Pegasus stories

Άτι μυθικό με φτερά και οπλές ικανές να γεννήσουν πηγές στον Ελικώνα. Με αρκετές εκδοχές για τον τρόπο που ήρθε στο πλαίσιο της μυθολογίας.

Έκτοτε έδωσε το όνομά του σε  αστερισμό, σε αεροπορική εταιρεία, σε βαπόρι, σε αθλητικά σωματεία και αλλού.

Το έδωσε και σε εκδοτικό οργανσιμό, ο οποίος μετά από λαμπρή πορεία, εξέπνευσε σε κλίμα βαρύ και δύστυχο.

Με αυτόν Πήγασο θα ασχοληθούμε



p.s.20 Τι να πεις; (Δευτέρα 18 Ιουνίου 2018) PDF Print E-mail

Φανάρι Αθηνών και Eθνικής στο ποτάμι, κάτω από την ανισόπεδη. Κίνηση και ζέστη, κάνω δεξιοτεχνία με το XR ανάμεσα από τα σταματημένα, μέχρι που φτάνω στον κόκκινο σηματοδότη. Σταματώ και ακούω: «Νικόλα», γυρίζω, αντικρίζω μια γνώριμη μορφή στη θέση του οδηγού σε φορτηγό.


«Κάνε δεξιά» συνεχίζει και λίγες στιγμές αργότερα συζητούσαμε. Γιάννης το όνομά του, γνωστός από τον «Πήγασο». Ερχόταν κάθε μέρα με ένα σκουτεράκι ανάλογα με το κυλιόμενο ωράριό του για να αναλάβει υπηρεσία στην κεντρική πύλη. «Ποιόν θέλετε;», «α , μάλιστα για τις αγγελίες γάμου», «παρκάρετε εκεί παρακαλώ» και βέβαια να έχει πάντοτε το νου μήπως έρθει ή πότε θα φύγει ο μεγάλος.

Τον εκτιμούσα τον Γιάννη, διότι παρέμενε γελαστός και αισιόδοξος σε όλο το κατηφόρι του μαγαζιού, είχε σφικτή χειραψία, ήταν και ακόλουθος σε κάθε ανοησία που γινόταν με δυο ή περισσότερες ρόδες, όταν η μεγάλη αυλή ήταν άδεια.

Όπως όλοι έτσι και αυτός τέτοια εποχή πέρσι, κοίταζε για δουλειά.

-«Ε τι να κάνω; 3 ευρώ την ώρα, 12ωρη βάρδια καθημερινώς, κάποιο ρεπό που και που, βενζίνες και πετρέλαια έβαζα όλο το καλοκαίρι πέρσι σε σταθμό καυσίμων. Είμαι και 50 πια, οι αντοχές μου δεν είναι ίδιες. Γύριζα σπίτι ξεθεωμένος, αλλά μιλιά δεν έβγαζα, καθώς έπερεπε να βοηθήσω την μεγάλη να προετοιμαστεί για Πανελλήνιες»

-«Και τώρα, τι είναι αυτό»; Ρώτησα δείχνοντας το φορτηγό.

Read more...
 
p.s. 19: Ο Σπυράκος, ο Νικολής και το Μαράκι – (Τρίτη 24 Απριλίου 2018) PDF Print E-mail

Ο Σπυράκος, ο Νικολής και το Μαράκι είναι μικρά παιδιά, εξ ού και τα υποκοριστικά. Oι γονείς τους, είναι μισή γενιά νεότεροι από την ταπεινότητά μου. Έχω συναντήσει ελάχιστες φορές τις μανάδες τους, μα τους πατεράδες, τους γνωρίζω από τότε που ήταν νεότατοι και πραγματοποιούσαν τα πρώτα βήματα, στον επαγγελματικό τους βίο.

Μπορώ να πω λοιπόν, ότι τους ξέρω καλά. Όπως επίσης μπορώ να φανταστώ ότι και εκείνοι με γνωρίζουν από την καλή και από τη ανάποδη. Βρεθήκαμε στον ίδιο χώρο και κάτω από τις φτερούγες του ίδιου φτερωτού ίππου για μια δεκαετία.  Οφείλω να πω, ότι ήμαστε κάτι παραπάνω από συνάδελφοι. Δεν μας συνέδεαν μόνον τα ωράρια, οι περίπου κοινές ειδικότητες ή σχεδόν οι ίδιες επιδιώξεις.

Κι όπως σε όλες τις παρόμοιες περιπτώσεις δεν ήταν παντού και πάντα όλα ρόδινα. Εννοώ πως υπήρχαν διαφωνίες, ακόμα και συγκρούσεις. Με κάποιους μικρής έντασης, με άλλους μεγαλύτερης. Η βάση της σχέσης όμως ήταν ισχυρή με την έννοια του ότι όλοι ξέραμε, πως οι λέξεις πιστότητα, συναδελφικότητα, εργατικότητα ήταν πάντα παρούσες και ενεργές, ενώ οι έννοιες ατιμία, κλίκα, ρουφιανιά ήταν μονίμως απούσες και ξένες.

Read more...
 
p.s. 18: …που μας έλεγες πως είσαι και ροκ - (Τετάρτη 14 Μαρτίου 2018) PDF Print E-mail

Ένα τμήμα της άτυπης ομάδος των Απογοητευμένων, Απολυμένων, Απλήρωτων μη Αποζημιωθέντων και εν μέρει Αποκατασταθέντων του Πήγασου, συνήλθε  για μια ακόμα φορά.

Η συνεδρίαση πραγματοποιήθηκε σε κουτούκι των νοτίων προαστίων την επαύριον των γεγονότων της Τούμπας, των αλλαγών που συμβαίνουν στο «Εθνος» (διότι ναι μεν ο λώρος εκόπη, αλλά το ενδιαφέρον δεν έσβησε) μα και τόσων άλλων θεμάτων που σε αυτό τον τόπο, μας κρατούν μονίμως της πλήξεως μακρόθεν.

Στιγμήν τινάν, ηκούσθη μετ΄ αναστεναγμού η φράσις:
- «Ααα ρε Φου που μας έλεγες πως είσαι και ροκ».


Οπότε, πέραν της αποικίας των λαχανοντολμάδων, των σουτζουκακίων, καθότι  κάποιοι επιλήσμονες δεν νηστεύουσι, αλλά και των θραψάλων και των οκταποδίων με κοφτό μακαρονάκι, διότι οι πιστοί ποτέ δεν χάνονται, ηκούσθη από την απέναντι  όχθη της υπερφορτωμένης τράπεζας:

Read more...
 
p.s. 17: ...μας τα 'χε πει ο Σωτ. – (Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου 2017) PDF Print E-mail

Και εκεί που χαζεύω τη δύση, ευτυχισμένη  μοναχική ψυχή σ’ ολάκερη βουνοπλαγιά, δίπλα στη μηχανική ψυχή  που μ’ ανέβασε εκεί πάνω με στακάτο, δίχρονο, μονοκύλινδρο ήχο, αρχίζει το κουδούνισμα.

Αυτή η συσκευή που φωτογραφίζει, στέλνει μηνύματα, λαμβάνει email,  παίζει μουσική, ηχογραφεί, σε καθοδηγεί στους δρόμους, που ενίοτε λειτουργεί και ως τηλέφωνο, κουδούνιζε ανακατεύοντας τη σιγαλιά της δύσης.  Νούμερο άγνωστο. Ποιος να 'ναι και τι να θέλει;

Read more...
 
p.s.16: Σημειώσεις για μια αποχώρηση – (Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2017) PDF Print E-mail

Υπάρχουν πρόσωπα που έχουν την πολυτέλεια να ξοδέψουν ευκαιρίες, να γυρίσουν την πλάτη τους σε πολλά, να θυσιάσουν άλλα τόσα σε ιδεολογικούς βωμούς. Μα κάτι τέτοιο δεν γίνεται αβρόχοις ποσίν. Διότι μπορεί το τραπέζι να μην είναι άδειο, μπορεί το σπιτικό να μην παγώνει στο καταχείμωνο, όπως επίσης, μπορεί το μηχανάκι να έχει καύσιμα για τσάρκες, συνεπώς δεν συνιστά ηρωισμό το να ανέβεις κόντρα στο ρεύμα. Aλλά:

α. Για όσους συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο, υπάρχει η απογοήτευση που τους συνοδεύει ότι δεν έκαμαν και πολλά ώστε να διορθώσουν όσα τους φαίνονται λανθασμένα. Τα οποία δεν είναι καθόλου λίγα. Έχουν συνεπώς μια υπευθυνότητα για την διαιώνιση των στραβών.
β. Το δε κενό που δημιουργείται με την δική τους αποχώρηση, καλύπτεται, κατά τεκμήριο, από χειρότερο υλικό. Συνεπώς η υπόθεση λανθάνει ακόμα περισσότερο.

Αντίδοτο σε τούτη την αυτοκριτική αποτελούν τα εξής:

α. Δεν κάνουν όλοι για όλα. Άλλος θα σπρώξει, άλλος θα τραβήξει, άλλος θα στηρίξει, άλλος θα φωνάξει, άλλος θα σιωπήσει, άλλος θα γκρεμίσει, άλλος θα χτίσει. Κάθε δράση, κάθε κίνηση είναι χρήσιμη, κάτι έχει να δηλώσει.
β. Αφού κάποια στιγμή αντιλαμβάνεσαι πως δεν έχεις τη δυνατότατα να αλλάξεις τον κόσμο, τουλάχιστον μην αφήσεις τον κόσμο να σε αλλάξει. Κι αυτό, δεν είναι καθόλου αμελητέο.

Πάμε και στην ουσία τώρα, μέσα από παραδείγματα.

Read more...
 
<< Start < Prev 1 2 3 4 5 Next > End >>

Page 1 of 5