Περί εκλογών 2. (28.09.2009) PDF Print E-mail

Σε έξι μέρες, οι πολίτες αυτής η χώρας θα κληθούν να επιλέξουν το σχήμα που θα τους κυβερνήσει. Όσοι έχουν βιώσει τη βία των απολυταρχικών καθεστώτων, θεωρούν ότι οι εκλογικές αναμετρήσεις είναι μια μεγαλειώδης κατάκτηση. Το αυτό μπορούν να ισχυριστούν και οι γυναίκες της Ελβετίας που απόκτησαν το δικαίωμα του εκλέγειν μόλις το 1971.

Βέβαια, η εκλογική διαδικασία έχει κερδίσει το σεβασμό ή την απαξία της ιστορίας ανάλογα με την ειδικό βάρος τόσο των εκλεγομένων όσο και του εκλογικού σώματος.
Συνήθως οι εκλογές είναι δωρεάν. Αυτό για το οποίο πληρώνουν οι πολίτες, είναι το αποτέλεσμά τους.  Προφανώς, διότι το 96% των πολιτικών είναι υπεύθυνο για την κακή φήμη που έχει το υπόλοιπο 4%.

Το θέμα είναι πολύ ενδιαφέρον και μπορούν να κατατεθούν ανάλογες απόψεις. Όπως:

«Αν πραγματοποιούνταν μόνον το 10 τοις εκατό αυτών που μας υπόσχονται προ των εκλογών, τότε δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να πάμε στον παράδεισο»

 «Το καλύτερο επιχείρημα ενάντια στις εκλογές είναι μια πεντάλεπτη συζήτηση με το μέσο ψηφοφόρο.» 

«Οι άνθρωποι δεν ψεύδονται ποτέ τόσο πολύ όσο μετά το κυνήγι, κατά τη διάρκεια των πολέμων και πριν τις εκλογές».

«Αν ο θεός ήθελε να ψηφίζουμε θα μας είχε δώσει και υποψήφιους.»

Αυτό το τελευταίο, θεοκρατικά και σαρκαστικά, χιουμοριστικό, αποδεικνύεται πολύ επίκαιρο, στη θλιβερή, τρέχουσα ελληνική πολιτική σκηνή.

Καθώς μάλιστα ολοένα και απομακρυνόμαστε από τις μυθοπλασίες των διαφόρων ακαταμάχητων «ηγετών» και «εθναρχών», έχοντας ξεμείνει με τα κουρασμένα ανίψια και τους χαμογελαστούς τραυματισμένους ποδηλάτες, τι θα μπορούσαμε να νοιώθουμε;

Μήπως ότι όποιο και να είναι το αποτέλεσμα, τα αδιέξοδα θα συνεχίσουν να υπάρχουν το ίδιο έντονα και απειλητικά;

Ή μήπως ότι συρόμαστε σε εκλογές, που δεν είναι τίποτα περισσότερο από δημοπρασίες κλεμμένων αγαθών;

 

Καλή ψήφο και καλή μας τύχη!