Jane Russell & Annie Girardot (03.03.2011) PDF Print E-mail

Την ίδια μέρα, την τελευταία του Φεβρουαρίου, εγκατέλειψαν τον μάταιο τούτο κόσμο δύο σημαντικές ερμηνεύτριες του παγκόσμιου κινηματόγραφου.


Λίγο πριν τα 90 η πρώτη, μια δεκαετία νεώτερη η δεύτερη, άφησαν μια σημαντική κληρονομιά στην 7η τέχνη.

 

Η Jane Russell ήταν το μεγαλύτερο και μοναδικό κορίτσι, ανάμεσα στα πέντε παιδιά της οικογένειας. Το 1940, στα 29 της χρόνια, την είχε  ανακαλύψει ο πολυμήχανος Κροίσος Howard Hughes και είχε ήδη υπογράψει επταετές συμβόλαιο. Το 1943 κάνει το ντεμπούτο της γυρίζοντας το «Οutlaw» μια ταινία που όμως δεν θα προβληθεί πριν το 1946 αντιμετωπίζοντας μια σειρά προβλημάτων.

Από τις μόλις 25 ταινίες όπου συνολικά συμμετείχε ίσως η πιο ξεχωριστή ήταν η «Gentlemen Prefer Blondes» (οι άνδρες προτιμούν τις ξανθιές) του Howard Hawks που γυρίστηκε το 1953. Στα 32 της πια, έχοντας απέναντι της την 26χρονη Marylin Monroe, εκείνη η παραγωγή ίσως απετέλεσε ένα κομβικό σημείο στην καριέρα της.

Η περιπετειώδης σχέση της με τον Hughes δεν έφθασε ποτέ στη θεσμική ολοκλήρωση και κάτι η απομάκρυνση της από αυτόν, κάτι η θυελλώδης έλευση της Marylin στο προσκήνιο, έκαναν το είδωλό της να ξεθωριάζει

Βέβαια, στην ξανθιά πρωταγωνίστρια, μετά το «άνδρες προτιμούν τις ξανθιές» δεν έμεναν παρά εννέα χρόνια ζωής και αυτά, αρκετά προβληματικά.

Αντιθέτως στην μελαχρινή Jane κάτι λιγότερο από μισός αιώνας. Όταν ερωτήθηκε για την πρώιμη αποχώρησή της από τα πλατό, δήλωσε πως: «στην εποχή μας, δεν μπορείς να συνεχίσεις την ηθοποιία αν είσαι γυναίκα πάνω από τα 30».

Έκανε τρεις γάμους. Υιοθέτησε τρία παιδιά.

 

Η Annie Girardot συμμετείχε σε 120 ταινίες. Έγινε ευρύτερα γνωστή με το ρόλο της Νάντια, της κοινής γυναίκας, στην παραγωγή του Lucino Visconti «ο Ρόκκο και τα αδέλφια του». Ήταν 1960 τότε και η Γαλλίδα ηθοποιός στα 29 της χρόνια.

Ο κινηματογραφικός βιασμός και φόνος της Νάντια που αποτέλεσε το μήλον της έριδος ανάμεσα σε δυο αδέλφια, τον Ρόκο (Alain Delon) και τον Σιμόνε (Renato Salvatori) προκάλεσε την επέμβαση της λογοκρισίας κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων που απαίτησε από τον σκηνοθέτη την αφαίρεση των σκηνών του βιασμού και του φόνου. Ο δημιουργός ήταν ανυποχώρητος και η ταινία για να προβληθεί έπρεπε να περιμένει την επίλυση των διαφορών μέσα από δικαστικό αγώνα.

Να θυμίσουμε την παρουσία δύο Ελλήνων ερμηνευτών. Η Κατίνα Παξινού στο ρόλο της μητριαρχικής μητέρας και ο Σπύρος Φωκάς στο ρόλο του Vincenzo ενός ακόμα αδελφού.

Από τους πρώτους που διέκριναν το ταλέντο της Girardot, ήταν ο Jean Cocteau , όταν το 1956, επτά χρόνια πριν πεθάνει, την είδε στη «Γραφοµηχανή» ένα δικό του θεατρικό έργο. Την χαρακτήρισε ως «το ωραιότερο δραµατικό ταµπεραµέντο της µεταπολεµικής εποχής. Η Γαλλίδα ηθοποιός, παντρεύτηκε το κινηματογραφικό βιαστή της, Renato Salvatori με τον οποίο απέκτησε μια κόρη, τη Julia. Αργότερα χώρισαν.

Στα στερνά της κτυπήθηκε από την νόσο Αλτσχάιμερ. Δεν είχε πρόβλημα να δημοσιοποιήσει την κατάστασή της, ενώ είχε και το θάρρος να λάβει μέρος σε ντοκιμαντέρ με θέμα την ασθένειά αυτή και τίτλο "Ainsi va la vie" (έτσι είναι η Ζωή)