Τουρισμός

Ελλείψει άλλης πια, λογίζεται ως η βαριά βιομηχανία του τόπου μας. Πανάκεια ή Κατάρα; Αυτό που δεν χωρά αμφιβολία όμως, είναι αλλάζει την μορφή της χώρας, καθώς και την συμπεριφορά των κατοίκων της.

Κι' όπως έχει λεχτεί από  τον Robert Runice: Στον Μεσαίωνα οι άνθρωποι ήταν τουρίστες, επειδή ήταν θρήσκοι. Σήμερα είναι τουρίστες, γιατί ο τουρισμός  είναι η θρησκεία τους.

Τέλος ας μην συγχέεται ο τουρίστας με τον ταξιδιώτη.




Τουριστικά ερείπια – (Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2016) PDF Print E-mail

Το θέμα του Τουρισμού είναι σύνθετο. Μερικοί το αντιμετωπίζουν ως χρυσοφόρο φλέβα, άλλοι στηρίζουν πάνω του κρατικές οικονομίες. Υπάρχουν και εκείνοι που διατηρούν επιφυλάξεις. Στην χώρα μας την μαζικότητά του την απέκτησε μεταπολεμικά.

Για να εξυπηρετηθούν όλοι όσοι προτιμούσαν την Ελλάδα για διακοπές , αλλά ακόμα και για τον εσωτερικό τουρισμό, η ύπαρξη ξενοδοχειακών μονάδων ήταν απαραίτητη. Κι όσο μεγάλωνε το πλήθος των τουριστών τόσο μεγάλωνε και η ανάγκη κλινών.

Απεικόνιση, καλλιτεχνική, της διαμόρφωσης του σανατορίου της Πάρνηθας σε ξενοδοχειακή μονάδα

Έτσι αφενός μεν πλήθαιναν, αφετέρου δε γιγαντώθηκαν οι ξενοδοχειακές μονάδες. Αυτό ήταν η μία τάση. Η άλλη ήταν το περιτύλιγμα. Όπως και οι μεζονέτες που ήταν αδιανόητο να ήταν μη πολυτελείς, έτσι και τα ξενοδοχεία έπρεπε να κολυμπούν στο γκλάμουρους, παραδοσιακή άλλωστε αξία του ημεδαπού συστήματος, από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους.
Είναι απορίας άξιον πως η επόμενη γενιά από εκείνη που πήγαινε στο μεροκάματο με γάιδαρο, νιώθει μια αποστροφή αν το hotel δεν διαθέτει Spa.
Το αντίθετο της πολυτέλειας και ειδικά αυτής, της αμφιλεγόμενης αισθητικής πολυτέλειας, που φιλονικεί με το βλαχομπαρόκ για την πρωτοκαθεδρία, δεν είναι η μιζέρια, η φτώχεια, η κακομοιριά. Είναι το λιτό, φωτεινό, Ελληνικό μέτρο.

Ακολουθούν μια σειρά από εικόνες ξενοδοχείων, που φιλοδόξησαν να προσφέρουν φιλοξενία μιας άλλης εποχής, ή φλερτάρισαν κάποια στιγμή με την ιδεολογία του γκλάμουρους, ή πίστεψαν ότι το μεγάλο είναι απαραίτητα ωραίο. Αλλά τώρα δεν είναι παρά ενοχλητικά ερείπια, αποδείξεις λανθασμένων κινήσεων, ή αλλαγής των καιρών και των συνηθειών, ή θύματα μιας αμφιλεγόμενης ανάπτυξης.

Read more...
 
Η ελλάδα του Τουρισμού - (Σαββάτο 8 Οκτωβρίου 2016) PDF Print E-mail

Σκίτσο  φιλοτεχνημένο, πιθανότατα, από τον Μίνωα Αργυράκη, αλιευμένο από την ετήσια αγγλόφωνη έκδοση της Hellenews του ΄66, με τίτλο Tourism in Greece. Στο ίδιο έντυπο φιλοξενούνται και άλλα σκίτσα, τα οποία όμως, φέρουν  την υπογραφή του. Τούτο όχι, εξ ού και η εικασία.

Στο συγκεκριμένο ο Ερμής, μην ξεχνιόμαστε όχι ο λόγιος, αλλά ο κερδώος, με το σήμα του δολαρίου στο ραβδί, αλαφροπερπατά σκορπώντας χαρτονομίσματα. Μια πολύ πρώτη άποψη για το παραγωγικό του Τουρισμού.

Πενήντα χρόνια μετά από εκείνη την έκδοση, το πράγμα είναι αρκετά πιο σύνθετο. Σε προσωπικό επίπεδο, ήταν και κατά φαινόμενα θα παραμείνει κάτι που με απασχολεί. Έχουν κατά καιρούς γραφτεί αρκετά, επί του θέματος, εδώ, σε αυτόν τον ιστότοπο. Όλα, μακριά, πολύ μακριά από αυτά, τα «η βαριά βιομηχανία μας» και «η ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας» κλπ.

Άλλη μια αφορμή, ώστε να επανέλθει το θέμα, δόθηκε με τις πανηγυρικές δηλώσεις του διευθύνοντα συμβούλου της εταιρείας που ανέλαβε την εκμετάλλευση του τέως αεροδρομίου του Ελληνικού. Κάτω από την ομπρέλα της, υφίσταται μια παγκόσμια επενδυτική ομάδα αποτελούμενη από εταιρείες από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Κίνα και τον όμιλο Λάτση.

Περιχαρής, λοιπόν, ο διευθύνων σύμβουλος μας επληροφόρησε πως ένα εκατομμύριο τουρίστες επιπλέον θα έρχονται στην Αττική μα πως προϋπόθεση είναι να ολοκληρωθεί με επιτυχία ο διεθνής διαγωνισμός για τη δημιουργία Καζίνο και μεγάλης ξενοδοχειακής μονάδας στην περιοχή.

Ένα ακόμα εκτός Ελληνικού μέτρου έργο, έρχεται να προστεθεί στα όσα αλλάζουν δραστικά τον χαρακτήρα του τόπου.

Read more...
 
Σημειώσεις για τις διακοπές – Σαββάτο 22 Αυγούστου 2015 PDF Print E-mail

Για όσους αναρωτιούνται πότε τελειώνουν οι διακοπές υπάρχει, ανάμεσα στις άλλες, και η απάντηση: «Τότε που αρχίζεις να ξαναδιαβάζεις ειδήσεις.» Στο δε επόμενο, πιθανό, ερώτημα: «Κι' αν δεν σταμάτησες την ανάγνωση της ειδησεογραφίας;» η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι αφοριστική: «Ε! Τότε δεν διακόπευσες!»

Από την ανάγνωση των ειδήσεων εξαιρούνται τα αθλητικά φύλλα. Για τον συνειδητό πολίτη αποτελούν μια ελαφρά ψυχαγωγία ικανή να τον οδηγήσουν σε μια ωριαία, άκρως αναζωογονητική σιέστα. Με τίτλους τύπου: «Τρέλα για Μανενσάουκο» ή  «Αποθέωση και τρίποντο με το πόδι ο Παπ!»

Στην περίπτωση μάλιστα που δεν αισχύνεσαι, και εφόσον ταυτόχρονα υφίσταται το απαιτούμενο θάρρος, υπάρχει και η ακραία εξαίρεση να ζητήσεις από τον εφημεροδοπώλη κάποιο από αυτά τα tabloid φύλλα που με τόση επιτυχία κυκλοφορούν στο εκδοτικό γίγνεσθαι. Εκεί  θα προσέξεις πως: «Ανθρωποκυνηγητό  συμβαίνει αυτές τις ημέρες μετά τις φωτογραφίες που είδαν το φως της δημοσιότητας με τη Τζένη  και τον νεαρό άντρα δίπλα της.» ή ακόμα: «Έλενα συλλεκτικό: Με μαγιό και χωρίς ρετούς στη Νάξο»
Μεγάλες, αναμφίβολα, Δημοσιογραφικές στιγμές.

Ανεξήγητη, σε κάθε περίπτωση, η επιμονή των πολιτών να επιμένουν να πέφτουν στο δόκανο της τηλεόρασης ακόμα και την περίοδο των διακοπών τους. Σπίτια καλοκαιρινά με τον δέκτη να σφυροκοπεί τους ενοίκους μέρα μεσημέρι, σουβλατζίδικα με τον παρεμβατικό σατανά μονίμως αναμμένο σαν μια ισχυρή απόδειξη αδυναμίας απεξάρτησης. Ακόμα πιο παθολογική, η προβολή ύπαρξης wi-fi στα καφενεία, όπου οι θαμώνες χαίρονται τη συντροφιά τους, μόνοι.

Πρόσωπα που χάνονται μέσα στο ψυχρό φως των και spartphones αποκαλούμενων, την ώρα που δίπλα τους η ζωή απομακρύνεται έγχρωμη. Για αυτό, πιθανόν, και η υπόσχεση του πρώην πρωθυπουργού για παροχή δωρεάν wi-fi στα λεωφορεία. Ο Μεσσήνιος είχε εντοπίσει το θέμα και ως πολιτικός ηγέτης είχε διατυπώσει τη λύση, είχε δει το μέλλον.

Read more...
 
Για τη χώρα του Βάσκων - Τρίτη 28 Απριλίου 2015 PDF Print E-mail

Δεκέμβρης του '73 ήταν, λίγες εβδομάδες μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου όταν γέμιζαν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων με τα ρεπορτάζ από την βομβιστική επίθεση κατά του πρωθυπουργεύοντος στην Φρανκική Ισπανία, Luis Carrero Blanco. Παράλληλα ήταν και η πρώτη φορά που άκουγα – διάβαζα, στα 16 μου, τα αρκτικόλεξα Ε.Τ.Α.

Λίγους μήνες αργότερα έπεφτε στα χέρια μου η  Ιστορία του Εμφυλίου Πολέμου  του Ζωρζ Ρου, σε εκδόσεις Βίπερ, (George Roux: La Guerre civile d' Espagne), σε μετάφραση του Γιάννη Λάμψα και στον ατέλειωτο καμβά της Ιβηρικής, άρχισαν να μπαίνουν διστακτικά κάποια κομμάτια.

Χώρα που έχει υποστεί το σοκ του Εμφυλίου και το μαρτύριο της δικτατορίας δείχνει κατ' αρχήν ένα απύθμενο πολιτικό βάθος, ενώ ακολούθως κερδίζει σεβασμό, για τα πάθη και τις ιστορίες αίματος που έζησε. Από Ελληνικής πλευράς, εύλογα, υπάρχει μια μεγαλύτερη κατανόηση, τουλάχιστον από εκείνους που έζησαν ή μελέτησαν τις αντίστοιχες εμπειρίες.

Η βομβιστική επίθεση ενάντια στον Blanco ήταν ένα γεγονός που έκαμε τις αυτονομιστικές διαθέσεις των Βάσκων παγκοσμίως γνωστές. Η Ισπανία τότε, ζούσε υπό τη σκιά του Caudillo. Κυβερνούσε, δικτατορικά, τη χώρα από τον Απρίλιο του '39.

Είναι μάταιο να αναπολούμε τι θα μπορούσε να είχε συμβεί στην Ευρώπη αν στον Ισπανικό Εμφύλιο δεν είχαν επικρατήσει οι εθνικιστές.

Έναν πόλεμο για τον οποίον, ο Saint-Exupery, που τον έζησε ως πολεμικός ανταποκριτής, θα έγραφε: «Εδώ τουφεκίζουν, όπως αλλού κλαδεύουν δένδρα». Θα ήταν όμως σίγουρα ενδιαφέρον να είχε συμβεί και να είχαμε παρακολουθήσει τις εξελίξεις.

Απρίλης του '15 λοιπόν, βηματίζω απόγευμα υπό την απειλή βροχής στο Μπιλμπάο και προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τι να είχε συμβεί στους ίδιους δρόμους, κάποια 78 χρόνια νωρίτερα όταν ο Φράνκο, επιχείρησε να εκμηδενίσει αυτόν το θύλακα αντίστασης στον βορά.

Ο ιστορικός Claude Gernade Bowers, πρεσβευτής των Η.Π.Α. στην Χιλή και στην Ισπανία είχε γράψει για τους Βάσκους, ότι: «είναι οι πιο δυναμικοί, οι πιο ενεργητικοί και οι πιο παράτολμοι από όλους τους Ισπανούς», ενώ ο Roux, συμπληρώνει: «...άνθρωποι άξιοι, γενναίοι, επίμονοι, στην μακρόχρονη ιστορία τους, μπόρεσαν να αντισταθούν σε όλους τους εισβολείς και δεν άφησαν ποτέ το Ισλάμ να τους υποδουλώσει. Είχαν κατορθώσει να διατηρούν πάντα μια αυτονομία, προσκολλημένοι σε προαιώνια αισθήματα ανεξαρτησίας.»

Read more...
 
...ολίγον εμμονικός - Κυριακή 13 Ιουλίου 2014 PDF Print E-mail

Έχω την εντύπωση ότι η εμμονή είναι σαν την εγκυμοσύνη. Δηλαδή όπως, ή είσαι η δεν είσαι έγκυος, έτσι, ή είσαι ή δεν είσαι εμμονικός. Μολοντούτο τοποθέτησα και τη λέξη ολίγον σε μια απόπειρα να ελαφρώσω ή έστω να δικαιολογήσω την εμμονή μου, για το θέμα του Τουρισμού. Καθότι, του θέρους μεσούντος, επανέρχεται θερμότερη και ενισχύεται έτι περαιτέρω.

Εν αρχή, ο τουρισμός δεν είναι ούτε ενιαίος ούτε αδιαίρετος. Άλλο το μοντέλο του στο Las Vegas, άλλο στα Νορβηγικά φιόρδ, άλλο στις Άνδεις και άλλο στη Γαλλική Ριβιέρα.


Ασφαλώς και άλλο και στη χώρα μας. Στη γενέτειρα της Φιλοσοφίας, του Θεάτρου, στην πατρίδα του Μέτρου άντε και της Δημοκρατίας, αν και γνωρίζω πόσο τετριμμένο ακούγεται.

Όσο και οι θεωρίες του J. P. Fallmerayer, τουλάχιστον.ε;

Read more...
 
E la nave va* – Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013. PDF Print E-mail

Ακούγεται κάπως ασυνήθιστο, έτσι εκτός εποχής, αρκετά κινηματογραφικό, σχεδόν σουρεαλιστικό. Τι μπορεί να σε κάνει στις μέρες μας να σταθείς στο λιμάνι μέχρι να χαθεί το είδωλο του βαποριού, όπου επιβιβάστηκε αγαπημένο σου πρόσωπο;

Πειραιάς, Τρίτη 07:30 το πρωί, προτελευταία ημέρα του Ιουλίου του 2013. Τέσσερα μεγάλα ποστάλια αναχωρούν λίγο πριν και λίγο μετά τις οκτώ, κατάφορτα, κατεβάζοντας οχήματα και κόσμο στο Αρχιπέλαγος. Εντάξει, μπορεί τα καταμαράν να είναι γρήγορα, να είναι ευρύχωρα, αλλά είναι και αρκετά αντιαισθητικά σε σύγκριση με την κλασσική φιγούρα του βαποριού. Υποπτεύομαι ότι το ίδιο μπορεί να έλεγαν όταν τα πρώτα ατμόπλοια συντόμευσαν τις θαλάσσιες οδούς που είχαν χαράξει τα ιστιοφόρα.Όπως το ίδιο καταθέτουν όσοι είναι συνηθισμένοι στα παλιά σκαριά και τους κάθονται άσχημα τα νεότερα, με τις βαρδιόλες να εξέχουν δυο μέτρα στον αέρα.

Στα εκδοτήρια πάσης φύσεως παρουσίες, ενώ τα ημίαιμα στο ντόκο βολεύονται ακόμα και με θαλασσινό νερό. Σαν λιμάνι, δύσκολο να κρατηθεί καθαρό. Η καθαρότητα είναι κάτι σαν το Σύνταγμα. Ειδικά στο άρθρο όπου αναφέρεται ότι η εφαρμογή του, επαφίεται στην πατριωτισμό των Ελλήνων. Προδικτατορικά ήταν το 114ο, εξ' ού και το περίφημο σύνθημα “ένα, ένα τέσσερα”. Στις μέρες αναγράφεται στην παράγραφο τέσσερα του 120ου (και τελευταίου) άρθρου. Έτσι ακριβώς συμβαίνει και με την καθαριότητα. Επαφίεται στον πολιτισμό των πολιτών.

Read more...
 
Athens Hilton & "Διαγόρας" - 22 Απριλίου 2013 PDF Print E-mail

Στις 22 Απριλίου του 1963, ο υπουργός Συντονισμού της κυβέρνησης Καραμανλή, ο Παναγής Παπαληγούρας, εγκαινιάζει το Hilton των Αθηνών. Στην τελετή παρίσταται και ο ιδρυτής της αλυσίδας, Conrad Hilton ο οποίος φέρεται δηλώσας, πως: «Συμφωνώ με όσους πιστεύουν ότι το Hilton Αθηνών είναι το ωραιότερο Hilton του κόσμου».

Ήταν τόσο σημαντικό γεγονός που, όπως μαρτυρούν οι πηγές, οι εκδηλώσεις των εγκαινίων κράτησαν τρείς ημέρες. Μεγαλειώδες στην όψη, ειδικά με τα αισθητικά και κατασκευαστικά πρότυπα της εποχής, ογκώδες και σχετικά πομπώδες, σαφές δείγμα αρχιτεκτονικής γοήτρου σε ένα κοινωνικό πλαίσιο που ήθελε, τότε, να υποσχεθεί αρκετά.


Όπως τα περισσότερα ογκώδη κατασκευάσματα, δυσκολεύεται να πείσει για την ομορφιά του. Υπάρχει η άποψη, ότι σε κάποιο βαθμό διασώζεται από τη χρήση Πεντελικού μάρμαρου και από τις συνθέσεις του Γιάννη Μόραλη.

Read more...
 
<< Start < Prev 1 2 3 4 5 Next > End >>

Page 4 of 5