Συγκρίσεις στα χρόνια της κρίσης - (Τρίτη 8 Ιουνίου 2021) Print

Ας τεθεί, ευθύς εξ αρχής, υπόψη, πως και από τα δυο συμβάντα ήμουν απών. Στο παλαιότερο διότι το ευχάριστο, όσο και ηδονικό για τους συμπράττοντες γεγονός της συλλήψεως μου, θα συνέβαινε εννέα μήνες αργότερα, και  στο νεότερο διότι οι αντοχές μου, μετά 63,7 έτη παρουσίας στα εγκόσμια, δεν ήταν αρκετές ώστε να το βιώσω.

Ωστόσο, οι πηγές για να αρθρώσω το  σχόλιο που ακολουθεί είναι ο Τύπος της εποχής με το αντίστοιχο φωτογραφικό υλικό για το παλιότερο περιστατικό, και οι αφηγήσεις παρόντων, στην ανιδιοτέλεια και την ακρίβεια των οποίων έχω απόλυτη εμπιστοσύνη, μαζί με εικόνες για το νεότερο.

Κυριακή πρώτη Απριλίου 1956. Πρώτος αγώνας του πρώτου θεσμοθετηθέντος πανελληνίου πρωταθλήματος αυτοκινήτου. Τατόι. Τον διοργανώνει η Ε.Λ.Π.Α. που μετρά ήδη 32 χρόνια παρουσίας, ενώ θα είχε την ευθύνη όλου του ημεδαπού αγωνιστικού τμήματος για τα επόμενα 58 χρόνια, χωρίς καμία, μα καμία εμπλοκή του Δημόσιου τομέα.

Ενώ ο αγώνας είχε ξεκινήσει, εμφανίζεται αίφνης ο Παύλος. Ναι, ο άναξ Παύλος. Ο αδελφός του Γεωργίου Β΄, εστεμμένος ακριβώς εννέα έτη από την ημέρα που απεβίωσε ο αδελφός του, την πρωταπριλιά του ’47. Ο Παύλος, με σύζυγο τη Γερμανίδα Φρειδερίκη του Αννόβερου. O Παύλος, με μια ομολογημένη αγάπη για τον τετράτροχο κόσμο, εργαζόμενος για κάποια φεγγάρια σε εργοστάσιο του μπλε οβάλ. Ο Παύλος, που δεν μπήκε στον κόπο να συναντήσει τον βασιλόφρονα, ναύαρχο Αντώνη Μπάτση, ο υιός του οποίου,  Δημήτρης, εκτελέστηκε για τις ιδέες του και όχι για τις πράξεις του.

O Παύλος, που η βόλτα του στη Χαλκίδα δεν τον άφησε να σκεφτεί την πιθανότητα χάρης στο Νίκο Μπελογιάννη. Ο Παύλος, o οποίος στη ευρύτερη εθνική συνείδηση έχει καταγραφεί ως καλοκάγαθος και αρκετά φερόμενος από τις διαθέσεις της άνασσας, δια να τεθεί ευγενικώς. Για αυτό, ας υποθέσουμε, στη δύνη του Εμφυλίου, από τα αμπριά του Γράμμου τα χωνιά του Δ.Σ.Α. φώναζαν μαζί με άλλα πιο πικάντικα, για «κωλόπαιδα της Φρειδερίκης», και ουχί του Παύλου. Για αυτόν τον Παύλο μιλάμε.

Εμφανίζεται λοιπόν ο Παύλος,  μόνος σε εκείνη την πρώτη αγωνιστική του πρώτου πρωταθλήματος και στο περιοδικό «Βολάν» (περίοδος Β΄ αρ. φύλλου 8 από τις 21 Απριλίου 1956) σημειώνεται:


 

Και ενώ οι διαγωνιζόμενοι «αμιλώνται εις την εντέλειαν των επιδείξεων και θεαματικών χειρισμών» το  περιοδικό «Το Νέο Αυτοκίνητο»,  αφιερώνει το εξώφυλλο του στον αγώνα, όπου εικονίζεται ο Παύλος παρακολουθών την εξέλιξη του.

 

Την επόμενη χρονιά, στην απονομή του Ε΄ Δ.Ρ.Α. στο λόφο του Φιλοπάππου ο Παύλος κατέφθασε επίσης μόνος και αφού παρέμεινε σε όλη τη διαδικασία, αναχώρησε μόνος πάλι, οδηγώντας  ανοικτή την σκούρα Thundebird.


 

Και ερχόμαστε στο σήμερα. Η Φ.Ι.Λ.Π.Α. διοργάνωσε την Κυριακή 6 Ιουνίου, εκδήλωση με παλαιά αυτοκίνητα στην Πάρνηθα επιχειρώντας να ερεθίσει τη, συχνά λανθάνουσα, ιστορική συνείδηση των εμπλεκομένων, με το βαρύ παρελθόν του βουνού στο ημεδαπό αγωνιστικό γίγνεσθαι. Περιττό επίσης να αναφερθεί, πως 9 στις 10 αναφορές στην ιστορία του συγκεκριμένου αγώνα βρίθουν ανακριβειών.

Στο σημείο αυτό οφείλουμε να μην συγχέουμε τη συμμετοχή σε εκδήλωση ακριβείας (regularity) με τους όρους ανταγωνισμού της κατηγορίας sporting. Οι μεν «συμμετέχουν» οι δε «τρέχουν». Είναι δυο ολότελα διαφορετικές διαδικασίες. Οι μεν συχνά δηλώνουν ότι «τρέχουν» ενώ συμμετέχουν, οι δε εξίσου συχνά περιφρονούν αυτή την άποψη, θεωρώντας ότι μόνον αυτοί τρέχουν τω όντι.

Τέλος πάντων, η οργανώτρια αρχή της εκδήλωσης στην Πάρνηθα, είχε προσκαλέσει ανάμεσα σε άλλους επισήμους, του πρωθυπουργού μη εξαιρουμένου, και τον υφυπουργό αθλητισμού, ο οποίος ετίμησε δια της παρουσίας του την πρόσκληση. Κατέφθασε εποχούμενος και πιθανόν οδηγούμενος σε σκούρα Merc με φιμέ κρύσταλλα. Μαζί του, πολυμελής συνοδεία με άλλα αουτο-κίνητα, μοτοσυκλέτας κλπ. Αποφεύγω ένεκα σεβασμού τον χαρακτηρισμό κουστωδία που ηκούσθη. Στην εικόνα κάτω, ο υφυπουργός διακρίνεται στο άκρο δεξιά.


Θερμώς έγινε δεκτός και απηύθυνε λογίδριον εις το συγκεντρωμένον μικρόν πλήθος με αντικείμενο τι άλλο, τις άοκνες προσπάθειες του υπουργείου του για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό και ασφαλώς τον επερχόμενο θρίαμβο του Δ.Ρ.Α., την προβολή της πατρίδος, την επιτυχία των ημετέρων πολιτικών δυνάμεων κλπ. Ακολούθως αποχώρησε μετά της πολυμελούς και ευπαρουσιάστου συνοδείας του.

Διερωτώμαι αν τα 65 έτη που μεσολάβησαν ανάμεσα στα δυο γεγονότα, είναι ικανά να κάμουν έναν υφυπουργό από την λεβεντομάνα Κρήτη, Βασιλικότερο του βασιλέως. Μια πρώτη απάντηση είναι: Ναι, εφόσον το επιτρέπουν αι συνθήκαι και ασφαλώς επειδή ο συγκεκριμένος αποτελεί ευνοούμενο της αρχούσης οικογενείας. Μια δεύτερη είναι να ερωτήσουμε το Βασίλη Βασιλικό.