Pegasus stories

Άτι μυθικό με φτερά και οπλές ικανές να γεννήσουν πηγές στον Ελικώνα. Με αρκετές εκδοχές για τον τρόπο που ήρθε στο πλαίσιο της μυθολογίας.

Έκτοτε έδωσε το όνομά του σε  αστερισμό, σε αεροπορική εταιρεία, σε βαπόρι, σε αθλητικά σωματεία και αλλού.

Το έδωσε και σε εκδοτικό οργανσιμό, ο οποίος μετά από λαμπρή πορεία, εξέπνευσε σε κλίμα βαρύ και δύστυχο.

Με αυτόν Πήγασο θα ασχοληθούμε



p.s. 19: Ο Σπυράκος, ο Νικολής και το Μαράκι – (Τρίτη 24 Απριλίου 2018) PDF Print E-mail

Ο Σπυράκος, ο Νικολής και το Μαράκι είναι μικρά παιδιά, εξ ού και τα υποκοριστικά. Oι γονείς τους, είναι μισή γενιά νεότεροι από την ταπεινότητά μου. Έχω συναντήσει ελάχιστες φορές τις μανάδες τους, μα τους πατεράδες, τους γνωρίζω από τότε που ήταν νεότατοι και πραγματοποιούσαν τα πρώτα βήματα, στον επαγγελματικό τους βίο.

Μπορώ να πω λοιπόν, ότι τους ξέρω καλά. Όπως επίσης μπορώ να φανταστώ ότι και εκείνοι με γνωρίζουν από την καλή και από τη ανάποδη. Βρεθήκαμε στον ίδιο χώρο και κάτω από τις φτερούγες του ίδιου φτερωτού ίππου για μια δεκαετία.  Οφείλω να πω, ότι ήμαστε κάτι παραπάνω από συνάδελφοι. Δεν μας συνέδεαν μόνον τα ωράρια, οι περίπου κοινές ειδικότητες ή σχεδόν οι ίδιες επιδιώξεις.

Κι όπως σε όλες τις παρόμοιες περιπτώσεις δεν ήταν παντού και πάντα όλα ρόδινα. Εννοώ πως υπήρχαν διαφωνίες, ακόμα και συγκρούσεις. Με κάποιους μικρής έντασης, με άλλους μεγαλύτερης. Η βάση της σχέσης όμως ήταν ισχυρή με την έννοια του ότι όλοι ξέραμε, πως οι λέξεις πιστότητα, συναδελφικότητα, εργατικότητα ήταν πάντα παρούσες και ενεργές, ενώ οι έννοιες ατιμία, κλίκα, ρουφιανιά ήταν μονίμως απούσες και ξένες.

Read more...
 
p.s. 18: …που μας έλεγες πως είσαι και ροκ - (Τετάρτη 14 Μαρτίου 2018) PDF Print E-mail

Ένα τμήμα της άτυπης ομάδος των Απογοητευμένων, Απολυμένων, Απλήρωτων μη Αποζημιωθέντων και εν μέρει Αποκατασταθέντων του Πήγασου, συνήλθε  για μια ακόμα φορά.

Η συνεδρίαση πραγματοποιήθηκε σε κουτούκι των νοτίων προαστίων την επαύριον των γεγονότων της Τούμπας, των αλλαγών που συμβαίνουν στο «Εθνος» (διότι ναι μεν ο λώρος εκόπη, αλλά το ενδιαφέρον δεν έσβησε) μα και τόσων άλλων θεμάτων που σε αυτό τον τόπο, μας κρατούν μονίμως της πλήξεως μακρόθεν.

Στιγμήν τινάν, ηκούσθη μετ΄ αναστεναγμού η φράσις:
- «Ααα ρε Φου που μας έλεγες πως είσαι και ροκ».


Οπότε, πέραν της αποικίας των λαχανοντολμάδων, των σουτζουκακίων, καθότι  κάποιοι επιλήσμονες δεν νηστεύουσι, αλλά και των θραψάλων και των οκταποδίων με κοφτό μακαρονάκι, διότι οι πιστοί ποτέ δεν χάνονται, ηκούσθη από την απέναντι  όχθη της υπερφορτωμένης τράπεζας:

Read more...
 
p.s. 17: ...μας τα 'χε πει ο Σωτ. – (Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου 2017) PDF Print E-mail

Και εκεί που χαζεύω τη δύση, ευτυχισμένη  μοναχική ψυχή σ’ ολάκερη βουνοπλαγιά, δίπλα στη μηχανική ψυχή  που μ’ ανέβασε εκεί πάνω με στακάτο, δίχρονο, μονοκύλινδρο ήχο, αρχίζει το κουδούνισμα.

Αυτή η συσκευή που φωτογραφίζει, στέλνει μηνύματα, λαμβάνει email,  παίζει μουσική, ηχογραφεί, σε καθοδηγεί στους δρόμους, που ενίοτε λειτουργεί και ως τηλέφωνο, κουδούνιζε ανακατεύοντας τη σιγαλιά της δύσης.  Νούμερο άγνωστο. Ποιος να 'ναι και τι να θέλει;

Read more...
 
p.s.16: Σημειώσεις για μια αποχώρηση – (Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2017) PDF Print E-mail

Υπάρχουν πρόσωπα που έχουν την πολυτέλεια να ξοδέψουν ευκαιρίες, να γυρίσουν την πλάτη τους σε πολλά, να θυσιάσουν άλλα τόσα σε ιδεολογικούς βωμούς. Μα κάτι τέτοιο δεν γίνεται αβρόχοις ποσίν. Διότι μπορεί το τραπέζι να μην είναι άδειο, μπορεί το σπιτικό να μην παγώνει στο καταχείμωνο, όπως επίσης, μπορεί το μηχανάκι να έχει καύσιμα για τσάρκες, συνεπώς δεν συνιστά ηρωισμό το να ανέβεις κόντρα στο ρεύμα. Aλλά:

α. Για όσους συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο, υπάρχει η απογοήτευση που τους συνοδεύει ότι δεν έκαμαν και πολλά ώστε να διορθώσουν όσα τους φαίνονται λανθασμένα. Τα οποία δεν είναι καθόλου λίγα. Έχουν συνεπώς μια υπευθυνότητα για την διαιώνιση των στραβών.
β. Το δε κενό που δημιουργείται με την δική τους αποχώρηση, καλύπτεται, κατά τεκμήριο, από χειρότερο υλικό. Συνεπώς η υπόθεση λανθάνει ακόμα περισσότερο.

Αντίδοτο σε τούτη την αυτοκριτική αποτελούν τα εξής:

α. Δεν κάνουν όλοι για όλα. Άλλος θα σπρώξει, άλλος θα τραβήξει, άλλος θα στηρίξει, άλλος θα φωνάξει, άλλος θα σιωπήσει, άλλος θα γκρεμίσει, άλλος θα χτίσει. Κάθε δράση, κάθε κίνηση είναι χρήσιμη, κάτι έχει να δηλώσει.
β. Αφού κάποια στιγμή αντιλαμβάνεσαι πως δεν έχεις τη δυνατότατα να αλλάξεις τον κόσμο, τουλάχιστον μην αφήσεις τον κόσμο να σε αλλάξει. Κι αυτό, δεν είναι καθόλου αμελητέο.

Πάμε και στην ουσία τώρα, μέσα από παραδείγματα.

Read more...
 
p.s.15: ...και η συνάντηση έγινε. - (Τρίτη 21 Νοεμβρίου 2017) PDF Print E-mail

Έλαβε χώρα σε ημιυπόγειο κουτούκι. Καισαριανή μεριά. Όλα τα κουτούκια που σέβονται εαυτόν και παράδοσιν οφείλουν να είναι ημιυπόγεια. Βροχερό βραδάκι. Η βρόχα δεν έπιπτε πια στρέιτ θρού, όπως θα έλεγε ο Ζαμπέτας, αλλά η υγρασία είχε μουλιάσει το σύμπαν.

Κάθισαν και οι δυο απέναντι μου. Δεξιά ο νεότερος αριστερά ο πρεσβύτερος. Εκατόν έντεκα, το σύνολο των χρόνων τους. Ήκουσα μετά προσοχής τις απόψεις τους για την προηγούμενη σε αυτούς αναφορά. Θυμίζω: Ποιοι ήμαστε. Τα πρώτα καραφάκια, όδευαν ήδη προς αφανισμόν.

Είπαν ότι ήθελαν, με τρόπο χιουμοριστικό, συνεφώνησαν δε και οι δυο στο τάχα άστοχο της τοποθέτησης: «Δεν μπορεί να αγνοηθεί το γεγονός, ό,τι ο ένας είναι στα τέλη της επαγγελματικής του ζωής, ο άλλος στην πιο γόνιμη περίοδο της».

Ο φερόμενος στα τέλη, εξεμάνη με εκφράσεις του τύπου:
- «εγώ ρε στα τέλη;»
αγνοώντας ότι βρίσκεται στα μέσα της έκτης δεκαετίας της ζωής του. Άλλο θέμα αν το παρουσιαστικό του κρύβει μια δεκαπενταετία από την ημερομηνία της ταυτότητας του, ο δε άλλος, φλερτάροντας , κατά δήλωσίν του, με την κατάθλα ερώτησε:
- «εγώ στην πιο παραγωγική;»
ξεχνώντας και αυτός, ότι στα σαρανταφεύγα ο κάθε σοβαρός επαγγελματίας κατέχει έναν χρυσό συνδυασμό εμπειρίας και ζωτικότητας. Πέραν από το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος, στα μάτια μου είναι υπόδειγμα εργατικότητας.

Τέλος πάντων, στο διπλανό τραπέζι εκαθόταν ένας νεαρός, επιτομή του άσματος του Γιάννη Παπαϊωάννου, «ένας άνδρας δέκα γυναίκες». Δέκα δεν ήταν αλλά πέντε ήταν. Κατέφθασε λοιπόν και η έκτη, η οποία έτυχε να είναι νοστιμοτέρα όλων των υπολοίπων, με ένα περίεργο  χρώμα οφθαλμών, δέρματος και μαλλιών, σε κάποιο ανοικτό μελί. Ήτο δε και καλλίπυγος. Νεαρά με σφρίγος, και κράνος ανά χείρας.

Read more...
 
<< Start < Prev 1 2 3 4 5 Next > End >>

Page 2 of 5