Η αυτοκινητική φιλολογία (19.09.2009) PDF Print E-mail

Τουλάχιστον στον τόπο μας, συχνά ομοιάζει με εκείνη της διασκέδασης.

Υπάρχει πολύ λάμψη με λίγο βάθος,

πολύς θόρυβος με λίγη ουσία,

μεγάλη κατανάλωση με πολλές παραμορφωμένες αντιλήψεις και ως εκ τούτου λίγη γνώση,

σημαντικές απώλειες με αρκετό παρασκήνιο και

ελάχιστους καλούς χρήστες.

Επίσης, δύσκολα ξεχωρίζουν οι καλές από τις κακές προθέσεις ή για να μην το απλοποιήσουμε τόσο, οι χρήσιμες και ελεύθερες απόψεις από τις χειραγωγημένες.

Σε κάθε περίπτωση,η ιδέα της αυτοκίνησης, στον τόπο μας, πήρε ευκαιρίες οι οποίες όμως αναλώθηκαν και αλλοιώθηκαν γρήγορα και αντιαισθητικά.

Εκεί που έχει φθάσει το θέμα τώρα δείχνει να μην μπορεί να έχει καλύτερη τύχη. Είναι τόσο ισχυρή η αδράνεια ώστε η προοπτική να αποκτήσει ο Έλληνας αξιόλογη αυτοκινητική κουλτούρα ολοένα και απομακρύνεται.

Η φετιχιστική λατρεία για το αντικείμενο δεν έχει τίποτα να κάνει με την υψηλή τέχνη της επικοινωνίας με το αντικείμενο, δηλαδή με τη χαρά της οδήγησης.

Οι διαχωριστικές γραμμές βέβαια, είναι εξαιρετικά δυσδιάκριτες και η χαρά που προαναφέρθηκε, εύκολα χαρακτηρίζεται ως αλητεία, καθώς ο χώρος που έχει αφεθεί ελεύθερος είναι και ελάχιστος και ολοένα μειούμενος.