Δεκατρία χρόνια μετά το American Beauty, o Sam Mentes επιστρέφει με ένα θέμα όχι παραπλήσιο, αλλά σχετικό. Είχε προηγηθεί βέβαια και το Jarhead το 2005 άλλη μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση για καταστάσεις που ούτως ή άλλως «καίνε» στην άλλη μεριά του Aτλαντικού.

Tο βιβλίο κυκλοφόρησε το 1995 με τίτλο «Der Vorleser». Ήταν μια σχεδόν αυτοβιογραφικού τύπου νουβέλα από τον συγγραφέα Bernhard Schlink. Δεκατρία χρόνια αργότερα η κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου, με τίτλο «the reader» έκανε πρεμιέρα στις Η.Π.Α. Στις 8 Ιανουαρίου βγήκε στις Ελληνικές αίθουσες ως «Σφραγισμένα χείλη» .

Είναι μια άκρως συγκινητική ιστορία σκηνοθετημένη από τον Stephen Daldry (Billy Elliot 2000, Hours 2002) που δεν φιλοδοξεί να δώσει απαντήσεις, δεν επιθυμεί να προσφέρει λύσεις.

Οι δύο αυτές κινηματογραφικές παραγωγές έχουν αρκετά κοινά χαρακτηριστικά.

Ας τα δούμε.

Είναι κατ’ αρχήν βασισμένες σε αληθινά γεγονότα.

1. Έχουν ως περιεχόμενο την μετεωρική άνοδο των πρωταγωνιστών τους Το αντικείμενο με το οποίο κάνουν τα θαύματα τους είναι τα ναρκωτικά
2. Έχουν και οι δύο (πρωταγωνιστές) επιχειρηματικές εμπνεύσεις ανοίγοντας νέους δρόμους στη μεταφορά και διακίνηση.
3. Είναι οι κυρίως υπεύθυνοι που κατακλύζονται η δυτική (Blow) και η ανατολική (American gangster) ακτή από υψηλής ποιότητας και χαμηλής τιμής προϊόντα.
4. Είναι παρεμφερής ο τρόπος με τον οποίον ο αμοραλισμός τους αναδύεται μέσα από την καθημερινότητα, έτσι αβίαστα.
5. Εξουσιάζουν η βία και η υπακοή. Όλα είναι στημένα γύρω τους.
6. Ο υπέρτατος κυρίαρχος όμως είναι το χρήμα. Απίστευτες ποσότητες, χαρτονομισμάτων συσσωρεύονται. Δωμάτια ολόκληρα.
7. Η είσοδος στην υψηλή κοινωνία, η παρασκηνιακή εξουσία και ο σεβασμός των πάντων είναι το έπαθλο.
8. Η αδράνεια των γεγονότων, η αδυναμία ελέγχου καθώς όλα μεγαλώνουν εκθετικά είναι η απειλή
9. Η περιδίνηση και τελικά η κατακόρυφη, πτώση τους ίσως να είναι κι ένα είδος δικαιοσύνης μέσα σε μια κοινωνία που νοσεί βαθιά.

Το «1941» εμφανίστηκε στις αμερικάνικες αίθουσες το Δεκέμβριο του 1979. Το Φλεβάρη του ’80 παιζόταν και στην Αθήνα. Σκηνοθετικά το είχε επιμεληθεί ο Steven Spielberg, δυο χρόνια μετά το «Close encounters of the third type».

Typically Kubrick.

Τo «Clockwork Orange» ανέβηκε στις βρετανικές αίθουσες τον Ιανουάριο του ’72, ενώ ένα μήνα αργότερα κυκλοφόρησε στις Η.Π.Α. και ήταν μια παραγωγή βασισμένη πάνω σε μια νουβέλα που έγραψε ο Anthony Burgess το 1962

Γυρισμένη το 1961 από τον J. Lee Thompson στην Ελλάδα, (Ρόδο) είναι άλλη μια πολεμική περιπέτεια δράσης που χρονικά έπεται από τη «Γέφυρα του ποταμού Κβάι» (1957) και προηγείται από την «Μεγάλη απόδραση» (1963).

Η ταινία είναι μια αρχαία τραγωδία με κοστούμια και σκηνικά της Αμερικής του μεσοπολέμου.

Υπογεγραμμένη από τον Roman Polanski, κυκλοφόρησε στις αίθουσες των Η.Π.Α. το καλοκαίρι του ’74 έξι μόλις χρονιά μετά τη δολοφονία της συζύγου του σκηνοθέτη, Sharon Tate. Λίγους μήνες αργότερα παίχτηκε και στην Ελλάδα.

Η ταινία Extreme Prejudice  έκανε πρεμιέρα στις Η.Π.Α. στις 24 Απριλίου του '87. Στα 46 του, τότε, o Nick Nolte κράτησε τον πρωταγωνιστικό ρόλο, υποδυόμενος έναν αδέκαστο ranger.

Το 1986, που η Mellanie Griffith ήταν 29 ετών γυρίστηκε το something wild.