Βιβλίο

Αρκετά γνωστή η διαμάχη για το ποιος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου.

Tούτη η ενότητα, αφιερώνεται σε όσους πιστεύουν ότι οι σελίδες των βιβλίων, μπορούν να διεκδικήσουν αυτή τη διάκριση.




Christopher Hitchens: Hitch 22 - Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013 PDF Print E-mail

Η έκδοση του Hitch 22 έμελλε να είναι μια από τις τελευταίες δραστηριότητες του Hitchens. Τον Ιούνιο του 2010, καθώς βρισκόταν σε περιοδεία για την προβολή του βιβλίου, διαγνώσθηκε με καρκίνο του οισοφάγου. Το Δεκέμβριο του 2011, αποχωρούσε από τον μάταιο κόσμο μας.

Στα 62 χρόνια της ζωής του, έκανε, είδε, ένοιωσε, έγραψε τόσα, όσα πολύ λίγοι άνθρωποι την εποχή του. Πολλά από αυτά τα διηγείται στο Hitch 22.

Από αυτή την άποψη είναι ένα αυτοβιογραφικού τύπου βιβλίο. Είναι η περιγραφή της διαδρομής του, που λόγω της μοναδικότητάς της είναι ενδιαφέρουσα, ενώ εξ’ αιτίας των γνώσεών του και του συγγραφικού του ταλέντου μετατρέπεται σε ένα πολύ συναρπαστικό ανάγνωσμα.

Βεβαίως, επειδή ο συγγραφέας είναι πλήρης εμπειριών και οι απόψεις, οι γνώμες του τις οποίες εκθέτει με άνεση και σφρίγος είναι εμπεριστατωμένες, όποιος έχει σημαντικές ιδεολογικές διαφορές μαζί του θα είναι κάπως δύσκολο να τον παρακολουθήσει.

Ξεκινά από τα παιδικά του χρόνια, με την περιγραφή των γονιών του, αφιερώνοντας ένα κεφάλαιο στη μητέρα του Υβόνη (άλλο ένα αφιερώνει και στον “υποπλοίαρχο”πάτερα του), την οποία είχε την ατυχία να χάσει με έναν τρόπο πολύ θλιβερό. Αυτοκτόνησε στην Αθήνα τον Νοέμβριο του 1973, όταν ο Christopher ήταν 24 ετών.

Ήρθε λοιπόν ο ίδιος στην ελληνική πρωτεύουσα για να παραλάβει τη σωρό της μάνας του και ταυτόχρονα έζησε τα γεγονότα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Είναι πράγματι απίστευτο τι μπορεί να επιφυλάσσει η τύχη. Ο νεαρός Hitch , «έπεσε» πάνω στον Δημ. Καψάσκη που «γνώριζε» από την υπόθεση Λαμπράκη. Περιγράφει εκείνη την ελληνική περιπέτεια του, για την οποία συνέγραψε ένα κομμάτι που ήταν το πρώτο που δημοσιεύτηκε σαν κύριο άρθρο στο περιοδικό New Statesman, με το οποίο τότε συνεργαζόταν. Εκείνη την εποχή είχε ήδη γερές βάσεις απότοκο των σχολικών αλλά κυρίως των φοιτητικών του χρόνων στα οποία υπήρξε πολύ μελετηρός αλλά και δραστήριος.

Read more...
 
Νίκος Αλέφαντος: Τα πάντα όλα - 18 Ιουνίου 2013 PDF Print E-mail

Ολίγον ενοχικά, άφησα στη μέση το τελευταίο πόνημα του Christopher Hithens itch 22), που ευχάριστα με ταλαιπωρεί πολλά βράδια των τελευταίων εβδομάδων και σε λιγότερο από 24 ώρες ολοκλήρωσα την αυτοβιογραφία του Νίκου Αλέφαντου.

Γεννημένος στις τρεις Ιανουαρίου του '39 (τριάντα ακριβώς χρόνια πριν τον Michael Schumacher), στο κέντρο των Αθηνών, αφιέρωσε ολάκερη τη ζωή πάνω και γύρω από το ποδόσφαιρο. Στις 287 σελίδες του βιβλίου ξεδιπλώνονται οι γνωστές και άγνωστες πτυχές αυτής της πορείας και ο αφηγούμενος δεν κάνει καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια να εξωραΐσει, να στρογγυλέψει τα γεγονότα.

Δυο λόγια κατ' αρχήν για το πως αντιλαμβάνεται την “μπάλα”. Ο Αλέφαντος δεν ήταν σπόρτσμαν, ή τουλάχιστον δεν ήταν πρώτα σπόρτσμαν. Δεν διάλεξε το ποδόσφαιρο για να περάσει καλά, για να διασκεδάσει. Ήρθε στο σύμπαν της μπάλας για να επικρατήσει. Ήρθε αποφασισμένος, προφανώς διότι αντιλαμβανόταν ότι δεν είχε άλλες επιλογές. Παιδί φτωχής οικογένειας, «φτώχεια και των γωνέων» όπως επισημαίνει (σ.14).

Έπρεπε λοιπόν να επιβιώσει, κι’ αφού με τα «γράμματα», όπως ομολογεί και ο ίδιος δεν είχε στενές σχέσεις, έπρεπε να το κάνει μέσω του αθλήματος. Σε αυτή τη διαδικασία υπάρχει ένας στόχος και και ένας τρόπος. Ο στόχος είναι η νίκη και ο τρόπος είναι η σύγκρουση. Μαρτυρίες πολλές:

Read more...
 
Λεονάρντο Σάσα: Η υπόθεση Μόρο - 9 Μαίου.2013 PDF Print E-mail

O Λεονάρντο Σάσα (Leonardo Sciascia) υπήρξε μια πολυσχιδής προσωπικότητα. Τα σπουδαιότερα προσόντα του, ήταν η ευαισθησία και η καλλιέργεια. Πάνω σε αυτές τις αρετές, στοίχισε την πολύτιμη λογοτεχνική, πολιτική, φιλοσοφική κληρονομιά του.

Ένα μικρό τμήμα αυτού του μεγάλου και σπουδαίου έργου που άφησε πίσω του, είναι το βιβλίο: «Η υπόθεση Μόρο» που εκδόθηκε στην Ιταλία το ’78.

Στην Ελλάδα, μεταφράστηκε από την Σώτη Τριανταφύλλου και κυκλοφόρησε πριν 11 χρόνια.

Με την συμπλήρωση 35 ετών από την εκτέλεση του Aldo Moro, έχει ενδιαφέρον να σκύψουμε πάνω στο πόνημα του Σάσα.

Γραμμένο ευθύς μετά το καθεστώς της ομηρίας και το τέλος του Χρηστιανοδημοκράτη ηγέτη, διακρίνεται για την νηφαλιότητα, την ευκρίνεια, την διεισδυτικότητα του κειμένου. Το ’78 ο Σάσα είναι 57 ετών.

Έχει ήδη να επιδείξει ένα λαμπρό, δημιουργικό παρελθόν και μια τολμηρή διδασκαλική, δημοσιογραφική, πολιτική πορεία. Με μια λέξη είναι έμπειρος. Η δε εμπειρία του είναι σκληρή. Είναι Σικελική.

Για αυτό και θεωρείται ο συγγραφέας της «Σικελικότητας» (sicilitudine). Ταυτόχρονα όμως είναι και ο συγγραφέας της «Ιταλικής συνείδησης».


Στα μικρά του χρόνια, διέφυγε τον πειρασμό του Φασισμού, έτσι η εικόνα των άπορων Σικελών που ο Μουσολίνι έστελνε στην Ισπανία να πολεμήσουν στο πλευρό του Φράνκο, ήταν το υλικό, το ερέθισμα πάνω στο οποίο συνέγραψε το πρώτο του διήγημα.

Read more...
 
Γιώργος Αρχιμανδρίτης: Μίκης Θεοδωράκης η ζωή μου (11.03.2013) PDF Print E-mail

Οι περισσότεροι Έλληνες που κρίνουν τον Θεοδωράκη, γνωρίζουν κατά τεκμήριο λιγότερα για την μουσική και για την πολιτική, από αυτόν. Όπως επίσης έχουν λιγότερες εμπειρίες και σε πολιτικό και σε πολύ περισσότερο, σε μουσικό επίπεδο. Τον κρίνουν όμως.

Ασφαλώς και είναι δυσνόητη η πορεία του Μίκη. Είναι δυσερμήνευτη η τροχιά του από το Μακρονήσι στον υπουργικό θώκο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, όπως επίσης και από την ίδρυση των «Λαμπράκηδων» στη ρήση του: «Καραμανλής ή τάνκς». Ο ίδιος έχει  ερμηνείες για όλα. Στο τέλος, ούτε τον έζησε ούτε έγινε διάσημος από την πολιτική, ενώ η εμπλοκή σε με τα κοινά όχι μόνο δεν αφαιρεί τίποτα το πελώριο μουσικό μέγεθος του, αλλά προφανώς υπήρξε η κυρίαρχη πηγή έμπνευσης και δημιουργίας.

Όλα τούτα εμπεριέχονται στο βιβλίο του Γιώργου Αρχιμανδρίτη που κατ’ ουσίαν αποτελεί μια επιμέλεια των αυτοβιογραφικών μονόλογων του συνθέτη, διανθισμένη με τις απόψεις του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, του Κώστα Γαβρά, της Ντανιέλ Μιττεράν, του Ζορζ Μουστακί και της Μαρίας Φαραντούρη. Απόψεις που εμκυστηρεύτηκαν στον συγγραφέα ο οποίος γράφει και τα εισαγωγικά σημειώματα για κάθε ένα από τα δεκαέξι κεφάλαια. Την έκδοση προλογίζει ο Ζακ Λανγκ.

Στις τριακόσιες, σχεδόν, σελίδες του βιβλίου, ο αναγνώστης αντικρίζει δεκάδες μαυρόασπρες φωτογραφίες, άλλες γνωστές άλλες σπάνιες, που δίνουν έναν πρόσθετο πλούτο.

Read more...
 
Διονύσης Χαριτόπουλος: Εκ Πειραιώς (20.12.2012) PDF Print E-mail

Περισσότερο από 20 χρόνια, “αποσπασμένος” αποκλειστικά, στα γράμματα, ο Δ. Χαριτόπουλος, επιστρέφει με το “μυθιστόρημα” εκ Πειραιώς”. Μετά από τέσσερα χρόνια εκδοτικής παύσης, επανέρχεται και καταγράφει τα παιδικά, τα εφηβικά του χρόνια μέχρι του σημείου που ολοκλήρωσε, με κάποια καθυστέρηση, τον κύκλο των εγκυκλίων του σπουδών.

Μας αποκαλύπτει την πατρίδα των παιδικών του χρόνων, από το '47 που γεννήθηκε ως το '67 που “τελείωσε την τελευταία τάξη σε ένα μικρό ιδιωτικό γυμνάσιο στο Πασαλιμάνι απέναντι από τον ανηφορικό κηπάκο που είναι και το Άγαλμα της Μητέρας.” όπως σημειώνει στην προτελευταία παράγραφο του πονήματός του.

Μας παρουσιάζει τον κόσμο που πρωτογνώρισε, έναν κόσμο απροκάλυπτα και συχνά, τουλάχιστον επιφανειακά, αδικαιολόγητα βίαιο, σε μια συνοικία του μεταπολεμικού Πειραιά όπου «όλα μπορείς να τα δεις και να τα κάνεις, όλα εκτός από ένα, να κάνεις το ζόρικο». Τα Μανιάτικα. Αυτές είναι οι πρώτες εικόνες του, τα πρώτα βιώματα. Ήρωάς του είναι «το παιδί». Πάνω του τρέχει το χρόνο, διηγείται τα συμβάντα, περιγράφει την άγρια πλευρά της ζωής και είναι βίαιη, είναι άγρια, είναι ζούγκλα, διότι δεν περισσεύει ούτε χώρος, ούτε χρόνος, ούτε χρήμα. Διότι είναι ένας αγώνας επιβίωσης.

Περιγράφει κατατοπιστικότα, την μορφή της κοινωνίας, υπερασπίζεται συνθήκες και ανθρώπους που πριν 40 χρόνια ήταν βαθιά κατηγορούμενοι και αμαρτωλοί, όπως οι ρεμπέτες, απαλλάσει τις πουτάνες, περνώντας μας την εικόνα της σχεδόν ευτυχισμένης πόρνης χωρίς να θυμίζει τη αντίστοιχη φιλμογραφία του Ντασέν. Παραθέτει εκατοντάδες ονόματα. Ονόματα εμπορικών και πολεμικών βαποριών, δρόμων, ρεμπετών, προσωπικοτήτων, συνοικιών, καλλιτεχνών. Στις παραγράφους του παρελαύνουν, πολιτικοί, μαγκίτες, φονιάδες, κουτσαβάκια, γνήσιοι και δήθεν, χασικλήδες, καμπαρετζούδες, ποδοσφαιριστές, στριπτιζούδες ντόπιες και αλλοδαπές, μαγαζάτορες της νύκτας, παρελαύνει ένα ολόκληρο λιμάνι για 20 χρόνια.

Read more...
 
Παύλος Μάτεσις: Η μητέρα του σκύλου (14.12.2012). PDF Print E-mail

Ο συγγραφέας, για να πλέξει το μύθο του, χρησιμοποιεί τον αφελή, πλην ειλικρινή και ακριβή λόγο της πρωταγωνίστριάς του. Εκκινεί από την προπολεμική Ελλάδα και φτάνει τον αναγνώστη περισσότερο από μισό αιώνα αργότερα.

Στις 254 σελίδες του, πέρα από την αδιαμφισβήτητη λογοτεχνική του δεινότητα, παραδίδει και μια σειρά μαθημάτων.

Κατ' αρχήν Ιστορικών. Δίνει πληροφορίες, ψάχνει και αμφισβητεί. Επαναλαμβάνει συχνά την έκφραση: “η λεγόμενη απελευθέρωση” υπονοώντας σχεδόν εμμονικά ότι απελευθέρωση δεν επήλθε, άποψη που την στηρίζει με όλα τα γεγονότα που παραθέτει. Παραμένει, δικαίως, επί μακρόν στην Κατοχή, όπου κυριολεκτικώς “ξεκοκκαλίζει” τους ήρωές του. Με πυλώνα την πείνα, στήνει μαεστρικά το ζοφερό σκηνικό του.

Δεν μπορώ να θυμηθώ άλλο βιβλίο που να περιέγραψε τόσο έντονα και καθόλου μελοδραματικά την απόγνωση του λιμού, αν ίσως εξαιρεθεί “Η πείνα” του Κνουτ Χάμσουν. Βέβαια, ο Δανός νομπελίστας καταπιάστηκε με το αντικείμενο το 1890, ενώ ο λιμός στην Ελλάδα δημιουργείται τεχνητά, μισό αιώνα αργότερα, από τις Κατοχικές δυνάμεις. Είναι η πείνα, λοιπόν, η ανέχεια που επιβάλει το δράμα και δεν είναι ο θάνατος ο τελικός τρόμος, η απώτατη τιμωρία. Είναι η ζωή χωρίς αξιοπρέπεια.

Εκεί πάνω ο Μάτεσις μεγαλουργεί. Αποφεύγει, όπως προείπαμε το μελόδραμα και με τον αφελή μεν, αλλά ανελέητο δε, λόγο – ρόλο της Ραραούς αποκαλύπτει το έρεβος. Καταπιάνεται με όλα τα θέματα ταμπού. Το κάνει με μέτρο , ψύχραιμα, αναλυτικά και τελικά εξαίσια. Παρακολουθεί, όμως χιουμοριστικά, διακριτικά, αλλά και δηκτικά και τα φαινόμενα της μεταπολεμικής Ελλάδας.

Τα βιβλιάρια των που ψηφίζουν μόνα τους, τις συντάξεις, τα ρουσφέτια, όλο το πλέγμα της συναλλαγής. Έχει το χάρισμα να βάζει χρονικά σκόρπια στοιχεία και γεγονότα, τα οποία όμως αν ο προσεκτικός αναγνώστης τα ευθυγραμμίσει φθάνει σε συμπεράσματα συμπαγή και κυρίως φθάνει ήσυχα χωρίς υστερίες και κορώνες. Για να συμβεί αυτό βεβαίως προϋποθέτεται και μια μίνιμουμ ιστορική βάση.

Αν όμως το ένα μάθημα είναι ιστορικό, τα υπόλοιπα μαθήματα είναι κοινωνιολογικά, καλλιτεχνικά, πολιτιστικά, λαογραφικά. Η γραφίδα του ακουμπά με χιούμορ, με ρεαλισμό, άλλοτε δραματολογικά, άλλοτε με σκληρό ρεαλισμό ενίοτε και σουρεαλιστικά μέσα από τα μονοπάτια των ονείρων, σχεδόν όλες τις πτυχές αυτού του τόπου στο χρονικό διάστημα που πραγματεύεται.

Read more...
 
Νέλλη Ανδρικοπούλου: Το ταξίδι του Ματαρόα, 1945 (29.11.2012) PDF Print E-mail

Το χάος και η βία της Κατοχής είχε περάσει, ο Οκτώβριος του '44 έφερε ελπίδες αλλά δυο μήνες αργότερα η Αθήνα πνιγόταν σε ανελέητο ποτάμι μίσους. Η “Βάρκιζα” τον Φεβρουάριο του '45, δεν απέφερε τίποτα το ουσιαστικό και ο τόπος όδευε σε μεγαλύτερες, σε πιο αιματηρές περιπέτειες.

Σε εκείνες τις τόσο ταραγμένες εποχές, γεννήθηκε η ευαισθησία για τη διάσωση όσων περισσότερων εκπροσώπων της αναδυόμενης γενιάς. Κι΄ όταν μιλάμε για διάσωση εννοούμε κατ' αρχήν σαν φυσικά πρόσωπα. Να μην καταλήξουν είτε από αδέσποτα βλήματα, είτε από τις κακουχίες. Έπειτα να καλλιεργήσουν τις δεξιότητές τους, να μορφωθούν και να αποτελέσουν χρήσιμες μονάδες στην μελλοντική προσπάθεια του τόπου για επανόρθωση.

Κύριος εκφραστής αυτής της προσπάθειας, ήταν ο Διευθυντής του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών, Οκτάβιος Μερλιέ συνεπικουρούμενος από την Ελληνίδα σύζυγό του Μέλπω και τον γενικό γραμματέα του Ινστιτούτου Ροζέ Μιλλιέξ. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα τον Ιούνιο του '45, μετά τον εκτοπισμό μου από τις Γερμανικές δυνάμεις κατοχής, βάζει σε κίνηση ένα πολύπλοκο, παράτολμο και δύσκολο σχέδιο. Να διώξει στο ασφαλές Παρίσι όσους περισσότερους νέους και υποσχόμενους ανθρώπους μπορούσε, να διασώσει όσο περισσότερο ελληνικό ανθό.

Read more...
 
Άλκη Ζέη: Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα (01.11.2012) PDF Print E-mail

Δεν μπορώ να θυμηθώ επακριβώς, θαρρώ όμως ότι οι παραστάσεις δίδονταν σε έναν ισόγειο χώρο της ΧΕΝ, επί της οδού Αμερικής και οι αναμνήσεις μου είναι πολύ μακρινές, θολές μα τρυφερές και ευχάριστες. Ο λόγος για τις παραστάσεις του μπάρμπα Μυτούση, του Κλούβιου και της Σουβλίτσας στις αρχές τις δεκαετίας του '60 όταν η μητέρα μου με πήγαινε εκεί, σε ηλικία προσχολική.

Δεν είχα συγκρατήσει άλλα, πολύ περισσότερο δε, το όνομα του δημιουργού εκείνου του κουκλοθέατρου. Μέχρι που το καλοκαίρι που μας πέρασε, μισό αιώνα αργότερα συνέβη, όλως τυχαίως, η συνάντηση και η συνέντευξη με την Ελένη Γλύκατζη Ahrweiler. Τότε κατέφθασε και στο δικό μου φως, "η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα" .

Συνδετικός κρίκος του μπάρμπα Μυτούση και της αρραβωνιαστικιάς είναι η δημιουργός τους, η Άλκη Ζέη. Είναι το μοναδικό πόνημα της συγγραφέως που δεν απευθύνεται σε παιδιά, αφήνει ένα σημαντικό στίγμα στην εμφυλιακή και δικτατορική λογοτεχνική καταγραφή των γεγονότων. Το έγραψε ένα τέταρτο του αιώνα μετά τις παραστάσεις του μπάμπα Μυτούση και χρειάστηκα άλλο τόσο να το ανακαλύψω. Παρα ποτέ, κάπως καλύτερα.

Είναι μια συρραφή εικόνων, από ένα αδιάκοπο πηγαινέλα ανάμεσα στις δύο ιστορικές περιόδους που αφαίρεσαν τη ζωή πολλών και άλλαξαν τη ζωή αν όχι όλων, των περισσότερων Ελλήνων και φυσικά την μορφή του τόπου. Τον εμφύλιο και ότι ακολούθησε και την δικτατορία. Γεγονότα που η συγγραφέας έζησε και τη ζήσανε.

Read more...
 
John Steinbeck: Ταξίδια με τον Τσάρλυ (18.10.2012) PDF Print E-mail

Μετρ της αφήγησης, ιδιαίτερα παρατηρητικός, συχνά προφητικός και τελικά αριστουργηματικός είναι ο John Steinbeck, στο Travels with Charley in search of America.

Ο συγγραφέας πραγματοποίησε την περιπλάνησή του μέσα στο 1960, όταν ήταν 58 ετών, επί προεδρίας D. Eisenhower. Ξεκίνησε μετά την Labor day, που σηματοδοτεί το τέλος της καλοκαιρινής περιόδου από το σπίτι στο Sag Harbor, στο Long Island της Ν. Υόρκης. Επέστρεψε μετά από 80 περίπου μέρες, αφού διέσχισε δυο φορές τον κορμό των Πολιτειών έως τη δυτική ακτή στη γενέτειρά του Salinas στην Καλιφόρνια και πίσω.

Στο ταξίδι του είχε δύο συνοδοιπόρους. Αν ξεκινήσουμε από τον έμψυχο, ήταν τετράποδος. Αφήνω την παρουσίαση στον ίδιο.

“... το όνομά του είναι Charles le Chien, γεννήθηκε στο Μπερσύ, στα περίχωρα του Παρισιού και εκπαιδεύτηκε στη Γαλλία. Παρότι ξέρει λίγα σκυλίσια αγγλικά προστάγματα ανταποκρίνεται γρήγορα μόνον σε γαλλικά προστάγματα. Είναι ένα πολύ μεγαλόσωμο κανίς, σε χρώμα μελανί που το λένε bleu και που πράγματι φαίνεται μπλε αν είναι καθαρό.”

Ο έτερος συνοδοιπόρος ήταν τετράτροχος και σύνθετος. Ήταν από τα πρώτα αυτοκινούμενα τροχόσπιτα. Ένα ημιφορτηγό διαμορφωμένο να κοιμίσει, να σιτίσει, να κρατήσει ζεστό έναν άνθρωπο και ένα σκύλο. Το ονόμασε Ροσινάντε, όπως είχε ονομάσει ο Θερβάντες το άλογο του Δον Κιχώτη.

Από την μεριά του ο Steinbeck δεν κυνηγούσε ανεμόμυλους, αλλά έψαχνε τη δική του ψυχή μέσα στην ψυχή της μεγάλης, της ευρύτερης πατρίδας του. Εννοείται ότι οι δύο συνοδοιπόροι του μπορεί να μην μιλούν, να μην γράφουν αλλά η επικοινωνία τους με τον ταξιδευτή είναι δεδομένη. Ο Αμερικανός συγγραφέας δίνει ζωή στον Ροσινάντε, μιλιά στο Τσάρλυ και πορεύεται μαζί τους.

Read more...
 
Αντώνης Σουρούνης: Μισόν αιώνα άνθρωπος (21.09.2012) PDF Print E-mail

Η ζωή του συγγραφέα Αντώνη Σουρούνη ήταν περιπετειώδης, ή έστω αντισυμβατική, διαφορετική. Το γράψιμο του αληθινό, ανθρώπινο και από ένα σημείο και μετά γλαφυρά αναμενόμενο.

Λίγα λόγια για το “βιβλίο του “Μισό αιώνα άνθρωπος”.

Ήταν το δεύτερο μετά το “Γκας ο γκάνγκστερ” που διάβασα πράγμα που δεν μου δίνει και πολλά δικαιώματα να χαρακτηριστώ ως ειδικός “Σουρουνολόγος”, μολοντούτο θα προχωρήσω στο μικρό, ακόλουθο σημείωμα. Πρόκειται για μια συλλογή 20 αφηγημάτων αφιερωμένη στους γονείς του συγγραφέα.

Πρωτοεκδόθηκε το 1996, και ήταν σαν ένας μικρός απολογισμός των πενήντα χρόνων της ζωής. Γεννημένος μέσα στην Κατοχή ('42), ο συγγραφέας, αναδεύει κατ' αρχήν τις παιδικές, νεανικές μνήμες, τις εικόνες από την μεταπολεμική, φτωχική Θεσσαλονίκη. Γειτονιά, συνθήκες, άνθρωποι, συγγενείς, έρχονται απρόσκλητοι συνθέτοντας τις πρώτες εμπειρίες της ζωής.

Κι' όταν το παιδί μεγαλώνει και απομακρύνεται έρχονται εξ' ίσου απρόσκλητα τα δύο στοιχεία που κατά πως φαίνεται στοίχειωσαν την ενήλικη ζωή του. Θηλυκά και τα δύο. Η γυναίκα και η ρουλέτα. Φιλτραρισμένα από το στενάχωρο της μετανάστευσης, από το περιπετειώδες των καραβιών, το επικίνδυνο του μπάρκου, αποκτούν άλλες διαστάσεις στην αφηγηματική πλοκή.

Read more...
 
More Articles...
<< Start < Prev 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 Next > End >>

Page 16 of 20