Για την κουλτούρα του εγχώριου motorsport - (Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2016) PDF Print E-mail

Tα σχέδια για την διοργάνωση αγώνα F1 στην Δραπετσώνα και η  μελλούμενη Gymkana  στον Μαραθώνα, ιστορικά συμβολικές τοποθεσίες τωόντι, δίνουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τοποθετήσεις πάνω στο βάθος, στην ποιότητα και στο μέλλον του εγχώριου μηχανοκίνητου αθλητισμού.

Αποκτώντας μια θεσμική υπόσταση, ο φορέας που εργάζεται πάνω στην διοργάνωση αγώνα F1 στον τόπο μας, παρέθεσε συνέντευξη Τύπου, όπου ανέλυσε τα πλάνα του για το μέλλον, τα οποία πριν το μεγάλο εγχείρημα, περιλαμβάνουν επαναφορά διοργανώσεων των αγώνων ταχύτητας μέσα σε πόλεις. Σε Ελληνικές πόλεις.

Μιλώντας για street circuits. Απόγευμα Σαββάτου 24 Ιουλίου 1971. Η «Γιωργάρα» ντριφτάρει τη δυο - δύο της Electronica στην πλατεία «Ελ. Βενιζέλος» των Χανίων κατά τη διάρκεια των δοκιμαστικών κατάταξης.


Ας ξεκινήσουμε την κουβέντα από το κατά πόσο είναι εφικτό, σε οικονομικό, διοργανωτικό επίπεδο η έλευση της F1 στην Ελλάδα των μνημονίων, σε ένα κράτος που κατ’ ουσίαν αδυνατεί να ασκήσει εθνική πολιτική και να λάβει κάθε είδους αυτόνομες, κυρίαρχες αποφάσεις. Αν αποτελεί ένα είδος έκπληξης το πως υπάρχει ακόμα οποιαδήποτε είδους δραστηριότητα, σε ένα καθημαγμένο με κάθε έννοια τόπο, η διοργάνωση αγώνα F1 θα αποτελέσει ένα μέγα θαύμα μεγαλύτερο και από τα 35 που, κατά πως ομολογούν οι γραφές, ετέλεσεν ο Ιησούς στο σύντομο πέρασμα του από τα εγκόσμια. Δια τους πιστεύοντας τουλάχιστον.

Έστω όμως ότι γίνεται. Έστω ότι ο λεπρός ιάθηκε, ο τυφλός είδε, το νερό έγινε κρασί, έστω ότι κόρη του Ιάρειου αναστήθηκε, έστω ότι όλα συμβαίνουν ταυτόχρονα και τελείται στη Δραπετσώνα, τον Σεπτέμβριο του 2019, ο 14ος, ας πούμε, αγώνας πρωταθλήματος F1 της χρονιάς.

Έστω ότι συμβαίνει, έστω ότι βρίσκεται ο επενδυτής (τον οποίον κάποιοι εύκολα θα τον χαρακτήριζαν και ως μεγαλομπουγάδα) που ρίχνει τις δεκάδες των εκατομμυρίων των δολαρίων των fees στο τραπέζι, βοηθά και η πάντα Ελληνοπρεπής Παναγιά,  και όλοι όσοι λοιδορούν, ειρωνεύονται και γελάνε σήμερα, αναγκάζονται «αύριο» να καταπιούν τα πληκτρολόγια τους.

Και όχι μόνον γίνεται, αλλά έχει και πελώρια επιτυχία, όπως ακριβώς οι 28οι θερινοί  Ολυμπιακοί αγώνες. Έκθαμβος ο πλανήτης, παρακολουθεί όπως τότε το Ελληνικό μεγαλείο και να η Γαλανόλευκη να κυματίζει περήφανα σε κάθε δέκτη της υφηλίου με ένα λογαριασμό τον οποίον ποτέ δεν έμαθαν, ενέκριναν, συμφώνησαν οι Ιθαγενείς.
Ρίγη εθνικής συγκίνησης διατρέχουν κάθε αδούλωτη Ελληνική ψυχή.
Εντάξει, σαφώς μεγαλείο!
Αλλά τι ακριβώς έχει να κερδίσει το ημεδαπό μότορσπορ;

Παραμένουμε στε Ελληνικά street circuits. Νωρίς το πρωί της Κυριακής 2 Μαίου 1971. Δοκιμές κατάταξης στον πρώτο και τελευταίο αγώνα ταχύτητας στην Νέα Σμύρνη. Ο Γιάννης «Μαύρος» Μεϊμαρίδης γλιστρά την GTAm στους δρόμους του Αθηναϊκού προαστίου.

 

Μέχρι να σκεφτούμε την απάντηση, ας παρακολουθήσουμε και τα της διοργάνωσης της Gymkana στον Μαραθώνα. Να επισημάνουμε κατ' αρχάς, το πολύ αμφίβολης αισθητικής, και ακόμα πιο αμφίβολης προβολής ελληνικών υποθέσεων, βιντεάκι που διατρέχει το διαδίκτυο με τους αστέρες του νέου αυτού προϊόντος, καθότι η πρωτογενής μορφή της Gymkana ήταν ολότελα διαφορετική. Ήταν σαν μια επιπόλαιη προσπάθεια να ξανασχεδιάζουν τα ελληνικά έθιμα με σκοπό να προβάλουν τα προϊόντα τους. Ακολούθως, η διοργάνωση έχει τα μάλα προβληθεί από όλα (σχεδόν) τα μέσα. Προσκλήσεις μοιράζονται αφειδώς, με το εισιτήριο, στα 25 και 35 ευρώ. Μια τετραμελής οικογένεια χρειάζεται τουλάχιστον 120 ευρώ να δει το «event».

Ας αποφασίσουμε λοιπόν εν πρώτοις, αν είναι προσιτό και ακολούθως τι ακριβώς προσφέρει. Τι επιδιώκει;  Θέαμα, καπνούς από καμένα ελαστικά και ανδραγαθίες με τερατώδεις ιπποδυνάμεις. Ενδιαφέρον, εντυπωσιακό, αλλά, κινούμενο στο περιθώριο του μότορσπορ. Σε μια αυστηρή θεώρηση εκεί, ή κάπου εκεί, κινούνται και οι αγώνες ντριφτ και ντράγκστερ. Δεν καταφέρομαι ενάντια τους, ούτε επιθυμώ ή επιδιώκω την κατάργησή τους. Ας υπάρχουν και ας μακροημερεύσουν.

Προσωπική εκτίμηση όμως, ότι είναι υποπροϊόντα, καθώς δυσκολεύομαι να αντιληφθώ κάποιο μηχανοκίνητο σπορ όπου δεν αποφασίζει το χρονόμετρο, όπως επίσης δεν αντιλαμβάνομαι ιδιαίτερες δεξιότητες σε οτιδήποτε δεν στρίβει.

Θεωρώ λοιπόν ότι ανήκουν σε υποκατηγορίες, ανεξάρτητα αν έχουν πολλούς θιασώτες ή γνωρίζουν άνθηση. Εξ' άλλου η άνθηση, αν υπάρχει, των αγώνων ντρίφτ π.χ., στηρίζεται στην αντίστοιχη υποχώρηση ή ανυπαρξία των ημεδαπών αγώνων ταχύτητας.

Αν η προτεραιότητά μας είναι να προβάλουμε ή να δυναμώσουμε το περιθώριο, υπάρχουν και πολλές άλλες ιδέες. Να συστήσουμε αγώνες σε χωμάτινες αλάνες με hot rods, stock cars ακόμα και bangers, κοινώς συγκρουόμενα. Με τα τελειωμένα της απόσυρσης, με ιδιοκατασκευές, μέχρι τελικής πτώσης.

 

Το πρόγραμμα του κύκλου των αγώνων των hot rods, bangers, stock cars, midgets του θέρους του ’71. Στην Αγγλία βέβαια. Όχι κακή ιδέα, αλλά πάντα στις παρυφές του motorsport.

 

Οι Βρετανοί το κάνουν από την δεκαετία του ΄60, οι Αμερικανοί νωρίτερα. Να «βάνουμε» και κορίτσ(ι)α να παλεύουν στις λάσπες, να εκτοξεύσουμε και πυροτεχνήματα, να μας κεράσουν και τίποτα ενεργειακά ποτά. Ευτυχία!

Αν όμως έχουμε άλλες προτεραιότητες θα πρέπει να το δούμε θαρραλέα. Η διοργάνωση αγώνα F1 στην Ελληνική επικράτεια δεν έχει τίποτα να προσφέρει στο ημεδαπό μότορσπορ. Μπορεί να μοιράσει ένα καλό μεροκάματο σε λίγους μανατζαρέους και λοιπούς οικονομικούς παρατρεχάμενους, κάποιοι άλλοι να μοστράρονται υπερήφανοι δίπλα στους ξένους, να περιφέρονται με κονκάρδες και ύφος, αλλά έως εκεί.

Το πρόβλημά μας όμως είναι άλλο. Το έχουμε επισημάνει και παλιότερα. Η ανυπαρξία αγωνιστικής κουλτούρας. Η δε επιδίωξή μας, οφείλει να είναι η σύσταση της.

Μπορεί να πάρει γενιές, αλλά κάποτε πρέπει να ξεκινήσει και κάποτε ίσως φτάσει στα επίπεδα των αρχών της δεκαετίας του '60, όπου βέβαια δεν ήταν ούτε ιδανικά, ούτε τέλεια, αλλά υπήρχε έστω μια συστολή και ταυτόχρονα μια ελπίδα. Της συστολής απελθούσας, έσβησεν και η ελπίς. Προφανώς ευθύνεται η Λέσχη που δεν κατάλαβε, δεν προσαρμόστηκε, δεν αντέδρασε. Αλλά αυτό είναι το παρελθόν. Τώρα τι γίνεται;


Κυριακή 16 Φεβρουαρίου '76. Η Α 110 του «Σιρόκο» στο λασπωμένο γύρο Πελοποννήσου, Δεξί κάθισμα ο Μ. Ανδριόπουλος. Εκείνη τη χρονιά, ο διοπτροφόρος οδηγός κέρδισε με την ηλικίας επτά ετών Alpine, σε κάθε αγώνα ράλυ που συμμετείχε. Πέντε στο σύνολο. Του τρείς τελευταίους με συνοδηγό τον Μανώλη Μακρινό.


Για να φτάσουμε σε ένα συμπέρασμα. Κανένα ενδιαφέρον για την επικείμενη διοργάνωση αγώνα F1 στην Ελλάδα. Αν υποτεθεί δε, ότι απορροφά οποιοδήποτε δημόσιο πόρο χωρίς να τον επιστρέψει άμεσα με το διάφορο τότε οφείλουμε να το αντιμετωπίσουμε εχθρικά. Σε μια χώρα που χαροπαλεύει, αν υποτεθεί ότι  φθάνει και στο να χαροπαλεύει, η F1 σε κανένα λογικό πολίτη δε θα λείψει.

Το αυτό και για την επικείμενη Gymkana. Εντυπωσιακό Show, πρωτοβουλία μέσα στο «ουάου» κλίμα της εποχής, αλλά τι ακριβώς θα προσθέσει στην εθνική αγωνιστική κουλτούρα; Μακάρι να τους κάνει και καλό καιρό, διότι συνήθως η 28η δεν είναι τόσο φιλόφρων ως προς τα καιρικά φαινόμενα, μα ως εκεί, διότι άλλα συμφέροντα εξυπηρετεί. Όχι του Ελληνικού μότορσπορ.

Σε πρώτο πρόσωπο έχω συχνά εκτεθεί με την αρνητική μου στάση ακόμα και στο κυνήγι της επαναφοράς του «Ακρόπολις» στο WRC. Αυτού του WRC, εκτιμώντας ότι μας παίρνει, πια, περισσότερα από ότι μας προσφέρει. Σκιά των παρελθόντων και τα δύο. Ο αγώνας μας και το πρωτάθλημα. Άλλη, μεγάλη, κουβέντα αυτή. 
Κανένα ενδιαφέρον συνεπώς, για οτιδήποτε δεν δουλεύει συγκροτημένα, μεθοδευμένα ως προς τη σύσταση μιας υγιούς αγωνιστικής μηχανοκίνητης κουλτούρας.   

Στο κρίσιμο ερώτημα αν υπάρχουν πρόσωπα ικανά να σύρουν τούτο το χορό, θα απαντήσω με μια κρισιμότερη, ωσαύτως και πιο απαισιόδοξη ερώτηση: Υπάρχουν άραγε πρόθυμοι και αποφασισμένοι να ακολουθήσουν; 
Σε αυτή τη Σισύφεια μελαγχολική πραγματικότητα, όπου το μέλλον δεν προσφέρει ιδιαίτερη αισιοδοξία, οφείλουν να κινηθούν όσοι έχουν αντιρρήσεις με ότι συμβαίνει.