλοκαίρι του 2013, και μας έδωσε, σε όσους απονήρευτους τουλάχιστον, μιαν άλλη εικόνα για το τι και πως συμβαίνει.

Κάπως νωρίτερα, σε μια μάλλον προφητική ταινία του Tony Scott, το ενδιαφέρον κατασκοπευτικό θρίλερ Enemy of the State, από το μακρινό, για τις εξελίξεις των ψηφιακών δεδομένων 1999, είχαμε μια πρώτη καλή κινηματογραφική ιδέα.
Υπερβολές. Έτσι είχαμε πολλοί χαρακτηρίσει, το περιεχόμενο της γραφής του σεναριογράφου David Marconi που ερμήνευσαν τόσο ζωντανά οι Will Smith, Gene Hackman.

Read more...
 
Δεν θα γράψεις κάτι για τον... – Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014 PDF Print E-mail

... Ρωμανό; ήρθε επιτακτικό, μέσω μηνύματος, το ερώτημα από τακτική και πιστή αναγνώστρια. Επιτακτικό αρκετά ώστε να αναιρέσει, κάπως, την παρελκυστική μου θέση πάνω στο συγκεκριμένο θέμα.
Έτσι λοιπόν δεν θα γράψω τόσο για το παιδί αυτό, που πέρασε κάποια όρια και τώρα έχει κληθεί να καταβάλει το τίμημα των πράξεων του, όπως τουλάχιστον τα ορίζει η πολιτεία που ζούμε, όσο για τις αντιδράσεις που γεννά η περίπτωσή του.

Ο Νίκος Ρωμανός έχει μια συγκεκριμένη πορεία που ορίζεται απόλυτα από εκείνο το μοιραίο βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου του '08. Η απώλεια του φίλου του Αλέξη Γρηγορόπουλου, αλλά και ότι ακολούθησε, ήταν ο καταλύτης που τον πέρασε απέναντι. Ήταν η θρυαλλίδα που άναψε την όποια πυρά σιγοκαίει σε κάθε, σχεδόν, εφηβική ψυχή.

Οι ερμηνείες είναι ελεύθερες, τα γεγονότα όμως είναι ιερά, όπως ορίζει ο μόνος απαρέγκλιτος, ίσως, κανόνας της δημοσιογραφίας.

Κι επειδή ό,τι συμβαίνει πάνω στο συγκεκριμένο θέμα γίνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό αντικείμενο εκμετάλλευσης, οφείλουμε να ήμαστε προσεκτικοί και νηφάλιοι, ειδικά στο Δημόσιο λόγο, χαρακτηριστικά συχνά απόντα από πολλούς, ιδιαίτερα στις μέρες μας.

Δεν θα σχολιάσω λοιπόν τις αποφάσεις, τις πράξεις του παιδιού. Δεν έχει ανάγκη από  υποστηρικτές, θαρρώ ότι έχει ήδη ισχυρά ερείσματα. Ούτε από κατήγορους που έχει  αρκετούς. Αλλά μήτε ύστερους συμβουλάτορες.

Επίσης δεν έχω πρόθεση να σχολιάσω τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Δεν το γνωρίζω το θέμα, δεν ξέρω κατά πόσον, για να πάμε στον πυρήνα του θέματος, το «σύστημα» λειτουργεί τιμωρητικά και πόσο, σε αυτούς που το αμφισβητούν ανοικτά και επιθετικά. Πέρα από ένα επιπόλαιο σχόλιο, απαιτείται νομική γνώση που δεν διαθέτω, για αυτό σιωπώ.

Θα ασχοληθώ όμως με τις αντιδράσεις μας. Τις αντιδράσεις του μέσου πολίτη, όπως τις συνάγω από συζητήσεις, από τη συμμετοχή του κοινού στα ιντερνετικά φόρα, από την ευρύτερη κοινωνική αντίληψη, αυτή τουλάχιστον που εκφράζεται δημόσια.

Read more...
 
More Articles...
<< Start < Prev 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Next > End >>

Page 9 of 14