Συνέβη το αναμενόμενο (24.06.2012) Print

Και μάλιστα, συνέβη, με τον πλέον ευπρεπή τρόπο. Η Γερμανία, ανώτερη ποδοσφαιρική δύναμη, επικράτησε δίκαια της Ελλάδας στην προημιτελική φάση του Euro 2012. Τα ημέτερα όνειρα για περαιτέρω πορεία στο τουρνουά έσβησαν με το σφύριγμα της λήξης του Σλοβένου διαιτητή, Damir Skomina.

«Είναι σαν τρέχει ο ένας με Ferrari, ο άλλος με γκολφάκι και να του βάζουμε και χέρι, γιατί δεν δεν έβαλε σούπερ αμόλυβδη», είναι ένα πετυχημένο από τα χιλιάδες σχόλια που γραφτήκανε στον ωκεανό του διαδικτύου.

Έχοντας ήδη υπερβάλει η Εθνική Ελλάδος με την νίκη απέναντι στη Ρωσία, έχοντας εκτός ομάδας τόσο τον αρχηγό της που με την εμπειρία του θα μπορούσε να προσφέρει, να κρατήσει μπάλα, να αφαιρέσει πίεση όσο και τον Αβραάμ που σε ένα τέτοιο παιχνίδι ήταν απαραίτητος, υποτάχθηκε φυσιολογικά.

Ήταν και τυχερή διότι θα μπορούσε στο πρώτο ημίχρονο να πήγαινε στα αποδυτήρια με βαρύτατο σκορ, καθώς η υπεροχή των Τευτόνων ήταν ασφυκτική.

Μας έδωσε τεράστια χαρά και τρελές ελπίδες, όταν για μια ακόμα φορά, κόντρα στα προγνωστικά έφερε στα ίσια το παιχνίδι, αξιοποιώντας την μοναδική μέχρι τότε ευκαιρία, αλλά το όνειρο κράτησε μόλις έξι λεπτά.

Αν εξαιρεθεί αυτή η φάση, η ομάδα μας ποτέ δεν μπήκε στο παιχνίδι, ήταν αναποτελεσματική, φοβισμένη και δεν μπορούσε να αξιοποιήσει ούτε την καλή αμυντική της τακτική. Καταιγιστική η Γερμανία σκοράρισε άλλες τρεις φορές (το 2-1 του Sami Kedhira ήταν σεμιναριακό) και μας προσγείωσε στη σκληρή πραγματικότητα. Είναι καλύτεροι, ταχύτεροι, τεχνικότεροι και το απόδειξαν. Στο τέλος, ο συμπαθέστατος, ικανός και μαχητής Δημήτρης Σαλπιγγίδης περιόρισε την έκταση της ήττας.

Ήταν σημαντική επιτυχία που φτάσαμε στις καλύτερες οκτώ ομάδες της Ευρώπης, αλλά δεν είχαμε τις δυνατότητες για κάτι περισσότερο. Η απρόσμενη επιτυχία του 2004, δεν μπορούσε να επαναληφθεί.

Η καγκελάριος βρέθηκε στις κερκίδες του Gdansk Arena, συμμετείχε στην αγωνία και στους πανηγυρισμούς. Πετάχτηκε από τη θέση της, σήκωσε τις γροθιές και αποκαλύπτοντας ένα ασουλούπωτο γυνακείο κορμί, μέσα από ένα μάλλον ακαλαίσθητο φυστικί σακάκι, παρασύρθηκε ενστικτωδώς από τη άγρια χαρά της επιτυχίας παραμερίζοντας το σοβαρό πρωτόκολο.

Αν η Nationalmannschaft φτάσει στον τελικό, η καγκελάριος θα βρεθεί πάλι στο πλευρό της. Για να συμβεί αυτό πρέπει να περάσει από τον νικητή της αναμέτρησης Ιταλίας – Αγγλίας, και αν επικρατήσει, θα αντιμετωπίσει, στην μάχη του τελικού, μία από τις Πορτογαλία Ισπανία που συνθέτουν το άλλο ζευγάρι του ημιτελικού.

PIGS λοιπόν, παντού για τους Γερμανούς. Στην πολιτική, στην οικονομία, και όλως προσφάτως και στο ποδόσφαιρο.

Μπορεί εμείς οι Έλληνες να μην είχαμε τα αθλητικά προσόντα και δικαίως να υποκύψαμε στην ποδοσφαιρική ανωτερότητα των Γερμανών, οι οποίοι όμως αν περάσουν στον τελικό θα αντιμετωπίσουν απαραιτήτως Ίβηρες. Να έχουν άραγε, οι αντίπαλοι της Γερμανικής ομάδας, ένα επιπλέον κίνητρο για τη νίκη;

Ειδικά οι Ισπανοί, θα επιχειρήσουν το repeat, κάτι που δεν έχει συμβεί έως σήμερα στην ιστορία του θεσμού, ενώ στην περίπτωση που κατακτήσουν τον τίτλο, θα έχουν έχουν επικρατήσει μέσα σε 4 χρόνια σε τρία κορυφαία τουρνουά του πλανήτη. Euro 2008, Παγκόσμιο κύπελο 2010, Euro 2012.

Τι κίνητρο!