Motorsport

Οι αγώνες με μηχανοκίνητα μέσα, δεν κρύβουν τη φυσική τους βία. Σε συνδυασμό με την προβολή και τη λαμπρότητα που ακτινοβολούν, έχουν δημιουργήσει ένα ισχυρό παγκόσμιο σύστημα.
Για όσους τους αντιμετωπίζουν διαφορετικά, αυτή η ενότητα μπορεί να έχει ενδιαφέρον.



Rallye Monte Carlo. Εξήντα χρόνια πριν - Σαββάτο 17 Ιανουαρίου 2015 PDF Print E-mail

Πριν από 60 χρόνια, τον Ιανουάριο του '55, το rallye Monte Carlo μετρούσε μόλις 25 διοργανώσεις. Δυο από αυτές, πριν τον πρώτο Μεγάλο πόλεμο του 20ου αιώνα, το 1911 & το 1912.

Δεκάεξι, κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου και μόλις επτά μετά το πέρας του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου. Μολοντούτο, είχε ήδη αρχίσει να υφαίνει την ξακουστή του φήμη.

Για τον αγώνα του '36 και την εκκίνηση από την Αθήνα, περισσότερα εδώ: Ο Jean Τrevoux στους στύλους του Ολυμπίου Διός

Δεν ήταν ένας αγώνας που κέρδισε πάντα ο ταχύτερος, ή έστω ο καλύτερος. Ενυπήρχε ένα μεγάλο μέρος όπου η τύχη έπαιζε τον σπουδαιότερο ρόλο.

Από την σωστή επιλογή των ελαστικών, η οποία πολλές φορές έχει κάτι από ρουλέτα, έως τις συνθήκες που επικρατούσαν στα ορεινά όταν ο αγώνας βρισκόταν σε εξέλιξη.

Ως εκ τούτου οι εκπλήξεις δεν ήταν σπάνιες. Όπως στο πριγκιπάτο δέσποζε το καζίνο, έτσι και στον αγώνα η τύχη ήταν απαραίτητη τόσο για τον τερματισμό, όσο και για την διάκριση.

Με  362 συμμετοχές, από τις οποίες τελικά ξεκίνησαν 319 πληρώματα και 272 τερματίσαντες, η μορφή του αγώνα δεν είχε αποκτήσει την αυστηρή δομή της δεκαετίας του '60, όπου ένα μικρό μόλις ποσοστό κατάφερνε να τερματίσει.

Για να δοθεί ένα μέτρο, μόλις δέκα χρόνια αργότερα, το '65 δήλωσαν συμμετοχή 275 πληρώματα, εκίνησαν 237 και μόλις 35 αντίκρισαν την καρό σημαία.

Πριν εξήντα χρόνια λοιπόν ο αγώνας είχε οκτώ διαφορετικά σημεία εκκίνησης. Αθήνα, Παλέρμο, Γλασκώβη, Στοκχόλμη, Όσλο, Μόναχο, Μόντε Κάρλο και  Λισσαβόνα, πριν βρεθούν στο πριγκιπάτο και εκτελέσουν όσοι συνέχιζαν την κοινή, δύσκολη, ορεινή διαδρομή.

Read more...
 
Τέσσερις εικόνες, τέσσερις ιστορίες – Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2014 PDF Print E-mail

Στο ερώτημα περί ορισμού της ευτυχίας, μια από τις απαντήσεις είναι: «Καλή υγεία και κακή μνήμη». Τη βρίσκω απολύτως εύστοχη και με σωστή δόση, περίτεχνου κυνισμού. Πάνω σε αυτό το μοτίβο, διάλεξα τέσσερις εικόνες, αρκετά παλιές, από την άνοιξη του ’68 έως το θέρος του ’77.

Έτσι για να θυμηθούμε, πρόσωπα, συνθήκες, πράγματα. Για να τα συγκρίνουμε με το σήμερα και να αντιληφθούμε κατά πόσο στέκει ο προαναφερθείς ορισμός της ευτυχίας.

Read more...
 
Για τα αποτελέσματα της συνάντησης ΕΛΠΑ – ΟΜΑΕ - Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014 PDF Print E-mail

Μια πρώτη επαφή σε ηγετικό επίπεδο ανάμεσα σε ΕΛΠΑ (Κόκκινος, Αντωνόπουλος, Γοργίας) και ΟΜΑΕ (Μιχελακάκης, Μεσημέρης, Πασαλή), έγινε σήμερα (22/12ου) σε καλό κλίμα και αποκαταστάθηκε η βαριά ατμόσφαιρα της προηγούμενης επικοινωνίας.

Συμφωνήθηκε, κατ΄ αρχήν η από κοινού επαφή με τη FIA ώστε να αρθεί η διχαστική εικόνα που δείχναμε.  Ακολούθως, να συζητηθεί η περίπτωση να δοθεί εξουσιοδότηση της Λέσχης προς την  Ομοσπονδία για την χρήση του  pouvoir sportife και στη συνέχεια να αξιολογηθεί. Τέλος οι δύο πλευρές συμφώνησαν σε νέα συνάντηση μέσα στο Δεκέμβριο

Ένα πρόβλημα που επίσης πρέπει να ξεπεραστεί είναι το οικονομικό για το ράλυ «Ακρόπολις». Η Πολιτεία οφείλει 170.000 € στην ΟΜΑΕ η οποία έστερξε να καλύψει από το ταμείο της το χρέος, ώστε να μην χαθούν οι διορίες και εκφράζεται η άποψη ότι αν πάμε σε κυβερνητικές αλλαγές το θέμα περιπλέκεται. Ταυτόχρονα έρχεται και ο αγώνας του '15 για τον οποίον πρέπει να καταβληθούν, άγνωστο τι περιθώρια υπάρχουν, τα αντίστοιχα δικαιώματα.

Read more...
 
Οι συγκρούσεις & το σπορ – Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014 PDF Print E-mail

Παραμονές Χριστουγέννων κι όπως παίζεται μια μεγάλη παρτίδα πόκερ για το μέλλον του τόπου, κάπως έτσι παίζεται και άλλη μια, σε κλίμακα ασφαλώς, για το μέλλον των Ελληνικών αγώνων αυτοκινήτου.

Όπως έχουμε ξαναγράψει, βιώνουμε μια σύγκρουση τούτη την εποχή. Η Λέσχη ύστερα από 90 χρόνια εξουσίας βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο που βρέθηκε ποτέ. Οφείλει μεγάλα ποσά, οι τραπεζικοί της λογαριασμοί έχουν δεσμευτεί, έχει χάσει το μεγαλύτερο μέρος της αξιοπιστίας της και δείχνει να είναι θανάσιμα λαβωμένη.
Στον αντίποδα, μια δυναμική Ομοσπονδία, στελεχωμένη με μαχητικά και αποφασιστικά μέλη της τρίτης μεταπολεμικής γενιάς αγωνιζομένων, έρχεται γεμάτη ορμή, εργατικότητα και θέληση για να ελέγξει ολοκληρωτικά το παιχνίδι, να πάρει αυτό που επιδιώκει εδώ περίπου και ένα τέταρτο του αιώνα.


Στο μέσον αυτής της δίνης, η FIA. Κάτι σαν την Ε.Ε. στην άλλη παρτίδα, την μεγάλη. Με ρόλο διφορούμενο, ανακοινώσεις που κρύβονται πίσω από τις λέξεις και κινήσεις υπέρ το δέον προσεκτικές, σαν να θέλει να συντηρεί ένα κλίμα αβεβαιότητας.

Να είναι άραγε η πιστότητα σε έναν 90χρονο συνεργάτη; Η κάτι άλλο που δεν μπορούμε να δούμε;

Ας βάλουμε όμως τα πράγματα στις θέσεις τους. Αποδέχομαι ασφαλώς το ιδεολογικό της υπόθεσης. Όπως και τις αντιπαραθέσεις επί τού προσωπικού. Ανθρώπινα είναι. Ωστόσο, υπάρχει και ένα άλλο σημαντικότατο θέμα.

Read more...
 
Type R R3 Το ανώτατο σκαλοπάτι του ερασιτέχνη - Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014 PDF Print E-mail

Δεν μου δίνεται πολύ συχνά η ευκαιρία να χειριστώ τόσο ειδικά, αγωνιστικά αυτοκίνητα όπως το Honda Civic Type R R3.
Συνεπώς οφείλω να ευχαριστήσω τον Δημήτρη Δριβάκο για τη μεγαθυμία του να μας το παραχωρήσει, να συγχαρούμε όλη την ομάδα του για την φιλοξενία και βεβαίως το Γιώργο Παππά υπεύθυνο επικοινωνίας του Ομίλου Σαρακάκη, στον οποίο ανήκει αυτό το λευκό Type R.

Τόπος συνάντησης η ημιορεινή Κορινθία και η ειδική διαδρομή Ψάρι. Γνωστή από τη δεκαετία του '70, σε χωμάτινο τερέν τότε, που εκκινούσε από τον κάμπο της Νεμέας, ανέβαινε με μεγάλα ευθύγραμμα κομμάτια και απανωτές φουρκέτες ως το διάσελο και κατέβαινε με δύσκολες, πονηρές κατηφόρες στην πεδιάδα της Στυμφαλίας. Είχα μια εικόνα αμυδρή  καθώς είχαμε ξαναπεράσει πρόσφατα από εκεί στις 24 ώρες Carrera Ελλάδα

Στο τελευταίο, κατηφορικό κομμάτι, που εδώ και χρόνια είναι άσφαλτος μας περίμενε η ομάδα, επιμελώς προετοιμασμένη. Ο καιρός, αν και νεφοσκεπής, μας έκανε τη χάρη να μην είναι βροχερός, διότι στην ευρύτερη περιοχή το τελευταίο 48ωρο οι βροχοπτώσεις ήταν συνεχείς.

Ο Δημήτρης, άνθρωπος με μακρά και σοβαρή παρουσία στους αγώνες, σε μια αναλυτική παρουσίαση μας προϊδέασε, μας ενημέρωσε για διάφορα θέματα. Όπως:
Πόσος χρόνος και γνώση επισταμένης εργασίας απαιτείται ώστε να φθάσει το αυτοκίνητο σε ένα ζηλευτό επίπεδο εξέλιξης αλλά και αξιοπιστίας.
Πόσο πολύπλοκο είναι να φέρεις σε λογαριασμό ένα τέτοιο αυτοκίνητο που έχει τόσους παραμετροποιήσιμους παράγοντες, ώστε να το ρυθμίσεις σωστά όχι για κάθε αγώνα, αλλά για κάθε ειδική.

Read more...
 
Ο κρεμαστός λαγός! - Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014 PDF Print E-mail

Μια βροχερή, κρύα, με ισχυρούς ανέμους μέρα, πήγαμε για φωτογράφιση. Στις φωτογραφίσεις κουμάντο κάνει, στο πλαίσιο του εφικτού, ο φωτογράφος. Για τον τόπο, τον χρόνο, τον τρόπο. Είναι ευθύνη του.
- Που πάμε Γιώργο; (ερωτώ)
- Στην Αιξωνή! (απαντά)
Μην θέλοντας να δείξω ότι είναι η πρώτη φορά που ακούω τη λέξη, μουρμουρίζω, κομπιάζοντας, κάτι που έμοιαζε με: «ε-εντάξει, πήγαινε μπροστά και ακολουθώ.»
Διασχίσαμε σχεδόν όλο το λεκανοπέδιο, τρία οχήματα, δυο τα προς φωτογράφιση, ένα υποστήριξης και τέσσερα άτομα. Λίγο πριν σβήσει η Βουλιαγμένης στην Ποσειδώνος, ο «φωτομαγιό» βγάζει φλας, στρίβει αριστερά και αρχίζει να αναβαίνει μια πυκνοκτισμένη απότομη πλαγιά.



Μετά το πρώτο χιλιόμετρο κάτι αδιόρατο μου θύμιζε, λίγο πιο πάνω όταν τα σπίτια έφυγαν από το πλάνο, η διαδρομή γινόταν πιο οικεία και όταν φθάσαμε στην ανοικτή αριστερή φουρκέτα, συνειδητοποίησα ότι βρισκόμασταν στην ανάβαση Βούλας. Γνωστή και ως κρεμαστού λαγού, κατ΄ άλλους δε, κρεμασμένου. Την διαφορά δεν την ορίζω πλήρως. Ας υποθέσουμε ότι είναι κάτι παρόμοιο μεταξύ καπνιστού (τύρου π.χ. Μετσοβόνε) και καπνισμένου (τσουκαλιού βλέπε Γ. Ρίτσος).!

Από τον Ιούνιο του ΄78, είχαν μεσολαβήσει κάτι περισσότερο από 34 χρόνια. Τότε είχα βρεθεί εκεί για τελευταία φορά. Μας είχε καλέσει η «Μότορ Ελλάς Α.Ε», αντιπρόσωπος τότε της Skoda να γνωρίσουμε από κοντά αυτό το τρομερό 1300άρι τους, το RS 130 με τον ταχύτατο Νορβηγό Jon Hοuqland στο μπάκετ του οδηγού. Ήταν λίγο μετά τον τερματισμό του αργυρού Ιωβηλαίου του Δ.Ρ.Α. 
Δεν κινηθήκαμε  πάνω στην διαδρομή της ανάβασης αλλά σε ένα πλήθος από παρακείμενους χωματόδρομους, οι οποίοι δεν μου ήταν και ιδιαιτέρως άγνωστοι. Δυο εβδομάδες νωρίτερα είχα ξαναβρεθεί εκεί, δίπλα στον W. Rohrl σε μια αξέχαστη βόλτα με το μουλέτο 131. Αλλά για τις ιστορίες αυτές, κάποια άλλη στιγμή. 

Και να τώρα μετά από τόσα χρόνια σε μεταλλαγμένο τοπίο. Αναγκαία η επιστροφή στο παρελθόν να μνημονεύσουμε ανθρώπους, επιδόσεις και αυτοκίνητα.

Read more...
 
Για τη διεκδίκηση του δακτυλιδιού - Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014 PDF Print E-mail

ΟΜΑΕ & ΕΛΠΑ. Η σειρά δεν είναι τυχαία. Η Ομοσπονδία είναι το μέλλον. Η Λέσχη το παρελθόν. Όλα τα στοιχεία εκεί οδηγούν. Έτσι, αναρωτιέμαι τι σκοπό είχε η έφοδος που πρόσφατα πραγματοποίησε κλιμάκιο της Ομοσπονδίας στα γραφεία της Λέσχης. Ήταν μια θερμή συνάντηση που κατέληξε σε ρήξη, όπως και σε απόλυτη διαφωνία, ακόμα και στο πως χαρακτήρισε, η κάθε πλευρά τις απαιτήσεις της άλλης.

Λες και ζήσαμε επανάληψη της επίθεσης στην Βαστίλη. Μόνο που το φρούριο με τους οκτώ πύργους είχε πέσει από το θέρος του '13 και ο διοικητής του, μαρκήσιος de Launay, είχε διαφύγει, αποχωρώντας ευφυώς, γλυτώνοντας τον αποκεφαλισμό.



Συνεπώς, με τη ζαριά να έχει ριφθεί, με τους επιθεωρητές της FIA να έχουν επιτελέσει την έρευνα τους, με το πολύφερνο pouvoire sportif να είναι μόνον θέμα χρόνου να περάσει μετά από 90 χρόνια σε άλλα χέρια, η επίσκεψη, ο σκοπός της και ο τρόπος της ήταν απολύτως αχρείαστα. Αυτά καταθέτω, διότι αυτά αντιλαμβάνομαι με όσα γνωρίζω.

Η Λέσχη κράτησε το σπορ στα χέρια της 90 χρόνια. Έκαμε πολλά. Έχει κατηγορηθεί ότι αυτά που δεν έκαμε ήταν περισσότερα. Μια αντικειμενική ιστορική αποτύπωση θα δώσει απαντήσεις. Στην ηγεσία της βρέθηκαν σημαντικοί Έλληνες. Από τις αίθουσες της πέρασαν ανιδιοτελείς, διακεκριμένοι λειτουργοί. Άνδρες μετρημένοι και γνώστες. Περιόδευσαν και μετριότητες, κοινοί λαφυραγωγοί, τύποι κενοί. Εκφράζω την άποψη ό,τι όσο κυλούσε ο χρόνος η σημαντικότητά της έφθινε.

Read more...
 
24 ώρες Carrera Ελλάδα - σαν προσωπικό ημερολόγιο – Δεύτερα 20 Οκτωβρίου 2014 PDF Print E-mail

Δεν είχα ιδιαίτερη συμπάθεια στους αγώνες ρεγκιουλαριτέ. Δεν ήμουν καν τόσο σίγουρος, αν η λέξη αγώνας περιέγραφε με ακρίβεια αυτή τη δοκιμασία. Έπειτα κατέληξα στο συμπέρασμα ότι παρά το γεγονός πως η γενναιότητα του πληρώματος, ή η οδηγική δεξιοτεχνία δεν έχουν τον πρώτο λόγο, από τη στιγμή που υπάρχει χρονόμετρο και κατάταξη είναι τρόπον τινά, μια αναμέτρηση.

Ακολούθως και ενώ είχα να μιλήσω καμιά δεκαπενταριά χρόνια με τον Μαθιό Μανσόλα, ο οποίος Μαθιός είναι πολλά διακριθείς σε τέτοιου είδους δοκιμασίες, μου είπε κάτι που με κάλυψε απολύτως. Αποκάλεσε τα ρεγκιουλαριτέ, «κέντημα». Κατέληξα έτσι στην ορθή, κατά την κρίση μου, περιγραφή ως: δοκιμασία ακριβείας.

Ούτως εχόντων των πραγμάτων η απόσταση μεταξύ των ρεγκιουλαριτέ και εμού ολοένα και μεγάλωνε, καθότι ήμουν βέβαιος πως, σε πιθανή εμπλοκή, ούτε θα το φχαριστιόμουν, ενώ παράλληλα, θα με χώριζε τεράστια απόσταση από τον πρωτελευταίο.

Μέχρι που ενεφανίσθη ο Θάνος Καρύδας, κραδαίνων αφίσα του 17ου ράλυ Carrera , «24 ώρες Ελλάδα» και άρχισε την επιχειρηματολογία του πόσο καλό, πόσο όμορφο, πόσο διαφορετικό ήταν.

Ανεχώρησε, επανήλθε, επαναλάμβανε έως να με πείσει, πράγμα που τελικώς κατάφερε. Συνέτεινε και ο Οδυσσέας «tweety» Τσαγκάρης, σε αυτόν τον προσηλυτισμό και η απόφαση ελήφθη.

Από το παζλ έλειπαν πλέον, μοναχά δύο τόσα δα, μικρά κομμάτια. Το αυτοκίνητο και ο συνοδηγός. Στο μεταλλικό τμήμα, τη λύση εδώ έδωσε έτερος φίλος, ο Σταύρος, ο οποίος ασμένως παραχώρησε μια λευκή  911 SC, πού έχει στην όχι και τόσο μικρή πια, αλλά πάντα διαλεκτή συλλογή του.


Με τα χρώματα του Car & Driver, η λευκή 911 σε πάρα πολύ καλή κατάσταση, τόσο εξωτερικά όσο και μηχανολογικά, λίγες ώρες πριν την εκκίνηση.

Στο έμψυχο τμήμα το πρόβλημα ήταν μεγαλύτερο, καθώς έπρεπε να βρεθεί πρόσωπον που θα μπορούσε να αντέξει για κάτι παραπάνω από 24 ώρες τις ιδιαιτερότητες μου και ασφαλώς vice versa. Το θέμα της εμπειρίας του σε τέτοια events δεν ετέθη ποτέ! Ούτως ή άλλως η εκλογή θα γινόταν από πολύ μικρή δεξαμενή. Πρώτη επιλογή ήταν ο πρεσβύτερος απόγονος, ο οποίος όμως τραυματισθείς ανήμερα της ονομαστικής του εορτής, στον πρώτο αγώνα (κυπέλου) της χρονιάς στο άθλημα της καρδιάς του (μπάσκετ), άνοιξε λογαριασμούς με τους γιατρούς και τα χειρουργεία, καθώς κατέστρεψε χιαστούς και μηνίσκο. Βαρύ το ανηφόρι που τον αναμένει...

Read more...
 
Όχι, ευχαριστώ - Σαββάτο 4 Οκτωβρίου 2014 PDF Print E-mail

Παρακολούθησα, επισταμένως, την έβδομη ειδική διαδρομή του ράλυ της Γαλλίας,  από ζωντανή τηλεοπτική κάλυψη στους δρόμους του Στρασβούργου. Στη σκιά λοιπόν του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, με υγρασία 65%, παρουσία ελάχιστου κόσμου και αρκετών φωτογράφων, τα έντεκα πρώτα πληρώματα ήρθαν στα σπίτια μας μέσα από τον τηλεοπτικό δέκτη από το συνδρομητικό κανάλι, που καλύπτει το WRC.

Ήταν μια διαδρομή ενάμιση περίπου χιλιομέτρου, που κάλυπταν οι αγωνιζόμενοι τρείς φορές ώστε να συμπληρωθούν τα 4,67 χλμ. του συνολικού μήκους της.


R. Clark - J. Porter στο ΙΣΤ' Δ.Ρ.Α. ('68) κατεβαίνοντας τον Κέδρο. Η κλασσική εικόνα του Φ.Φ.Φ.

Στενή, οριοθετημένη από «ζέρσεϋ», με την μοναδική κάπως γρήγορη και φαρδιά ευθεία να φέρει εμπόδια ώστε να υποχρεώνει τα αυτοκίνητα σε ζικ ζακ, για να μειώνεται η ταχύτητά τους, με ένα πήδημα κάτω από διαφημιστική αψίδα, από την οποία μόλις πέρναγαν τα πληρώματα ξεπηδούσαν δυο μεγάλες φλόγα

Αρκετά πλάνα «καίγονταν» από τους προβολείς των αυτοκινήτων, άλλα πιο εντυπωσιακά, από ενάερια κάλυψη που μας έδειχαν μια ευρύτερη άποψη. Μόλις έφταναν στο «στοπ» της ειδικής, οι οδηγοί ήταν υποχρεωμένοι να δεχτούν την ανάκριση του τηλεοπτικού ρεπόρτερ.

Αυτό ήταν. Μια απολύτως αδιάφορη «ραλιστικά» πόλη, σε μια απολύτως αδιάφορη «δεξιοτεχνική» ε.δ., με αναίτια πελώρια τηλεοπτική κάλυψη – προβολή, διάλεξαν οι επικεφάλής του WRC show να μας πλασάρουν το προϊόν τους.

Read more...
 
Τατόι, 40 χρόνια νωρίτερα - (Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2014) PDF Print E-mail

Έχοντας ήδη λησμονήσει τι έψαχνα (όχι και τόσο σπάνιο φαινόμενο), στο ψηφιοποιημένο φωτογραφικό μου αρχείο, έπεσα πάνω σε μια εξαίρετη σειρά φωτογραφιών του φίλου Δ. Γ. Σ. από τον κάπως μακρινό, πια, Ιούλιο του '74. Στα 19 του, τότε, ο Δημήτρης φωτογράφιζε και έγραφε για την «Ομάδα».

Εστιάζω στον αγώνα ομάδας Ένα (Gr.1) για διάφορους λόγους: Κατ΄ αρχάς διότι ανακάλυψα μια πανέμορφη εικόνα του Kadett που συμμετείχα στο 13ο Ι.Ρ.Α. Ακολούθως διότι ήταν μια θαυμάσια ευκαιρία να μνημονεύσουμε την κατηγορία της ομάδας 1, στα πρώτα της μάλιστα βήματα, ακολούθως να ξεφυλλίσουμε τον τύπο της εποχής, αλλά και να θυμηθούμε πρόσωπα και πράγματα. Τέλος, διότι θα κάνω χαρούμενο τον αναγνώστη Γιώργο Β. από το Αγρίνιο με την ομολογηθείσα αδυναμία του, προς την φίρμα του «Κεραυνού».

Ο Τζώνυς στρίβει το Kadett στην παρακαμπτήριο με γυαλιά μοτοσυκλετιστή (goggles) πάνω από το γείσο του κράνους. Για όσους απορούν, τα σπασμένα παρμπρίζ ήταν σύνηθες φαινόμενο σε πολλούς αγώνες στο Τατόι, όπου υπήρχαν αρκετές μικρές πέτρες πάνω στην οδόστρωμα και αν το προπορευόμενο όχημα πατούσε κάποια, την εκσφενδόνιζε με ορμή,  προς το παρμπρίζ του επόμενου. Ο Τζώνυς ήταν έτοιμος και για αυτό το ενδεχόμενο σε μια εποχή που τα laminated κρύσταλλα δεν είχαν επιβληθεί. Το Καdett κάθεται ψηλά πάνω στις Minilite και στα φαρδιά racing, πιθανότατα Dunlop ελαστικά. Η φωτό είναι από τις δοκιμές του Σαββάτου όπου το λευκό Opel με το νούμερο δύο στις πόρτες, έκανε τον τρίτο χρόνο.


Κυριακή 30 Ιουλίου 1974 λοιπόν, αγώνας ταχύτητας Τατοίου ομάδας 1. Νικητής ο Γιώργος Μοσχούς με δίλιτρη Veloce. Στο καπώ της ξεχώριζαν τα λογότυπα  των τσιγάρων «Δελφοί» της καπνοβιομηχανίας Κεράνη.  Οι παλιότεροι του χώρου, ίσως θυμούνται ότι εκείνη την εποχή «Δελφοί φίλτρο» κάπνιζαν από τα χαρακτηριστικά πλακέ πακέτα με τις εγκάρσιες γραμμώσεις, ο Αλέξανδρος Δαρδούφας, ο Γιώργος Μοσχούς και η Πέγκυ Τρικάκου.

Τα υπόλοιπα αγωνιστικά, τα αφήνω στη γραφίδα του Τάκη Πιρπιρή που, εκείνη την εποχή, κοσμούσε με τις γνώσεις και το ύφος του

Read more...
 
More Articles...
<< Start < Prev 1 2 3 4 5 Next > End >>

Page 4 of 5