Il Divo (19.04.2010) PDF Print E-mail

Κινηματογραφικές παραγωγές σαν το «Il Divo» κομίζουν δύο ξεχωριστές προσφορές. Σε πολιτικό επίπεδο, αποκαλύπτουν το βάθος των διάφορων μη φανερών αλλά ισχυρών πόλων της εξουσίας και σε καλλιτεχνικό, το μέτρο της διαφοράς των πολιτισμών ανάμεσα στις δυο πλευρές του Ατλαντικού.

Η ταινία είναι ένα είδος πολιτικής βιογραφίας του Gulio Andreotti, του Χριστιανοδημοκράτη πολιτικού που βρέθηκε τρεις φορές στην πρωθυπουργία της Ιταλίας για οκτώ συνολικά χρόνια, ενώ ανέλαβε επί πολλά έτη σημαντικά υπουργεία (Εξωτερικών, Άμυνας, Εσωτερικών)

 

Η Ιταλία της δεκαετίας του ’70 ήταν ένα πολιτικό εργαστήριο, εφαρμογής πειραμάτων αλλά και μια πλατφόρμα μεγάλων ιδεολογικών διαφορών. Σε αυτή τη δίνη των γεγονότων δεν πρέπει να λησμονούμε τις έξωθεν παρεμβάσεις.

Από αυτή την άποψη Μεσαίωνας και Αναγέννηση εναλλάσσονταν σε ένα παιχνίδι γεμάτο επιδιώξεις, βία, διεκδικήσεις, βαρβαρισμούς με ασαφή τα λεπτά όρια ανάμεσα στη πολιτική και στο ποινικό έγκλημα. Ιστορικά, το σκηνικό είναι, χωρίς αμφιβολία, κάτι παραπάνω από ενδιαφέρον, δίνοντας έτσι τα μέσα για την αντίστοιχη φιλολογία ή καλλιτεχνική αναπαράσταση.

Ο σκηνοθέτης Paolo Sorrentino επωμίστηκε το δύσκολο έργο της κινηματογραφικής μεταφοράς ενώ στον Toni Servillo έπεσε το βάρος του πρωταγωνιστή.

Στο σύνολό της η ταινία είναι ένα κόσμημα. Δίνει το μέτρο της πολιτικής ανάλυσης, το παλμό του πολιτικού θρίλερ, τον τρόπο που εξυφαίνονται οι συμμαχίες, που δημιουργούνται εχθρότητες, που αποφασίζονται και εκτελούνται δολοφονίες.

Όλα τα παραπάνω απεικονίζονται με μια Ευρωπαϊκή κινηματογραφική συλλογιστική όπου δεν απουσιάζει η βία ή το αίμα, εξ άλλου καταγράφονται γεγονότα, αλλά, είναι άλλο πράγμα να κινηματογραφείς σε μια ήπειρο με 25 αιώνες ιστορία και άλλο να φιλμάρεις για το Hollywood.

Το αποτέλεσμα της δημιουργίας του Sorrentino απεικονίζει άριστα το πλούσιο Ιστορικό φόντο και το κάνει με τη λεπτότητα ενός ευαίσθητου, σημαντικού κινηματογραφιστή.