
Οι αγώνες με μηχανοκίνητα μέσα, δεν κρύβουν τη φυσική τους βία. Σε συνδυασμό με την προβολή και τη λαμπρότητα που ακτινοβολούν, έχουν δημιουργήσει ένα ισχυρό παγκόσμιο σύστημα. Για όσους τους αντιμετωπίζουν διαφορετικά, αυτή η ενότητα μπορεί να έχει ενδιαφέρον.
|
Ένας Γερμανός κόμης και το πιο ψηλό βουνό της Αττικής έχουν να διηγηθούν μια ξεχωριστή ιστορία. Οι ρότες τους συναντήθηκαν για πρώτη φορά, τον Σεπτέμβριο του ΄57 αλλά ο δεσμός τους έμελλε να παραμείνει άρρηκτος, εσαεί.
O Γερμανός ευγενής ήταν ο Wolfgang Reichsgraf Alexander Berghe von Trips, μοναχοπαίδι του Eduard και της Thessa. Γεννήθηκε στις 4 Μαΐου του ’28 στην Κολωνία της Γερμανίας. Στα παιδικά χρόνια οι γονείς του τον αποκαλούσαν «Wοlfchen» δηλαδή λυκόπουλο. Η οικογένεια διέμενε στη Βόννη μέχρι το 1932, όταν ο πατέρας του κληρονόμησε το κάστρο Hemmersbach μαζί με μια μεγάλη έκταση από κτήματα και μετακόμισαν εκεί.
Ο Wolfgang βίωσε μια εξαίρετη νεότητα, κατ’ πρώτον διότι ήταν ένα παιδί μιας ισορροπημένης και ισχυρής οικονομικά οικογένειας. Κατά δεύτερον διότι απεδείχθη άχρηστος για το εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς καθότι η μηνιγγίτιδα που τον προσέβαλε, άφησε τα σημάδια της, ενώ υπέφερε και από διαβήτη. Γλύτωσε έτσι την ισοπέδωση από την χιτλερική νεολαία. Τέλος το πατρικό κτήμα στο Hemmersbach ήταν πολύ κοντά στο Nurburgring. Η γειτνίαση αυτή, του επέτρεψε να παρακολουθήσει τα προπολεμικά GP, από το ’35 έως και το ’38.
Αυτά που είδε, αυτά που ένοιωσε τον σημάδεψαν για πάντα. Μπροστά του εκτυλίχτηκαν οι τρομερές μάχες ανάμεσα στις Μercedes και στα Auto Union, είδε τον Bernd Rosemeyer, να δίνει τις μοναδικές παραστάσεις του, αλλά πάνω απ’ όλα, εκεί τον είδε να στέκεται όρθιος στην πλημμυρίδα του σκότους του εθνικοσοσιαλισμού. Ήταν ο μόνος κορυφαίος οδηγός που αρνήθηκε την πρόταση του Heinrich Himmler να γίνει επίτιμο μέλος των SS και αυτή η άρνηση απαιτούσε περισσότερο θάρρος απ' ότι οι στροφές του Ring.
|
Read more...
|
|
Γυρνώντας στις τέντες των πλανόδιων, παραμονή και ανήμερα του αγώνα της Ιmola, τις μέρες του Πάσχα των Καθολικών, δεν συναντούσες την φιγούρα του Ayrton. Ούτε σε καπέλο, ούτε σε T-shirt ούτε σε κάτι από τα δεκάδες μπιμπελό που εμπορευόντουσαν.
Ίσως να είναι καλύτερα έτσι. Η μνήμη είναι κάτι ευγενές, όταν είναι επιλεκτική, ζωντανή, όταν δεν περνάει από τα μονοπάτια της αγοροπωλησίας όταν ζει βαθιά αλλά σιωπηρά στις ψυχές, όταν δεν έχει ανάγκη από τελετές. Διαφορετικά είναι πανηγύρι.
|
Read more...
|
Αναψηλάφηση ενός μύθου.
Όσο πιο πολύ ασχοληθείς με αυτό το παρελθόν, όσο πιο πολύ σκύψεις σε αυτή την ιστορία, τόσο πιο μεγάλη νιώθεις τη νοσταλγία, τόσο πιο πολύ φουντώνει μέσα σου ο θαυμασμός για εκείνη την περίοδο, για εκείνους τους ανθρώπους.

|
Read more...
|
|
|
<< Start < Prev 1 2 3 4 5 6 Next > End >>
|
Page 6 of 6 |