Στην πρόσφατη σύναξη των δικυκλιστών στην Φιλοθέη με κλασσικές μοτοσυκλέτες, ο Γιάννης Τόγελος, ανέβηκε στην Horex Regina 400 του Γιώργου Ραπτόπουλου και γύρισε την διαδρομή.

Δυο χρόνια χωρίς τον Γιώργο, η εικόνα του Τ. Αρωνίτη, από την εκδήλωση δίνει μια εξαίσια ευκαιρία να μνημονεύσουμε, λίγο, το παρελθόν.
Εγγύτερο και απώτερο.

Οκτώβρης του ’15 ήταν όταν μέσα σε τρεις μέρες ο κόσμος των Ελληνικών αγώνων έχασε δυο διακεκριμένες προσωπικότητές του,  οι οποίες κόσμησαν τον χώρο με διαφορετικό τρόπο. Πρώτα ο  Δημήτρης (Μάκης) Σαλιάρης και στις 18 Οκτωβρίου ο Γιώργος Ραπτόπουλος. Άνθρωποι που εκκίνησαν από διαφορετικές αφετηρίες, διέγραψαν διαφορετικές τροχιές, κινήθηκαν σε διαφορετικές επαγγελματικές σφαίρες, αλλά συναντήθηκαν στον ίδιο χώρο, έστω και με ένα χρονικό σκαλοπάτι κατά τι μεγαλύτερο από μια δεκαετία.

Αρχαιότερος ο Γιώργος, εμβληματική φυσιογνωμία, λόγω υπέρτατου θάρρους, μεγάλης ταχύτητας και ατελείωτου πείσματος.

Με την συγκεκριμένη Horex κατέβηκε το ’59 από τη Θεσσαλονίκη στον μεγάλο ανώμαλο αγώνα της Καισαριανής και επικράτησε πανηγυρικά παρά τον οξύ ανταγνωισμό αλλά και την βαθιά αντιπαλότητα ανάμεσα σε Θεσσαλονικείς κι Αθηναίους αναβάτες.

Κατά δήλωσή του: «Αν όχι νικητής, θα έφευγα νεκρός».

Δεν χρειάστηκε να περάση το κατώφλι του θανάτου στα νιάτα του ο Μακεδόνας οδηγός. Παρ’ ότι τον αψήφησε πλειστάκις, εγκατέλειψε τα εγκόσμια στα ’85 του όντας πλήρης εμπειριώνπαραγωγικός, εργατικός και θαρραλέος, έως τέλους.

Η εικόνα αριστερά, είναι από την απονομή του συγκεκριμένου αγώνα και αν αναλογιστούμε, ότι βρισκόμαστε στο '59, το περιεχόμενό της, είναι μεγαλειώδες. Αγώνας χορηγούμενος αν κρίνουμε από το σήμα της εταιρείας πετρελαιοειδών που διακρίνεται στο φόντο.

Με το ελληνοπρεπές της χλαμύδας και το βάθρο όπου στέκονται δαφνοστεφανομένοι οι τρείς πρώτοι. Στο βιβλίο του Μιχάλη Αρβανιτόπουλου «Ιστορία του Ελληνικού Μοτοσυκλετισμού», διαβάζουμε ότι δεύτερος κατετάγη ο Γιώργος Μακαρώνας, αδελφός του Κώστα που θα διέπρεπε την επόμενη δεκαετία και τρίτος ο Βασίλης Αχλαμίσης.

Αλλά και ο Γιάννης Τόγελος, που οδήγησε την Regina το φετινό Οκτώβριο στη Φιλοθέη έχει την ιστορία του.

Στον ίδιο, περίπου, χώρο διοργανώθηκε το θεωρούμενο πρώτο μεταπολεμικό σιρκουί μοτοσυκλετών, πριν 51 χρόνια, τον Ιούνιο του ’66.

Κι ο Γιάννης ήταν παρών, τερματίζοντας μάλιστα στην τιμητική έκτη θέση με BSA 500, όπως και σε δεκάδες άλλες αναμετρήσεις με  διακρίσεις και τίτλους για τα επόμενα χρόνια.

Από την δική του πλευρά ο Μάκης Σαλιάρης μετά από ελάχιστες σεζόν στο χώρο άνοιξε στην Ελλάδα τον θαυμαστό κόσμο των πρωτοτύπων. Μεγάλη πρωτοπορεία, αν συνειδητοποιήσουμε ότι σε έναν τόπο χωρίς πίστα, έπρεπε εκείνες οι κατασκευές να βγούν στο δρόμο για να δοκιμαστούν, να ρυθμιστούν. Και να τρέξουν σε ένα χώρο όπως το Τατόι, που έλάχιστα κοινά στοιχεία είχε με μια πίστα.

Για την ιστορία ένα ρεπορτάζ, από την πρώτη νίκη του Μάκη. Είναι θέρος του ’71 και συμμετείχε στην εκτός πρωταθλήματος, ανάβαση Καλλιθέας Πατρών. Ανέβηκε με την παλιά και δοξασμένη GTA του Γιάννη «Μαύρου» Μεϊμαρίδη που είχε επίσης οδηγήσει ο Περικλής (Λάκης) Φωτιάδης, ενώ στο μέλλον θα οδηγούσε και ο Γιώργος Ραπτόπουλος. Ιδού και το ρεπορτάζ από το περιοδικό «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, τεύχος 197 Αύγουστος 1971.