Φθινοπωρινό, δεξιοτεχνία & άλλα (Β' μέρος) – (Τετάρτη 7 Μαρτίου 2018) PDF Print E-mail

Δεύτερο μέρος από τις Φθινοπωρινές ιστορίες δεξιοτεχνίας στην Μαγνησία.

Στο πέρασμα, από τα μέσα της δεκαετίας του '60 στην δεκαετία του '70, παραμόνευαν πολλές και μεγάλες αλλαγές. Λίγες από αυτές φαίνονται κι εδώ, στην παραλία του Βόλου.

Νοέμβριος 1965. Περιέργως ούτε το «Βολάν» ούτε το «νέο Αυτοκίνητο» που δημοσίευσαν εκτενή ρεπορτάζ για τον αγώνα, δεν περιλαμβάνουν τα αποτελέσματα της δεξιοτεχνίας. Στην εικόνα ο Σωτήρης «Είπωρχ» Σοφιανόπουλος, που δεν αντίκρισε την καρώ σημαία εκτελεί την δοκιμασία.


Αντίθετα οι Στ. Ζαλμάς – Σαρ. Αποστολίδης τερμάτισαν στην δεύτερη θέση του αγώνα, αρκετή για να χαρίσει τον πρώτο Πανελλήνιο τίτλο στον οδηγό που διακρίνεται να εκτελεί τη δεξιοτεχνία. Στο φύλλο της 25ης Νοεμβρίου η «Μεσημβρινή», δίνει την είδηση με μια μικρή αναφορά.

 

 

Το ’66 το «Βαλκανικό», παίρνει την θέση του Φθινοπωρινού. Είναι η δευτέρα φορά που διεξάγεται. Την προηγούμενη χρονιά είχε οργανωθεί στην Βουλγαρία, το ’66 τελείται στην Ελλάδα, έχει συγγενή μορφή με το Φθινοπωρινό αλλά τερματίζει στην Αθήνα, στο Παναθηαναϊκό στάδιο, όπου πραγματοποιείται και δεξιοτεχνία. Μα αυτή είναι μια άλλη ιστοιρία.

 

 

Με εξαίρεση μόνον το ’63, η παράδοση που δεν θέλει τον νικητή του αγώνα, να κερδίζει την δεξιοτεχνία, συνεχίστηκε και το ’67. Τα αποτελέσματα έχουν ως εξής, ενώ η φωτό μας αποκαλύπτει τις επιτυχίες της εγχώριας κινηματογραφικής παραγωγής, που ακόμα δεν έχει δεχτεί τα πλήγματα της τηλεόρασης.  Ο κόσμος γεμίζει ασφυκτικά τα πεζοδρόμια και τα καφενεία, για δεί το θέαμα.

 

 

Φθάνουμε έτσι στον Νοέμβριο του ’68. Τον αγώνα κερδίζει ο Τζώνυς με Kadett πια, αλλά στην δεξιοτεχνία, τον ταχύτερο χρόνο κάνει ένα Cooper. Οδηγός ο Γιώργος Αργύρης που ολοκλήρωσε εκείνο το Φθινοπωρινό στην 5η θέση. Πανοραμική εικόνα που μας δείχνει το πλήθος του κόσμου που κατέλυσε την παραλιακή.

Για τον σύγχρονο θεατή, με τα σημερινά στάνταρτς, η τότε περί ασφαλείας αίσθηση, με το πλήθος πάνω στα πεζοδρόμια, τόσο κοντά, χωρίς κανένα προστατευτικό είναι επιεικώς απαράδεκτη. Ειδικότερα να σκεφτούμε πόσο ταλαιπωρημένα ήταν τα αυτοκίνητα μετά από σχεδόν 30 ώρες συνεχούς δοκιμασίας. Πλην όμως τίποτα το δυσάρεστο δεν είχε συμβεί. Άλλες εποχές.

Στο «νέο Αυτοκίνητο» υπάρχει μια αναφορά για την δεξιοτεχνία, ενώ το όλο ύφος θυμίζει την εποχή.

 

 

Ελάχιστα πράγματα για την δεξιοτεχνία του Φθινοπωρινού της τελευταίας χρονιάς της δεκαετίας του '60. Μια μικρή αναφορά στο περιοδικό  «ωτο τουρισμ» στο τέλος της περιγραφής του αγώνα με τους χρόνους των ετάπ και την γενική κατάταξη.

Αξίζει όμως μια ματιά στο εξώφυλλο που κυκλοφορεί με την πόζα ηθοποιού που δεν υπάρχει πια, σε ένα περιοδικό που επίσης δεν κυκλοφορεί πλέον. Η περιγραφή στο εσώφυλλο αξίζει επίσης, αναφοράς.

 

 

Τέλος με μια διαφάνεια από το ’70. Στο φόντο το Πήλιο και σε πρώτο πλάνο η Α110 του «Σιρόκο». Με συνοδηγό τον Μ. Ανδριόπουλο, τερματίζει νικητής στο Βόλο, στον αγώνα που έχει μετονομαστεί σε «Φθινοπωρινό Δασικό». Δεξιοτεχνία δεν τελείται πια.

Στα επόμενα επτά χρόνια το αυτοκίνητο αυτό θα πρωταγωνιστήσει σε κάθε επίπεδο των Ελληνικών αγώνων. Δεξιά διακρίνονται εκ των οργανωτών οι Αλ. Δαρδούφας, Λεων. Αναγνώστου, Μ. Γκορμαζάνο. Η αναδυόμενη δεκαετία δεν είναι σαφές τι υπόσχεται, αν και οι αλλαγές σε κάθε επίπεδο θα αποδειχτούν ραγδαίες και εντυπωσιακές. Όχι απαραίτητα ευχάριστες.