...nach Dresden – Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014 |
![]() |
![]() |
![]() |
Όσο μαθαίναμε, εμείς οι γεννημένοι τη δεκαετία του '50 (διεθνώς είναι δόκιμος και ο όρος baby boomers), για ότι συνέβη στο καμίνι του δεύτερου Μεγάλου Πολέμου του 20ου αιώνα, τόσο κλείναμε το γόνυ στις εκατόμβες των αμάχων, που έχασαν τη ζωή τους. Χρειάστηκε λίγο περισσότερος χρόνος να φθάσουμε και στη Δρέσδη. Στους 20.000 περίπου πολίτες που έχασαν τη ζωή τους από τους ανηλεείς συμμαχικούς βομβαρδισμούς της 13ης και 14ης Φεβρουαρίου του '45, όπου ερρίφθησαν, κατά πως ομολογούν Αμερικανικές πηγές, χιλιάδες τόνοι εμπρηστικών βομβών. Η πόλη ισοπεδώθηκε, το ηθικό κατέρρευσε. Σε λίγους μήνες κατέρρεε και ολόκληρη η Γερμανία.
οτιδήποτε μπορεί να συγκινήσει έναν Μεσόγειο, έναν Βαλκάνιο και πολύ περισσότερο έναν Έλληνα. Αυτό το επιβλητικό, το βαρύ το «γοτθικό» ύφος των Δημοσίων κτιρίων, των Εκκλησιών είναι ασύμβατο. Συμπληρωμένο από τις σκούρες αποχρώσεις της πέτρας που έχει δομηθεί και από τον γκρίζο ουρανό, μετατρέπεται σε ένα αστικό τοπίο, επιτρέψτε μου αχώνευτο, πάντα για το Ελληνικό μέτρο. Την παραπάνω άποψη, υπογραμμίζουν οι παρουσες της FrauenKirchen και το ανάκτορο Zwinger, που θεωρείται αριστούργημα της μπαρόκ αρχιτεκτονικής. Γκρουπ τουριστών περιδιαβαίνουν τα αξιοθέτα, όπως και πολλά ποδήλατα που μεταφέρουν κάθε ηλικίας πολίτες στις δουλειές και στις υποχρεώσεις τους. Στο αρκετά δροσερό έως κρύο βραδάκι τα εστιατόρια, οι μπυραρίες, τα ζαχαροπλαστεία της πόλης υποδέχονται ντόπιους και επισκέπτες σε ένα ήσυχο, γαλήνιο περιβάλλον. Ακριβώς το αντίθετο δηλαδή, με την κόλαση που προέκυψε εξ ουρανών τον Φλεβάρη του '45. Αναλογίζομαι τα παιδιά και τις γυναίκες, που κατά χιλιάδες απανθρακώθηκαν ή έχασαν τη ζωή τους, από ασφυξία, μέσα σε ασύλληπτα κύματα πυρός, όπως και τους χιλιάδες νεκρούς που αποτεφρώθηκαν, μετά την επιδρομή. Εικόνες φρίκης. Ακολούθως, αναρωτιέμαι το βαθμό της ενοχής τους. Κανείς, είναι η πρώτη απάντηση.
Αν εξαιρέσω το «Λευκό Ρόδο» (τα ελάχιστα μέλη του, συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν τον Ιούλιο του '43 δι' αποκεφαλισμού), όπως και τον συνταγματάρχη Claus Graf von Stauffenberg και τους συν αυτώ, δεν οδηγούμαι πουθενά αλλού και ελπίζω να συγχωρεθώ για τον ιστορικό αναλφαβητισμό μου αν λησμονώ κάτι σημαντικό. Σε κάθε περίπτωση ότι συνέβη είναι αυτό που λένε οι Βρετανοί: πολύ λίγο, πολύ αργά. Κάπου εδώ, μοιραία υπεισέρχεται στο προσκήνιο και ο πελώριος ρόλος της συλλογικής ευθύνης. Εκεί στη Σαξονία, όπου γεννήθηκε ο σημαντικός για την, θρησκευτική των πραγμάτων, εξέλιξη στην Ευρώπη, γεννήθηκε και το πνεύμα του Προτεσταντισμού διαμoρφώνοντας σε μεγάλο βαθμό τα πράγματα στη Γερμανία. Ο ποταμός Έλβας, που διασχίζει την πόλη της Δρέσδης, υπήρξε σημείο συνάντησης του Σοβιετικού Κόκκινου στρατού και των Συμμαχικών δυνάμεων αργά τον Απρίλιο του '45. Στις μέρες μας αρκετές γέφυρες ενώνουν την πόλη που είναι χτισμένη εκατέρωθεν. Η καφέ απόχρωση του ποταμού συμβαδίζει, χρωματικά, με το ύφος της παλιάς πόλης.
|