Ο Andre, η Citroën και η Ελλάδα - Κυριακή 9 Μαρτίου 2014 |
![]() |
![]() |
![]() |
Ilya Ehrenburg Η περίπτωση του Andre Citroën (αριστερά), είναι πολύπλοκη. Ήταν πέμπτος γιος του Ολλανδοεβραίου εμπόρου διαμαντιών Λεβί Σιτρούν και της πολωνοεβραίας Μάζρα Κλάινμαν. Πέντε χρόνια πριν γεννηθεί, η οικογένεια μετακόμισε από το Άμστερνταμ στο Παρίσι, όπου προστέθηκαν τα διαλυτικά και προέκυψε το επίθετο Σιτροέν. Ο Αντρέ δεν πρέπει να θυμόταν και πολλά από τον πατέρα του Λεβί, ο οποίος αυτοκτόνησε το 1883, όταν ο πέμπτος γυιός ήταν πέντε ετών. Στα 22 του όμως, με την αλλαγή του αιώνα, είχε ολοκληρώσει τις σπουδές του στο Πολυτεχνείο και ακολούθως επισκέφτηκε συγγενείς της μητέρας του, στην Πολωνία, οι οποίοι διατηρούσαν εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας. Όταν επέστρεψε στη Γαλλία επινόησε και κατασκεύασε το διπλό ελικοειδές γρανάζι, που αποτέλεσε καινοτομία στην τεχνολογία της αυτοκινητοβιομηχανίας, αλλά και την έμπνευση για το διαχρονικό σήμα της Citroën που μας συνοδεύει μέχρι τις μέρες μας. Ο πόλεμος και ο Ilya O Ilya Ehrenburg στο εκτεταμένο και πολύ ενδιαφέρον χρονογράφημά του «μια ΙΣΤΟΡΙΑ του ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ» στέκεται πολύ επικριτικά απέναντι απέναντι στον Andre. Τον εμφανίζει τζογαδόρο με πάθος του, τον μπακαρά:«Κάποιες φορές ο μεσιέ Σιτροέν, τίναζε την μπάνκα άλλες πάλι έχανε. Έριξε τις τιμές. Έβγαλε νέα μοντέλα. Τα ρίσκαρε όλα για όλα.» είναι τα πιο ευγενικά που συναντά κανείς. Ο συγγραφέας επεκτείνεται στην ευρύτερη οικονομική πολιτική, τις συνθήκες, τις πολιτικές ισορροπίες κι ως συνεπής κομμουνιστής παίρνει θέσεις, επικεντρώνοντας την κριτική του και με κοινωνικά . Ο Ilya γεννήθηκε στο Κίεβο της Ουκρανίας από Εβραίους γονείς. Όταν ήταν πέντε χρόνων, η οικογένειά του μετακόμισε στη Μόσχα. Φίλος με τον Νικολάι Μπουχάριν, φυλακίστηκε για πέντε μήνες από το τσαρικό καθεστώς και το 1908 μετανάστευσε στο Παρίσι. Εκεί γνωρίστηκε με τον Λένιν, με τον Πικάσσο, τον Μοντιλιάνι, εκεί επηρεάστηκε από τον Βερλαίν και τον Μπαλμόν. Σήμερα τον θυμόμαστε ως συγγραφέα έχοντα καταγράψει πολλά και σημαντικά θέματα σε περίπου εκατό τίτλους που εξέδωσε. Όπως και να έχει, Andre και Ιlya έφυγαν από τον μάταιο κόσμο μας με τον ίδιο τρόπο Ο Citroën το θέρος του '35, στα 57 του χρόνια από καρκίνο του στομάχου και ο Ehrenburg το '67, στα 76 του από καρκίνο του προστάτη.
Ο Παύλος Γιαννηκώστας στα πηδάλια και ο J.J. B. Vigne στη θέση του συνοδηγού, έτοιμοι να ξεκινήσουν την περιπέτεια του Α' ράλυ «Ακρόπολις» ('53) στην traction avant. Μετά από δεκάδες ώρες συνεχούς οδήγησης τερμάτισαν στη δεύτερη θέση. Στην Ελλάδα Στο πρώτο, το '53 όταν με συνοδηγό τον Παύλο Γιαννηκώστα τερμάτισαν δεύτεροι με μια ελάχιστη διαφορά μερικών δευτερολέπτων πίσω από τη Jag του Νίκου Παπαμιχαήλ και στο δεύτερο '54, που εγκατέλειψαν από κιβώτιο ταχυτήτων ανεβαίνοντας προς Θεσσαλονίκη. Εκείνη την περίοδο, θυμάται πως την αντιπροσωπεία της Γαλλικής φίρμας είχε ο Αντώνιος Καρντανώ, γεγονός που επιβεβαιώνεται από ρεκλάμα της εποχής, ενώ τη δική του traction avant, συντηρούσε ένας Γάλλος μηχανικός από την Αλσατία ονόματι Robach που διατηρούσε γκαράζ στην Αθήνα.
Κι όλα αυτά με ένα 2CV. Το μικρό εκείνο θαύμα από το Λεβαλουά των Παρισίων που εκείνη την εποχή «ζούσε» μόνον 8 χρόνια, επέπρωτο να μείνει επί σκηνής, μέχρι το '90, συνολικά 42 έτη.
Στο Varese, όπου γεννήθηκε ο γλύπτης Flaminio Bertoni. Είναι ο άνθρωπος που σχεδίασε την Traction Avant, το 2CV και την DS. Καμία σχέση με τον Giovanni και τον Giuseppe “Nuccio” ενίοτε και “Gary” Bertone Bertone. Από τον Μάιο του 2007, στο Varese υπάρχει και μουσείο με το όνομά του.
Σήμερα όμως, οφείλω να αναγνωρίσω το σφάλμα μου. Η DS ήταν, είναι κάτι πολύ σπουδαιότερο από ότι αρχικά νόμισα. Σε πλήρη δύναμη, παρατεταγμένη η ομάδα της Citroen για τον αγώνα του ’63 στον προ του τεχνικού ελέγχου χώρο. Από αριστερά οι DS19 με το Νο 49 συμμετοχή της Ec. Paris – Ile de France oι Β. Neyret – J. Teramorsit, με το 1 οι κυρίες C. Bouchet – F. Vallier με τα Νο 55 και 59 επίσης συμμετοχές της Ec. Paris – Ile de France για τους R, Trautman – J.P. Ogier και G. Verier – J. Badoche αντίστοιχα, ενώ τελευταίοι δεξιά οι P. Toivonen – V. Nurmimaa συμμετοχή της Autolike Teho Koprivaara & Kumpp. Πίσω τους διακρίνεται το ξενοδοχείο Hilton στα δεξιά και πίσω το νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» του οποίου οι ανεγείρονται οι τελευταίοι όροφοι. Στο 24ο Δ.Ρ.Α. ('77), ο J.P. Lick με μια εξαιρετική προσπάθεια έφερε την ογκώδη CX έκτη στον τερματισμό. Εδώ διακρίνεται στην πόλη της Καρδίτσας. Τα κινητά service της ομάδας στο 24ο «Ακρόπολις» ήταν DS break βαμμένα στα χρώματα της Total. Στην εικόνα με φόντο τα Μετέωρα.
Η εικόνα του Sebastian Loeb κατέστη συνώνυμη μιας απίθανης ακολουθίας επιτυχιών για τη Citroen. Κυριάρχησε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ράλυ επί εννέα έτη, σημειώνοντας 78 νίκες, εκτοξεύοντας ταυτόχρονα το γαλλικό εργοστάσιο στην πρώτη θέση των κατασκευαστών με 93 νίκες στο θεσμό.
Κάποια 60 χρόνια νωρίτερα. Μια παρέα “Σιτροενάνθρωποι”. Από αριστερά Κλ. Καρντανώ, Π. Γιαννηκώστας, J.J. B. Vigne και δεξιά στο άκρο ο Στ. Ζάννος έφηβος.
|