«Μόνο ένα έθνος σε βαθιά πνευματική και ψυχολογική διαταραχή θα μπορούσε να τιμήσει έναν άνθρωπο με τόσο αίμα στα χέρια του όσο ο Henry Kissinger» είχε δηλώσει ο Frederick Robert Branfman, συγγραφέας βιβλίων για τον πόλεμο της Ινδοκίνας, με μεταπτυχιακό πολιτικών επιστημών από το Harvard.

Δίπλα σε αυτές τις θέσεις ο Βρετανός συγγραφέας Christopher Hitchens ο οποίος, το 2001, έγραψε το βιβλίο «The Trial of Henry Kissinger», στη γλώσσα μας Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΧΕΝΡΙ ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ (βιβλιοπωλείον της ΕΣΤΙΑΣ). Στις σελίδες του, υποδυόμενος τον εισαγγελέα διατυπώνει τις κατηγορίες προς τον πρώην Υπ.Εξ. των Η.Π.Α., για έξι εγκλήματα. Τα εξής:

1.Η προμελετημένη, μαζική δολοφονία άμαχου πληθυσμού στην Ινδοκίνα
2.Η προμελετημένη συνεργία σε μαζικές σφαγές στο Μπαγκλαντές.
3.Ο δεκασμός μάρτυρα και ο σχεδιασμός δολοφονίας ανώτερου αξιωματούχου δημοκρατικής χώρας -της Χιλής- με την οποία οι Η.Π.Α. δεν βρίσκονταν σε εμπόλεμη κατάσταση.
4.Η προσωπική ανάμειξη σε σχέδιο δολοφονίας του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας.
5.Η υποκίνηση και νομιμοποίηση της γενοκτονίας στο Ανατολικό Τιμόρ
6. Η προσωπική ανάμειξη σε σχέδιο παγωγής και δολοφονίας δημοσιογράφου στην Ουάσινγκτον.

Περισσότερα για το πόνημα του Hitchens, ο οποίος χαρακτηρίζει τον προσφάτως εκλιπόντα ως «έναν εκπληκτικό ψεύτη με αξιοσημείωτη μνήμη», εδώ.

Για τα γεγονότα αυτά, υπάρχουν επίσης και δύο τουλάχιστον ντοκυμαντέρ. Με την συνδρομή του R. Branfman το «Most Secret Place On Earth: CIA's Covert War In Laos» και με την συμμετοχή του C. Hitchens το «The Trial of Henry Kissinger». Ανιχνεύονται εύκολα στον παγκόσμιο ιστό.

Στις αδικίες της ζωής μπορεί να κατατεθεί ότι ο μεν Robert Branfman έζησε 28 χρόνια λιγότερα, ο δε Christopher Hitchens 38 χρόνια λιγότερα από τον Henry Kissinger.

Αλλά αν τα ανωτέρω αποτελούν αδικίες, τότε πως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η απονομή του βραβείου Νομπέλ στον Αμερικανό πολιτικό;