McLaren. Η ταινία – (Δευτέρα 13 Νοεμβρίου 2017) Print

H Universal Pictures και ο σκηνοθέτης Roger Donaldson παρουσίασαν μια παραγωγή με αντικείμενο τη ζωή του Bruce McLaren. Είναι μια εξαιρετική ντοκυμαντερίστικη δουλειά, που διακρίνεται για το δέσιμο των σκηνών του παρελθόντος με τις αναπαραστάσεις, ενώ εξίσου σπουδαία είναι η προσθήκη ήχων στα παλιά φιλμς. Μαζί με όλους τους συντελεστές υπογράφει και ο Keiran McGee με την ιδιότητα του ιστορικού ερευνητή.


Ξεκινά από τις τελευταίες στιγμές του Β.Μ., κατά την διάρκεια δοκιμών, τον Ιούνιο του ’70 στο Goodwood, και λίγο πριν φθάσουμε στη μοιραία στιγμή, μας γυρνά 28 χρόνια νωρίτερα, στην Remuera του Auckland στην Νέα Ζηλανδία, στην πατρίδα του Bruce ο οποίος τότε κάνει τα πρώτα διστακτικά του βήματα στον αχανή κόσμο της αυτοκίνησης.

Ο Bruce McLaren ένα κουτσό, λόγω της νόσου Legg - CalvePerthes, παιδί, ένας μικρός το δέμας άνδρας από την άλλη άκρη του κόσμου και σε κάθε περίπτωση μακρυά, πολύ μακρυά από τα κέντρα του μότοσπορτ, Ευρώπη και Η.Π.Α. θα καταφέρει μοναδικά επιτεύγματα σε μικρή μονάδα χρόνου. Η ταινία μας τα διηγείται με τρόπο γλαφυρό και συγκινητικό.

 

Τον Φεβρουάριο του ’58, στα 19 μόλις χρόνια του, κερδίζει υποτροφία και βρίσκεται στην Μ. Βρετανία, για να προπονηθεί και να οδηγήσει για την ομάδα του John Cooper. Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς θα βρεθεί μέσα στο Nurburgring τερματίζοντας πέμπτος στην πρώτη του συμμετοχή σε πρωταθληματικό αγώνα της F1 και πρώτος στην κατηγορία F2 με Cooper F45, καθώς στην συγκεκριμένη διοργάνωση οι δυο κατηγορίες έκαναν κοινό αγώνα.

Την επόμενη χρονιά, στα 22 του, στο ένατο GP όπου συμμετείχε με την ομάδα του John Cooper, θέση που τον βοήθησε να αποκτήσει ο Aυστραλός Jack Brabham, θα κερδίσει την τελευταία αναμέτρηση εκείνης της χρονιάς, στο Sebring, και θα γίνει ο νεότερος νικητής αγώνα F1. Μια διάκριση που θα παραμείνει έτσι, για 44 χρόνια, έως το 2003 οπότε θα περάσει στον Fernando Alonso.

Ο Bruce όμως δεν ήταν ένας καλός, ένας γρήγορος οδηγός. Ήταν κάτι πολύ περισσότερο. Μηχανικός, σχεδιαστής, κατασκευαστής, οραματιστής. Το ’63 ιδρύει την Bruce McLaren Motor Racing. Είναι πλέον και ομαδάρχης.

Εργασιομανής, περφεξιονίστας, δέχεται το πρώτο μεγάλο πλήγμα μες τον θάνατο του Tim Mayer αδελφού του Tedy το ’64 πρώτη τραγωδία της ομάδας. Στον πρώτο χρόνο της εμπλοκής της ομάδας, παρά της δυσκολίες, τις ατελείωτες ώρες εργασίας η ομάδα καταφέρνει να επιβιώσει, ενώ την επόμενη χρονιά μια λανθασμένη επιλογή κινητήρα τους φέρνει στο χείλος της καταστροφής.

Ταυτόχρονα ο Bruce ως πιλότος δοκιμαστής εξελίσει τα GT 40 και κερδίζει τις 24 ώρες του Le Mans, για την Ford. το ’66.

Αντιλαμβάνονται τα σπουδαία χρηματικά έπαθλα που παίζονται στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Για αυτό και η επιλογή της σειράς Can Am όπου σε εξι μόνον μήνες κατασκεύασαν αυτοκίνητο, που πήγε διέλυσε τον ανταγωνισμό με σημαντικά έσοδα. Το ’69 κέρδισαν και τους 11 αγώνες, της σειράς.

Σε επίπεδο F1, το ’68 στο Spa, έρχεται η πρώτη νίκη του Bruce με μονοθέσιο δικής του σχεδίασης και κατασκευής που έφερε το όνομά του. Δεύτερος μετά τον Brabham και τελευταίος μέχρι στιγμής που κατάφερε κάτι τέτοιο.

Το 1970, βρίσκεται στο απόγειο της δημιουργίας του. Σύμφωνα με άρθρο των New York Times, ήταν ήδη ένας από τους πλουσιότερους οδηγούς – σχεδιαστές και βρισκόταν στο μεταίχμιο της απόφασης, να αποσυρθεί από το ρόλο του πιλότου προκειμένου να δώσει μεγαλύτερη προσοχή, να συγκεντρωθεί περισσότερο στο επιχειρηματικό κομμάτι. Στις 2 Ιουνίου, μέρα Τρίτη, πέντε μέρες πριν το GP του Spa βρίσκεται στο Goodwood για να δοκιμάσει την ΜcLaren M8D που συμμετείχε στο Can Am. Τα 7.620 cc του V8 κινητήρα της Chevrolet αποδίδουν σχεδόν 700 ίππους και περισσότερα από 800 Νm ροπής. Τα ψηλά φτερά της προηγούμενης χρονιάς έχουν απαγορευτεί και έχουν αντικατασταθεί από χαμηλότερα. Έτσι κέρδισε το παρανόμι «Batmobile».

Είναι ένα τέρας ισχύος και απόκρισης, σαφώς ταχύτερο από τα κορυφαία μονοθέσια της F1 εκείνης της εποχής. Στην ευθεία Lavant πριν τη στροφή Woodcote τα αεροδυναμικά καλύμματα του πίσω μέρους κατέρρευσαν με συνέπεια να αποσταθεροποιηθεί το αυτοκίνητο και να προσκρούσει με βία σε οικίσκο που χρησιμοποιούσαν οι κριτές. Εκεί, τότε και έτσι έχασε ακαριαία τη ζωή του ο Bruce McLaren τρεις μήνες πριν συμπληρώσει τα 32 του χρόνια.

Σε 14 μέρες αγώνας από την απώλεια του, ήταν προγραμματισμένος αγώνας Can Am στο Mosport και η ομάδα έπρεπε να είναι εκεί. Και ήταν. Και κέρδισε, χωρίς τον ηγέτη της, με σακατεμένο ηθικό. Η συνέχεια της ήταν καταιγιστική, επικρατώντας και στα 500 μίλια της Ινδιανάπολις και στο πρωτάθλημα της F1.

Στις μέρες μας η εταιρεία του είναι ένας επιχειρηματικός κολοσσός και επιπροσθέτως, είναι η δεύτερη ομάδα μετά την Ferrari σε πλήθος εμγανίσεων στην F1, ενώ παραμένει η μόνη ομάδα στην ιστορία του μότοσπορτ που έχει κερδίσει το παγκόσμιο πρωτάθλημα F1, τα 500 μίλια της Ινδιανάπολις δυο φορές, και τίτλους στη σειρά Can-Am.

Σημαντικότατη προσφορά στο πλήθος, στην ποιότητα των πληροφοριών και στην περιγραφή του πνεύματος του παρελθόντος, έχουν οι δεκάδες, φίλοι, συνεργάτες, εργαζόμενοι της ομάδας και άλλοι παράγοντες  ή πρωταγωνιστές της εποχής. Τέσσερις από αυτούς εγκατέλειψαν τα εγκόσμια πριν η ταινία κυκλοφορήσει. Ήταν ο Phil Kerr διευθύνων σύμβουλος στην McLaren ανάμεσα στο 1968 και στο 1975, η μητέρα του Bruce, Ruth McLaren, ο Chris Amon οδηγός της ομάδας στην F1 και ο Tyler Alexander

Με σειρά εμφανίσεως όλοι οι υπόλοιποι είναι:

Colin Beanland Γενικός διευθυντής στην McLaren 1969 – 1972, Jim Anderton συμμαθητής, Michael Clark ιστορικός αγώνων αυτοκινήτου, Sir Jack Brabham τρείς φορές πρωταθλητής F1, John Cooper κατασκευαστής, Eoin Young φίλος & δημοσιογράφος, Jan McLaren αδελφή του Bruce, Emerson Fittipaldi δυο φορές πρωταθλητής F1 και πρωταθλητής Indycar, Patricia McLaren σύζυγος του Bruce , Wally Willnott μηχανικός, Sir Jackie Stewart τρεις φορές πρωταθλητής F1, Dan Gurney οδηγός F1 & κατασκευαστής, Michael Turner Ζωγράφος, Howden Ganley μηχανικός, Gary Knutson μηχανικός, Bruce Harre Μηχανικός, Robin Herd σχεδιαστής που άφησε τη δουλειά του, στο Κονκόρντ για να σχεδιάσει το πρώτο μονοθέσιο F1 της ομάδας, Alasrtair Caldwell Μηχανικός και μάνατζερ στην McLaren 1974 – 1978, Μario Andretti πρωταθλητής F1, Marylin Fox Halder πρώτη κυρία στο Can-Am, Lothar Wotschenacher οδηγός στο Can Am οποίος προκειμένου να πρωταγωνιστήσει πούλησε την Cobra και το σπίτι του ώστε να συγκεντρώσει χρήματα για μια McLaren, Cary Taylor αρχιμηχανικός της McLaren στο Can-Am και Jim Stone μηχανικός της McLaren στο Can-Am.