Βιβλίο

Αρκετά γνωστή η διαμάχη για το ποιος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου.

Tούτη η ενότητα, αφιερώνεται σε όσους πιστεύουν ότι οι σελίδες των βιβλίων, μπορούν να διεκδικήσουν αυτή τη διάκριση.




Λατρεία, πρόληψη, κουταμάρα, αφέλεια – (Τρίτη 7 Μαίου 2019) PDF Print E-mail

…έτερον μικρόν σημείωμα προς επίρρωσιν του: Πίστη & Γνώση


Ο πολυγραφότατος, πολυτάλαντος Νίκος Τσιφόρος ανάμεσα στο πλούσιο έργο του, μας άφησε και την δική του εκδοχή για την Ελληνική Μυθολογία.

Ένα μεγάλο σε όγκο έργο, δοσμένο με τρόπο ευχάριστο, εύπεπτο αλλά όχι επιφανειακό.

Ο συγγραφέας, που πέθανε στα 61 του, το ’70, κάνει συχνά παραβολές στην εποχή του, κινείται ελεύθερα, πολύ ελεύθερα σε σχέση με το πότε έγραψε και πότε εξέδωσε.

Στην εποχή του, όπου πάρα πολλά πράγματα λέγονταν πολύ πιο απρόσεκτα από σήμερα και άλλα τόσα δεν λέγονταν καθόλου.

Δύσκολο να εστιάσεις τι ακριβώς είναι πρόοδος σε αυτό το ταμπλό.

Τέλος πάντων, στο κεφάλαιο: «Γιατί μας λένε Έλληνες»  κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα, σκαμπρόζικη παρ’ όλα αυτά βαθύτατη ανάλυση και ξεκινά γράφοντας για τους ναούς και την λατρεία:

Read more...
 
Διογ. Χαρλαύτης: Η πορεία μου στην Ε.Π. Αεροπορία – (Σαββάτο 6 Οκτωβρίου 2018) PDF Print E-mail

Είναι απολύτως κατανοητό ένας άνθρωπος να θέλει να γράψει κάτι σαν αυτοβιογραφία, αν φθάνει στα 90 του. Μερικές φορές είναι περίπου και επιβεβλημένο. Είτε διότι επιθυμεί να βγάλει κάτι από μέσα του, είτε διότι αξίζει να μαθευτεί κάτι ευρύτερα.

Ο Δ.Χ. συγκεντρώνει όλους τους προηγούμενους λόγους, ώστε να θελήσει να βάλει σε 641 σελίδες έναν ενδιαφέροντα βίο, συν ένα ακόμα. Έχει να μας πει ιστορίες και πολλά περιστατικά από έναν περιπετειώδη, πολυκύμαντο βίο μέσα στην Πολεμική αεροπορία που δεν είναι ευρύτερα γνωστά. Ταυτόχρονα ξεδιπλώνει και την Ιστορία αυτού του Τόπου μέσα από την δική του ματιά.

Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνήσει κανείς ιδεολογικά μαζί του για να χαρεί το ανάγνωσμα. Εννοώ, ότι ακόμα και οι 137 πρώτες σελίδες όπου αναπτύσσεται ένας αρκετά έντονος αντικομμουνισμός, μπορούν να γίνουν αποδεκτές ακόμα και από όσους διαφωνούν με τις θέσεις του συγγράψαντα.  Αρκεί να γίνουν κατανοητές οι αιτίες, οι ρίζες τούτης της τοποθέτησης. Και από εκεί και πέρα υπάρχουν και θέματα αντίληψης και ιστορικών ερμηνειών.

Ακόμα και σε αυτές τις σελίδες όμως, ξετυλίγονται ιδιαίτερα χρήσιμα και ενδιαφέροντα στοιχεία, για την ζωή των παιδιών, των εφήβων, στην Ελληνική επαρχία του μεσοπολέμου.

Το αντικείμενο βέβαια δεν είναι αυτό. Είναι το περιεχόμενο και η ουσία της έκδοσης. Είναι οι εμπειρίες μιας ζωής και η όλη η μετάβαση του, πως ένα παιδί αγροτικής οικογένειας της Ελληνικής υπαίθρου, του μεσοπολέμου, έφτασε στα ανώτατα αξιώματα της πολεμικής αεροπορίας, μέσα από εποχές μεγάλων αναταράξεων και μεγαλύτερης οδύνης.

Read more...
 
J. S. Foer: Τρώγοντας ζώα – (Σαββάτο 29 Σεπτεμβρίου 2018) PDF Print E-mail

Ξεκινώντας με μια απόπειρα πυκνής, σύντομης περιγραφής, θα μπορούσε να λεχθεί, πως, η συγκεκριμένη δουλειά του Foer, μπορεί κάλλιστα να γίνει αντικείμενο ζήλειας, οποιουδήποτε ερευνητή – γραφιά σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Ζήλιας και όχι φθόνου.

Αυτό που συχνά επαναλαμβάνεται μέσα στην ύλη του βιβλίου, ότι  χρειάστηκε τρία χρόνια ερευνών είναι πασιφανές. Τρία χρόνια κοπιώδη, ενίοτε με κινδύνους, τα όποια έντυσε με όμορφες προτάσεις και το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό. Όχι  μόνον σε αποκαλύψεις, αλλά και σε προτάσεις.

Είναι περίπου βέβαιο ότι ο μέσος αναγνώστης, και πιο πολύ εκείνος με οικολογικές και όχι μόνον ανησυχίες θα αλλάξει τη σχέση του με τις διατροφικές του συνήθειες. Το θέμα είναι: Για πόσο;

Πρώτη εκτίμηση, πως όσο πιο νέος τόσο πιο πολύ. Η δεύτερη εκτίμηση έχει να κάνει με τον τόπο. Διότι προφανώς έχει τεράστια διαφορά,  αν π.χ. κατοικείς σε μια Αμερικάνικη μεγαλούπολη, με το αν μεγαλώνεις σε ένα νησί του Αιγαίου.

Ο Foer, συνεπής ερευνητής και ωραίος αφηγητής, φορτωμένος με βραβεία και διακρίσεις, ζει και εργάζεται στο Μπρούκλιν της Ν. Υόρκης. Συνεπώς, η βαρυσήμαντη εργασία του στο «Τρώγοντας ζώα», επεξεργάζεται την Αμερικάνικη πραγματικότητα, που είναι διαφορετική από αυτή που διέπει την χώρα μας.

Και ναι αυτό μπορεί να αποτελεί και ένα είδος εύκολου άλλοθι για όσους, εκτός Αμερικής, δυσκολεύονται να τραβηχτούν από την συνήθεια να τρώνε ζώα, αλλά ταυτόχρονα είναι και μια ακριβής αλήθεια.

Read more...
 
Paolo Cognetti: Τα οκτώ βουνά – (Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2018) PDF Print E-mail

Αυτός, που διαχέεται ως υδράργυρος, γνωστός και ως Q, συνεχίζοντας την παράδοση, μου πέρασε μια ακόμα έκδοση Ιταλού συγγραφέα, εν μέσω του θέρους. Άγνωστος, εις εμέ, ο δημιουργός, εξίσου άγνωστο και το περιεχόμενο με τίτλο: Τα οκτώ βουνά.

Οκτώ νύκτες αργότερα, γυρίζοντας την 291η και τελευταία σελίδα του δημιουργού, ο οποίος στο προλογικό σημείωμα στο «αυτί» του βιβλίου, εικονίζεται έχοντας κάτι από το βλέμμα του Colin Farell, δεν μπορώ να πως ότι τον γνώρισα, οφείλω όμως να καταθέσω ότι το μυθιστόρημά του ήταν συναρπαστικό. Και ανθρώπινο. Και ανατομικό. Και πλήρες.

Απλό στη σύλληψη, ολίγον αυτοβιογραφικό υποθέτω, περίτεχνο στην εκτέλεση, εξαιρετικό στο σύνολο του.

Δυο παιδιά από δυο ολότελα διαφορετικές οικογένειες, έχουν κοινό τόπο το βουνό. Μαζί και λίκνο. Ταυτόχρονα το ίδιο βουνό αποτελεί πλατφόρμα επικοινωνίας ανάμεσα στις δυο γενιές. Ανάμεσα στο παιδί και στον πατέρα. Μέχρι που η εφηβεία, έρχεται να το τελειώσει και αυτό.

Οι δρόμοι τους χωρίζουν, με ότι στέκεται ανάμεσα σε ένα παιδί της πόλης και σε ένα παιδί του βουνού. Με ότι στέκεται ανάμεσα σε έναν πατέρα και σε ένα αγόρι που γίνεται έφηβος. Όχι και πολύ ομαλά, όλα αυτά. Δεν είναι και η πιο εύκολη διαδικασία.

Είναι η ίδια η ζωή που έρχεται να ανατρέψει, που έρχεται να προσπεράσει ότι ξέραμε. Αυτό είναι το πλαίσιο που στήνει την πλοκή του ο P.C.

Read more...
 
Αχ. Σωτηρέλλος: Ο τελευταίος Μάης - (Κυριακή 15 Ιουλίου 2018) PDF Print E-mail

Σε ένα κάποιο σημείωμά μου, ανάμεσα σε εκείνους που εκδήλωσαν την άποψή τους ότι τους άρεσε εντόπισα και το όνομα Αχιλλέας Σωτηρέλλος. «Ρε, ο Αχιλλέας»! μουρμούρισα.

Ω της μεγάλης συμπτώσεως δε, λίγες ώρες αργότερα, επεστράφησαν σπίτι λίγα δανεισμένα βιβλία, και μαζί τους κάποια άλλα προς ανάγνωση. Ένα από αυτά είχε τίτλο «Ο τελευταίος Μάης», υπότιτλο Αστυνομικό μυθιστόρημα και συγγραφέας ήταν, ο Αχιλλέας Σωτηρέλλος.

Ούτως ή άλλως θα το διάβαζα, αλλά οι δυο απανωτές αναφορές του ονοματεπώνυμου, μετά από τόσα χρόνια, επέβαλαν σχεδόν την ανάγνωση

Ήξερα και εκτιμούσα τα αρκετά μεγαλύτερα, ηλικιακά, αδέλφια του, με τα οποία χαθήκαμε στην δύνη της καθημερινότητας, αλλά με τον  ίδιο δεν κάναμε ποτέ παρέα. Τον  θυμάμαι νήπιο στις αρχές της δεκαετίας του ’80, και ‘γω στα 25μου.

Να λοιπόν ο τελευταίος Μάης του, που μου κράτησε συντροφιά 2- 3 εικοσιτετράωρα, και για μην μακρηγορούμε για την ετυμηγορία, το φχαριστήθηκα.

Κατ’ αρχάς δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι ο χαρακτηρισμός αστυνομικό μυθιστόρημα είναι ακριβής. Και για τις δυο λέξεις.

Ναι έχει κεντρικό πρόσωπο αστυνόμο, ναι είναι φιξιόν ιστορία, αλλά γρήγορα πάει αλλού.

Είναι ευθύς αμέσως αντιληπτό, ότι χρησιμοποιεί το φιξιόν στοιχείο για να περάσει τα μηνύματα για την εποχή του, να κάνει τις κρίσεις του για όσα ζούμε.

Read more...
 
K. Καρπόζηλος Δ. Χριστόπουλος:10+1 ερωτήσεις και απαντήσεις για το Μακεδονικό – (Σαββάτο 7 Ιουλίου 2018) PDF Print E-mail

Απαραίτητο βοήθημα για την κατανόηση των όσων συμβαίνουν, ενδεχομένως και για καλύτερη υποδοχή των όσων θα συμβούν εις το μέλλον, τούτη η έκδoση.

Θα βοηθήσει όσους θελήσουν να ξεδιαλύνουν την υπόθεση.

Ακριβείς, ευθύς εξαρχής για τον σκοπό της δημιουργίας αυτού του, μικρού σε διαστάσεις, βιβλίου οι δημιουργοί του:

«Στόχος μας είναι να μπορεί να διαβαστεί από τον καθένα και την κάθε μία που προβληματίζεται γύρω από περίφημο Μακεδονικό ζήτημα».

Σημειώνουν στην πρώτη τους παράγραφο.

Εξίσου κατατοπιστική είναι και η αφιέρωση που προηγείται:

«…Σε αυτές και αυτούς που όρθωσαν την ιδιότητα του πολίτη».

Να σημειωθεί πως εκδόθηκε λίγες εβδομάδες πριν την συμφωνία των δυο χωρών.

Ας έχουμε πάντα κατά νου, πως πρόκειται για μια ακαδημαϊκή εργασία.

Aν και βέβαιο είναι, πως ούτε αυτό θα γίνει αποδεκτό σε όσους διαφωνούν με το περιεχόμενο της έκδοσης.

Ας δούμε τα ερωτήματα και επιγραμματικά, συνοπτικότατα τμήματα των απαντήσεων.

 

Read more...
 
50 χρόνια από την διάσπαση του Κ.Κ.Ε. – (Σαββάτο 16 Ιουνίου 2018) PDF Print E-mail

Περίεργο που μας ήρθε κοντά μας, από την Αλτερ εγκο, περισσότερο κατανοητό να μας ερχόταν από τον πάλαι ποτέ Δ.Ο.Λ.

Ας προστεθεί στα πολλά περίεργα της εποχής. Κι ας καταχωρηθεί στα θετικά περίεργα.

Με αφορμή λοιπόν την συμπλήρωση μισού αιώνα, από την διάσπαση του Ελληνικού κομουνιστικού κόμματος,  τρείς δεκάδες, διανοούμενοι, ιστορικοί,  πολιτικοί, δημοσιογράφοι, καταθέτουν την άποψή τους.

Κι όπως περιγράφει στην εισαγωγή του, ο Μιχάλης Μητσός που είχε και την επιμέλεια της έκδοσης, «…σκοπό δεν είχε να απαντήσουν στο ερώτημα «Τι κάνατε εσείς όταν διασπάστηκε το Κ.Κ.Ε.;». Αλλά να συμβάλουν με ένα προσωπικό, συναισθηματικό, βιωματικό ή πολιτικό κείμενο, σε μια συζήτηση που δεν έχει σταματήσει ποτέ και αφορά τις αρχές, τον χαρακτήρα και τη φυσιογνωμία της Αριστεράς.»

Αυτό που καταλαβαίνουμε σήμερα, είναι ότι η περίφημη 12η ολομέλεια χώρισε το Κ.Κ.Ε. δημιουργώντας  ένα σχίσμα στην αριστερά. Αυτό σε πολιτικό – ιδεολογικό επίπεδο.

Το αντίκτυπο σε ανθρώπινο όμως επίπεδο, είχε ήταν ασύγκριτα ακριβότερο τίμημα. Μετέβαλε άμεσα, βαθιές, ειλικρινείς συντροφικότητες, σε σκοτεινές, φανατικές έχθρες.

Ακολουθούν λίγες αναφορές στο περιεχόμενο της έκδοσης, όπως καταγράφηκαν από όσους έζησαν τα γεγονότα.

Read more...
 
Α. Παπαχελάς: ο Κ. Μητσοτάκης με τα δικά του λόγια: (Κυριακή 13 Μαίου 2018) PDF Print E-mail

Ασφαλώς και επιθυμούσα να διαβάσω την άποψη του επίτιμου ή εφιάλτη, εξαρτάται από πια πλευρά τον αντιμετωπίζεις. Εμπιστευμένες σε έναν φίλα προσκείμενο λειτουργό του Τύπου, θα αποτελούσε το καλύτερο διαβατήριο για το καθαρτήριο μιας μακράς, πολύ μακράς και ταραχώδους πολιτικής πορείας. Ένα συμπαγές θεμέλιο για την κατασκευή της υστεροφημίας. Κτίσμα, σφόδρα επιθυμητό για κάθε πολιτικό καριέρας.

Από την άλλη, σκάρτα είκοσι έουρος δεν ήταν τόσο πρόθυμα να εγκαταλείψουν για τον συγκεκριμένο αυτό σκοπό, τo ούτως ή άλλως ισχνό μου πορτοφόλι. Το παράθυρο άνοιξε όταν μου δώρισαν μια έκδοση από εκείνα τα ογκώδη μυθιστορήματα άγνωστων και επιτυχημένων αλλοδαπών που δεν υπήρχε καμιά πιθανότητα να γυρίσω ούτε την πρώτη σελίδα.

Έτσι κατέβηκα μέχρι τον «Αριστοτέλη» στην Πανεπιστημίου και μία η άλλη ο πρώτος τόμος του πονήματος  των Α.Π – Κ.Μ. (1942 – 1974) βρέθηκε  σπίτι,  αποτελώντας το τελευταίο χρονικά ανάγνωσμα της ημέρας.

Εννοείται ότι όταν ξεκινάς ένα αυτοβιογραφικό σημείωμα, πολιτικού τινός που έχεις ζήσει, κάθε άλλο παρά tabula rasa είσαι. Ο αυτοβιογραφούμενος έχει κάπου καταχωρηθεί στο όποιο αξιακό σου σύστημα και δεν είναι εύκολο να μετακινηθεί από εκεί. Θεαματικά τουλάχιστον.

Μπορεί, βέβαια, μέσα από τις πληροφορίες που σου παρέχει να δικαιολογήσεις πράγματα, να αμβλυνθούν γεγονότα, αλλά να κάνεις ήρωα έναν εφιάλτη, ή να περιθωριοποιήσεις έναν επίτιμο δεν γίνεται.

Λογικά λοιπόν, υπάρχει η εκτίμηση ότι ο Κ.Μ. και ο Α.Π. δεν μπήκαν στον κόπο για να μας αλλάξουν ότι πιστεύουμε για το παρελθόν. Στόχος τους ήταν, κυρίως, ο αναγνώστης του μέλλοντος και η καθαρή θέση του επίτιμου. Ανθρώπινο, κατανοητό.

Read more...
 
Rosemary Sullivan: Η κόρη του Στάλιν - (Σαββάτο 31 Μαρτίου 2018) PDF Print E-mail

Με υπότιτλο «η απίστευτη ιστορία της Σβετλάνα Αλελούγιεβα», η Καναδέζα καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Τορόντο, R.S., μας μεταφέρει τη ζωή της θυγατέρας του και «Πατερούλη» αποκαλούμενου.

Από τις πρώτες σελίδες γίνεται σαφές ότι η συγγραφέας έχει κοπιάσει. Έχει ερευνήσει, έχει μιλήσει με πολλούς. Στο σύνολό της η δουλειά είναι επιστημονικού επιπέδου. Καλογραμμένο και καλομεταφρασμένο (Πέτρος Γεωργίου), φέρνει στο προσκήνιο τον ιδιωτικό βίο της Σ.Α. αλλά ταυτόχρονα φωτίζει γεγονότα μιας ολόκληρης εποχής.

Η ιστορία ξεκινά από το απόγευμα της 6ης Μαρτίου του 1967, όταν η Σβετλάνα έκανε την αδιανόητη κίνηση να περάσει το κατώφλι της Αμερικάνικης πρεσβείας στο Νέο Δελχί, αυτομολώντας στη Δύση. Ήταν 41 χρονών, άφηνε πίσω μια ολόκληρη ζωή, μαζί με τα δυο παιδιά της.

Δεν ήταν ένας οποιοσδήποτε Σοβιετικός πολίτης ή έστω κάποιος σημαντικός όπως ο σκακιστής Viktor Korchnoi ή ο χορευτής Mikhail Baryshnikov. Ήταν η κόρη του Στάλιν.

Η ζωή της είχε ξεκινήσει με δράμα. Η μητέρα της Ναντέζντα είχε αυτοκτονήσει στα 31 της μετά από δημόσια αντιπαράθεση με τον πατέρα για τα αποτελέσματα της κολεκτιβοποίησης. Το καθεστώς είχε κατασκευάσει την πληροφορία ότι πέθανε από επιπλοκές εγχείρησης σκωληκοειδίτιδας. Η Σβετλάνα ήταν τότε οκτώ ετών θα μάθαινε πολλά χρόνια αργότερα την αλήθεια.

Ο ετεροθαλής αδελφός της, από τον πρώτο γάμο του Στάλιν, αιχμαλωτίστηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου και πέθανε κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας του σε Γερμανικό στρατόπεδο, ακολουθώντας την μοίρα μυριάδων συμπατριωτών του.

Όταν μάλιστα, οι Σοβιετικοί εγκλώβισαν τη 6η Στρατιά της Βέρμαχτ στο Στάλιγκραντ, αιχμαλωτίζοντας και τον στρατάρχη von Paulus, πρότειναν  στον Σοβιετικό ηγέτη την ανταλλαγή του Paulus με το γιό του. Ο Στάλιν απάντησε: «Δεν θα ανταλλάξω έναν στρατάρχη με έναν υπολοχαγό». Αυτά ήταν τα πρώτης της χρόνια καθώς  στα 17 συνάπτει τον πρώτο γάμο, στα 19 γεννά το πρώτο της παιδί, και στα 21 παίρνει το πρώτο διαζύγιο.

Read more...
 
Μιχάλης Ράπτης: Η πολιτική μου αυτοβιογραφία - (Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2018) PDF Print E-mail

Στα μάτια ενός σημερινού νέου, η ζωή του Μ.Ρ. θα μοιάζει σαν ένα απέραντο λιβάδι ουτοπίας. Ως ένας λυρικός, πολιτικός δονκιχωτισμός. Όλα τούτα εκ του αποτελέσματος βέβαια. Το οποίο εν προκειμένω, δεν ήταν το ποθητό για τον Μ.Ρ. και τους συνοδοιπόρους του.

Όχι ότι όλη η ζωή του προχώρησε σε μονοπάτια αποτυχιών, αλλά ο τελικός στόχος δεν επετεύχθη. Όλα όσα του πιστώθηκαν όμως, δεν μπορεί να υπάρξει αμφιβολία, ότι αποτελούν σπάνιες, μοναδικές σχεδόν, εμπειρίες.

Από την Αλεξάνδρεια που γεννήθηκε, στην Αθήνα του μεσοπολέμου όπου το καθεστώς της 4ης Αυγούστου θα τον στρέψει αριστερά και από εκεί στο Παρίσι, η έκρηξη του Πολέμου, οι κακουχίες, η απελευθέρωση και η ξέφρενη πορεία σε κάθε τόπο, όπου θα μπορούσε να πυροδοτήσει την επανάσταση.

Σε μια περίοδο που πολλά από όσα σήμερα είναι αδύνατα, τότε φαίνονταν πιθανά. Σε μια συγκυρία όπου οι αδυναμίες και οι θωπείες του τρόμου, στον υπαρκτό χαλούσαν ήδη την εικόνα της ιδεολογίας.

Βαθιά αντισταλινικός, όχι μόνον ως ιδεολογική θέση αλλά και από αντίστοιχες εμπειρίες, μας δίνει τον τόνο, το βάθος της αντιπαράθεσης εκείνης της εποχής στο ελληνικό πλαίσιο:

«Ο Αδραμιτίδης επέζησε και αγωνίστηκε σε όλη τη διάρκεια του πολέμου, για να εκτελεστεί άνανδρα και ποταπά ως τροτσικιστής από τους σταλινικούς της ΟΠΛΑ στα Δεκεμβριανά». (σ.38).

«…ήξερα επίσης ότι οι τροτσικστές στην Ελλάδα αλλά και οι αρχειομαρξιστές και άλλοι αρτιστεροί αντιπολιτευόμενοι είχαν περάσει δια πυρός και σιδήρου, ιδίως κατά τα Δεκεμβριανά, από τα φανατισμνένα όργανα της ελληνικής Γκεπεού, όπως είχε καταντήσει πρακτικά η ΟΠΛΑ». (σ.119)

Read more...
 
More Articles...
<< Start < Prev 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Next > End >>

Page 8 of 21