Εαρινό ράλυ σπριντ – (Τρίτη 21 Μαρτίου 2017) PDF Print E-mail

Ο φιλότιμος Νώντας Δουζίνας έστειλε αρκετά e-mail για την τέλεση του Εαρινού ράλυ σπριντ. Σαββάτο βράδυ (18/3oυ), παραμονή του αγώνα, κατέφθασε ένα από αυτά με την είδηση ότι πέρασαν 15 αυτοκίνητα τεχνικό έλεγχο και άλλα 12 θα περνούσαν την επόμενη μέρα πριν τον αγώνα. Σύνολο 27. Ξεκίνησαν 26. Τερμάτισαν 18. Τα τέσσερα από αυτά ήταν «κανονικά» 4χ4, (Pajero, Jeep, Sirion), ενώ δυο ήταν ιστορικά (Escort MKII & A.R. Veloce).

Σχεδόν σίγουρος για το αποτέλεσμα έριξα μια ματιά στο παρελθόν. Σαράντα χρόνια νωρίτερα. Στις τρεις πρώτες συναντήσεις του Πανελληνίου πρωταθλήματος ράλυ του ’77. Πρώτος αγώνας  στις 12-13 του Φλεβάρη το «Αττικοβοιωτίας». Συμμετοχές 71, μείον μία η διπλή του Τζώνυ, διότι το είχε συνήθεια αυτό ο sir, σύνολο 70. Με 480 χιλιόμετρα, 12 ετάπ, και ολονύκτιος. Τελευταία νίκη του «Σιρόκο» με την επτά και κάτι ετών Α110.

Εκκίνηση του «Αττικοβοιωτίας». Με το #3 στην  κόκκινη- μαύρη GTV o Γιώργος Μοσχούς που φορά τα linea sport γάντια του με τον Νίκο Κελεσάκο. Στο άκρο δεξιά διακρίνεται ο Γιώργος Ραπτόπουλος. Αριστερά ο Μιχάλης Κριάδης, συνοδηγός τότε στην λευκή τετράπορτη Alfeta του Κώστα «Carlo» Αποστόλου και ο διοπτροφόρος Νίκος Παπασταθόπουλος.

Δεύτερος το «Εαρινό» με 53 συμμετοχές και 848 χιλιόμετρα. Ραλάρα με Κουβαρά, Διόνυσο, Αγία Τριάδα, Σκορπονέρι, Πλατανάκι, Ψάθα, Σχίνο, Σούλι, Ζεμενό, Ευρωστίνη, Ψάρι, Γυμνό, Καρνεζέικα, Σχίνο, Αλεποχώρι. Με πέντε επίσημες συμμετοχές Ελληνικών αντιπροσωπειών. Datsun (Θεοχαράκης), Alfa Romeo (Μότορ Ελλάς), Ford (Κοντέλης), Volkswagen (Καρέντα), Renault (Μάβα). Πρώτη νίκη του «Σιρόκο» με το λευκό δεξιοτίμονο 710.



«Εαρινό». Κουβαράς. Ο Τάσος με τον Μανώλη στο δεξιοτίμονο 710. Πρώτη ετάπ, πρώτης εμφάνισης. Το μεσημέρι της επόμενης ήρθε και η πρώτη νίκη με το Γιαπωνέζικο κουπέ.

Tρίτος αγώνας, το πρώτο Σαβατοκύριακο του Απρίλη, το «Σκορπιός», με 58 συμμετοχές, 600 χιλιόμετρα και δώδεκα ετάπ. Ήταν η δεύτερη νίκη του «Σιρόκο» με το 710 και συνοδηγό τον Μαν. Μακρινό.



Αγ. Τριάδα, στο Σκορπίο και το απλό πεντάρι των «Παύλου» - «Σόμιτ» στο δρόμο για την 4η θέση γενικής. Το πληθωρικό ταλέντο του οδηγού ανατέλλει.

Το 1976 στην Ελλάδα, είχαν πουληθεί 58.544 καινούργια αυτοκίνητα, ενώ το σύνολο των αυτοκινήτων που κυκλοφορούσαν ήταν 620.755. Λιγότερα από όσα πουλήθηκαν σε τρεις χρονιές μονάχα των αρχών της δεκαετίας του 2000. Τα περισσότερα, παραπάνω από το ένα τρίτο, από εκείνα τα επιβατικά που βρίσκονταν στους δρόμους το ’77, ανήκαν στην κατηγορία των 8 φορ. ίππων, 1200άρια δηλαδή. Ήταν  261.300.

Για να κατανοήσουμε καλύτερα τα νούμερα ένα φτηνό 1300άρι (Dacia) στοίχιζε τον Απρίλη του ’77, 255.000 δρχ. ενώ ένα ακριβό (Alfa Romeo Giulia Nuova) 407.000 δρχ. Για όσους δεν θυμούνται τη δραχμή σήμαιναν κάποια 748 και 1098 σημερινά ευρώ, ποσό όμως ιδιαιτέρως αξιοσέβαστο τότε, καθώς ένας μέσος μισθός ήταν σαφώς κάτω των 10.000 δρχ.

Κι όμως, από αυτή την μικρή και φτωχή δεξαμενή, οι συμμετοχές σε μεγάλα και δύσκολα ράλυ του 1977, ήταν πολλαπλάσιες απ’ ότι τα μικρά, αδιάφορα,  σπρίντ του 2017. Για να μην μιλήσουμε για το 24ο Δ.Ρ.Α. του ’77 που συγκέντρωσε 203 συμμετοχές. Αμφίβολο αν το φετινό, μετά από σαράντα χρόνια, θα έχει το ένα τέταρτο, συμμετοχών, αγωνιστικών χιλιομέτρων και ετάπ.

Δεν έχω καμιά αντιπολιτευτική διάθεση για το έργο της τρέχουσας διοίκησης της Ομοσπονδίας. Τουναντίον, εκτιμώ ότι παλεύει με ανεμόμυλους, με δαίμονες και τύπους με ζωές ντούμπλε φας, όπως έλεγε και το άσμα (Νταλίκα) του Δ. Μούτση, που ερμήνευε η Σωτηρία σε στίχους του Κ. Τριπολιτσιώτη, το ‘81. Η σύγκριση με το παρελθόν όμως, σε κάθε περίπτωση φέρνει μελαγχολία και νοσταλγία για όσους τα έχουν ζήσει.