Διόδια – (Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 2018) PDF Print E-mail

Στην προηγούμενη ανάρτηση θυμηθήκαμε τα, προ 56ετίας, εγκαίνια των σημαντικότερων εθνικών αρτηριών. Ήταν μια σημαντική καινοτομία για τον τόπο.

Δεν ήρθε όμως άνευ χρεώσεων.

Οι αυτοκινητιστές που χρησιμοποιούν το νέο εθνικό δίκτυο έπρεπε να καταβάλουν κάποιο τίμημα.

Το γιατί, επεξηγείται επαρκώς σε ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Επιθεώρησις της Ε.Λ.Π.Α.»  τεύχος 62, από τον Αύγουστο του 1962.

Έκτοτε βέβαια έχουν γίνει πολλά. Έχουν αλλάξει ακόμα περισσότερα, όπως επίσης έχουν εισπραχθεί περιουσίες.

Ας θυμηθούμε μερικά.

 

 

 

Τα πρώτα διόδια στην Ελευσίνα ήταν μια απαλή παρέμβαση, μια ανάλαφρη αρχιτεκτονική πινελιά που αντανακλούσε επακριβώς την εποχή της. Το όχι και τόσο κοντινό 1962. Ήταν μια κατασκευή με θέσεις για οκτώ ταυτόχρονες διελεύσεις που κάλυπταν και τα δυο ρεύματα κυκλοφορίας.


 

Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα τον Μάρτιο του ’76, το αντίτιμο για ένα αυτοκίνητο ήταν 8 δραχμές. Τον Μάιο του ’79, έχει υπερδιαπλασιαστεί, αγγίζοντας τις 15. Πολλές από τα παλιές αποδείξεις δεν έχουν διατεθεί και σφραγίζονται με τις νέες τιμές.



Άλλα 11 χρόνια αργότερα, τον Σεπτέμβριο του ’90, έχει φθάσει στις 200 δραχμές και λίγα χρόνια αργότερα, ενώ η απόσυρση καλπάζει μανιωδώς και  σε συνδυασμό με την απελευθέρωση της τραπεζικής πίστης, αλλάζει ολότελα το προφίλ της οικονομικής του Έλληνα, είναι 400 δρχ δρχ.

 


Το Ιούλιο του 2000, μετράμε 20 μήνες πριν το ενιαίο νόμισμα. Πάντα στα ίδια διόδια, όπου η ψηφιακή τεχνολογία κάνει την είσοδό της, με τα e-pass, το αντίτιμο έχει φθάσει το πεντακοσάρικο. Στις μέρες μας, όπου πολλοί δεν γνώρισαν ή δεν θυμούνται τη δραχμή (1 ευρώ = 340,75 δρχ.), για να περάσεις τα διόδια της Ελευσίνας, που πλέον έχουν δεκάδες θέσεις προκειμένου να εξυπηρετήσουν τον κυκλοφοριακό φόρτο, απαιτούνται 2,10 €.

Οι μισοί, περίπου, από όσους τα διασχίζουν, κυρίως οι προερχόμενοι από ή κατευθυνόμενοι στις βόρειες και ανατολικές περιοχές της Αττικής καταβάλλουν και τα 2,80€ της Αττικής οδού και το κόστος φθάνει τα 4,90€ ή 1.670 δραχμές.

Κάτι άλλο που επίσης έχει ενδιαφέρον. Τον λαμπερό εκείνο Αύγουστο του 2004, στην αποκαλούμενη ισχυρή Ελλάδα των Ολυμπιακών αγώνων, για τους οποίους ειρήσθω εν παρόδω ουδέποτε μάθαμε πόσο κόστισαν, η διέλευση για ένα δίκυκλο από τα διόδια της Ελευσίνας στοίχιζε 70 λεπτά του ευρώ. Στις μέρες μας είναι ακριβώς διπλάσια, στα 1,40 €, ποσό αρκετά δυσανάλογο συγκρινόμενο, με οποιοδήποτε κριτήριο, με τα 2,10 του αυτοκινήτου.

Κανένα δίκυκλο δεν καταλαμβάνει, τα 2/3 του χώρου, ενός αυτοκινήτου. Ο μέσος όρος κατανάλωσης και εκπομπής ρύπων δικύκλων - αυτοκινήτων είναι σαφώς κάτω από τα 2/3 και τέλος στο σύνολο του κυκλοφοριακού φόρτου τα δίκυκλα καταλαμβάνουν ελάχιστο ποσοστό. Κι επειδή προφανώς τα 2,10 δεν είναι τιμή ευκαιρίας, τα 1,40 είναι υπερβολικά υψηλά. Αλλά δεν είναι πια ένα χάρτινο πεντακοσάρικο. Είναι τρία νομίσματα. Τίποτα δηλαδή. Έτσι φαίνεται.

Για όσους παρατηρήσουν τον, επίσης κατά τα φαινόμενα, μικρότερο ρυθμό αύξησης των τιμών των διοδίων μετά την είσοδό μας στο ευρώ (έως 100% σε 13 χρόνια), ενώ ο διπλασιασμός επί εθνικού νομίσματος συνέβαινε σε κοντύτερα χρονικά διαστήματα, ας σημειωθεί πως: α: Αντίστοιχη άνοδο γνώριζαν τότε και οι μισθοί, β: κανείς ή έστω ελάχιστοι δεν συνυπολόγιζαν το κόστος των διοδίων τότε, γ: ελάχιστοι ή έστω λίγοι δεν υπολογίζουν το κόστος σήμερα, και δ: η ανεργία δεν χτυπούσε την κοινωνία με 20τόσο τοις εκατό.

 

Σταθμός διοδίων Ελευσίνας 1962

Σταθμός διοδίων Ελευσίνας 2018

Για να το πούμε με νούμερα, μόλις είκοσι χρόνια νωρίτερα, το '98 ο βασικός μισθός ήταν 144.900 Δρχ. Το κόστος των διοδίων μέχρι την Κόρινθο μετ΄επιστροφής ήταν λιγότερο από 1000 δρχ έτσι μπορούσες με τον βασικό μισθό να κάνεις 150 φορές το δρομολόγιο. Σήμερα με το βασικό μισθό στα 684€, και το κόστος των διοδίων aller retour να είναι 7,80€, ο βασικός μισθός αρκεί για 87 δρομολόγια.

Στο ισχυρό επιχείρημα, ότι εθνικές οδοί είναι στις μέρες μας ασύγκριτα ταχύτερες και ασφαλέστερες, συνεπώς δικαιολογείται η αύξηση των διοδίων, υπάρχει το εξίσου ισχυρό αντεπίχειρημα ότι το Δημόσιο εισέπραξε και εισπράττει ιλιγγιώδη ποσά από τον οικονομικό κύκλο του αυτοκινητιστή, συνεπώς οφείλει να τα επενδύσει σε κάποιο ποσοστό πάλι εκεί. Τέλος στην ατμομηχανή της Ευρωπαϊκής οικονομίας στην Γερμανία που για πολλούς αποτελεί παράδειγμα, δεν υφίστανται διόδια στους αυτοκινητόδρομους. Το αυτό και στην προσφάτως εξελθούσα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως Μεγάλη Βρετανία.

Στον κοντινό χρονικό ορίζοντα, έως το τέλος του '19, με έξοδα που θα ξεπεράσουν τα 400 εκατομμύρια ευρώ και θα αντληθούν από τον κρατικό κορβανά, θα εφαρμοστεί χιλιομετρική χρέωση που ακούγεται ως δικαιότερη, αν και σύνθετη με την νομική και οικονομική δομή που διέπει τους σταθμούς διοδίων. Οψόμεθα.