Για την Лайка – (Σαββάτο 4 Νοεμβρίου 2017) Print

Θηλυκό, αδέσποτο και ημίαιμo. Γυρνούσε αμέριμνη στους δρόμους της σοβιετικής πρωτεύουσας. Ήταν ελεύθερη και το τίμημα της ελευθερίας της ήταν το κρύο στους βαρείς Ρώσικους χειμώνες και η πείνα αφού κανένα γεύμα της δεν ήταν εξασφαλισμένο.

Έτσι ανθεκτική καθώς ήταν, η θεά τύχη την επέλεξε να διαδραματίσει το ρόλο του πρώτου έμβιου όντος που θα πήγαινε στο διάστημα.

Για το σκοπό πέρασε σχετική εκπαίδευση ώστε να συνηθίσει στις υψηλές στάθμες θορύβου, την στενότητα του χώρου και τις τιμές της επιτάχυνσης.

Από εκείνες τις στιγμές, το ρολόι της ζωής της μετρούσε ανάποδα. Το τέλος της ήταν προδιαγεγραμμένο.

Στη φρενήρη κούρσα της κατάκτησης του διαστήματος ανάμεσα στις δυο υπερδυνάμεις, η Лайка (Λάικα = η γαυγίζουσα σε ελεύθερη μετάφραση), έμελλε να είναι το πρώτο θύμα.

Θέλοντας οι επιστήμονες να αντιληφθούν αν ο ανθρώπινος οργανισμός ήταν σε θέση να αντεπεξέλθει τη δοκιμασία της εκτόξευσης και να επιζήσει σε τροχιά, έπρεπε να στείλουν ένα πειραματόζωο.

Σπρώχνοντας η πολιτική την επιστήμη, και όχι το αντίθετο, και στην επιθυμία να προλάβει η εκτόξευση του Σπούτνικ 2 τους εορτασμούς της 40ης  επετείου της Σοβιετικής επανάστασης, πιθανόν να μην δόθηκε η δέουσα προσοχή στο θέμα της θερμομόνωσης της κάψουλας.

Έτσι, επτά περίπου ώρες μετά την εκτόξευση, η Λάικα πέθανε από αυτό που δεν υπέφερε ποτέ στη Μόσχα. Από έναν συνδυασμό θερμοπληξίας, και στρες. Σε κάθε περίπτωση όμως από την στιγμή που μπήκε στον θαλαμίσκο, ήταν καταδικασμένη, αφού δεν είχε ακόμα επινοηθεί, η διαδικασία ασφαλούς επανόδου στην γήινη ατμόσφαιρα και προσγείωσης. Στην δέκατη ημερήσια μερίδα φαγητού της, ήταν προγραμματισμένο ένα κοκτέιλ ευθανασίας.

Η απώλεια της πάντως, κατέδειξε ότι, ο ανθρώπινος οργανισμός μπορούσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της απογείωσης, ήταν δυνατόν να επιβιώσει εκτός ατμόσφαιρας. Τα θαυμαστά που αντίκρισε η ανθρωπότητα τα επόμενα χρόνια, στην αποκαλούμενη κούρσα του διαστήματος, ακολούθησαν τέσσερις σκυλήσιες πατούσες ενός θηλυκού ημίαιμου. Της Λαίκα, που σαν χθες συμπληρώθηκαν 60 χρόνια από το μονοπάτι που άνοιξε με τον θάνατό της.