Λίγη ακόμα γοητεία εγκατάλειψης - (Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016) PDF Print E-mail

Εργοστάσια, Αεροδρόμια, Σταθμοί καυσίμων, σχολεία, κινηματογράφοι, καφενεία, ορυχεία, περίπτερα, που κάποτε λειτουργούσαν, προσέφεραν υπηρεσίες και εργασία. Ήταν χώροι δημιουργίας μα και συναθροίσεων, συναντήσεων ή ψυχαγωγίας.

Κάποτε έκλεισε ο κύκλος λειτουργίας τους. Νέκρωσαν. Οι εγκαταστάσεις όπου στεγαζόταν όλες εκείνες οι δραστηριότητες όμως, υπάρχουν ακόμα και διηγούνται το παρελθόν τους.



Ιδού λοιπόν, μετά την «πρώτη» γοητεία της εγκατάλειψης, δέκα εικόνες, από τέτοια εγκαταλελειμμένα κτίρια έχουν κάτι να αφηγηθούν, τοποθετημένες με χρονολογική σειρά.

 



Στις μέρες μας, η διεύθυνση του Σωματείου Κωφαλάλων ,«Η Μέριμνα», καταγράφεται, στο διαδίκτυο, στο 5 της οδού Κεραμεικού στο κέντρο της Αθήνας. Κάποτε, ακόμα πιο πίσω από τον Μάιο του 2002, που χρονολογείται η εικόνα, ήταν σε αυτό το κτίριο. Στο έξι της οδού Γραβιάς.  Ένα εξαίρετο δείγμα αρχιτεκτονικής, που παραμένει στην ίδια κατάσταση.

 

Στο επαρχιακό οδικό δίκτυο Λιβαδειάς – Λαμίας, λίγο μετά τον σιδηροδρομικό σταθμό της Δαύλειας, εκεί όπου η διασταύρωση προς τα Δυτικά οδηγεί προς Τιθορέα, και προς βορρά στην Αταλάντη, υπάρχει δεκαετίες εγκαταλελειμμένος σταθμός καυσίμων. Η εικόνα είναι από το Γενάρη του 2003. Διακρίνεται το διαφορετικό της κατασκευής με την ημικυκλική σχεδίαση. Τώρα πια, στη συγκεκριμένη διασταύρωση έχει κατασκευαστεί πλατεία.

 

Η πρόσοψη της εριουργίας   Α.Δ. Αναστασόπουλου, φωτογραφημένη τον Απρίλιο του 2003, από το κατάστρωμα ποσταλιού δεμένου στο λιμάνι της Πάτρας,. Είχε ιδρυθεί το 1925. Οικοδομήθηκε  στο  τετράγωνο που ορίζεται από τις οδούς Αθηνών, Ιωαννίνων, Ηπείρου και Γιαννιτσών. Γνώρισε εποχές ακμής απασχολώντας 200 εργαζόμενους και δημιουργώντας κέρδη για τον ιδρυτή. Με το τέλος της οδυνηρής δεκαετίας του ’40 άρχισε η παρακμή.

Λεωφόρος Κηφισίας. Μάιος 2004. Το ιδιωτικό εκπαιδευτήριο Λύκειον η Αθηνά, Γεωργίου Ζηρίδη, λίγο πριν την κατεδάφισή του. Η σχολή, είχε ήδη μεταγκατασταθεί στα Σπάτα. Κάτι περισσότερο από τέσσερις δεκαετίας νωρίτερα, το ’62, είχε μεταφερθεί εκεί, από το κέντρο της Αθήνας με προσδοκίες για προσφορά στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Τη δεκαετία του ΄80 υπήρξε και σκηνικό ταινιών, που δεν χαρακτηρίστηκαν για την ποιότητά τους. Μετά την κατεδάφισή του, ο χώρος θα μετατρεπόταν σε εμπορικό κέντρο.

«Το εν Ελευσίνι μέγα Εργοστάσιον Οινοποιείας ο Κρόνος, Οικοδομή εξ ολοκλήρου δια τούβλων Άτλαντος λευκών και ερυθρών» έγραφαν οι καρτ ποστάλ στο μεσοπόλεμο. Είχε ιδρυθεί το 1922 ως Ανώνυμος Εταιρεία Οινοπνευματοποιίας ΚΡΟΝΟΣ . Χρησιμοποιούσε σαν πρώτη ύλη σταφύλια και παρήγαγε οινόπνευμα. Στο τέλος της δεκαετίας του '20 απασχολούσε 250 άτομα. Στις αρχές της δεκαετίας του '70, 150. Σταμάτησε τις εργασίες το '86. Έχουν εκπονηθεί διάφορες μελέτες για την αξιοποίησή της. Τον Οκτώβριο του '11 παρουσίαζε αυτή την εικόνα.

Η λειτουργία του ανατολικού αεροδρομίου των Αθηνών, ήταν ένα μεγάλο σκαλοπάτι, πού άλλαξε ολότελα τόσο το τοπίο όσο και τις νοοτροπίες. Η εικόνα του μικρού, περισσότερο φιλικού, οικείου Δυτικού, ήταν ολότελα διαφορετική από εκείνη του επιβλητικού, πομπώδους, ουδέτερου, αρκετά ξενόφερτου ανατολικού. Ήταν 27 Μαρτίου του 2011, όταν ο κύκλος της ζωής του πρώτου αεροδρομίου της Αθήνας έκλεινε. Πολύ περισσότερα εδώ: «Ελληνικού» ιστορίες . Στην εικόνα από τον Γενάρη του '12, η αίθουσα άφιξης έρημη, όπως και σήμερα.


Απρίλιος 2014. Σολομός, Νομός Κορινθίας. Με όλη τη λιτή ομορφιά ενός προπολεμικού κτίσματος, το παρόν, χρησιμοποιούμενο κάποτε ως καφενείο, είναι αρκετά χρόνια σε αυτή την κατάσταση. Η διακριτή αντιαισθητική παρέμβαση οπαδικού χαρακτήρα, κάνει κάποιους να το αγαπήσουν ακόμα περισσότερο.


Ναι, υπήρχαν μεταλλεία  βωξίτη στην Ελευσίνα. Αυτή η εικόνα, από τον Ιούλιο του '14 μας δείχνει τι έχει απομείνει από αυτά. Η εκμετάλλευσή τους, άρχισε το 1935 από τον ιδρυτή του ομίλου Σκαλιστήρη, Δημήτρη. Σαράντα οκτώ χρόνια αργότερα, το '83, ο γιος του Μιχάλης, δηλώνει αδυναμία να ανταποκριθεί στις οικονομικές του υποχρεώσεις.  Το '99 με Κυβερνητική απόφαση οι λειτουργίες διακόπτονται οριστικά. Περισσότερες πληροφορίες εδώ:  http://spilaiologia.blogspot.gr/2015/01/blog-post.html



Άλλο ένα σημάδι από τις χαμένες πατρίδες, από τον ξεριζωμένο Ελληνισμό. Θερινός κινηματογράφος Νέα Κύζικος, στην Νέα Πέραμο, γνωστότερη ως Μεγάλο Πεύκο. Η εικόνα από τον Οκτώβριο του '15 περιγράφει άλλο έναν ελεύθερο χώρο που δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις εποχές και έκλεισε. Στις μέρες μας, έχουν παρέλθει, ήδη 91 χρόνια από τότε που εγκαταστάθηκαν εκεί οι πρώτοι Περάμιοι. 

Οκτώβριος 2015. Κλειστό το μικρό περίπτερο στον Άγιο Παντελήμονα, πρώην Πατέλι, του νομού Φλωρίνης, δίπλα στη λίμνη Βεγορίτιδα. Σε αντίθεση με μερικά περίπτερα των πόλεων, που έχουν πλέον μορφή πολυκαταστατήματος, παραμένοντας ανοικτά όλο το 24ωρο, που καταλαμβάνουν μεγάλη έκταση, τούτο το μικρό εγκαταλελειμμένο περίπτερο ενός χωριού χιλίων κατοίκων, θυμίζει άλλες εποχές. Μικρότερης κατανάλωσης, μεγαλύτερης ισορροπίας.