Χανιά. Ιούλιος ’71 – (Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2016) PDF Print E-mail

Επειδή, όλως εσχάτως, πολύ λόγος γίνεται για τα street circuits, δράττομαι της ευκαιρίας, να σχολιάσω τρεις αδημοσίευτες φωτογραφίες, από τον πρωτελευταίο αγώνα που διοργανώθηκε στην Ελλάδα, μέσα σε δρόμους πόλης.
Ανήκουν στο φίλο Σταύρο Χ/Γρ., ο οποίος νεότατος μαθητής Γυμνασίου, την Κυριακή 25 Ιουλίου του 1971 βρισκόταν στα Χανιά της Κρήτης και ένθερμος εραστής της αυτοκίνησης και των αγώνων δεν έχασε την ευκαιρία.



Το 2005, μου είχε χαρίσει ένα album από εκείνη την φωτογραφική του περιπλάνηση, που την διακόνησε χωρίς ιδιαίτερο εξοπλισμό, με ένα απλό 50άρη φακό. Περπάτησε, απ’ ότι εξάγεται από το υλικό, σχεδόν σε όλο το μήκος της «πίστας» και φυλάκισε στο μαυρόασπρο αρνητικό του μοναδικές εικόνες.

Η μήκους τεσσάρων περίπου  χιλιομέτρων διαδρομή, εκκινούσε από την τότε Βασ. Γεωργίου, σήμερα ηρώων Πολυτεχνείου, έμπαινε στην πλατεία που είχε το άγαλμα του Ελ. Βενιζέλου και μέσω της Ι. Σφακιανάκη, έφτανε στην Νεάρχου. Συνέχιζε στην Αποκορώνου, μέσω των Σολωμού, Περίδου, περνούσε κάτω από το στάδιο και από την Ανδρέα Παπανδρέου, που τότε ονομαζόταν  Κωνσταντίνου Β΄, έπιανε την Ελ. Βενιζέλου, και ακολούθως πάλι στην σημερινή ηρώων Πολυτεχνείου, όπου βρισκόταν η γραμματεία και τα pit.

Το πιο αργό κομμάτι της, ήταν όταν κατέβαινε την Νεάρχου και αφού έστριβε σε μια πολύ κλειστή, οξείας γωνίας, δεξιά έπιανε την Αποκορώνου.
Γυρίζουμε το χρόνο, 45 χρόνια πίσω και παρατηρούμε, μέσα από τρεις διαφορετικές λήψεις, αυτή συγκεκριμένη στροφή, πως ήταν τότε, μαζί με το γιορτινό της χαρακτήρα, τα διαφημιστικά της, για να υποδεχτεί τον δεύτερο αγώνα του Πανελληνίου Πρωταθλήματος του ’71.



Στην  είσοδο της στροφής, εικονίζεται το Ελληνικό πρωτότυπο που με πολύ κόπο, δουλειά και ξενύχτι ετοίμαζε ο ιδιοφυής μηχανικός Χρήστος «Μπούμπης» Βαλασόπουλος και οδηγούσε ο ευγενής συμβολαιογράφος Κων/νος «Νίνο» Σαμαρόπουλος. Το κόκκινο πρωτότυπο φρενάρει για την είσοδο, ενώ στην ακάλυπτη, από προστατευτικά, κολώνα δεσπόζει το διαφημιστικό του πλέον δημοφιλούς πακέτου της Φίλιπ Μόρις.

Στο γωνιακό κτίριο διακρίνεται η ταμπέλα «Φροντιστήριον Αγγλικής γλώσσης». Δια το πτηνόν που αναγεννάται κλπ. στην επόμενη φωτό.  Τα συνήθη τεχνικά προβλήματα που αντιμετώπιζε το B(oubis) 2 δεν θα προσφέρουν τη χαρά του τερματισμού, στη συμμετοχή, εκείνη την Κυριακή.



Στην κορφή της στροφής, η «δύο – δύο» του Σπύρου Τσινιβίδη κυνηγώντας την GTAm του Περικλή Φωτιάδη που επιταχύνει στην έξοδο. Η BMW έχει σηκώσει τον πίσω εσωτερικό τροχό της, ένδειξη ίσως της βίαιης επιβράδυνσης και του στραμπουλήγματος. Ο Σπύρος θα ευτυχήσει να τερματίσει σε μια τιμητική τρίτη θέση, πίσω από την 911 του Άρη «Άστεριξ» Λουμίδη.

Στο μέσον της εικόνας, θριαμβεύει το πουλί του καθεστώτος σε μια, ακόμα, εκτός μέτρου και εκτός αισθητικής προπαγάνδα. Πίσω διακρίνεται και η διαφήμιση του Πήγασου των πετρελαιοειδών και ανάμεσά τους ο χωροφύλαξ με τα χέρια στη μέση, άγγελος και πράος φύλαξ για κάποιους, δαίμονας και σατανικός αντίπαλος για τους υπόλοιπους.

 

Στην έξοδο της στροφής, ο Γιάννης «Μαύρος» Μεϊμαρίδης ανοίγει την τροχιά της GTAm για να κερδίσει ταχύτητα. Η οδική ταμπέλα μας κατευθύνει προς το XENIA HOTEL, ενώ η περιστασιακή ρεκλάμα των Γερμανικών φρένων έχει σκεπάσει την διαφήμιση των παιδικών τροφών, γραμμένη παραδοσιακά πάνω στον ασπρισμένο τοίχο μιας άλλης Ελλάδας.
Τα χαλίκια, διάσπαρτα στην εξωτερική πλευρά της στροφής, μια μαρτυρία για την πρωτόλεια μεν, γοητευτική δε, και τελικά, μοναδική πλευρά των αγώνων εκείνης της εποχής.

Ο Γιάννης, δεν κατάφερε να τερματίσει, ενώ ούτε η άλλη GTAm μπόρεσε να αντικρίσει την καρώ σημαία. Ο επόμενος αγώνας ταχύτητας, στους δρόμους πόλεως, την πρώτη Κυριακή του Οκτωβρίου του ’71, στη Ρόδο, έμελλε να είναι ο τελευταίος στην ιστορία των Ελληνικών αγώνων. Ήταν εκείνος που στοίχισε και τη ζωή του Γιάννη. Στα 27 του χρόνια.