Τουρισμός

Ελλείψει άλλης πια, λογίζεται ως η βαριά βιομηχανία του τόπου μας. Πανάκεια ή Κατάρα; Αυτό που δεν χωρά αμφιβολία όμως, είναι αλλάζει την μορφή της χώρας, καθώς και την συμπεριφορά των κατοίκων της.

Κι' όπως έχει λεχτεί από  τον Robert Runice: Στον Μεσαίωνα οι άνθρωποι ήταν τουρίστες, επειδή ήταν θρήσκοι. Σήμερα είναι τουρίστες, γιατί ο τουρισμός  είναι η θρησκεία τους.

Τέλος ας μην συγχέεται ο τουρίστας με τον ταξιδιώτη.




…ανοίξαμε και σας περιμένουμε – (Πέμπτη 18 Ιουνίου 2020) PDF Print E-mail

Ο Μάνος Χατζιδάκις εγκατέλειψε τα εγκόσμια στις 15 Ιουνίου του 1996. Δεν ήταν ούτε 69 χρονών. Στις αποσκευές του κουβαλούσε επαρχία και πρωτεύουσα, Κατοχή και Δεκέμβρη, Εμφύλιο και  μίσος. Απέκτησε μια σπάνια καλλιέργεια χωρίς να σπουδάσει κάτι και πέρα από την πολιτιστική κληρονομιά που μας άφησε, στάθηκε όρθιος με μια μοναδική γενναιότητα απέναντι στην χυδαιότητα όλων των καιρών, ειδικά της Αυριανής. Ευτυχώς για τον ίδιο και δυστυχώς για μας, δεν έζησε τον πυρετό του Χρηματιστηρίου το ‘99, το ενιαίο νόμισμα το ‘02, τους Ολυμπιακούς αγώνες του ‘04 και τα αλλεπάλληλα Μνημόνια από το 2010 και εντεύθεν.


Αιρετικός, ασυμβίβαστος ανήκε στην σπάνια χορεία των ιδιαίτερα ευαίσθητων, ευφυών, δημιουργικών αλλά ταυτόχρονα αλύγιστων προσωπικοτήτων, που είχαν την ικανότητα να ερμηνεύουν το παρελθόν, να συλλαμβάνουν το παρόν και να προφητεύουν το μέλλον. Έτσι λοιπόν το είχε δεί να έρχεται και το είχε πεί, από την πολύ καθαρή σε σύγκριση με το σήμερα, δεκαετία του ’70: «θα καταλήξουμε γκαρσόνια της Ευρώπης». Δυο μέρες πριν το κλείσιμο των 26 χρόνων από το θάνατο του, ο πρωθυπουργεύων  έκαμε τον κόπο και λειτουργώντας και ως υπουργός Τουρισμού και ολίγον ως ταξιδιωτικός πράκτωρ, επισκέφτηκε ένα από τα αποδοτικότερα τουριστικά κεφάλαια του τόπου. Αντιγράφω από το ιστότοπο της εφημερίδας «Καθημερινή»:

Read more...
 
Ο παράδεισος (μου) – (Δευτέρα 11 Μαίου 2020) PDF Print E-mail

Μεσημέρι ήταν, κάτι λογάριαζα και το δεύτερο έπαιζε από δίπλα το πρόγραμμα του. Και έξαφνα ήρθε εκείνη η μελωδία που άνοιξε μια τεράστια πύλη στο παρελθόν. Ο Μανώλης Μητσιάς στα 29 του χρόνια τραγουδούσε  τους στίχους του F.G. Lorca  «ο παράδεισός μου», σε σύνθεση του Χρήστου Λεοντή, και απόδοση στα Ελληνικά από τον Λευτέρη Παπαδόπουλο.  Τo κομμάτι είχε κυκλοφορήσει με το άλμπουμ «αχ Έρωτα» λίγες εβδομάδες μετά τον δραματικό Ιούλιο του 1974, στα πρώτα διστακτικά βήματα της Μεταπολίτευσης. Εξήντα εξ λέξεις είναι όλες κι όλες, κι ας με συγχωρέσει η μνήμη του ποιητή, αλλά αν δεν το μελοποιούσαν  οι τρεις Έλληνες, πιθανότατα, δεν θα το γνωρίζαμε καν.

Τώρα, κάνοντας λόγο για την τεράστια πύλη στο παρελθόν, θα φέρω την κουβέντα στον τουρισμό και στην αγωνία για την φετινή σεζόν. Την αγωνία για το πόσοι θάρθουν ώστε να κινηθεί η τοπική οικονομία, αλλά και την αγωνία του τι θα γίνει με το θέμα της ανεξέλεγκτης υγείας των πελατών. Διότι πελάτες είναι, ούτε καν τουρίστες, πόσω δε μάλλον ταξιδιώτες. Τα παραπάνω ενισχύονται από το ενδιαφέρον διάφορων εξωχώριων φορέων οι οποίοι όλως αιφνιδίως, ανακάλυψαν τις ομορφιές και την καλοσύνη της Ελλάδας. Εξίσου φτηνή ήταν η αντίδραση κάποιων ημεδαπών μέσων ενημέρωσης με την αντίστοιχη, υπερβολική προβολή του θέματος.

Read more...
 
...πιο ασυμάζευτο από ποτέ - (Δευτέρα 12 Αυγούστου 2019) PDF Print E-mail

Το 1975 ο Ε.Ο.Τ. ξεκινά ένα πρόγραμμα αξιοποίησης παραδοσιακών οικισμών. Στον οργανισμό, ο οποίος βρίσκεται υπό την γενική γραμματεία του Τζανή Τζανετάκη, έρχεται ο Άρης Κωνσταντινίδης και τοποθετείται ως ειδικός σύμβουλος σε θέματα αρχιτεκτονικής και προστασίας περιβάλλοντος.


Συνετός και έντιμος ο προϊστάμενος,  οραματιστής και εκρηκτικός ο αρχιτέκτονας, προοικονομούσαν ένα ζευγάρι που η πολιτική, μοιραία θα περιόριζε το έργο τους. Όπερ και εγένετο. Τον Ιανουάριο του ’77, ο Αρ.Κ. παραιτήθηκε, μη δυνάμενος να εφαρμόσει τα οράματά του, ενώ λίγους μήνες αργότερα, ο Τζ.Τζ. άφησε τον Ε.Ο.Τ. προκειμένου να πολιτευτεί και να εκλεγεί τον Νοέμβριο, στην πρώτη του βουλευτική θητεία.

Read more...
 
Τουριστικό δίκαιο – (Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2018) PDF Print E-mail

Ενδιαφέρουσα η είδηση από την πρωτεύουσα της Τοσκάνης. Την  πατρίδα της Αναγέννησης. Την Φλωρεντία. Ο Δήμος της πόλης αποφάσισε να απαγορέψει στους τουρίστες να τρώνε στα πεζοδρόμια και μπροστά από τις εισόδους των καταστημάτων.


Φλωρεντία. Πιάτσα ντε λα σινιόρα. Οκτώβριος  του '12.

Το πλήθος των επισκεπτών που ξεπερνά πλέον κάθε υποδομή, μοιραία αναγκάζει  αρκετούς από αυτούς να τρώνε κάτι στο όρθιο. Λογικό, ανθρώπινο από την μια. Ενοχλητικό από την άλλη, όπως για τον ιδιοκτήτη καταστήματος δερμάτινων ειδών και μιας οικογένειας τουριστών που έτρωγαν μπροστά στο μαγαζί του. Η διαμάχη τους κατέληξε σε καυγά και ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι του Δημάρχου Dario Nardella ο οποίος εξέδωσε το σχετικό απαγορευτικό.

Read more...
 
ανήμερα Δεκαπενταύγουστο – (Πέμπτη 16 Αυγούστου 2018) PDF Print E-mail

To έκανε από το '90. Μια φορά το χειμώνα. Και μια φορά το καλοκαίρι. Για χειμωνιάτικο, προτιμούσε την 21η Δεκεμβρίου, μα το παράτησε σύντομα. Το καλοκαιρινό όμως το κράταγε περισσότερο από 10 χρόνια, για ανήμερα Δεκαπενταύγουστο.


Εγκατέλειπε το σπίτι, γύρω στις 4 την νύκτα. Έφευγε με το δίτροχο και τον φωτογραφικό εξοπλισμό στην πλάτη. Ανέβαινε σε κάποιο βουνό, ή κατέβαινε σε κάποια παραλία, με πρόσβαση προς ανατολάς. Έβλεπε, φωτογράφιζε την ανατολή του ήλιου.

Read more...
 
Πρόωρες αλήθειες – (Δευτέρα 21 Μαίου 2018) PDF Print E-mail

Δέκα, σχεδόν, χρόνια νωρίτερα, αρχές του Ιουλίου του ’08 ήταν, όταν βρέθηκα για τελευταία φορά στα Φηρά. Περαστικός για λίγες ώρες, ανεβαίνοντας από την Ανάφη με το ηρωικό «Ρομίλντα». Χάζευα την καλδέρα όπου τα ποστάλια άδειαζαν σωρηδόν στις λάντζες το ανθρώπινο υλικό.

Στιγμές αργότερα, το περιστασιακό αυτό πλήθος, δημιουργούσε  το αδιαχώρητο στα σοκάκια της πόλης. Η σύντομη περιήγηση είχε μετατραπεί σε ένα σπορ πλήρους επαφής. Όπως στο Ponte Vecchio της Φλωρεντίας, στην πλατεία του Αγίου Μάρκου της Βενετίας, στην Rambla της Βαρκελώνης, και οπουδήποτε αλλού έχει ενσκήψει, ως θύελλα, ο βιομηχανοποιημένος τουρισμός.


Ορδές τουριστών, βιαστικών, αγχωμένων, ιδρωμένων, δεν κοίταζαν γύρω τους, έβλεπαν ψηφιακά είδωλα στις ράχες φωτογραφικών συσκευών. Στις μέρες μας το φαινόμενο έχει κατά πολύ επιδεινωθεί. Δεν αντέχω να το αντιμετωπίσω και κάπως  έτσι μετατρέπομαι σε ξένος, μέσα στον τόπο μου.

Read more...
 
Μια βίζιτα – (Πέμπτη 3 Μαίου 2018) PDF Print E-mail

Μεσημέρι Παρασκευής. Η τελευταία του φετινού  Απρίλη. Ασυνήθιστα υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες. Πύλη του Αδριανού. Το αδιαχώρητο. Μάζες Ασιατών, Ευρωπαίων, Αμερικανών τουριστών, αδειάζονται ως ανθρώπινο υλικό, από κλιματιζόμενα, ογκώδη λεωφορεία που δημιουργούν κυκλοφοριακό έμφραγμα στις εγγύς οδικές αρτηρίες της πρωτεύουσας.

Το υλικό, με βήμα γρήγορο, με το χρόνο να πιέζει, έτσι ώστε να προστεθεί όσο το δυνατόν περισσότερη τουριστική δόση, στο μικρότερο χρονικό διάστημα. Το προβλέπει άλλωστε και το κόστος που κατέβαλε, ο κάθε άμοιρος που κατέφθασε από την άλλη άκρη της γης,  της ομώνυμης βιομηχανίας όμηρος.

Ιδρωμένα κούτελα, χαμένα βλέμματα μέσα στο πρώιμο καλοκαίρι,  μα και χαρούμενα πρόσωπα με υψωμένα κινητά, για τις απαραίτητες σέλφυ, τα αποδεικτικά στοιχεία του: «πέρασα κι εγώ από εκεί», οδεύουν όλα μαζί, προς την Ακρόπολη των Αθηνών. Σακίδια στην πλάτη, γουλιές νερού, το εφήμερο κυνήγι μιας σκιάς και η προσμονή για ένα ακόμα κύμα από δροσερό αεράκι.

Read more...
 
<< Start < Prev 1 2 3 4 5 Next > End >>

Page 2 of 5