|
Συζητήσεις, κουβέντες με κάποιους που έχουν κάτι να πουν, για εκείνους που θέλουν κάτι να ακούσουν
|
|
Ήταν μια ζεστή μέρα του Ιουλίου με τα τζιτζίκια να έχουν ήδη αρχίσει τo τραγούδι τους, όταν πριν τις 11, χτυπούσα το κουδούνι στην αγροικία του Χρόνη και της Ρηνιώς. Ζούν εκεί, λίγο έξω από το Μικροχώρι Καπανδριτίου, κάτι παραπάνω από ένα τέταρτο του αιώνα. Πίσω από ένα παλιό βυσσινί Niva ξεπρόβαλε ο Χρόνης με βήματα αργά, συνοδευόμενος από επιβλητικό, λευκό, φουντωτά τριχωτό σκύλο. Αργότερα έμαθα ότι ήταν γένους θηλυκού, ονόματι Stormy. Καταιγίδα. Σε αντίθεση με το όνομα της δεν παρατηρούσες κάποια καταιγιστική συμπεριφορά. Στην ίδια περίπου ρότα κινήθηκε και ο βίος του Χρόνη. Μετά από μια τόσο καταιγιστική, πλήρη ζωή, έχεις απέναντι σου έναν άνθρωπο βαθιά ήρεμο, με σπάνιες εμπειρίες, γοητευτικά γερασμένο.
Καλωσόρισε, χαιρέτησα και σε λίγα λεπτά συζητούσαμε στη γωνιά του. Ανάμεσα μας το μικρό του γραφείο. Aριστερά του, ένα ανοικτό παράθυρο που ξεχείλιζε από τους κόκκινους ιβίσκους του Ελληνικού καλοκαιριού. Οι ερωτήσεις μου δεν έχουν τόση σημασία. Στο κείμενο που ακολουθεί, παρατίθεται μοναχά ο δικός του λόγος. Μεστός, καινοτόμος, ενδιαφέρων, ανθρώπινος, αγωνιστικός, ρομαντικός, σπαραξικάρδιος, οπωσδήποτε καταιγιστικός αλλά και αισιόδοξος, παρά το κλίμα της εποχής.
|
|
Read more...
|
|
|
Είναι ασυνήθιστο και ιδιαιτέρως σπάνιο αυτό που κάνει εδώ και δεκαετίες ο Βασίλης Θεοχαράκης. Να αποτελεί δηλαδή ένα εξέχων μέλος της πολύ μικρής ομάδας των Ελλήνων υγιών και επιτυχημένων επιχειρηματιών ενώ ταυτόχρονα παράγει ένα πλούσιο αλλά και ευρύτερα ανεγνωρισμένο καλλιτεχνικό έργο. Εξ’ ίσου δισυπόστατη παραμένει και η εικόνα του, δηλαδή το σεβάσμιο σύνολο των 81 του χρόνων με τη δυσεύρετη ζωτικότητα που τον διακρίνει.
Επιχειρήσαμε να προσεγγίσουμε το διφυές της προσωπικότητας του.
Με τις εκπαιδευτικές του ρίζες στα μέσα του προηγούμενα αιώνα, ο Βασίλης Θεοχαράκης θυμάται με λεπτομέρειες το παρελθόν και ακόμα πιο εμπεριστατωμένα το δικό του παρελθόν. Από την νεότητά του, ανακαλεί τη γνωριμία του με το ζωγράφο Σπύρο Παπαλουκά.
|
|
Read more...
|
|
«Για σου φίλε μου» είπε φωναχτά, γελαστά, εγκάρδια την ώρα που περνούσα το κατώφλι της ανοικτής πόρτας του στούντιο, σε εµένα τον άγνωστό του, χωρίς να σηκωθεί από την καρέκλα του συγκρατώντας ανάµεσα στα δάκτυλα της αριστερής του παλάµης ένα µυρωδάτο πούρο που σιγόκαιγε. Για µερικούς, τούτη η συµπεριφορά είναι οικειότητα και αµεσότητα, για άλλους στα όρια της αγένειας. Επέλεξα από ένστικτο την πρώτη εξήγηση.
Κυρίες, κύριοι: χειµαρρώδης, εξωστρεφής, αποκαλυπτικός και πληθωρικός. Λαυρέντης Μαχαιρίτσας. Σκούρα ρούχα, περιποιηµένα νύχια, αραιά γένια, η διακριτή µεγάλη µεσοδόντια απόσταση στους άνω κοπτήρες, διαπεραστικό βλέµµα, κοµποσχοίνια στον δεξί καρπό και η χαρακτηριστική βαθιά, και όταν χρειαστεί στεντόρεια, φωνή του να δεσπόζει. Ακολουθούµε, χωρίς δυσκολία, τα µονοπάτια της σκέψης και των συναισθηµάτων του.
|
|
Read more...
|
|
|
Το πλήθος των διεθνώς αναγνωρισμένων Ελλήνων καλλιτεχνών είναι μικρό. Ούτε μέσα στην πορεία του χρόνου δείχνει να μεγαλώνει. Αυτό είναι περισσότερο αναμενόμενο παρά δυσάρεστο. Θέμα γλώσσας και εσωστρέφειας ίσως.
Ο Γιώργος Χωραφάς, ανήκει σε αυτή την μικρή κατηγορία. Γεννημένος στη Γαλλία με οικογενειακή παράδοση στις τέχνες, μεγαλωμένος με ευρωπαϊκή κουλτούρα αξιοποίησε με τον καλύτερο τρόπο τις ευκαιρίες που του δόθηκαν για διεθνή καριέρα.
Η ελληνικότητά του δεν προδίδεται από το επίσημο site του, που είναι γαλλόφωνο ή αγγλόφωνο. Εκεί αναφέρεται ως george corraface. Αντίθετα είναι έκδηλη στη συμπεριφορά του. Προσεκτικός Ελληνικός λόγος, με όμορφη άρθρωση, ξεχωριστή διαμόρφωση φωνής και μια γοητεία με ελληνοπρεπή ρίζα που δεν κρύβεται ακόμα και όταν ψάχνει τα νοήματα με γαλλικές λέξεις.
Η συζήτηση μαζί του αποδείχτηκε ενδιαφέρουσα και ευχάριστη.
|
|
Read more...
|
|
Νεφελώδες πρωινό, χειμωνιάτικης μέρας. Μεταμόρφωση. Χρωματιστό, χαρούμενο πινακιδάκι, πάνω σε μουντό γκρί φόντο. «Μέλυδρο» αναγράφει. Μάλιστα. Εδώ επιχειρεί να αυτονομηθεί καλλιτεχνικά ο τραγουδοποιός, μουσικός, ερμηνευτής Φίλιππος Πλιάτσικας.
Όπου το άγχος του δημοσιογράφου να παραμείνει συνεπής, ήταν μεγαλύτερο από την κυκλοφοριακή αταξία της Αττικής, έτσι ομού μετά του φωτογράφου κατέφθασαν νωρίτερα της προγραμματισμένης συνάντησης. Σε καλό μας βγήκε όμως, καθότι είχαμε την ευκαιρία να περιηγηθούμε στο νέο, κομψό, λειτουργικό στούντιο του Φίλιππου, από το ωραιότερο ζευγάρι γαλανών οφθαλμών, ονόματι Μαργαρίτα, που έχουν γεννήσει τα Σφακιά τα τελευταία 20τόσα χρόνια. Η Μαργαρίτα η Μαργαρώ, δεν μοιάζει καθόλου να είναι βαρκούλα στο Σαρωνικό, αλλά ταχύπλοο στις θάλασσες υποστήριξης της μουσικής σκηνής.
Πάνω στην ώρα λοιπόν που τα Σφακιά είχαν πάρει τον έλεγχο, ακούγεται ο λυτρωτικός ήχος από το κλειδί στην πόρτα. Φιγούρα μεγάλη προβάλει, σκούρο γυαλί, μακρύ μαλλί, χιτώνιο μιλιτέρ, πρόσωπο αναγνωρίσιμο, ελαφρά αξύριστο κατά τόπους, συμπεριφορά ήρεμη.
Συστάσεις, χαμόγελα, τα λοιπά κοινωνικά. Φώτα ο φωτογράφος, cup of coffee ο καλλιτέχνης, συσκευές ηχογράφησης ο ερωτών και πάμε:
|
|
Read more...
|
|
|
|
|
<< Start < Prev 1 2 3 Next > End >>
|
|
Page 2 of 3 |
